Mensen of Zakken
Bijna vier maanden weg uit de moederstad. Nee, heimwee hebben we niet. We denken het ook niet te krijgen. Daarvoor is, of eerlijker w6rdt, het hier te machtig. Wel beginnen we langzamerhand te voelen, wat we zullen gaan missen en met wat we het moeilijk zullen hebben. Het zijn maar kleine dingen: een partijtje voetbal met z'n vieren en een dikke boom als goal, een weekendje Sleeswijk of Enschede met alleen maar lol, dikke lol, een avondje praten met mensen, die net zo opgewonden over iets zijn als jij, een nachtje hijsen en hijsen met rondom het ene lachsalvo na het andere tot je langzaam zat wegzakt.
Tsja, dat brengt ons dan meteen op de Nieuwe Anderen in ons bestaan. Je kent de groepen: Afrikanen, Indiërs en Europeanen. Om maar bij het begin te beginnen, met de Afrikanen hebben we eigenlijk nog nauwelijks contact gehad. Ik heb echter goeie hoop het collegiaal contact met twee Afrikaanse artsen hier binnenkort tot een wat menselijker te verdiepen. Ik hoop in ieder geval zover te komen, dat ik op een gegeven moment kan zeggen of het aardige jongens of gewoon zakken zijn. Dat is dan een aardige consequentie van het in den vreemde zijn. Behalve, dat je moeite hebt met gezichten herkennen, ben je ook je hele referentiekader kwijt, waarmee je een Europeaan (bescheidener: een Nederlander) in enkele minuten hebt getaxeerd op domme hals, vieze VVD'er, zure pruim, zielige linkse extremist, bolle appel, tuinboon, eenvoudige jongen, emotioneel type, verneuker, verneukte, slager, geslagene, oppervlakkige flut, hypocriet, overloper, onbewusteling, versierder, overdoeër, sublimist, struisvogel, vadervreter, verslikker, pietepeut, lachebekje, hermafrodiet, lolbroek, Freudiaan, heremiet, balleknijper of individualist. Natuurlijk berust zo'n vluchtige taxatie op uiterlijkheden, vooroordeel en onvolkomenheden in je eigen karakter, maar het stelt je gerust en geeft je een houvast.
Het aardige in onze nieuwe omgeving is, dat je nergens houvast hebt en gedwongen wordt eerst de vént achter de domme hals, vieze VVD'er, zure pruim, ziel... te zien voordat je hem definitief als een tuinboon kunt classificeren. In wezen is dit beter en directer. Het behoedt je in ieder geval voor terugtrektactieken. b.v. als een hypocriet achteraf toch eigenlijk erg blijkt mee te vallen (hij kan er écht niets aan doen, hij werd immers geslagen door vader, moeder en broer) of als een emotioneel type tegenvalt (met z'n spontaneïteit weet hij b.v. altijd weer het volste glaasje limonade te krijgen; zulke dingen krijg je door op een gegeven moment).