·65·

Cole ging weg om papierwerk af te handelen op het bureau. Ze spraken af om elkaar later weer te treffen. Puller reed weg in zijn auto. Drie minuten later parkeerde hij en toetste hij een telefoonnummer in.

De stem zei: ‘Mason.’

‘Agent Mason, met John Puller.’

Puller hoorde het piepen van de stoel van de man, die vermoedelijk achteroverleunde. Terwijl de normale wereld om hem heen verderging, was Mason dag en nacht in touw om de monsters buiten de deur te houden.

‘Ik ben blij dat je belt. We hebben nu dat stukje telefoonverkeer en nog wat extra informatie. Samen brengen die de hele zaak op een hoger niveau.’

‘Ik dacht dat het al vrij hoog was. Wat voor nieuwe informatie hebben jullie?’

‘Nog een stukje Dari in kgb-code. Deze keer zeiden ze wat onzin over Allah die groot en goed is. Daar werd ik niet opgewonden van. Maar wel van de cijfers.’

‘Welke cijfers?’

‘Een datum, Puller. Ze noemden ons de D-Day, tenminste, dat denken we.’

‘En wat was die datum?’

‘Je zult dit niet prettig vinden, want dat vind ik zeker niet. Over drie dagen.’

‘Je zei dat jullie nog meer informatie hebben. Is daar tenminste enigszins uit af te leiden wat ze van plan zijn?’

‘Ja, dat raadsel is eindelijk opgelost. En dat is nog het ergste. Er loopt een gasleiding door Drake. In de noordwesthoek van de county.’

‘Oké.’

‘We hadden daar eigenlijk helemaal niet aan gedacht. Pijplijnen zijn voor de hand liggende doelwitten, maar niet zo populair, omdat er bij een aanslag op een gasleiding meestal niet veel slachtoffers vallen. Die pijplijn levert aardgas aan drie staten: natuurlijk West Virginia en ook Kentucky en Ohio. De pijplijn is eigendom van een Canadese onderneming, maar wordt beheerd door een Amerikaans bedrijf. Trent Exploration. Je hebt me verteld dat je contact hebt gehad met Roger Trent, nietwaar?’

‘Ja.’ Puller dacht snel na. ‘Denk je dat iemand van Trent hierbij betrokken is?’

‘Ik sluit op dit moment helemaal niets uit.’

‘Maar wat is de kwetsbaarheid van een pijplijn? En zelfs wanneer ze er een bomaanslag op plegen, over hoeveel schade hebben we het dan? Zoals je al zei: de schade zou beperkt zijn.’

‘De structurele schade kan groot zijn, maar te overzien. En de gastoevoer zou verstoord zijn. Dat alles is niet genoeg voor terroristen. Die zien graag lichaamsdelen aan bomen hangen, niet gasafnemers die klagen omdat er niets uit hun branders komt. En daar in die omgeving hebben ze materieel om elke schade aan de pijplijn te verhelpen en de zaak weer onder controle te krijgen.’

‘Oké, dus de pijplijn is het doelwit?’

‘We denken dat het niet zo eenvoudig is.’ Hij zweeg even. Puller stelde zich voor hoe de man de woorden in zijn hoofd op een rijtje zette. ‘Wat is een heel populaire tactiek van de taliban in Afghanistan? Uitgerekend jij zou dat moeten weten.’

Puller wist het. ‘Een schijnaanval en dan de echte aanval. Een eerste bom om de hulpdiensten naar buiten te laten komen. Een tweede bom om ze te doden.’

‘Precies, alleen denken we dat ze hier een variant op die tactiek gaan gebruiken. We denken dat de aanval op de gaspijplijn een afleidingsmanoeuvre is.’

Puller voelde dat zijn nekharen overeind gingen staan. ‘Wat is dan het echte doelwit?’

‘Als die gaspijplijn explodeert, komen hulpdiensten tot honderd kilometer in de omtrek zo gauw mogelijk in actie. Dat is niet zomaar een vermoeden van ons. Er zijn afspraken gemaakt door diensten uit de drie staten voor het geval die pijplijn in vlammen opgaat. Die middelen staan daarvoor klaar en kunnen niet worden tegengehouden.’

‘Oké.’

Mason ging verder: ‘Nu heb je daar veel bos. Het is de laatste tijd kurkdroog. Voor je het weet, breekt er een brand uit die zich over delen van drie staten uitstrekt en die gevoed wordt door een ontzaglijke hoeveelheid gas, in elk geval totdat ze de toevoer kunnen afsluiten. Zoals ik al zei, kunnen honderdduizenden huishoudens zonder gas komen te zitten. Het is niet te voorspellen wanneer ze de gastoevoer weer op gang kunnen krijgen, zeker niet als daar overal bosbranden woeden.’

‘Dat klinkt erg, zoals je al zei, maar niet erg genoeg voor een terrorist. Wat is dan het primaire doelwit?’ vroeg Puller opnieuw. ‘Dat moet per definitie erger zijn dan het doelwit van de afleidingsmanoeuvre.’

‘Zestig kilometer bij die pijplijn vandaan staat een lichtwaterreactor die stroom levert aan het landelijke elektriciteitsnet.’

Puller haalde diep adem. ‘Denk je dat ze daarop uit zijn?’

‘Voor zover wij kunnen zien, is dat daar het enige doelwit dat voor hen de moeite waard zou zijn.’

‘Hoe zouden ze die reactor aanvallen?’

‘Op dit moment lijkt het of de beveiliging streng is, maar we kunnen niet afwachten of die inderdaad goed genoeg is. Als ze door de beveiliging heen kunnen komen en de reactors tot ontploffing kunnen brengen, zou dat verwoestende gevolgen hebben. De stralingswolk zou zich binnen een paar dagen over verschillende staten kunnen uitbreiden. En als je dan ook nog bedenkt dat alle nooddiensten met de explosie van de pijplijn en de mogelijke bosbranden in de weer zijn... Het zou een catastrofe worden.’

‘Versterk dan als de gesmeerde bliksem de beveiliging van die kerncentrale.’

‘We denken dat ze daar hulp van binnenuit hebben. Dat was het afzonderlijke stukje informatie waar ik het over had, Puller.’

‘Kunnen jullie uitzoeken wie het is?’

‘Waarschijnlijk niet binnen drie dagen. En als we de beveiliging daar in enig opzicht veranderen...’

Puller maakte de gedachte voor hem af. ‘Dan komt die persoon binnen de centrale daarachter en vertelt hij het zijn mensen. Die komen dan extra vroeg en proberen het ding evengoed de lucht in te laten vliegen. En hetzelfde geldt voor de pijplijn.’

‘Precies. Op een gegeven moment moeten we die beslissing nemen, Puller. We moeten de beveiliging op beide plaatsen versterken. Maar het zou ideaal zijn wanneer we die schoften te pakken kregen voordat die maatregelen noodzakelijk zijn.’

‘Noodzakelijk? Joe, het gebeurt over drie dagen.’

‘Ik heb je gezegd dat het erg was.’

‘Ik heb niemand uit het Midden-Oosten in Drake gezien toen ik daar was.’

‘Nou, ik neem aan dat ze op de achtergrond blijven.’

‘Wat wil je dat ik doe? Ik ben maar alleen.’

‘Blijf doen wat je doet. Vind die kerels, Puller.’

‘En als ik ze niet op tijd vind?’

‘Dan moet ik de trekker overhalen.’

‘En dan halen zij ook de trekker over.’

‘Zo gaat dat. Houd me op de hoogte, dan doe ik dat ook met jou.’ Hij zweeg even. ‘Ik wou dat ik je wat mensen kon sturen, maar de hoge bazen hier denken dat we ons dan in de kaart laten kijken.’

‘Ja, dat weet ik. Ik heb hier trouwens wel een helper.’

‘Ja, Cole de politievrouw.’

‘Nee, een zekere Dickie Strauss.’ Puller vertelde Mason wat hij Dickie liet doen. ‘Het levert me in elk geval een extra paar ogen op. Hij is soldaat geweest.’

‘Ik vind het niet zo geweldig dat je die kerel erbij hebt betrokken, Puller. We weten niets van hem af.’

‘Ik had niet veel keus,’ merkte Puller op.

Hij hoorde Mason zuchten. ‘Wanneer spreek je hem weer? We hebben niet veel tijd.’

‘Ik kan vanavond met hem afspreken.’

‘Heb je daar een veilige plaats voor?’

Puller dacht even na. ‘Ja. Het heet Xanadu.’