Opnaaien

‘Anderlecht was voor mij de makkelijkste club om te trainen.’

– Meen je dat nou?

‘Natuurlijk. Daar had ik de beste spelers tot mijn beschikking. We hadden zestien internationals, waarvan ik er elke wedstrijd vijf op de bank moest zetten. Die gasten hadden de vorige trainer laten vallen, dus we hadden elkaar nodig. Ik hoefde alleen maar te zorgen dat alle neuzen dezelfde richting op stonden. Dat gaat het makkelijkst door de beste spelers om je heen te verzamelen: Luc Nilis, Marc Degryse en Philippe Albert. Ik maakte hen nog belangrijker dan ze al waren. Ik wist ook wie er in de selectie een bloedhekel aan mij hadden, dat scheelde. Verder was ik alleen maar bezig om die drie gasten op te naaien. Ja, dat was echt werelds.’