24

Pandora had wel kunnen huilen van opluchting toen Cass het huis uit kwam zetten, over de oprijlaan rende en haar in haar armen nam.

‘Spelbreekster,’ zei Sean tegen Cleo.

‘Dit is het mooiste cadeau dat jullie me konden geven,’ stelde Cass Pandora gerust, terwijl ze haar nog dichter tegen zich aan trok. ‘Je moest eens weten hoe ik tegen deze dag heb opgezien na alles wat er is gebeurd. En het gaat allemaal veel beter dan ik ooit had kunnen denken. Eerst staat er ineens een oude vriend op de stoep... en nu dit! Ik word oma! Wat een fantastisch nieuws!’

‘Kom oma, naar binnen.’ Cleo knipoogde naar Pandora die er nogal verbouwereerd bij stond.

‘Wacht, ik moet eerst nog iets doen voordat ik het vergeet.’ Cass draaide zich om en gaf Sean een draai om zijn oren.

‘Au.’

‘Dat is omdat je het me niet eerder hebt verteld. Je had Pandora al maanden geleden aan ons moeten voorstellen,’ berispte ze hem.

‘Ik dacht dat je al genoeg te verstouwen had.’ Sean was de vermoorde onschuld zelve.

‘Maar dit is toch heerlijk nieuws?’ Lachend kneep Cass Pan-dora even in haar arm. ‘Een mooie bruiloft, ik kan bijna niet wachten tot het zover is! Hebben jullie al een datum in gedachten?’

Pandora keek alsof ze het liefst door de grond wilde zakken.

‘Laten we eerst wat gaan eten,’ schoot Cleo haar te hulp. ‘Ik sterf van de honger.’

In de verder perfect verlopen middag dreigde het nog een keer even mis te gaan toen na de lunch de telefoon ging.

‘Ik neem wel op.’ Sophie stond snel op, waarbij ze Terry’s halfvolle glas whisky omgooide. ‘Sorry, maar papa zei dat hij nog zou bellen.’

Cass haalde diep adem, zich voorbereidend op haar taak om te kijken alsof het haar allemaal niets kon schelen. Het was Jack echter niet.

‘Het is voor jou.’ Met een uitdrukkingsloze blik in haar grijze ogen gaf Sophie de hoorn aan Sean. ‘Ik weet niet wie het is.’

‘O hoi,’ zei Sean toen een meisje dat hij een paar weken geleden op de club had leren kennen met omfloerste stem ‘Happy Christmas’ voor hem begon te zingen. ‘Ja, dank je. Hetzelfde. Hoe gaat het met Suzy en de kinderen?’

‘Wanneer zie ik je weer?’ Het meisje, dat Emily of Amy heette, hij wist het gewoon niet meer, klonk humeurig en een beetje aangeschoten. ‘Ik heb gisteravond in de club op je zitten wachten, maar je kwam niet.’

‘Sorry. Druk druk druk.’ Sean hield de hoorn stijf tegen zijn oor. Toen hij Sophies afkeurende blik onderschepte, keek hij gauw uit het raam. Achter hem was het akelig stil geworden.

‘Ik heb je nummer van die vriend van je, Donny,’ zei het meisje poeslief. ‘Zullen we anders vanavond iets afspreken? Ik zal je niet teleurstellen, Sean. Ik stel nooit iemand teleur.’

‘Ik kan niet. Geen sprake van.’ Bij zichzelf vervloekte Sean Donny. In het raam zag hij de reflectie van zijn moeder en Pandora, die allebei deden alsof ze niet luisterden. ‘Maar ik moet ophangen. De groetjes aan Suzy en de kinderen. Geef ze een kus van me.’

‘Ik zou het leuker vinden als je die kus aan mij gaf.’ Emily-Amy had een hese giechel. ‘Ik snap dat je daar met anderen bent, maar waarom schop je die niet de deur uit? Dan bel ik je over een halfuurtje terug.’

‘Dag.’ Nadat Sean de verbinding had verbroken, legde hij de hoorn stiekem van de haak. ‘Dat was Max, een van de jongens uit de club.’

Hij zei het in het algemeen, maar het was overduidelijk dat zelfs Pandora hem niet geloofde.

Tegen zevenen stond Sophie het huilen nader dan het lachen.

‘Papa zei dat hij zou bellen,’ fluisterde ze tegen Cleo, die de keuken binnenkwam toen ze gehurkt bij de achterdeur rillend de restjes gerookte zalm aan de Siamese kat van de buren zat te voeren. Sophie, die altijd zo’n stoere en praktische indruk maakte dat je gemakkelijk vergat dat ze pas vijftien was, had het vandaag moeilijker gehad dan ze had willen laten merken. ‘Hij heeft het beloofd,’ zei ze ongelukkig. ‘Hoe kan hij dat nou vergeten?’

‘Natuurlijk is hij het niet vergeten.’ Cleo sloeg een arm om haar heen en verzon snel een plausibele reden. ‘Waarschijnlijk kon hij er niet doorheen komen. De telefoons in Parijs zijn echt hopeloos. Als ik daar ben, kost het me soms zes uur voordat ik Engeland kan bereiken. En met kerst zal het wel extra lastig zijn...’

‘Leuk geprobeerd.’ Sophie perste er een flauw lachje uit. ‘Als ik zes was, zou ik er misschien nog in trappen ook. Ach, papa hoort nu gewoon bij Imogen, niks aan te doen. Hij vindt ons vast heel saai.’

‘Doe niet zo raar. Nu klink je echt als een zesjarig kind.’

Sophie zei niets. Pas nu drong tot haar door dat als haar vader een nieuw leven aan het opbouwen was, daar misschien ook wel een nieuw gezin bij hoorde.

‘Maar wat vind je nu echt?’ vroeg Terry, nadat Sean en Pandora waren vertrokken. Cleo en Sophie waren in de keuken aan het opruimen, en Terry en Cass zaten voor de open haard in de huiskamer.

Cass zuchtte. ‘Ach, het is een schat van een meid. Maar het is niet echt de romance van de eeuw, geloof ik. Arme Pandora.’

Op weg naar het tafeltje met drank dat achter de bank stond, zag Terry dat de hoorn niet helemaal op de haak lag en hij legde hem er weer op. Terwijl hij nog wat te drinken inschonk voor Cass, keek hij liefdevol naar haar glanzende, verwarde blonde haren en de manier waarop de kraag van haar witte zijden blouse openviel zodat hij haar verleidelijke nek kon zien. Misschien dat zij de romance van de eeuw konden beleven als ze hem de kans gaf, dacht hij. Cass had alles wat hij in een vrouw zocht. Ze hadden een bepaalde klik, en inmiddels zou ze toch wel over Jack heen zijn. Hij hoefde haar er alleen maar van te overtuigen dat een vriendschap als de hunne gemakkelijk in liefde kon veranderen.

Cass zat echter te veel over haar lastige zoon in om zich om haar eigen toekomst te bekommeren.

‘Maar wie weet? Misschien dat Sean wel tot rust komt en dan een goede echtgenoot en vader wordt.’ Hoewel Terry dat betwijfelde, wist hij dat Cass dit graag wilde horen. Nadat hij weer naast haar was gaan zitten, pakte hij haar linkerhand beet en keek naar de nog steeds zichtbare groef waar ze al die jaren haar trouwring had gedragen. ‘Je kunt nooit weten.’

‘Ja, net als bij ons.’ Cass dacht aan Jack. Terloops in Terry’s hand knijpend, wat hij als een aanmoediging opvatte, vervolgde ze: ‘Je moest eens weten hoeveel brieven ik heb gekregen. Een vrouw schreef me dat hij bij me weg was gegaan omdat ik een keer een grapje had gemaakt over zijn voeten. En een andere schreef dat het mijn eigen schuld was, omdat ik een eigen carrière had. En vorige week kreeg ik een recept voor een middeleeuws liefdesdrankje. In de brief stond dat ik dat Jack moest laten drinken en dat hij Imogen dan meteen zou laten vallen en weer bij mij terug zou komen.’

‘En, ga je het uitproberen?’

‘Ik geloof niet dat ze bij Sainsbury’s watersalamanderogen verkopen.’ Cass legde haar hoofd op de bank. ‘Nee, Jack is weg en dat is dat. Ik heb besloten dat ik het maar beter gewoon onder ogen kan zien. Volgende week ga ik naar een advocaat om de scheiding in werking te zetten.’

Het wordt almaar beter, dacht Terry. Hij durfde nauwelijks te hopen dat zijn komst iets met haar beslissing te maken had. Wanneer hij inademde, rook hij Cass’ parfum, dezelfde die ze al meer dan twintig jaar gebruikte. En ze had nog steeds zijn hand vast.

Aangemoedigd door zijn eigen geluksgevoel zei hij: ‘Volgens mij heb je gelijk. Ga scheiden, laat het allemaal achter je en begin overnieuw. Je hoeft niet bang te zijn dat je ooit alleen zult zijn, Cass, dat weet je toch?’

Ze begreep hem volkomen verkeerd. ‘Met die drie kinderen van me?’ vroeg ze grijnzend. ‘Het is eerder andersom. Ik denk niet dat ik ooit een moment rust zal krijgen.’

Terry’s hart sloeg over. ‘Nee, ik bedoelde...’

‘Mama, snel!’ Cleo zwaaide de deur open en kwam de kamer in rennen. ‘Zet gauw de tv aan. Anders missen we Only Fools and Horses nog!’

Een paar seconden later lag ze al languit op de andere bank. Ze zette het geluid harder, trok een grote zak chips open en riep dat Sophie moest opschieten, dat het al was begonnen.

‘Dat bedoel ik nou,’ zei Cass tevreden.

‘Hm.’

Terry schonk zijn glas nog eens bij, inwendig Cleo vervloekend.