52

THORVALDSEN ZAT RECHTOP IN ZIJN STOEL, MAAR VOND HET MOEIlijk zijn kalmte te bewaren. Deze vrouw stond doodgemoedereerd uit te leggen hoe een terrorist financieel had geprofiteerd van de moord op duizenden onschuldige mensen. Geen woede, geen walging. Integendeel: Eliza Larocque wist haar bewondering voor deze prestatie nauwelijks te verbergen.

Graham Ashby leek al net zo onder de indruk. Dat verbaasde hem niets. Deze man was zo amoreel dat hij er geen been in zag te profiteren van de ellende van anderen. Hij vroeg zich af of Ashby ooit had stilgestaan bij die zeven doden in Mexico-Stad. Of had hij alleen maar een zucht van verlichting geslaakt omdat zíjn problemen voorbij waren? Het was duidelijk dat Ashby hun namen niet kende, anders had hij wel een reactie vertoond toen ze eerder aan elkaar waren voorgesteld. Maar hij had geen enkel teken van herkenning gegeven. Waarom zou hij de namen van de slachtoffers ook kennen? Wat kon het hem schelen? Amando Cabral was destijds belast met het opruimen van de troep en hoe minder Ashby ervan wist, hoe beter.

‘Waarom hebben we hier nooit eerder iets over gehoord?’ vroeg Ashby.

‘Op internet doen hierover al jaren geruchten de ronde,’ zei Larocque. ‘Les Echos, een gerenommeerd Frans financieel tijdschrift, heeft er in 2007 een artikel over gepubliceerd. Verschillende Amerikaanse kranten hebben ernaar verwezen. Mijn bronnen binnen de Amerikaanse regering vertellen me dat het wordt beschouwd als geheime informatie. Ik kan me voorstellen dat de Amerikanen niet willen dat dit openbaar wordt. Het officiële standpunt van de SEC is dat er geen sprake is geweest van handel met voorkennis.’

Ashby grinnikte. ‘Echt iets voor de Amerikanen. Stop het in de doofpot en dan maar hopen dat het weggaat.’

‘Dat is anders wél gelukt,’ merkte een van de andere aanwezigen op.

‘Maar we kunnen er in ieder geval van leren,’ zei Larocque. ‘Ik heb deze kwestie geruime tijd grondig bestudeerd.’

Malone liet zijn pistool zakken terwijl de veiligheidsmensen op de vrouw af renden. Ze werd met gebonden handen en armen van de binnenplaats gesleurd.

‘Hoe wist je dat ze blufte?’ vroeg Stephanie.

‘Die bom voor de ingang stelde niets voor. Ze hadden de hele voorgevel van de kerk kunnen opblazen. Lyon rekende erop dat er geen waterdichte beveiliging zou zijn en heeft daarvan gebruikgemaakt.’ Hij wees met de Beretta naar de afstandsbediening die op de kasseien lag. ‘Dat ding bedient helemaal niets.’

‘Maar stel dat je je had vergist?’

‘Ik heb me niet vergist.’

Stephanie schudde haar hoofd.

‘Lyon heeft ons niet hierheen gelokt om ons te doden,’ zei hij. ‘Hij wist dat Ashby van twee walletjes eet. Hij heeft ons hierheen gelokt omdat hij ons híér wilde hebben.’

‘Die vrouw had geen idee. De uitdrukking op haar gezicht sprak boekdelen. Ze was er helemaal klaar voor om iets op te blazen.’

‘Voor iedere wanhoopsdaad is wel een idioot te vinden. Lyon heeft haar gebruikt om tijd te winnen. Hij wil ons afleiden, in ieder geval tot hij klaar is om de confrontatie met ons aan te gaan.’

Vanaf de binnenplaats, tussen de muren van de vier verdiepingen hoge gebouwen van Les Invalides, konden ze de Eiffeltoren niet zien. Wat zou zich daar afspelen onder de ogen van Sam en Henrik? Hij moest weer denken aan de koepel en de transponder. ‘Volgens mij hebben we door dat baken uit te schakelen het startsein voor de voorstelling gegeven.’

De portofoon van Stephanie kwam tot leven.

‘Ben je daar?’ Malone herkende het donkere stemgeluid onmiddellijk. Het was president Danny Daniels.

Stephanie keek verbaasd.

‘Ja, meneer de president,’ antwoordde ze.

‘Is Cotton bij jou?’

‘Jazeker.’

‘Mijn staf wilde dit gesprek met jullie voeren, maar het leek me beter dat ik het zelf deed. We hebben geen tijd voor ruis en interpretaties. We hebben de gebeurtenissen bij jullie op de voet gevolgd en het is een behoorlijke chaos. En er is een nieuwe complicatie in aantocht. Zes minuten geleden is een klein vliegtuigje van zijn vliegplan afgeweken. Het is niet geland op Le Bourget, zoals de bedoeling was.’

Malone kende het vliegveld. Het lag een kilometer of tien ten noorden van Parijs en was gedurende tientallen jaren het enige vliegveld van Parijs geweest. Charles Lindbergh was er nog geland na zijn tocht over de Atlantische Oceaan in 1927.

‘Dat toestel komt nu jullie kant op,’ zei Daniels.

Plotseling viel het kwartje bij Malone. ‘Daarom moest Lyon tijd winnen.’

‘Wat wilt u dat we doen?’ vroeg Stephanie.

‘Op dit moment landt aan de noordkant van Les Invalides een helikopter van de NAVO. Als jullie aan boord zijn, neem ik weer contact op.’

Eliza genoot van het moment. De uitdrukking op de gezichten van haar toehoorders vormden voor haar het bewijs dat ze de juiste mensen had uitgekozen. Stuk voor stuk waren het slagvaardige ondernemers met lef.

‘Bin Laden heeft gefaald doordat hij zich meer heeft laten leiden door fanatisme dan door gezond verstand. Hij is niet voorzichtig genoeg geweest. Hij wilde een politiek statement afgeven aan de wereld.’ Ze schudde haar hoofd. ‘Met dat soort onzin kun je geen langetermijnwinsten genereren.’

‘Ik ben niet van plan mensen te gaan vermoorden,’ merkte Mastroianni op.

‘Ik ook niet. En dat hoeft ook helemaal niet. Het enige wat we nodig hebben, is een geloofwaardige bedreiging die de burgerij angst aanjaagt. Op basis van die angst zullen wij opereren.’

‘Is er nog niet genoeg angst in de wereld?’ vroeg een van de anderen.

‘Zeker,’ beaamde ze. ‘Het enige wat we hoeven te doen is ervan profiteren.’

Ze herinnerde zich iets dat haar moeder haar ooit had verteld. De beste manier om het vertrouwen van je publiek te winnen is ze de indruk te geven dat je ze een geheim vertelt.

‘We beschikken over de wijsheid die op de papyrusvellen is verwoord. Napoleon heeft er veel van geleerd en reken maar dat wij er ook ons voordeel mee kunnen doen.’

Ze trok een bedachtzaam gezicht.

‘De wereld wordt al beheerst door angst. Het terrorisme is een reeel gevaar. Dat kunnen we niet veranderen. Waar het om gaat is hoe we die realiteit kunnen gebruiken.’

Cui bono,’ merkte een van de aanwezigen op.

Ze glimlachte. ‘Inderdaad. Wie is degene die profiteert. Die Latijnse uitdrukking verwoordt onze missie uitstekend.’ Ze stak een vinger op om haar argument kracht bij te zetten. ‘Hebben jullie je ooit gerealiseerd wie er van het terrorisme profiteert? Het betekent een drastische uitbreiding van de veiligheidsmaatregelen op vliegvelden en andere strategische locaties. Wie beheert die faciliteiten? De luchtvaart. En vergeet de informatietechnologie niet. Degenen die dergelijke cruciale diensten leveren, maken forse winsten. Ook verzekeringsmaatschappijen worden er rechtstreeks door beïnvloed. En denk aan de sterk toenemende militaire invloed op onze infrastructuur op het land en in de lucht, op de oceanen en in de ruimte. Kosten noch moeite worden gespaard om ons te beschermen tegen de dreiging. Toeleveringsbedrijven die actief zijn in de logistiek, technologie en bouw in relatie tot de war on terror maken een ongekende groei door. Private ondernemingen spelen in deze oorlog een nog belangrijker rol dan het leger zelf. Daar worden onvoorstelbare winsten gemaakt. Sinds 2001 is de beurswaarde van ondernemingen die aan deze oorlogsindustrie bijdragen gestegen met vijfhonderd tot achthonderd procent.’

Ze glimlachte en trok haar wenkbrauwen op.

‘Ik realiseer me dat dit voor een deel vanzelf spreekt. Maar er zijn ook andere, subtielere manieren om er geld mee te verdienen. Daar wil ik graag na de lunch verder op ingaan.’

‘Wat bent u van plan?’ vroeg Ashby. ‘U maakt me bijzonder nieuwsgierig.’

Daar twijfelde ze niet aan. Zij was zelf ook bijzonder nieuwsgierig. Was Ashby nu een vriend of een vijand?

‘Laat me het als volgt toelichten. Kort voor de millenniumwisseling maakten Zuid-Korea, Thailand en Indonesië een diepe financiele crisis door. Het Internationale Monetaire Fonds heeft ze uiteindelijk gered. Onze eigen Robert Mastroianni werkte toen bij het IMF, dus hij weet waar ik het over heb.’

Mastroianni knikte instemmend.

‘Toen die redding plaatsvond, hebben investeerders die economieen tegelijkertijd zo ongeveer leeggeroofd. Als je op het juiste ogenblik over de juiste informatie beschikt, kun je miljoenen winst maken, zelfs op de riskante markt van derivaten en futures. Ik heb wat voorlopige berekeningen gemaakt. Met de bijna driehonderd miljoen euro die we op dit ogenblik ter beschikking hebben, kunnen we in de loop van de komende vierentwintig maanden een rendement verwachten van tussen de vierenhalf en acht miljard euro. En dat is een voorzichtige schatting. We praten dan uiteraard over belastingvrije winst.’

Ze zag dat deze voorspelling de groep beviel. Niets maakte iemand met veel geld gelukkiger dan het vooruitzicht nóg meer geld bijeen te kunnen schrapen. Haar grootvader had gelijk gehad toen hij zei: Verdien zoveel geld als je kunt en laat het rollen, want er is altijd nog meer te verdienen.

‘Maar hoe komen we daar ongestraft mee weg?’ vroeg een van hen.

Ze haalde haar schouders op. ‘Wie houdt ons tegen? De overheden zijn niet in staat het systeem te managen. Er zijn maar weinig politici en bestuurders die het probleem kunnen bevatten, laat staan dat ze er een oplossing voor kunnen bedenken. En de massa is totaal onwetend. Kijk bijvoorbeeld eens wat de Nigerianen doen. Ze sturen miljoenen e-mails naar nietsvermoedende brave burgers, waarin ze beweren dat er een enorm bedrag kan worden geïncasseerd, als je eerst maar even een kleine administratieve bijdrage overmaakt. Overal ter wereld zijn daar hele volksstammen ingetuind. Als het om geld gaat, zijn maar weinig mensen in staat logisch na te denken. Maar ik stel voor dat wij ons volle verstand gebruiken.’

‘En hoe doen we dat?’

‘Daar kom ik na de lunch op terug. Laat ik voorlopig volstaan met te zeggen dat we op het punt staan een financieringsbron aan te boren die ons vele extra miljarden aan ontraceerbare winsten moet kunnen opleveren. Het is een schat van ongekende waarde die we collectief kunnen investeren om er maximaal de vruchten van te plukken. Maar nu is het tijd om naar het bovenste platform van de toren te gaan om een paar minuten van het uitzicht te genieten.’

De aanwezigen stonden op.

‘En ik verzeker jullie dat het de moeite waard is,’ voegde ze eraan toe.