≡

Avontuurlijk ‘shoppen’

Boodschappen doen in den vreemde is een avontuur op zich. De eerste stap op onbekend terrein is het vinden van het juiste adres. Onze tactiek daarbij is meestal het inwinnen van lokaal advies. Of goed opletten waar de eilandbewoners met lege tassen heen gaan en met volle tassen weer van terugkomen. Markten hebben vaak ‘meer voor minder’ te bieden dan de plaatselijke kruidenier. Iets anders is een manier vinden om al het aangeschafte naar de boot te vervoeren. Meestal zijn de benenwagen, twee paar handen en een rugzak voldoende. Soms moet er een ander vervoermiddel aan te pas komen. Zoals een propvolle bus, een geleende fiets, een lift in de laadbak van een vrachtwagen of een betaalbare taxi. Want aan land zijn wij net zo mobiel als een vis op het droge. Met als extra vertragende factor een niet al te vlot lopend kind. Hoewel dat soms ook weer een voordeel is, want je krijgt veel sneller een lift. Het belangrijkste onderdeel van het avontuur is echter: wat is er te koop? Basisproducten zoals meel, bananen en eieren zijn meestal wel voorhanden en vreemd genoeg ontbreekt ook ketchup nooit in de schappen.

Maar na dagen pannenkoeken met banaan en gebakken eieren met ketchup kun je ineens zo’n trek krijgen in pindakaas, volkoren boterhammen en yoghurt! Hét moment voor onvervalste heimwee naar de overdadige Nederlandse supermarkten waar wij eens per week de auto vollaadden.

Om de beurt. Even vlug tussen neus en lippen door. Lang niet zo’n onderneming als het nu is.

Maar ook lang niet zo interessant of gezellig. Nu gaan we meestal samen op voedselsafari. Je weet van tevoren nooit waar je terecht zult komen en hoe lang het zal duren. We wikken en wegen op markten en in winkels. Vooral Erik weet meestal de juiste ananassen en avocado’s eruit te pikken. We emmeren over prijzen en overleggen of we iets wel of niet zullen nemen. Daar is immers alle tijd voor. Tot Muriël het zat is en roept dat we ‘de rest maar in de winkel moeten laten’. Regelmatig komen we op onze zoektochten ook dingen tegen waarvan we echt niet kunnen vermoeden wat het is. Laat staan of en hoe je het moet klaarmaken. Navraag bij andere kopers kan dan verrassende gevolgen hebben. Soms beland je bijvoorbeeld nog dezelfde dag in iemands keuken voor aanschouwelijk onderwijs rond het bereiden van iets wat lijkt op een kruising van rabarber en spinazie, maar wat iets totaal anders blijkt te zijn. Dat je vervolgens mag blijven eten om nog meer exotische zaken te proeven, spreekt vaak vanzelf.

Toch is lokaal advies niet altijd even betrouwbaar. Zo heb ik hier in Thailand een kogelronde kaars gekocht. ‘Yes, is candle’ werd mij verzekerd.

Maar na het aansteken bleek het vermomd vuurwerk. Het hele plafond zwart en m’n wenkbrauwen bijna weg.

Na die stunt voelde ik me nogal een rund.

Maar dat komt wel vaker voor. Want bij avontuurlijk shoppen horen natuurijk ook spectaculaire miskopen!