·39·

Ongeveer een halfuur later gingen Puller en Cole weg. Puller zat op de passagiersplaats van de pick-uptruck en keek uit het raam. Hij zat vol vragen over de avond, maar hij wilde ze niet stellen. Die dingen gingen hem niet aan.

‘Nou, dat was fantastisch,’ zei Cole ten slotte.

‘Dat zijn families meestal.’

‘Je hebt vast wel vragen.’

‘Ik hou er niet van als mensen hun neus in mijn zaken steken, en dus ga ik dat ook niet bij jou doen.’

Ze reden vijf minuten in stilte.

Cole begon: ‘Onze ouders zijn omgekomen toen door een explosie in een van Rogers mijnen een stuk rots loskwam en de auto verpletterde waarin ze zaten.’

Puller keek haar even aan. ‘Ongeveer vijf jaar geleden?’

‘Ja, ongeveer.’

‘En dat trof Randy diep?’

‘Het trof ons allemaal diep,’ zei ze fel. Toen werden haar gezicht en toon milder. ‘Maar het trof Randy het diepst. Hij had altijd een nauwe band met onze ouders gehad. Vooral met pa.’

Cole reed nog een paar kilometer in stilte. Puller keek naar het interieur van de pick-up en zag de nieuwe vinylbekleding en het gerestaureerde dashboard, waarvoor blijkbaar origineel materiaal was gebruikt. Zelfs de vloer zag er nieuw uit, zonder een spoor van roest.

‘Heeft je vader deze pick-up gerestaureerd?’

‘Ja. Hoezo?’

‘Hij doet me aan het huis denken. Heb je hem tegelijk met het huis gekocht?’

‘Ja. Ik heb het geld aan de nalatenschap betaald.’

‘Leeft Randy daarvan? Jean heeft het geld duidelijk niet nodig.’

‘Ja. Zo hebben we het geregeld. Randy had het meer nodig dan ik.’

‘Dat kan ik zien.’

‘Het is gek. Niemand dacht dat Roger Trent het tot iets zou brengen.’

‘Hoe heeft hij het dan zo ver gebracht?’

‘Ik moet toegeven dat hij hard heeft gewerkt. En dat hij een visie heeft. En hij heeft ook geluk gehad. Hij heeft zich opgewerkt in de steenkoolbusiness. Hij is meedogenloos en arrogant, maar hij heeft een zesde zintuig als het op geld verdienen aankomt. En mijn vader en broer hebben inderdaad veel steenkool voor hem gevonden. Al ging het land daardoor kapot.’

‘Het levert wel banen op.’

‘Lang niet zoveel banen als vroeger.’

‘Hoezo? Raakt de steenkool op?’

‘De steenkool raakt altijd op. Vanaf de eerste schep die je neemt. Maar alle mijnbouw in Drake en een groot deel van de rest van West Virginia is tegenwoordig dagbouw.’

‘En dat houdt in dat ze de bergen opblazen om bij de steenkoollagen te komen?’

‘Ja. Steenkoolbedrijven zeggen dat de keuze voor dagbouw gebaseerd is op geologie, topografie en zuiver economische factoren. De natuurlijke ligging van het land, de diepte en structuur van de kolenlagen, de winningskosten in vergelijking met de winst, dat soort dingen. In werkelijkheid heb je voor dagbouw gewoon minder mensen nodig. Dat betekent dat de steenkoolbedrijven meer winst maken. Trent zal tegenwerpen dat er veel dagbouw wordt bedreven op terrein waar vroeger al met tunnels en schachten is gewerkt. Ze komen gewoon terug om uit de grond te halen wat met ondergrondse mijnbouw niet is gelukt. Het is dus een tweede poging en geeft tenminste nog enige economische activiteit. Het levert banen op. En misschien heeft hij daar gelijk in, maar het argument spreekt je niet zo aan als je geen eten op tafel hebt of geen dak boven je hoofd.’

Ze keek hem aan. ‘Ik weet niet of het relevant is voor het onderzoek, maar misschien is het wel nuttig als je een paar dingen te weten komt over het steenkoolland.’

Eigenlijk wilde Puller nee zeggen. Hij interesseerde zich niet zo erg voor de finesses van de mijnbouw en hij had het gevoel dat hij van het onderzoek afdwaalde. Aan de andere kant was het duidelijk dat Cole erover wilde praten. En hij had in het leger geleerd dat het belangrijk was om het terrein te kennen waarop de strijd zou worden gestreden. Het was hem gebleken dat het met een onderzoek niet anders gesteld was.

‘Goed.’