EERSTE BRIEF VAN DE

OGENVERZAMELAAR

BEZORGD PER E-MAIL VIA EEN ANONIEM ACCOUNT

Aan: thea@bergdorf-privé.com

Betreft: waarheid

Blinde mevrouw Bergdorf,

Deze mail aan u is waarschijnlijk net zo zinloos als de wanhopige pogingen van mijn kinderlijke figuren zich uit de hun toegewezen verstopplaats te bevrijden voor hun tijd definitief is verstreken.

Mijn poging de emmer varkensmest die uw blad dagelijks over mij heen gooit weer af te wassen zal niet lukken. Dat is zo zeker als het feit dat deze mail de komende uren door tientallen handen zal gaan. Net zo trillend als de uwe. Nerveuze, zoals die van de technici die ergens in Rwanda terecht zullen komen, als u het account nagaat vanwaar ik deze mail heb gestuurd. Er zullen ook rustige, professionele handen bij zijn; die van de psychologen en taalwetenschappers die elke formulering, elk woord, ja zelfs de puntkomma in deze zin zullen ontleden. Maar laat u deze brief alstublieft niet aan Adrian Hohlfort zien, van wie ik eerder zou verwachten dat hij in het nationale voetbalteam wordt opgenomen dan dat hij mij op het spoor komt. Deze ‘superprofiler’, zoals het droge wc-papier dat u als een krant beschouwt hem noemt, zou zelfs over het hoofd zien dat ik al in de eerste zin van deze mail een aanwijzing gaf, waarin ik het heb over meerdere kinderen, maar over slechts één verstopplaats! Een one fits all-oplossing zogezegd, een verstopplaats waar de politie tot nu toe ongeveer zo dicht bij is gekomen als mijn lul bij de kut van Madonna (om me eens op het niveau van het IQ van uw journalisten te begeven). Houdt u de vijfhonderd euro per uur, die Mr. Rolstoel u zal berekenen als hij tegen u zegt dat het een teken van grootheidswaanzin is als ik me in de traditie van seriemoordenaars als Zodiak tot de media wend. Ik wil mijn jagers niet uitlachen. Ik heb geen roem nodig.

Het tegendeel is het geval: ik wil dat u eindelijk ophoudt deze shit over me te schrijven. Het begint al met mijn bijnaam. Als een uitgehongerde straathond hebt u zich alleen op het stuk vlees gestort dat ik u heb toegeworpen: op de ontbrekende ogen. Ik verafschuw u en de onbekwame rechercheurs omdat u er zo gemakkelijk in bent getrapt. Een simpel trucje en ik pas meteen al in het plaatje van de paranoïde lustmoordenaar. Ik ben geen ‘verzamelaar’. Ik ben een ‘speler’. En ik speel eerlijk. Zodra ik de figuren heb gekozen en opgesteld, het veld afgebakend en de bel geluid, houd ik me aan de regels.

De moeder, het kind, het ultimatum, de verstopplaats – ik definieer alleen de randvoorwaarden, waar ik me in iedere fase van mijn spel aan houd. Ik garandeer dat iedere zoeker een eerlijke kans heeft het verstoppertje te beëindigen. Dat ik geen valse sporen leg, zelfs als mijn jagers te dichtbij komen; en evenmin zal ik tijd rekken, al is het spel nog zo spannend. Ik beken dat ik niet onpartijdig ben. Af en toe bemoei ik me ermee, maar altijd alleen in het belang van mijn tegenstander. Dat is iets wat u zonder mijn hulp nooit zult begrijpen. En daarom schrijf ik u deze mail. Zogezegd als tegenprestatie voor alle leugens die u over me verspreidt.

Ik ben geen waanzinnige, geen monster, geen psychopaat. Ik volg een plan, mijn spel heeft zin. Als u beleefd had wat ik heb beleefd, dan zou u het met me eens zijn. U zou misschien mijn daden niet goedkeuren, maar u kon ze tenminste navoelen.

Ik wed dat u nu uw hoofd schudt. Dat u denkt: ‘Wat een ziekelijke onzin,’ en stilletjes de advertentieprijs omrekent die u kunt vragen als mijn woorden op uw voorpagina prijken. Maar stel dat ik u daadwerkelijk een motief noem dat een ander licht werpt op mijn daden? Hoe zit het, schudt u nu nog steeds uw slecht gekapte hoofd? Ik denk van niet.

U wilt me geloven, nietwaar? U wilt geloven dat ik niet gewoon de obsessieve psychopaat ben zoals u hem denkt te kennen, maar dat achter alles wat ik doe een begrijpelijk plan zit.

Want dat, beste Thea Bergdorf, zou me een verhaal zijn. U snakt ernaar te horen waarom ik het oudste kinderspel ter wereld nieuw leven heb ingeblazen. Verstoppertje!

Oké, laten we beginnen. Geeft u deze mail in alle boven beschreven onbekwame handen en wacht u op mijn volgende regels, die ik u zal schrijven zodra ik er weer tijd voor heb. Geen zorgen, het zal niet lang duren.

Nog geen zeven uur. Plus de halve dag die ik nodig heb om het lijk weg te werken.