Een geschikt nest
In alle drukte rond onze thuiskomst en de herinrichting van ons leven vergeet ik af en toe bijna dat ik zwanger ben. De misselijkheid van de eerste maanden is voorbij. Ik voel me goed en gun mezelf geen tijd om een afspraak te maken voor de eerste zwangerschapscontrole. Dat komt ook een beetje omdat er zich in het dorp waar we tijdelijk bij mijn ouders inwonen geen verloskundigenpraktijk bevindt. En daar baal ik van, want nu moet ik naar de huisarts. Alsof ik ziek ben! Bovendien zijn we nog altijd niet verzekerd tegen ziektekosten omdat ze ons als particulieren tegen wil en dank nog steeds aan het ‘doorlichten’ zijn.
Maar als de polis binnen is, kan ik er natuurlijk niet meer omheen. Ik en mijn tweede baby moeten nodig gecontroleerd! Ik word er toch al vaak genoeg aan herinnerd door mijn omgeving die me vraagt hoe het ermee gaat. ‘Heel goed’ is snel en makkelijk geroepen, maar eigenlijk ben ik daar nog niet zo zeker van. Want ik voel niets bewegen en een hartje heb ik ook nog niet gehoord. Misschien ben ik niet eens echt zwanger en dank ik mijn omvang slechts aan het goede landleven op de boerderij van mijn ouders. Het wordt in de zestiende week dan ook hoog tijd om tussen de grieppatiënten en anderszins zieken in de wachtkamer van de dokter te wachten op mijn beurt. De huisartsenpraktijk ken ik nog van vroeger. Even voel ik me daardoor weer een tiener die om de pil komt vragen. Eigenlijk ben ik als dertiger met dikke buik even zenuwachtig als toen. Gelukkig heb ik Erik en Muriël nu bij me. Samen kijken we naar mijn inmiddels alweer zo witte, dikke buik en luisteren gespannen naar de versterker van de doptone. Het waanzinnig snel kloppende hartje komt luid en duidelijk door en zorgt voor een golf van ontroering. En meteen daarop flinke schrik als ik voor het eerst sinds jaren weer op de weegschaal sta. Bovendien blijkt dat ik nodig aan de staalpillen moet.
Maar daar kunnen we op korte termijn geen drama van maken omdat er ernstiger zaken moeten worden besproken. Een vruchtwaterpunctie bijvoorbeeld. Want ik ben al dik zesendertig. Dat onderzoek moet echter wel snel gebeuren, anders kan het niet meer. Door onze traagheid komt alles nu jammer genoeg een beetje tegelijk. De inhoud van mijn buik klopt voor mijn gevoel nog maar net of er moet alweer in worden geprikt. Over twee dagen kan ik al in het ziekenhuis terecht.
Als we terugkomen van de huisarts, gaan we voor de zoveelste keer langs de makelaar voor een woning. Want terwijl de meeste zwangeren rond de vierde maand beginnen te denken aan de inrichting van de babykamer, moeten wij eerst nog op zoek naar een geschikt nest.