·32·

Puller keek Jean Trent aan en richtte zijn blik toen weer op Sam Cole. Ze waren geen tweeling. Ze leken niet eens zo heel veel op elkaar. Maar bij nader inzien was duidelijk te zien dat ze familie van elkaar waren.

‘Dus Sam is je zusje?’

Trent knikte. ‘We schelen twee jaar en twee dagen.’

Cole zei: ‘Maar mensen denken altijd dat zij de jongste is.’

‘Ik laat me regelmatig masseren, en ik heb mijn eigen trainer en kok. Jij schaduwt mensen, achtervolgt ze met grote snelheid en eet troep, Sam. Dat eist zijn tol.’

‘Misschien wel. Dus er zijn weer doodsbedreigingen binnengekomen?’ vroeg Cole.

‘Dat zegt hij.’

‘Jij maakt je er blijkbaar niet zo druk om,’ merkte Puller op.

‘Roger heeft een lijfwacht. We hebben hier meer dan voldoende bescherming. Hij heeft een wapenvergunning en hij heeft ook altijd een wapen bij zich. De mensen hier in de buurt mogen hem niet graag, maar niemand heeft hem ooit echt aangevallen.’

‘Als jij het zegt.’ Puller keek Cole weer aan. ‘Zullen we gaan?’

‘Goed.’

Toen ze langs Jean Trent liepen, zei die: ‘Waarom kom je vanavond niet eten?’ Ze keek Puller aan. ‘En waarom kom jij niet mee?’

‘Waarom?’ vroeg Cole.

‘Roger is dan de stad uit en je nichtje heeft naar je gevraagd.’

Cole keek een beetje schuldig bij die laatste woorden, dacht Puller.

Dat merkte haar zus blijkbaar ook. ‘Zullen we zeggen, om ongeveer halfnegen? We eten hier laat.’

‘Goed,’ zei Cole.

‘Als het een chic diner wordt: ik heb mijn gala-uniform niet meegebracht,’ zei Puller.

‘We houden niet van formaliteiten.’ Ze keek haar zus aan. ‘Waar gaan jullie nu heen?’

‘We gaan kijken hoe een paar lijken in stukken worden gesneden.’

‘Veel plezier.’

Ze liepen naar Coles politiewagen terug.

‘Waarom heb je me niets over die familieband verteld?’ vroeg Puller.

‘Was het relevant?’

‘Dat weet je nooit van tevoren.’

‘Nou, nu weet je het.’

‘Hij is ongeveer tien jaar ouder dan zij. Is ze zijn tweede vrouw?’

‘Nee. Hij is gewoon laat getrouwd en zij is vroeg getrouwd. Haar kinderen zijn ook zijn kinderen.’

‘Ze had het over je nichtje. Toen we binnenkwamen, zag ik een tiener op de trap.’

‘Meghan. Ze is veertien. Een moeilijke leeftijd voor een meisje.’

‘En je zei dat ze ook een zoon van elf hebben?’

‘Roger junior. Die is weg.’

‘Waarheen?’

‘Militaire academie.’

‘Trent leek me niet het militaire type.’

‘Dat is hij ook niet. Winst maken is belangrijker voor hem dan de samenleving dienen. Maar zijn zoon heeft problemen met discipline en ik denk dat mijn zus geen zin had om met hem aan de slag te gaan. En dus ging hij naar een instituut in Pennsylvania, waar ze je met harde hand in het gareel houden en je met twee woorden leren spreken.’

‘Niet gek. Discipline is heel nuttig in je leven.’

‘Misschien wel, maar ik denk dat ze het te snel heeft opgegeven. Hij is nog maar een kind. En discipline begint thuis. Als je een kind op die leeftijd de deur uit doet, zal hij denken dat je niets om hem geeft.’

‘En is dat zo? Geven ze niets om hem?’

‘Het is niet aan mij om dat te weten.’

‘Je hebt geen nauwe band met je rijke familie?’

‘Wie kent een ander nu echt?’

Daar zit wat in, dacht Puller. Hij zei: ‘Dus hij is al eerder met de dood bedreigd?’

Ze draaide zich met een ruk naar hem om en zette haar handen in haar zij. ‘Ik heb tegen je gezegd dat daar onderzoek naar is gedaan en dat die zaak is afgesloten.’

‘Ik weet dat je dat hebt gezegd.’

‘Waarom begin je er dan steeds over?’

‘Omdat ik meer wil weten dan wat jij me hebt verteld. Dat is meestal de reden waarom ik vragen stel.’

‘Nou, ik heb geen reden om erover te praten.’

‘Waar woont jullie broer?’

‘In Drake.’

‘Wat doet hij?’

‘Meestal zo min mogelijk. Is dit een ondervraging?’

‘Ik probeer alleen maar iets van het speelveld hier te begrijpen. Dat is alles. Als ik je heb gekwetst, was dat niet mijn bedoeling.’

Zijn openhartige houding nam haar woede weg.

‘Randy is de jongste. Net dertig geworden en een beetje de weg kwijt. We hopen dat hij hem gauw terugvindt.’

‘Ik neem aan dat hij nooit naar een militaire academie is gestuurd.’

‘Misschien had iemand dat moeten doen.’

Ze stapten in de auto.

Puller deed zijn gordel om. ‘Heeft het opsporingsverzoek al iets opgeleverd?’

‘Nee. Ik heb het gevoel dat die kerel allang uit Drake is verdwenen.’

Ze trok haar gordel voor zich langs en startte de motor. ‘Wat heb je met de laptop en de aktetas gedaan?’ vroeg ze.

‘Die zijn per militaire koerier onderweg naar usacil.’

‘Is dat een goede plaats?’

‘De allerbeste plaats. Als je daar binnenkomt, hoef je maar naar de vloer te kijken en je ziet het meteen.’

‘Wat zie je dan?’

‘Het logo van het lab. Ze hebben het in de jaren vijftig voor een dollar van iemand gekocht.’

‘Wat staat er op dat logo?’

‘Rechercheur Mickey Mouse. De man die het verkocht, heette Walt Disney.’

‘Een stripfiguur als logo van een forensisch lab?’

‘Als je zo goed bent, kan het je niet schelen hoe je logo eruitziet.’

‘Als jij het zegt.’

Ze lieten het huis van Trent achter zich en zetten weer koers naar de echte wereld.