50

De taxi zette Jack en Imogen af aan het begin van de oprijlaan. Terwijl ze naar het huis liepen, werden ze ingehaald door een blauwe BMW met een kinderzitje achterin. Toen Imogen Sean achter het stuur zag zitten, moest ze onwillekeurig denken aan die keer twee jaar geleden, toen ze hem voor het eerst had ontmoet. Cass had haar toen in een opwelling uitgenodigd voor Jacks veertigste verjaardag. Deze keer was het Jack geweest die erop had aangedrongen dat ze met hem meeging. Ze greep zijn hand wat steviger beet. Wat was er veel veranderd sinds die tijd.

Binnen wemelde het van de mensen. Imogen, die zenuwachtiger was dan ze ooit zou willen toegeven, bleef in de hal naast Jack staan die zich als een echte grootvader om Rose bekommerde.

‘Er wordt veel gepraat over die comedyserie van je.’ Om iets te zeggen wendde Imogen zich tot Pandora, in de wetenschap dat die toeschietelijker zou zijn dan Sean. ‘Zo te horen zijn de producers erg enthousiast. Ze denken dat het een groot succes zal worden...’ Ze glimlachte, terwijl ze bedacht dat Pandora er tegenwoordig stukken beter uitzag dan vroeger. ‘Zou je ons geen interview willen geven? Als we er een beetje vaart achter zetten, zouden we het nog in het novembernummer van Hi! kunnen plaatsen, en dat zou precies goed uitkomen in verband met het uitzendschema.’

Pandora wilde iets zeggen, maar Sean, die had meegeluisterd, was haar voor. ‘Nee, dank je.’ Hij keek Imogen aan. ‘Lijkt me beter van niet. Zo meteen begin je nog iets met Pandora.’

In de huiskamer was het nog voller dan in de hal. Sophies schoolvrienden liepen opgewonden tussen de andere gasten rond, die voornamelijk in de showbizz werkten en die ze alleen van tv kenden. Zelfs Imogen, die zelf niet eens echt beroemd was, werd aangesproken door een kwebbelende tiener die vertelde dat ze Jennifer Smith-Elliott heette.

‘Ik zit bij Sophie in de klas,’ vertelde ze. ‘Ik heb een keer achter je in de rij gestaan in een apotheek in Islington.

‘O ja?’ Imogen, die zich nu al verveelde, keek om zich heen, in de hoop op een ontsnappingsmogelijkheid.

‘Je kocht toen lippenstift van Max Factor en een tube Colgate.’ Om de een of andere reden bleef het meisje maar naar Imogens buik kijken.

‘Goh.’

‘En een zwangerschapstest,’ vervolgde Jennifer met een schuin hoofd. ‘Maar je kunt toen niet zwanger zijn geweest, want je hebt geen kind gekregen. Proberen jullie het nog steeds, of wil je sowieso geen kinderen?’

Sophie had niet alleen vrienden van school uitgenodigd.

‘Mam, dit zijn Julian en Natasha.’

Cass was in een diep gesprek verwikkeld met Jenny Duran. Toen ze zich omdraaide, besefte ze dat je qua namen ook vooroordelen kon hebben. Julian en Natasha klonken beslist glamoureus. Cass gaf hen glimlachend een hand. Julian had piekerig lichtbruin haar, een nog piekeriger baardje en gaten in de ellebogen van zijn gebreide grijze trui. Natasha droeg een hippieachtige patchwork rok met een geel topje. Ze was niet opgemaakt. Allebei dronken ze sinaasappelsap.

‘Julian en Natasha zijn net terug uit Oeganda. Ze hebben daar als vrijwilligers gewerkt voor de VSO,’ vertelde Sophie stralend. ‘Ik heb een paar kaarten van ze gekregen, weet je nog?’

‘Natuurlijk.’ Cass herinnerde zich het vaag. Sophie was nog steeds hartstochtelijk geïnteresseerd in alles wat maar Afrikaans was. ‘Dat staat toch voor Voluntary Service Overseas?’

Julian en Natasha knikten verwoed.

‘We kunnen bijna niet wachten tot we weer teruggaan,’ vertelde Natasha enthousiast. ‘In het weeshuis kunnen ze onze hulp goed gebruiken. De aidsepidemie heeft echt hard toegeslagen in dat land, Mrs. Mandeville.’

‘En hoe meer vrijwilligers we kunnen ronselen, hoe beter,’ vulde Julian aan. ‘Het is zulk nuttig werk! U bent vast heel trots op...’

Sophie schopte hem.

‘Au.’ Julian keek haar verbaasd aan.

‘Ze heeft het hun nog niet verteld,’ zei Natasha op sussende toon. ‘Hè Sophie?’

‘Wat heeft ze ons nog niet verteld?’ vroeg Cass.

‘O. Help.’

Cleo, die op het terras zat met Pandora en Rose, voelde hoe haar nekhaartjes overeind gingen staan. Ze stopte met praten en keek door de openslaande deuren naar binnen.

Pandora volgde haar blik. ‘O. Je bedoelt Joel.’

‘Ik wist niet dat hij ook was uitgenodigd.’

Pandora keek haar schuldbewust aan. ‘Toen Sophie ons belde, zei ze dat we Joel ook mee moesten nemen. Sorry, was dat verkeerd?’

‘Eh...’

Toen Pandora haar wat aandachtiger bekeek, raakte ze ongerust. ‘Je bent ineens lijkbleek. Voel je je niet lekker?’

Cleo wist niet precies hoe ze zich voelde. Het was een schok om Joel na al die tijd en zonder enige waarschuwing weer te zien.

Rose, die haar oom herkende, slaakte een gilletje van plezier en wriemelde net zo lang tot Pandora haar van haar schoot liet glijden.

Cleo keek Rose na die over het terras naar Joel toe rende. Joel bukte zich en tilde haar triomfantelijk op. Tot haar schande wilde Cleo heel even dat ze van plaats kon ruilen met Rose en dat die lieve, vertrouwde mond haar met kussen overlaadde.

Shit, ze had zo haar best gedaan om hem te vergeten. Aan wilskracht had je dus helemaal niks; het had totaal niet gewerkt.

‘Het spijt me echt.’ Pandora had nooit gedacht dat Joels komst zoveel teweeg zou brengen. Ze wist niet waarom het vorig jaar was uitgegaan, want geen van beiden hadden ze haar in vertrouwen genomen. En omdat ze had gedacht dat hun verliefdheid simpelweg stilletjes was uitgedoofd, had ze er ook nooit naar gevraagd.

Joel kwam ondertussen met een giechelende Rose op zijn schouders naar hen toe lopen.

Cleo stond op en koos het hazenpad. ‘Ik zie dat Sean wordt lastiggevallen door een paar vriendinnetjes van Sophie. Als ze hem vertellen dat zijn tv-serie helemaal klote is, is hij in staat ze op de barbecue te gooien. Ik kan hem maar beter even gaan kalmeren.’

Toen Cleo snel langs Joel heen liep, was alleen aan het knipperen van zijn ogen te merken dat hij haar had gezien.

Maar ja, hij was in het voordeel, dacht Pandora. Hij mocht Cleo dan hebben overvallen, zelf had hij donders goed geweten dat hij haar hier zou aantreffen.

Imogen had snel wat wodka-tonics achterovergeslagen om zich moed in te drinken. Daarna had ze zich stukken beter gevoeld en zelfs een gesprekje aangeknoopt met een ex-buurvrouw van Jack, Daisy, een vrouw van middelbare leeftijd met een vriendelijk gezicht. Jack had haar ooit verteld dat Daisy twee zoons had geadopteerd.

‘Het is zo moeilijk,’ vertrouwde Imogen haar toe. ‘Mensen snappen dat alleen maar als ze hetzelfde hebben meegemaakt. Iedere keer dat zo’n natuurmoeder van zes kinderen me vertelt dat ik me gewoon moet ontspannen en me geen zorgen maken, heb ik gewoon zin om te gaan slaan.’

Achter haar trok Jack zijn wenkbrauwen op. Hij wilde best meeleven met Imogen, maar haar gewoonte om allerlei intieme details over hun laatste onderzoeken aan wildvreemden te vertellen, werkte hem echt op de zenuwen.

Om zijn aandacht te trekken, raakte Cass even zijn arm aan. Hij draaide zich naar haar om. Imogen volgde zijn voorbeeld.

‘Cass,’ zei Imogen. Ze hadden elkaar vanavond tot dusverre weten te ontlopen. Maar Jack had gelijk, het kon niet eeuwig zo doorgaan. Het was hoog tijd om de diplomatieke betrekkingen weer te herstellen.

‘Hallo.’ Cass knikte stijfjes. Zelf had ze ook niet echt naar dit moment uitgekeken, maar ze hadden het nu in elk geval weer achter de rug. Ze wendde zich weer tot Jack en zei zacht: ‘Het gaat om Sophie. Kun je even meekomen? Ze is weer ontzettend koppig.’

Imogen, die beslist niet wilde dat iedereen dacht dat Cass haar negeerde, zei snel: ‘Ik vertelde Daisy net over onze problemen bij de ivf-kliniek. Het lijkt verdorie nog wel moeilijker om voor ivf in aanmerking te komen dan voor een beurs voor Oxford.’ Met een geforceerd lachje vervolgde ze: ‘Ironisch eigenlijk, hè? De een raakt zomaar zwanger, en de ander... Nou ja, Daisy begrijpt in elk geval wat we doormaken.’ Ze keek van Daisy, die haar verbaasd aankeek, naar Cass. ‘Het lijkt zo... zo oneerlijk.’

Cass vroeg zich af of echt van haar werd verwacht dat ze beleefd bleef.

Daisy kuchte zacht. ‘Volgens mij...’

‘Volgens mij haal je Daisy en Trudy door elkaar,’ zei Cass. ‘Trudy is onze andere buurvrouw, maar ze is er vanavond niet, dus je kunt haar ook niet lastigvallen met die zielige verhalen van je. En over oneerlijk gesproken...’ Ze zweeg even en keek koeltjes naar de jonge vrouw die met haar had aangepapt om daarna haar man van haar af te pakken en een goed huwelijk kapot te maken. ‘Er zijn wel meer dingen die niet eerlijk zijn.’

Jack, die anders niet gauw met zijn mond vol tanden stond, kon zijn ex-vrouw alleen maar verbijsterd aanstaren.

Het kon Cass niet meer schelen wat hij dacht. Ze klopte op zijn arm en zei: ‘Zo. Dan moeten we nu maar eens met die dochter van ons gaan praten.’

‘Echt, ze zag er totaal anders uit!’ Cleo, die Jenny Duran het verhaal vertelde over Sophies korte kennismaking met hoge hakken en make-up, begon zich steeds meer te voelen als de enige mens ter wereld die het monster van Loch Ness had gezien.

Jenny was gek op Sophie, die altijd het lelijke eendje was geweest van het gezin, maar dat ruimschoots goedmaakte met haar karakter. ‘Ik geloof graag dat ze er heel lief uitzag,’ zei ze om Cleo wat te kalmeren. Door de menigte om de barbecue heen zag ze Sophie druk staan discussiëren met wat schoolvrienden van haar. Jenny glimlachte. Pas als slordig geknipt haar, een brilletje en het soort kleren dat alleen een nerd zou aantrekken, in de mode kwamen, zou Sophie misschien een stijlicoon kunnen worden.

‘Ik meen het,’ hield Cleo koppig vol. ‘Ze zag er fantastisch uit.’

‘Hm. En jij ziet er nogal ongedurig uit.’

Met vlammende ogen keek Cleo haar aan. ‘Nietes.’

‘O jawel.’ Jenny liet zich niets wijsmaken door Cleo. ‘Aha, ik snap het al. Daarom heb je me mee naar buiten gesleept. Nou, vertel?’ Ze gaf Cleo’s arm een vertrouwelijk duwtje. ‘Ik ben goed in dit soort dingen. Het heeft met een man te maken, hè? Ach, dat hoef ik niet eens te vragen. Natuurlijk heeft het met een man te maken. Dus wat doen we hier buiten eigenlijk? Hoop je hem hier zogenaamd toevallig tegen het lijf te lopen? Of ben je je juist aan het verstoppen?’

Wanneer Jenny eenmaal had geroken dat iemand een probleem had, hield niets haar meer tegen. Hoewel Cleo helemaal niet van plan was geweest om haar iets te vertellen, stortte ze nu toch haar hart bij haar uit.

‘Hij denkt dat ik een soort vrouwelijke playboy annex jetsetter ben,’ eindigde ze een paar minuten later sombertjes. ‘Zonder enige moraal.’

‘Nou ja, je beweegt je toch in de jetset?’

‘Ja, dat hoort bij mijn vak. Daar word ik voor betaald,’ reageerde Cleo geïrriteerd. ‘Maar Joel denkt dat ik daarom niet te vertrouwen ben. Als ik gewoon als secretaresse bij de belastingdienst werkte, zou er niets aan de hand zijn.’

Ineens verstijfde ze, want ze zag Joel aan de andere kant van het terras staan. Hij stond nota bene met Imogen Trent te praten. Cleo zag dat hij moest lachen om iets wat Imogen net had gezegd.

‘Dus dat is hij.’

Cleo knikte.

‘Hm,’ zei Jenny. Het ontging haar niet dat Cleo haar vuisten balde. Hoewel Jenny de blonde reus best wel aantrekkelijk vond, haalde hij het wat haar betreft niet bij Dino Carlisle. Toch beweerde Cleo dat Dino haar koud liet. Dus dan moest dat met Joel wel echte liefde zijn, besloot Jenny.

Cleo keek haar even aan. ‘Wat zei je?’

‘Het is niks voor jou om het alleen maar te denken.’

‘Wat is niks voor mij?’

‘Je zo op de achtergrond houden.’ Jenny raakte de lange, zwarte fluwelen mouw van Cleo’s jurk aan. ‘Je bent er zelfs op gekleed om helemaal in de duisternis op te gaan. Het is gewoon niks voor jou om je zo te verstoppen, Cleo.’

Dat wist Cleo ook wel. Met een boze blik vroeg ze: ‘Wat moet ik volgens jou dan doen? Je wilt vast dat ik naar hem toe ga, hem bij zijn haren grijp, over mijn schouder gooi en dan meeneem naar de dichtstbijzijnde grot.’

Jenny grinnikte. ‘Zoiets ja.’

‘Jij hebt makkelijk praten,’ mopperde Cleo. Jenny was nog steeds ontzettend gelukkig met Luke. ‘Maar wat als hij niet meegenomen wil worden?’

‘Dan moet je hem er maar op een andere manier van zien te overtuigen.’ Wat Jenny betrof, was het allemaal niet zo ingewikkeld. Ze spreidde haar handen. ‘Ik bedoel, je hebt toch niks te verliezen?’