≡

Speelgoed

De noordkust van Zuid-Amerika is bereikt en we zijn nu alweer een jaar zeilend onderweg. Af en toe gaan mijn gedachten terug naar ons afscheid van Nederland. Naar de mensen maar ook naar de dingen die we achter moesten laten. Naar bepaalde voorwerpen, boeken en meubels waar we bijzonder aan gehecht zijn en die nu her en der verspreid zijn over familie en vrienden in het verre Holland. Zo heeft Muriël bij haar opa en oma op zolder wel drie dozen met speelgoed staan. Eén daarvan is tot de rand gevuld met knuffels: diverse soorten beren, een ezel, een eekhoorn en zelfs een bever en een egel vechten daarin om een plek. Het zal mij benieuwen hoe dit stel er over een paar jaar uitziet, want ik kon het destijds niet over mijn hart verkrijgen er mottenballen bij te doen. Het koppie van de laatste beer te zien verdwijnen was al erg genoeg. Wat zal die kleine meid opkijken als al die dozen met haar naam erop opengaan! Voorlopig heeft Muriël namelijk niet meer dan wat in één kussensloop past. Eén pluche walvis, wat poppenkastpoppen, in elkaar passende stapelbare bekertjes, een beschermengel van nylonkous, een pop, een muis en wat blokken. Elders in de boot zwerft nog een plastic zak met een tennisbal, een emmertje, een schepje en een piepkleine gieter voor in de teil en op het strand. Vergeleken met het speelgoed van het gemiddelde in Nederland wonende kind is dat natuurlijk niet veel.

Maar ik heb geen medelijden met Muriël. Integendeel. Ze kan bijna dagelijks genieten van zand en water en zich echt vervelen doet ze nooit. Het gietertje is bijvoorbeeld net zo makkelijk een douche, een theepot of een handtas. Met de stapelbekers maakt ze torens en zandgebak als ze ze niet toevallig nodig heeft als limonadeglazen. De paar blokken die ze heeft, worden als boot over de grond geschuurd.

Maar ze kan er ook mee telefoneren of haar pop wijsmaken dat het een reep chocola is. Ons onbreekbare servies, een pan en pollepel bieden natuurlijk ook interessante mogelijkheden. Net als een lege shampoofles of ander verpakkingsmateriaal. Veger en blik, borstel en spons spreken eveneens tot haar verbeelding. Hijgend van concentratie worden deze attributen door de kajuit gehaald. Muriël ‘helpt’ graag een handje.

Als we de was doen of ophangen is ze er als de kippen bij. Niets is leuker in de tropen dan lekker knoeien met sop, T-shirt en knijpers. Of alles natmaken met een dweil. Of de boodschappen één voor één aangeven. Natuurlijk houdt dat heel erg op.

Maar ach, we mogen dan weinig spullen bij ons hebben, we hebben wél alle tijd van de wereld.