·59·

Puller deed er ongeveer een uur over. Hij stelde Cole op de hoogte van het meeste van wat hij in Washington te weten was gekomen. Hij vertelde haar wel over het belang dat het ministerie van Binnenlandse Veiligheid bij de zaak had, maar niet dat Drake in feite als lokaas werd gebruikt om een terroristische cel te pakken te krijgen die daar opereerde. Dat vertelde hij haar niet omdat Cole dan vanwege haar functie verplicht zou zijn alarm te slaan in het stadje. En dan kwam er niets meer terecht van Masons poging om de kerels te pakken te krijgen die in gecodeerd Dari met elkaar communiceerden.

Toch was Puller in de verleiding gekomen het haar juist wel te vertellen.

‘Het zou mooi zijn geweest als we die dingen al veel eerder hadden gehoord,’ klaagde Cole. ‘Spelen ze daar altijd dit soort spelletjes?’

‘Voor hen is het geen spelletje. Ze dekken zich aan alle kanten in en ze weten niet wie ze kunnen vertrouwen.’

‘Ik zou het daar amper vijf seconden uithouden. Ik ben niet goed in die spelletjes.’

‘Je zou van jezelf staan te kijken.’

‘Nee, ik zou iemand overhoopschieten. Waar gaan we nu naartoe?’

‘Naar de plaats delict. Toen ik op de terugweg in het vliegtuig zat, kreeg ik een idee.’

Lan Monroe kwam net uit het huis van de Halversons toen zij kwamen aanrijden. Er bungelde een koffertje voor bewijsmateriaal tegen een van zijn korte benen.

Hij stak zijn andere hand op en glimlachte toen ze uit de auto stapten.

‘Welkom terug, Puller,’ zei hij. ‘Ik zie dat Washington je niet levend heeft opgevreten.’

Puller keek Cole aan en zei met gedempte stem: ‘Ga je altijd zo discreet met informatie om?’

Ze keek beschaamd en zei tegen Monroe: ‘Ben je daar klaar?’

‘Ja. Wat mij betreft, kan het huis worden vrijgegeven.’

Ze knikte en keek naar hem terwijl hij zijn spullen in zijn auto laadde.

Puller zag de politiewagen voor het huis staan en herkende de agent die Dwayne heette. Op dat moment gooide Dwayne net een sigarettenpeuk door het open raam van zijn auto.

‘Ze mogen niet roken onder diensttijd,’ zei Cole, ‘maar Dwayne doet erg zijn best om te stoppen, en als hij zijn dosis nicotine niet krijgt, is hij niet te genieten. Niemand weet dat zo goed als ik, en...’

Ze wilde nog iets zeggen, maar Puller was abrupt weggelopen.

‘Hé,’ riep ze, en toen liep ze achter hem aan.

Puller liep tussen het huis van de Halversons en dat van de buren door. Hij bleef staan en keek naar de veranda van de buren, aan de achterkant van het huis. Die was gemaakt van geïmpregneerd hout dat grijs was geworden van de zon en de elementen. Hij keek van de veranda naar het bos dat ertegenover lag.

Cole kwam bij hem staan.

‘Wat doe je?’

‘Ik heb een openbaring.’

‘Is dit het idee dat je in het vliegtuig had?’

‘Nee. Dit is het idee dat ik vijf seconden geleden had.’

Hij keek naar de dikke glazen asbak op een van de verandahekken. Die lag vol met peuken. Hij vroeg zich af waarom hij daar niet eerder op had gelet.

‘Wie woont er in dat huis?’

‘Een oud echtpaar. Ze heten Dougett. George en Rhonda, als ik het me goed herinner. Ik heb met ze gepraat toen we het buurtonderzoek deden.’

‘Wie is de roker?’

‘Hij. Toen ik hem ondervroeg, hoorde ik dat hij van zijn vrouw niet in het huis mag roken en dat hij daarom die asbak op de veranda heeft staan. Waarom is het zo belangrijk dat hij rookt? Ben jij een eenmansactiegroep die de zielen wil redden van al ons arme, domme nicotineverslaafden?’

‘Nee, maar die asbak staat op een veranda die uitkijkt op het bos.’ Hij wees van de ene naar de andere plaats.

Cole keek in de aangewezen richting. ‘Wat bedoel je?’

‘Hoe oud is Dougett? De man, bedoel ik.’

‘Achter in de zeventig. Slechte conditie. Te dik en te pafferig, en toen ik met ze praatte, zei hij dat hij nierproblemen had. Hij had het toch al veel over zijn gezondheid. Dat zal wel iets van oudere mensen zijn. Hun leven heeft verder niet veel inhoud.’

‘Dat betekent dat hij ’s nachts opstaat om te pissen en dat er dan niets uitkomt. Hij raakt gefrustreerd, kan niet slapen en gaat op de veranda zitten roken. Overdag is het daar te heet voor.’

‘Waarschijnlijk. Maar hij heeft me ook verteld dat hij overdag met draaiende motor en de airco aan in de auto zit om te kunnen roken. Nou en?’

‘Zijn ze nu thuis?’

‘De auto staat op het pad. Ze hebben er maar een.’

‘Laten we mijn idee dan op de proef stellen.’