10

‘NAPOLEON GELOOFDE STERK IN ORAKELS EN WAARZEGGERIJ,’ vertelde Eliza haar metgezel in de privéjet. ‘Dat kwam waarschijnlijk door zijn Corsicaanse afkomst. Zijn vader had hem ooit gezegd dat de toekomst en zijn lotsbestemming in de hemel waren opgetekend. Hij had gelijk.’

Mastroianni leek niet onder de indruk, maar daar liet ze zich niet door uit het veld slaan.

‘Josephine, Napoleons eerste vrouw, was een creoolse uit Martinique, waar voodoo en magische rituelen gemeengoed zijn. Voordat ze het eiland verliet om naar Frankrijk te vertrekken bezocht ze een waarzegster. Ze kreeg te horen dat ze jong zou trouwen, dat haar huwelijk ongelukkig zou zijn, dat ze weduwe zou worden en later hoger zou eindigen dan de koningin van Frankrijk.’ Ze liet een stilte vallen. ‘Ze trouwde op haar vijftiende, werd weduwe en werd later niet de koningin, maar de keizerin van Frankrijk.’

Hij haalde zijn schouders op. ‘Weer die typisch Franse gewoonte om antwoorden in het verleden te zoeken.’

‘Misschien. Maar mijn moeder heeft zich haar hele leven laten leiden door dit orakelboek. Ooit dacht ik er net zo over als jij. Ik geloofde er niets van. Maar nu kijk ik er heel anders tegenaan.’

Ze opende het dunne boek.

‘Je kunt kiezen uit tweeëndertig vragen. Sommige vragen zijn algemeen: Zal ik lang leven? Zal de patiënt genezen van zijn ziekte? Heb ik een paar vijanden of zijn het er erg veel? Zal ik bezittingen erven? Maar andere vragen zijn specifieker. Je moet even de tijd nemen om de vraag te formuleren. Soms mag je een paar woorden van de vraag veranderen.’ Ze schoof het boek naar hem toe. ‘Kies er maar een uit. Misschien over iets wat je nu al weet. Zo kun je nagaan of het werkt.’

Hij haalde zijn schouders op en knipoogde geamuseerd.

‘Je hebt nu toch niets anders te doen,’ drong ze aan.

Hij liet zich overhalen en bestudeerde de lijst met vragen, waarna hij er een aanwees. ‘Deze: “Krijg ik een zoon of een dochter?”’

Ze wist dat hij vorig jaar was hertrouwd. Echtgenote nummer drie. Een jaar of twintig jonger. Een Marokkaanse, als ze het zich goed herinnerde.

‘Dat wist ik niet. Is ze zwanger?’

‘Laten we eens kijken wat het orakelboek erover zegt.’

Een heel even opgetrokken wenkbrauw verried zijn wantrouwen.

Ze overhandigde hem een kladblok. ‘Pak het potlood en maak een rij van ten minste twaalf verticale strepen. Als je er twaalf hebt gezet, kun je stoppen wanneer je wilt.’

Hij keek haar verbaasd aan.

‘Zo werkt het,’ zei ze.

Hij deed wat hij haar had gezegd.

| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |

‘Nu trek je hieronder nog vier rijen verticale strepen. Denk er niet bij na. Doe het gewoon.

‘Minstens twaalf?’

Ze schudde haar hoofd. ‘Nee. Zo veel of zo weinig als je wilt.’

Ze keek toe terwijl hij haar aanwijzing opvolgde.

| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |
| | | | | | | |
| | | | | | | | | | | |
| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |

‘Tel nu de strepen van alle vijf de rijen. Als het aantal even is, zet je er twee stippen naast. Als het oneven is, één stip.

Hij deed de berekening en maakte een kolom met vijf rijen stippen.

Ze bekeek het resultaat. ‘Twee even en drie oneven. Vind je dat willekeurig genoeg?’

Hij knikte.

Ze bladerde naar een pagina waarop een schema stond afgedrukt.

‘Je hebt vraag 32 gekozen.’ Ze wees naar een rij die aan de onderkant van de pagina werd aangeduid met het getal 32. ‘Boven aan de pagina staan de mogelijke stippencombinaties. In de kolom van jouw gekozen combinatie voor vraag 32: twee oneven en drie even, is het antwoord R.’

Ze bladerde verder en stopte bij een pagina met bovenaan de hoofdletter R. ‘Op de antwoordpagina is dezelfde stippencombinatie te vinden; het antwoord van het orakel op de combinatie twee oneven en drie even is het derde antwoord van onderen.’

Hij nam het boek van haar aan en las wat er stond. Op zijn gezicht verscheen een uitdrukking van oprechte verbazing. ‘Dit is heel bijzonder.’

Ze kon een glimlach niet onderdrukken.

‘“Er zal een zoon worden geboren die, als hij niet tijdig op de juiste wijze wordt gecorrigeerd, een bron van moeilijkheden voor u zal worden.” Ik krijg inderdaad een zoon. Dat hebben we nog maar een paar dagen geleden gehoord. Prenataal onderzoek heeft een probleem aan het licht gebracht dat de artsen willen corrigeren nu het kind zich nog in de baarmoeder bevindt. Het houdt risico’s in voor zowel de moeder als het kind. We hebben er met niemand over gesproken en moeten nog steeds een beslissing nemen over de behandeling.’ Zijn oorspronkelijke reserves leken te zijn verdwenen. ‘Hoe is dit mogelijk?’

‘Voorbestemming.’

‘Mag ik het nog een keer proberen?’ vroeg hij.

Ze schudde haar hoofd. ‘Het orakelboek waarschuwt dat je maar één vraag per etmaal mag stellen en over hetzelfde onderwerp kun je het slechts éénmaal per maand raadplegen. Bovendien geldt dat vragen die worden gesteld bij maanlicht een beter antwoord krijgen. We vliegen nu oostwaarts, in de richting van de zon, en het is bijna middernacht.’

‘Dus er breekt snel weer een nieuw etmaal aan.’

Ze glimlachte.

‘Dit is indrukwekkend, Eliza, dat moet ik toegeven. Er zijn tweeendertig mogelijke antwoorden op mijn vraag. En toch heb ik precies het antwoord gekozen dat van toepassing was.’

Ze sloeg het kladblok dicht en opende het weer op een onbeschreven pagina. ‘Ik heb het orakel vandaag nog niet geraadpleegd. Laat mij het eens proberen.’

Ze wees naar vraag 28: “Zal mijn missie succesvol zijn?”

‘Slaat dat op mij?’ Zijn toon was duidelijk milder geworden.

Ze knikte. ‘Ik ben speciaal naar New York gekomen om jou te ontmoeten,’ zei ze, terwijl ze hem recht in de ogen keek. ‘Jij zou een uitstekende aanvulling voor mijn team zijn. Ik ben erg kieskeurig en mijn keuze is op jou gevallen.’

‘Je bent een gewetenloze vrouw. Sterker nog: je bent een gewetenloze vrouw met een missie.’

Ze haalde haar schouders op. ‘De wereld zit gecompliceerd in elkaar. De olieprijzen gaan zonder aanwijsbare oorzaak of aanleiding omhoog en omlaag. De regeringen zijn machteloos. Ofwel ze zetten de geldpers aan, waardoor de inflatie stijgt, ofwel ze nemen maatregelen die tot de volgende recessie leiden. Stabiliteit lijkt verleden tijd te zijn. Ik heb een manier gevonden om die problemen het hoofd te bieden.’

‘Zal het echt werken?’

‘Ik denk van wel.’

Zijn donkere gelaat verstrakte en zijn gretige ogen kregen een vastberaden uitdrukking. Deze ondernemer, die te maken had met dezelfde problemen als zij, begreep wat haar bewoog. De wereld veranderde, dat was duidelijk. Er moest iets worden ondernomen en misschien kon zij de oplossing bieden.

‘Er is een bedrag verbonden aan het lidmaatschap,’ zei ze. ‘Twintig miljoen euro.’

Hij haalde zijn schouders op. ‘Geen probleem. Maar ik neem aan dat je daarnaast over andere middelen beschikt?’

Ze knikte. ‘Miljarden. Ongeregistreerd en onaangeraakt.’

Hij wees naar het orakelboek. ‘Trek nu je strepen maar en laten we eens zien wat het antwoord is op jouw vraag.’

Ze pakte het potlood, trok vijf rijen strepen en telde de strepen van iedere rij. Het waren allemaal even nummers. Ze raadpleegde het schema en zag dat het antwoord Q was. Ze bladerde naar de bijbehorende pagina en vond het antwoord dat van toepassing was.

Ze moest een glimlach onderdrukken toen ze zag dat hij duidelijk enthousiast was geworden over het orakel. ‘Wil je dat ik het voorlees?’

Hij knikte.

‘“Onderzoek de strategie van uw beoogde partner. Als die overeenkomt met de uwe, vrees dan niet want geluk zal uw beider deel zijn.”’

‘Het orakel lijkt te weten wat ik moet doen,’ zei hij.

Ze keek zwijgend voor zich uit, zodat het gebrom van de vliegtuigmotoren de cabine vulde. Deze sceptische Italiaan had zojuist geleerd wat zij haar hele volwassen leven al had geweten doordat haar Corsicaanse moeder en grootmoeder het haar hadden bijgebracht: de overlevering van kennis die zich in het verleden al had bewezen verschafte je de meest denkbare macht.

Mastroianni stak zijn hand uit. Ze schudde hem en merkte dat zijn greep zwak was en zijn huid klam van het zweet.

‘Beschouw me als een deelnemer aan wat je ook van plan bent.’

Eén vraag brandde nog op haar lippen. ‘Maar je mag me nog steeds niet?’

‘Laten we het daar nog maar even niet over hebben.’