≡

Samen zorgen

Het plan was om drie jaar lang samen voor Muriël te zorgen. De uitvoering daarvan lijkt prima te lukken.

Na de borstvoedingsperiode zijn we als ouders compleet uitwisselbaar geworden. Allebei even onmisbaar als overbodig.

Maar voor we onszelf een medaille opspelden, moeten we natuurlijk ook eerlijk zijn over de keerzijde. ‘Samen zorgen’ is namelijk ook samen ‘Nee!’ schreeuwen en samen beet- of afpakken. Of erger nog: samen verschillende dingen roepen tegen dat ene kind in de kleine ruimte van ons bootje. Of commentaar leveren op elkaars commentaar. Of vragen om elkaars bijval als de ander eens wijselijk zijn mond houdt. Kortom, voortdurend opvoeden in stereo. Met niet altijd even goed afgestelde boxen. Zeilen is echter ook wel eens ‘geen van beiden zorgen’.

Als alle hens aan dek moeten, gaat het actieve ouderschap ineens van stereo naar zippo. Het grote niets in de kajuit. Bij voorkeur als de lichtjes van de navigatieapparatuur stoute vingertjes lokken en het te heet is om Muriël in haar box te zetten. Een pakje rozijntjes en een cassettebandje zijn prima stand-ins maar houden geen oog in het zeil. ‘Binnen blijven Muriël’, ‘Nergens aankomen’, ‘Hou je vast!’ roepen we wat machteloos tegen het dichte kajuitluik terwijl we bovendeks in opkomend slecht weer proberen te redden wat er te redden valt. Vaak voorzien we de grootste catastrofes binnen, terwijl daar heerlijk ongestoord een uiltje wordt geknapt. Gevaarlijker blijkt het als de ene ouder van de andere denkt dat die wel oplet. Op die manier raakten we Muriël vorige week in Townsville, Australië kwijt. Ze is toen doodleuk met een ‘gestolen’ boek onder haar arm de bibliotheek uitgewandeld. Via een druk winkelcentrum belandde ze bij de plaatselijke politie. Dankzij het boek werd de bibliotheek geïnformeerd en konden wij ophouden elkaar voor waardeloze ouder (of erger) uit te maken.

Het ‘om beurten zorgen’ is dus om meerdere redenen de beste oplossing. Wie aan de bal is, bepaalt de richting. Belangrijk daarbij is ook de taken af te wisselen.

Dus het voorlezen of verschonen niet altijd door dezelfde persoon te laten doen. Dit ‘beurtensysteem’ kan echter wel een soort ‘corvee-effect’ geven. Kiezen tussen je spannende boek en Scupper de zeilende hond is natuurlijk niet zo moeilijk. Nog makkelijker wordt het als de tweede optie het schoonmaken van het potje betreft. Hoewel dat hier achter het Australische Great Barrier Reef spannende taferelen kan opleveren.

Als je de inhoud van het potje overboord kiepert, schieten er namelijk vaak meteen haaien op af. Hap, hap, weg drol. Over gebrek aan sensatie hebben we hier trouwens toch al niet te klagen. Zo voeren we laatst dwars door een kudde springende walvissen. Erik en ik slikten onze angst in voor de schade die deze reusachtige zeedieren ons bootje kunnen toebrengen. Vol overgave gooiden we nog wat extra olie op het vuur van Muriëls enthousiasme. Ook dat is ‘samen zorgen’.