≡

‘Straks’ in Nederland

Toen we uit Nederland wegzeilden was Muriël zes maanden. Nu, twee jaar later en in Australië aangekomen, kan ze lopen, hele volzinnen kletsen en is ze overdag zindelijk. We hebben allang veel meer dan een ‘Baby aan boord’. Voor de etappe Australië – Nederland hebben we nog een krap jaar. Dan moet er weer écht gewerkt worden voor de kost. We moeten er niet aan denken, maar doen dat natuurlijk toch. Waar zullen we wonen? Wat voor banen weten we te vinden? Best een uitdaging voor ons als herintredende ouders. Zinnen die beginnen met: ‘Straks als we in Nederland zijn,’ hoor je bij ons aan boord dan ook steeds vaker.

Maar hoe zal ‘straks in Nederland’ voor Muriël zijn? Ze kent haar vaderland niet eens, en haar vertrouwde huis, de ‘Mrs. Jones’, gaat meteen in de verkoop. Papa en mama zijn dan hele dagen weg en de basisschool moet worden bezocht. Weg dolfijnen. Weg mogelijkheid om het anker te lichten als het je ergens niet bevalt. Niet meer hele dagen in je blootje lopen. Of slapen onder een open luik met uitzicht op een prachtige sterrenhemel. Voorzichtig proberen we haar voor te bereiden op de klap. Want het matroosje dat denkt dat ‘centjes verdienen’ hetzelfde is als geld halen bij een buitenlandse bank, moet helaas nog veel leren.

Toch verwacht ik ‘straks in Nederland’ geen drama’s met onze kleine meid. Integendeel. Denkend aan Muriël in Holland zie ik rode laarsjes in de regen. Pret bij de eerste fietslessen. Gekrabbel op het ijs met van die dubbele schaatsen en wanten aan touwtjes. Wat kijk ik uit naar haar eerste bezoek aan het sprookjesbos. De eerste keer dat ze haar Sesamstraat-helden zal zien bewegen op de televisie. Samen lekker wandelen door de duinen. Of smullen van échte patat mét. In de wei staan bij een Hollandse koe. Op de koffie en chocolademelk bij de opa’s en oma’s. Scharrelen op de kinderboerderij en fietsen door de polder. Natuurlijk is het vanaf deze kant van de wereld makkelijk idealiseren. En ‘straks in Nederland’ thuis zijn en je thuis voelen kunnen twee zéér verschillende dingen zijn.

Toch weten we voorlopig genoeg aantrekkelijke redenen om terug te gaan. En juist die ‘voorpret’ willen we, ondanks al het mooie dat we in het komende jaar nog samen gaan beleven, nu alvast met Muriël delen. Eén van de resultaten is dat ze inmiddels niet zonder één bepaalde Ouders van Nu kan leven. Want daarin staat het fietsje van haar dromen. Voor ‘straks als we in Nederland zijn’.