·64·

Puller trok met zijn rechterhand een stoel bij, draaide hem om en zette hem recht tegenover Dickie neer. Toen Puller erop ging zitten, kwamen zijn knieën bijna tegen die van de andere man aan.

‘Ik zal je een paar dingen vertellen die heel geheim zijn, Dickie, maar in ruil daarvoor wil ik van jou ook iets horen. Je bent toch vaderlandslievend? Je wilt je land helpen?’

‘Net als iedereen. Ik zou nog in het leger zitten als ze me dat niet hadden geflikt.’

‘Dat weet ik. Ik begrijp het. Ik heb met homo’s en hetero’s gediend. Het maakte mij niet uit, zolang ze het doelwit maar raakten waarop ze schoten en me dekking gaven als ik dat nodig had.’

Dickie keek nu minder gespannen. ‘Wat is er aan de hand?’

‘Er komen moeilijkheden naar Drake. Eigenlijk zijn ze er al. Al die mensen zijn dood. Sommigen van hen waren vrienden van je.’

‘Dat weet ik. Dat weet ik, man.’

‘Maar het zijn niet alleen die mensen. De federale diensten denken dat er iets groots op komst is. Iets heel groots.’

‘Hier in Drake?’ zei Cole, geschokt door dit nieuws.

‘Wat bedoel je met groot?’ vroeg Dickie.

‘Als ik dat wist, zou het niet zo’n probleem zijn. Maar ik weet het niet. En als dat zo blijft, kunnen we het allemaal wel schudden. Dat zie je toch wel in?’

Dickie knikte. ‘Ja, ik denk van wel.’

‘Ik wist wel dat je slim was. Gemechaniseerde jongens moeten allemaal slim zijn. Jullie moeten veel onthouden, met al dat materieel dat jullie bij je hebben. Ik hoefde alleen maar om mijn geweer en mijn persoonlijke spullen te denken. Jullie reden rond in pantserwagens van dertig ton.’

‘Nou en of. Ik reed in de Bradley. En zelfs in die verrekte Abrams. En ik was goed.’

‘Dat wil ik wel geloven. Een verlies voor het leger. Dat voorschrift over homoseksualiteit was toch al grote onzin.’

‘Zeg dat wel,’ beaamde Dickie.

‘Dus er is iets groots op komst. Mensen dood, puzzelstukjes die niet bij elkaar passen. Vreemde telefoongesprekken vanuit Drake, opgevangen door federale oren. Nu wil ik van jou een beetje humint. Je weet toch wat dat is?’

‘Ja. Human intelligence. Informatie uit menselijke bronnen.’

‘Hier in Drake tussen de mensen. Jij weet dingen. Jij kent mensen. Je kent mensen die Eric en Molly hebben gekend. Je vader werkt voor Trent.’

‘Denk je dat Roger Trent hierbij betrokken is?’ zei Dickie op scherpe toon.

‘Ik weet niet wie erbij betrokken zijn en wie niet. Daarom heb ik jouw hulp nodig. Wil je het doen?’

‘Wat wil je dat ik doe?’

‘Luisteren. Hier en daar naartoe gaan. Met mensen praten. Nog meer luisteren. Doe het niet te opvallend. Ga niet voor detective spelen. Ik wil dat je doet wat je anders ook doet, maar dan op een andere manier. Luisteren, goed opletten. Als iets vreemd lijkt, onthoud het dan en neem contact met me op. Oké?’

Dickie knikte al. ‘Ja. Goed.’

Puller gaf hem een kaartje. ‘Mijn contactinformatie. Ik neem aan dat je weet hoe je brigadier Cole kunt bereiken.’

Puller stond op.

‘Is dat alles?’ zei Dickie. ‘Kan ik gaan?’

‘Ik heb niets aan je als je in mijn motelkamer zit. Ik wil dat je tussen de mensen komt. Het geeft je een kans om je land opnieuw te dienen, al heeft dat je een lelijke loer gedraaid.’

Dickie stond op, keek Cole aan en stak Puller zijn hand toe.

‘Er zijn niet veel mensen die me zo’n kans willen geven.’

‘Ik ben anders dan de meeste mensen.’

‘Ik denk dat ik je verkeerd had beoordeeld.’

‘Wij jou ook, denk ik,’ merkte Cole op.

‘Heb je een lift nodig?’ vroeg Puller.

‘Nee, ik red me wel.’

Toen Dickie weg was, zei Cole: ‘Waarom heb je mij niet verteld dat er iets groots op komst is in Drake?’

‘Omdat ze zeiden dat ik dat niet mocht vertellen en ik mijn bevelen wilde opvolgen.’

‘Waar is het op gebaseerd?’

‘Telefoonverkeer dat door de nsa is opgepikt. In het Dari. Er is gerechtigheid op komst, zeiden ze. Wat er ook gaat gebeuren, het gebeurt gauw.’

‘In het Dari? Wat is dat nou weer?’

‘Een dialect dat in Afghanistan wordt gesproken.’

‘In Afghanistan? Een telefoongesprek vanuit Drake?’

‘Blijkbaar. Of in de buurt van Drake. Ze konden de locatie niet exact bepalen. En dat gesprek was versleuteld met een oude kgb-code. En het was kort na de moorden. Binnenlandse Veiligheid is in alle staten.’

‘Wat weet je nog meer?’

‘In elk geval lang niet genoeg. Er is trouwens één ding dat Dickie niet heeft uitgelegd.’

‘Wat dan?’

‘Hoe is hij die avond bij de Halversons gekomen? Hij reed niet. Er stond geen auto voor het huis. Hij rende het bos in. Op die manier is hij ontsnapt. Het is een heel eind lopen naar het stadje.’

‘Dat is waar.’

‘Die jongen zit ingewikkeld in elkaar. Wie had dat kunnen denken?’

‘Denk je dat hij meer weet dan hij ons vertelt?’

‘Ik denk dat hij in het nauw zit. Hij is betrokken bij iets wat hij voor ons verborgen wil houden. Maar ik denk niet dat het iets met dat telefoonverkeer te maken heeft.’

‘Maar ik begrijp niet waarom je hem hebt gerekruteerd om ons te helpen. Vooral wanneer je denkt dat hij bij iets crimineels betrokken is.’

‘Ik heb het grootste deel van mijn volwassen leven geprobeerd mensen te doorgronden. Vooral militairen en ex-militairen. Mijn instinct geeft me in dat Dickie geholpen wil worden. Ik denk dat hij die avond naar het huis van de Halversons ging omdat hij iets vermoedde. Of iemand verdacht. Ik denk dat hij gewoon een nieuwe kans wilde om te bewijzen dat het een grote fout van het leger was om hem eruit te gooien. En die kans heb ik hem gegeven.’

‘Nou, als hij omkomt, betaalt hij een hoge prijs voor die tweede kans.’

‘Dat geldt voor wel meer tweede kansen. En meestal zijn ze het waard.’

‘Denk je dat hij wist dat Treadwell en Bitner dood in het huis aan de overkant lagen toen hij naar het huis van de Halversons ging?’

‘Ik denk dat hij het misschien wist. Ik denk dat hij probeerde te bellen en dat er niet werd opgenomen. Misschien is hij die nacht ook naar hun huis gegaan, maar kon hij niet naar binnen. Het was donker in het huis. Hij kan de lijken niet door het raam hebben gezien. En er waren geen sporen van braak.’

‘Op welke manier staat hij met Treadwell in verband? Niet alleen via de Harley-club. Hij is bang.’

‘Nou, als je bedenkt dat er zeven mensen zijn vermoord, zou hij wel een idioot zijn als hij niet bang was. Net als ieder ander.’