≡

Vriendjes zoeken

Hoe mooi onze reis ook is, we leiden af en toe best een geïsoleerd bestaan zo met z’n drietjes. Muriël zit dan letterlijk en figuurlijk alleen met haar ouwelui opgescheept. ‘Op het volgende eiland gaan we vriendjes zoeken,’ is dan ook een veelvuldig terugkerende kreet tijdens onze lange, eenzame tochten over de Stille Zuidzee. Mijn hart breekt als ik haar dat hoor zeggen en ik hoop steeds vurig dat het lukt.

Maar ‘vriendjes zoeken’ is onderweg niet altijd even eenvoudig. De kinderen die we op de door ons bereikte plek vinden, zijn vaak te oud of te jong, zijn niet in haar geïnteresseerd of worden net weer door hun ouders van het strand geplukt. En op een strand heb je nog de meeste kans op ‘samen spelen’. In een grote stad weet je vaak gewoon niet waar je het zoeken moet. In Papeete, de hoofdstad van Tahiti, hebben we er ten einde raad zelfs de Frans-Polynesische Gouden Gids bij gepakt. Kinderdagverblijf ‘Calimero’ had nog een plaats en Muriël trof er voor zeven ochtenden een lieve juf en een leuke groep leeftijdgenootjes. De taalbarrière bleek geen probleem. Al ging ze wel af en toe een soort fantasietaal tegen ons uitslaan die heel Frans-Polynesisch klonk maar nergens op sloeg. Net zo moedig en opgewekt toog onze dochter een week later naar een peuterspeelzaal op één van de Cook-eilanden waar ze wat ‘Engels’ en zelfs ‘Maori’ oppikte. Voor Erik en mij betekende Muriëls afwezigheid iets meer bewegingsvrijheid. De motor kon aan boord eens even rustig uit elkaar gehaald worden zonder een ‘meehelpende’ peuter met smeeroliehandjes. Er konden lange bergwandelingen gemaakt zonder ons te vertillen. En een museumbezoek of een terrasje pikken kon weer eens gecombineerd worden met een goed gesprek.

In Fiji boffen we pas echt. Daar gooien we het anker uit naast een gezin met maar liefst twee ‘vriendjes’ aan boord. Eén is zelfs van Muriëls leeftijd en…spreekt Nederlands! Want Casper heeft een Hollandse moeder. Het klikt meteen tussen deze halve kaaskop en onze dochter.

Dus grijpen de wederzijdse ouders hun kans. Er worden meteen allerlei ‘oppas-deals’ gesloten.

Terwijl één paar handen het zich geweldig vermakende grut op het juiste spoor houdt, hebben drie paar handen en ogen vrij. Vrij voor nuttige én leuke dingen. Alleen of met elkaar. Op Fiji is de missie ‘vriendjes zoeken’ dan ook volledig geslaagd! Niet alleen voor Muriël.