·66·

Puller stapte uit en liep de bibliotheek van Drake County in. Het was een gebouw zonder bovenverdieping, opgetrokken van oranje baksteen, van het begin af architecturaal smakeloos en er ook niet mooier op geworden in de loop der jaren. Hij ging naar binnen, stelde enkele vragen aan een bibliothecaresse achter de balie, die hem liet zien wat hij nodig had. Hoewel er een paar computers in de bibliotheek stonden, zocht Puller op de ouderwetse manier in papieren kranten. Hij keek naar de periode die hem relevant leek. Hij vond niets, en dat was op zichzelf al veelzeggend.

Toen hij de bibliotheek verliet, ging zijn telefoon. Het was Kristen Craig, de forensisch onderzoekster van het usacil in Georgia.

‘Ik heb een paar voorlopige uitslagen voor je, Puller.’

Hij ging met de airco aan in de auto zitten en noteerde wat ze hem vertelde.

‘We hebben een supersnel onderzoek gedaan met de dna-monsters die je ons hebt gestuurd. Als we de bekende personen wegstrepen, blijft er één onbekende over. We hebben de gegevens ingevoerd in het Combined dna Indexing System van de fbi. Misschien levert het een hit op.’

‘Geweldig, Kristen. Wat nog meer?’

‘We hebben de viltproppen in het lichaam van kolonel Reynolds geïdentificeerd. Het was een kaliber 12.’

‘Verder nog iets? De fabrikant?’

‘Nee, sorry.’

‘Oké. Ga verder.’

‘De dokter daar die de secties heeft verricht, was goed. Onze mensen hebben in feite alles goedgekeurd wat hij heeft gedaan. We hebben de lichamen natuurlijk niet hier, maar hij wist wat hij deed.’

‘Oké.’ Puller was blij dat te horen, maar hij wilde vooral informatie die hem kon helpen de zaak op te lossen.

‘We hebben iets vreemds gevonden op de .22-patroon die je hierheen hebt gestuurd.’

‘Wat dan?’

‘Nou, ik heb het hier door drie verschillende mensen laten bevestigen, want het is niet iets wat je zou verwachten van een kogel die in iemands hersenen is geschoten.’

‘Hou me niet in spanning, Kristen.’

‘Het was goudfolie. West Virginia is toch steenkool, geen goud?’

Puller dacht aan de Trents in het grote huis. ‘Nou, voor sommige mensen hier zijn dat blijkbaar identieke begrippen. Maar goudfolie?’

‘Dat is het. Slechts een bijna microscopisch klein beetje, maar we hebben vastgesteld dat het dat is. Ik weet niet wat het betekent.’

‘Ben je wijzer geworden van dat bodemrapport dat ik je stuurde?’

‘Het rapport over het bodemmonster heeft niets schokkends aan het licht gebracht. De uraniumspiegel was normaal, zeker voor steenkoolland. Verder was er niets opmerkelijks. Als iemand vanwege dat bodemmonster is vermoord, zou ik echt niet weten waarom.’

‘Ik net zomin. En de spullen uit het methamfetaminelab?’

‘Dat was interessant. Weet je zeker dat het een methamfetaminelab was?’

‘Daar leek het wel op. Er waren spullen die je in zo’n lab zou verwachten.’

‘Ja, maar er was ook één ding dat je daar niet zou verwachten.’

‘Wat dan?’

‘Wolfraamcarbide.’

‘Waar hebben jullie het op aangetroffen?’

‘Op flessen, buisjes en slangen. Zoveel dat het niet zomaar een klein residu kan zijn.’

‘Dus het zat misschien op de handen van Treadwell of Bitner?’

‘Misschien. We hebben Treadwells vingerafdrukken ook op de materialen aangetroffen.’

‘Dus het is daar niet door iemand anders aangebracht,’ zei Puller. ‘Dat is goed om te weten.’

‘Dacht je dat iemand dat had gedaan?’

‘Nee, maar net als iedereen heb ik graag dat mijn ideeën worden bevestigd. Dus wolfraamcarbide? Dat wordt toch gebruikt voor industrieel gereedschap, snij- en boorapparatuur en sieraden?’

‘Dat klopt. Het is stijver en dichter dan staal of titanium.’

‘Treadwell had een ring. Misschien was die van wolfraam gemaakt en was dat op zijn huid gekomen.’

‘Dat is niet zo. We hebben de ring onderzocht.’

‘Hij werkte op een bedrijf dat chemische stoffen levert. En hij had een Harley.’

‘Nogmaals: dat kan de aanwezigheid van die stof niet verklaren.’

‘Verder nog iets?’

‘Is dat niet genoeg?’ vroeg Kristen.

‘Je hebt me geen antwoorden gegeven.’

‘Ik lever alleen feiten. Je moet zelf de antwoorden vinden.’

Ze verbrak de verbinding en Puller stopte langzaam zijn telefoon weg.

Er was nog een andere toepassing van wolfraamcarbide. Als militair wist hij dat heel goed. Wolfraamcarbide werd vaak gebruikt voor pantserdoorborende munitie, vooral wanneer het materiaal dat daarvoor eerste keus was, verarmd uranium, niet beschikbaar was.

Maar als Treadwell zulke munitie maakte, was daar in zijn huis niets van terug te vinden. Om zulke munitie te maken had je ruimte en gespecialiseerde apparatuur nodig. En geld. En veel componenten die je nodig had om munitie met verarmd uranium te maken, stonden onder streng toezicht van de overheid. Hoe kon een Harley-rijdende boerenkinkel in een afgelegen deel van West Virginia die op een bedrijf werkte dat chemische stoffen leverde, dat voor elkaar krijgen? En als Treadwell dat voor elkaar had gekregen, waarom was hij dan vermoord? Misschien had degene voor wie hij die munitie maakte ontdekt dat hij niet meer durfde en via Reynolds met de overheid was gaan samenwerken.

Puller zou naar Treadwells werk moeten gaan om uit te zoeken of ze daar een hoeveelheid wolfraamcarbide kwijt waren, gesteld dat ze die stof leverden. Zo ja, dan kwam de zaak misschien in een heel nieuw licht te staan. Hij vroeg zich af hoe dit alles in verband stond met de dingen die Mason hem had verteld. Als de pijplijn en de reactor de doelwitten waren, kon dat soort munitie worden gebruikt om de pijplijn en misschien ook de reactors te doorboren. Dat zou betekenen dat Treadwell in contact had gestaan met jihadisten. En Puller vroeg zich af hoe dat mogelijk was. Hoe konden zulke mensen in zo’n omgeving opereren zonder dat iemand iets in de gaten kreeg?

Toen dacht hij aan de pijplijn. Die was eigendom van een Canadees bedrijf, maar werd beheerd door Trent. Werkte Trent met terroristen samen? Werd hij betaald om hen te helpen die missie uit te voeren? Maar waarom zou een fabelachtig succesvolle steenkoolmagnaat dat doen? Waarom zou hij eraan meewerken dat een kernreactor werd opgeblazen die alle kolenmijnen van Trent radioactief kon maken?

Puller reed weg met de Malibu. Hij had nog geen drie dagen om achter de waarheid te komen. Hij wist dat hij weinig kans maakte, maar hij had zijn uniform aangetrokken om zijn land te dienen. En dienen zou hij het. Al kostte het hem zijn leven.

Of zouden ze Trent meer hebben betaald dan zijn onderneming waard was? Dat zou de doodsbedreigingen kunnen verklaren. En Trents nervositeit. Misschien had hij ruzie gekregen met zijn ‘zakenpartners’.