‘De dokter zegt dat ik blind kan worden’

In de nacht voor de thuiswedstrijd tegen AZ in de halve finale van het bekertoernooi heeft Jan Boskamp nauwelijks geslapen. Dat heeft niets te maken met wedstrijdspanning, maar alles met een zware ontsteking in zijn kaak. Die heeft ervoor gezorgd dat hij thuis de halve nacht radeloos rondjes heeft gelopen rond de eettafel, in een wanhopige poging de pijn te vergeten. De boosdoener is een kies die een dag eerder getrokken moest worden. Wat vooraf een routineklusje leek, was in werkelijkheid een helse onderneming waarbij de tandarts steeds heviger begon te transpireren en pas na twee uur kloppen en boren tevreden was. Omdat de boel vervolgens flink ging ontsteken, zag Jan Boskamp er de volgende ochtend dankzij een opgezwollen wang en een hangende lip uit als Rocky Balboa die net een paar optaters had gehad. Zelfs de tandarts trok wit weg toen hij langskwam om de schade op te nemen en stuurde de patiënt direct door naar het ziekenhuis. Daar begon de dokter al met zijn hoofd te schudden toen hij het gehavende gezicht van Jan Boskamp zag. Het werd allemaal nog veel erger toen bleek dat hij zich weer eens niet aan zijn dieet had gehouden, waardoor zijn bloedsuikerspiegel veel te hoog was.

‘Ik heb weer op m’n flikker gehad van de dokter,’ legde Boskamp later op de dag door de telefoon uit. Hij klonk alsof hij net een oude sok in zijn mond had gestopt. Goed articuleren was al nooit zijn sterkste eigenschap, maar nu bleven soms hele lettergrepen hangen achter een opgezwollen wang. ‘De dokter heeft gezegd dat ik blind kan worden als ik zo doorga. Echt, ik word gek van die man. Hij wilde me eigenlijk in het ziekenhuis houden, maar ik heb gezegd dat ik naar het voetballen moest. Misschien is het wel de laatste keer dat ik Feyenoord een finale zie halen.’

Drie uur voor de wedstrijd tegen AZ meldt Jan Boskamp zich daarom zoals gebruikelijk in een restaurant tegenover De Kuip. Aan het buffet loopt hij de schalen met saté wijselijk een keer voorbij. In plaats daarvan drinkt hij drie glazen water en eet hij een kom soep, een bord komkommer en een handvol antibioticapillen. De zwelling in zijn gezicht is ondertussen langzaam aan het wegtrekken, maar toch moeten supporters die met hem op de foto willen eerst drie keer op hun schermpje kijken voordat ze zeker weten dat ze niet een verre neef van de bekende voetbalanalist voor zich hebben staan.

Gelukkig heeft Jan Boskamp geen last van een overmatige dosis ijdelheid. Je merkt het bijvoorbeeld aan de kleding die hij draagt wanneer hij op televisie moet verschijnen. Alleen de kleur van zijn truien verandert nog wel eens, verder is zijn outfit al jaren hetzelfde. Zijn collega’s bij Voetbal Inside zijn daar inmiddels zo aan gewend geraakt dat ze bijna een beroerte kregen toen Boskamp tijdens het seizoen een keer zonder vooraankondiging in een driedelig kostuum aan tafel verscheen. Kort voor de opnamen begonnen, had hij zich teruggetrokken in het toilet om zich in het pak te hijsen dat hij zich een week eerder speciaal had laten aanmeten. Toen de uitzending van start ging en Boskamp met een uitgestreken gezicht boven een iets te strak geknoopte stropdas verwachtingsvol om zich heen keek, zag hij dat alle drie de andere mannen aan tafel op hun lip moesten bijten om niet in de lach te schieten.

Vanavond, in de uren voor de halve finale, valt er een stuk minder te lachen. Aan alles is te merken dat Jan Boskamp zich wel eens gelukkiger heeft gevoeld dan hier aan tafel van een Maleisisch restaurant met een bord rauwkost voor zijn neus. Hij is stiller dan normaal. Zijn gezwollen gezicht is de reden dat hij bij voorbaat heeft afgezegd voor de uitzending van Voetbal Inside die de dag na de bekerwedstrijd zal worden opgenomen. Toen hij naar Hilversum belde om die boodschap door te geven, dacht de redactie in eerste instantie dat hij een grap maakte of een flauwe smoes gebruikte om onder een avond borrelpraat uit te komen. Pas toen hij een foto stuurde van zijn gehavende hoofd, op voorwaarde dat ze die niet in de uitzending zouden laten zien, begrepen ze bij het voetbalprogramma wat hij bedoelde. (Uiteraard werd de foto de volgende dag gewoon in de uitzending getoond. Johan Derksen verzorgde de begeleidende tekst: ‘Zo ziet Jan Boskamp eruit nadat hij zijn vijfendertigste bamischijf heeft gegeten.’)

Nu, kauwend op een schijf komkommer, zou hij die dikke wang het liefst gewoon vergeten, alleen gaat dat nogal moeilijk omdat de pijn steeds meer begint op te spelen naarmate de aftrap dichterbij komt. Bovendien heeft zijn vriendin hem nu al een paar keer gebeld om hem te herinneren aan de afspraak die voor de volgende dag is gemaakt in het ziekenhuis.

Gek genoeg is het zelfs onder deze omstandigheden geen moment serieus in hem opgekomen om af te zeggen voor de wedstrijd van vanavond. Juist nu Feyenoord sportief de zwaarste periode in tijden meemaakt en de wedstrijd van het jaar wacht, wil Jan Boskamp zijn club niet in de steek laten.

Pas vier dagen eerder heeft de ploeg van Giovanni van Bronckhorst op bezoek bij FC Utrecht de eerste competitieoverwinning sinds de winterstop behaald. Tot die tijd slaagde Feyenoord er negen competitiewedstrijden op rij niet in om te winnen. Met zeven nederlagen op rij zette de ploeg zelfs de slechtste reeks uit de clubhistorie neer. Voor de clubleiding was het reden om al twee weken voor de bekerwedstrijd tegen AZ de hulp in te schakelen van Dick Advocaat, die als adviseur van de technische staf werd aangesteld. De achterstand op PSV en Ajax was tegen die tijd al opgelopen tot bijna twintig punten. Zelfs als de twee concurrenten de rest van het seizoen zonder keeper zouden moeten spelen, was dat gat niet meer te overbruggen. Daarmee was duidelijk dat het legioen en Jan Boskamp nog ten minste een jaar zouden moeten wachten op het eerste kampioenschap sinds 1999.

Om het seizoen toch nog wat glans te geven is alle hoop gevestigd op het bekertoernooi, waarin nog twee thuiswedstrijden gewonnen moeten worden om eindelijk weer eens een prijs te winnen. Te beginnen met de bekerwedstrijd van vanavond tegen AZ, de ploeg waarvan Feyenoord ruim een maand eerder nog kansloos verloren heeft.

Pas als je Jan Boskamp op zijn eigen plek op de perstribune ziet zitten, begrijp je waarom hij alle ontberingen heeft doorstaan en zelfs in zijn huidige gemoedstoestand helemaal uit België is komen rijden om Feyenoord te zien spelen. De glinstering in zijn ogen is voor het eerst weer te zien als hij kort voor de aftrap zachtjes meezingt wanneer het officieuze clublied ‘Mijn Feyenoord’ wordt gedraaid in het stadion. En als bij de opkomst van de spelers 48.000 supporters tegelijkertijd een gekleurd vel in de lucht steken waardoor een groen-wit patroon zichtbaar wordt, is Jan Boskamp de enige op de hele perstribune die ook zijn papier boven zijn opgezwollen hoofd houdt.

Alle inspanningen blijken niet voor niets, want een sterk spelend Feyenoord verslaat AZ met 3-1 en staat daardoor voor het eerst in zes jaar weer in de bekerfinale. Daarin is FC Utrecht eind april de tegenstander. De Coolsingel lonkt, beseft ook Jan Boskamp. ‘Als we AZ kunnen verslaan, dan wordt Utrecht een makkie,’ zegt hij kort voor het laatste fluitsignaal en hij lacht erbij als een boer met kiespijn.