Een verrukkelijke zondag

Dat een korte vakantie Jan Boskamp goed heeft gedaan, blijkt op de ochtend van de uitwedstrijd van Feyenoord tegen De Graafschap. Zongebruind en acht kilo lichter dan voordat hij vertrok naar Zuid-Frankrijk stapt hij dan in Relegem in zijn auto voor een rit van een kleine drie uur naar Doetinchem.

Het belooft weer een verrukkelijke zondag te worden in het bestaan van Jan Boskamp. Die begint als een roadmovie, waarin de uitgeslapen hoofdpersoon zijn auto stuurt langs uitgestrekte weilanden waarop de koeien vredig grazen in de herfstzon, hun hoeven verstopt in dikke lagen dauw. Met hun hoorns wijzen ze de vliegtuigen na die witte strepen trekken door een kraakblauwe lucht. Binnen in de auto is het volume van de cd-speler opengedraaid en neuriet de bestuurder mee met de hits uit zijn jeugd – Creedence Clearwater Revival, The Animals, Simon & Garfunkel.

Het is dat Jan Boskamp ondertussen beide handen aan het stuur moet houden, anders was hij handenwrijvend naar De Vijverberg gereden. Nu dat niet kan, zegt hij onderweg soms zomaar: ‘Formidabel’, ‘Werelds’ of ‘Ho-hoo’, om er geen misverstand over te laten bestaan dat hij deze ochtend van elke seconde geniet.

Jan Boskamp houdt van doorrijden, wat niet zo gek is als je bedenkt dat hij soms wel drie keer per week uit België op en neer pendelt naar Nederland. Toch is hij in tegenstelling tot vroeger geen jakkeraar meer. In zijn tijd als trainer presteerde hij het ooit een afslag bij Antwerpen zo hard te nemen dat hij de macht over het stuur verloor en met een flinke snelheid de vangrail ramde. Waar de auto’s achter hem toen stopten en de bestuurders geschrokken uitstapten om te zien of alles wel in orde was, draaide Jan Boskamp toen achter het stuur direct de sleutel in het contact weer om en reed zonder de schade op te nemen verder, alsof er niets was gebeurd.

Tegenwoordig kun je zonder gevaar voor eigen leven op de bijrijdersstoel in de auto van Jan Boskamp plaatsnemen. De bestuurder laat dan tijdens het rijden zijn linkerarm losjes tegen het portier leunen, terwijl hij met rechts ontspannen het stuur de juiste richting op draait. Ondertussen heeft hij meestal een zak drop binnen handbereik en verwondert hij zich over de andere mensen op de weg of het landschap dat hij doorkruist.

‘Kijk dan al die ruimte hier,’ zegt hij bijvoorbeeld als hij de snelweg achter zich heeft gelaten en over paden vol platgereden herfstbladeren De Vijverberg nadert. Hij wekt de indruk alsof hij zojuist een inheems paradijs heeft ontdekt. ‘De mensen kunnen hier lekker fietsen of wandelen. Werelds toch?’

Wat is hier aan de hand? Jan Boskamp is zo opgewekt dat het bijna op je zenuwen zou gaan werken. Lijkt het maar zo of is dit een andere Jan Boskamp dan degene die nog maar een paar weken geleden verkondigde dat het hem niet zou kunnen schelen als het morgen allemaal voorbij zou zijn?

Ook op de tribune, waar hij een plek toegewezen krijgt naast de directie van Feyenoord, wordt zijn gezicht in bezit genomen door een brede grijns. Het is dat zijn kunstknie en kunstheup het verhinderen, anders had hij tijdens de warming-up het liefst een balletje meegetrapt met de spelers van Feyenoord.

Zijn goede humeur kan vandaag zelfs niet verpest worden door de wedstrijd die zich even later voor zijn ogen voltrekt. Feyenoord speelde uitgerekend tijdens het verblijf van Jan Boskamp in Frankrijk twee keer op rij PEC Zwolle van de mat, maar nu de bekendste Feyenoordsupporter van de Lage Landen weer in hoogsteigen persoon op de tribune zit is er van die goede vorm weinig meer over.

Waar Feyenoord in voorgaande seizoenen slechte wedstrijden meestal met lege handen eindigde, slaagt de ploeg er deze middag alleen opeens wel in om een 1-0-achterstand om te buigen naar een 1-2-overwinning. Op de hoofdtribune klapt Jan Boskamp zo blij als een kind zijn handen stuk boven zijn hoofd bij het winnende doelpunt van Eljero Elia.

Als hij niet veel later met de drie punten op zak Doetinchem verlaat, schijnt de zon nog steeds over de Gelderse weilanden. Straks mag hij voor Ziggo Sport nog zijn analyse geven bij de wedstrijd Atletico Madrid-Real Madrid en voordat het zover is gaat hij onderweg nog op zijn gemak ergens een uitsmijter eten. Het is een heerlijk vooruitzicht op een zondag die dankzij de overwinning van Feyenoord toch al niet meer stuk kan.

Jan Boskamp vertrekt precies op tijd uit Doetinchem om de drukte van een leeglopend stadion voor te zijn. Als hij zijn auto de snelweg op draait, klapt hij de zonneklep naar beneden en zet de cd-speler iets harder. Uit de boxen klinkt dan de hese stem van Bryan Adams, een van zijn favoriete artiesten. En terwijl Jan Boskamp zo de horizon tegemoet rijdt, trommelt hij op zijn stuur en begint steeds harder mee te zingen:

Look into my heart – you will find

There’s nothin’ there to hide

Take me as I am – take my life

I would give it all I would sacrifice

Don’t tell me it’s not worth fightin’ for

I can’t help it there’s nothin’ I want more

You know it’s true

Everything I do – I do it for you