DE HOLOCAUST IN HET KORT

Joodse Rotterdammers als ongedierte worden verdelgd.

Isaac Lipschits en zijn jongere broer konden onderduiken,

dankzij de vooruitziende blik van hun ouders. Dat was niet voor

iedereen weggelegd. De overgrote meerderheid kon het noodlot

niet ontlopen en stierf in Sobibor en Auschwitz-Birkenau. De

meesten wisten natuurlijk ook niet welk noodlot ze na deportatie zou treffen. ‘Men vreesde het ergste, maar niet het ondenkbare.13 Dat het beschaafde Duitse volk tot massamoord en vergassing in staat was, hadden de meesten niet verwacht.

Stichting Comité Loods 24

Loods 24 is voor Rotterdammers een begrip. De verzamelplaats

heeft diepe sporen nagelaten in de geschiedenis van Rotterdam.

Om de lessen van de geschiedenis van Loods 24 levendig te houden organiseert Stichting Comité Loods 24 jaarlijks een herdenking. De stichting geeft talloze publicaties uit en is de initiatiefnemer geweest van het boek Kaddisj. Ter nagedachtenis van de

joodse Rotterdamse burgers 1940-1945 een monument voor de

gedeporteerde en lafhartig vermoorde onschuldige Rotterdamse

Joden. Met onmisbare hulp en inzet van de gemeente Rotterdam

is dit monument gerealiseerd. Alle Rotterdamse Holocaust

slachtoffers staan in dit monument vermeld; alle 8.368, waaronder ook de ouders en familie van Isaac Lipschits.

Tot slot

De schaamteloze en mensonterende Jodenvervolging leert ons

dat we altijd alert moeten zijn op pesten, discriminatie, antisemitisme, racisme, vreemdelingenhaat en genocide.

‘Als de dictatuur een feit is, is de revolutie een plicht.’14

Dictatuur moet altijd ruim worden opgevat: onderdrukking,

onrechtvaardigheid, machtswellustig en autoritair optreden en

het achterstellen van groepen en individuen. Deze leus moet

74