‘Are you playing with my balls?’

Twee jaar eerder op station St Pancras in Londen. Jan Boskamp is nog maar net per trein vanuit Brussel aangekomen, als hij zijn mobiele telefoon uit zijn zak vist en tegen zijn oor drukt. Terwijl hij met zijn ogen de straat voor het station afspeurt, roept hij in het toestel: ‘Charly, where are you?’

In de vier minuten die volgen, belt hij Charly Musonda nog vijf keer.

‘Charly, we are at Pancras Station.’

…

‘Pancras Station!’

…

‘Charly, are you playing with my balls?’

Even later komt er een busje met geblindeerde ramen voorrijden, waaruit Charly Musonda breed grijnzend tevoorschijn hupt. Hij draagt witte gympen, een spijkerbroek en een baseballcap. Er volgt een stevige omhelzing tussen Boskamp en Musonda, waarbij het er even op lijkt of de laatste vermorzeld gaat worden tussen de armen van zijn voormalige trainer. Dat gebeurt niet, waardoor Musonda ongeschonden weer in zijn busje kan klimmen. Heel soepel gaat dat desondanks niet, met dank aan de nasleep van een knieblessure die op 29-jarige leeftijd een einde maakte aan zijn carrière als profvoetballer.

Toen Charly Musonda nog een gezonde knie had, behoorde hij tot een van de talentvolste lichtingen van het nationale elftal van Zambia. Die ploeg maakte een goede kans om zich te plaatsen voor het WK van 1994, totdat vrijwel de volledige selectie omkwam bij een vliegtuigcrash in 1993 in Gabon. Musonda ontsnapte aan de dood doordat hij vanwege een blessure in België achter was gebleven.

Jan Boskamp had na zijn aantreden bij Anderlecht in 1993 al snel een zwak voor de middenvelder. Zelfs in de jaren dat Musonda’s knieproblemen zo hardnekkig waren dat hij nauwelijks wedstrijden kon spelen, hield hij hem bij de ploeg. Hoe groot zijn vertrouwen in hem was, bleek jaren later opnieuw toen Boskamp trainer was van AA Gent en de inmiddels gestopte Musonda op een dag met de ziel onder zijn arm binnenstapte in zijn kantoor. Diezelfde middag leidde de voormalige middenvelder zijn eerste sessie als nieuwe trainer van de selectie Onder 18.

Tegenwoordig bekommert Charly Musonda zich in Engeland voornamelijk om zijn drie zoons Tika, Lamisha en Charly Junior. Toen de laatste nog bij Anderlecht speelde, zat de hele Europese top achter hem aan. Onder meer FC Barcelona en Manchester City wilden de jongste telg uit het gezin vastleggen, maar alleen Chelsea ging ermee akkoord om ook zijn twee broers Tika en Lamisha op te nemen in hun jeugdopleiding. Anderlecht wist het talent niet meer op andere gedachten te brengen, tot grote spijt van voorzitter Roger Vanden Stock, die het vertrek van Musonda Junior een van de grootste teleurstellingen uit zijn bestuurlijke loopbaan noemde.

De jonge middenvelder verhuisde daarop met zijn ouders en broers naar Londen. De familie Musonda woont daar tegenwoordig in een klein kasteel in een buitenwijk vlak bij het trainingscomplex van Chelsea.

Als Charly Musonda nu met zijn busje naar het toegangshek van zijn huis rijdt, gaat dat vanzelf open. Achter de voordeur hebben Tika, Lamisha en Junior zich in een rij opgesteld, alsof elk moment het volkslied gespeeld kan gaan worden. Ze dragen joggingpakken met grote Nikelogo’s erop.

Jan Boskamp krijgt een hand en een omhelzing. Daarna vliegen de drie jongens naar de huiskamer, waar ze FIFA gaan spelen op de PlayStation 4.

Boskamp stapt over het hoogpolige tapijt in de gang achter de jongens aan. ‘Dat heb je niet verkeerd gedaan, Charly,’ zegt hij lachend en neemt de omgeving eens goed in zich op. Midden in de huiskamer staat een biljart, op de salontafel liggen Engelse voetbalbladen. Op de bank staren twee jongens met een controller in hun hand zwijgend naar een enorm televisiescherm waarop Arsenal en Manchester City het tegen elkaar opnemen, de derde broer ligt languit naast hen.

In de naastgelegen ruimte staat een tafeltennistafel.

‘Junior!’ roept Boskamp als hij die tafel heeft ontdekt.

‘We play!’

Junior Musonda, een bescheiden jongen met een ondeugende blik en een reep geblondeerd haar boven op zijn hoofd, sputtert eerst wat tegen, maar aangemoedigd door zijn broers drukt het toptalent toch op de pauzetoets en legt de controller weg. Boskamp zegt dat hij hem gaat inmaken.

Drie minuten later komt Boskamp hijgend weer de woonkamer in. ‘Ik heb hem alle hoeken van de tafel laten zien,’ zegt hij grijnzend. Tika en Lamisha kijken hem ongelovig aan. ­Junior zelf schudt van achter de bank – onzichtbaar voor Boskamp – met grote ogen zijn hoofd. Hij is niet de eerste voetballer die een bovengemiddeld talent voor tafeltennis heeft.

Omdat de broertjes Musonda nog een dag vrij hebben voordat ze weer moeten trainen bij Chelsea, mogen ze nog voor één keer friet eten. Dat doen ze in een restaurant op een paar minuten rijden van huis. Tijdens het diner komt het gesprek al snel op de wedstrijd die Chelsea een dag eerder heeft gespeeld tegen Swansea. Tika, Lamisha en Junior luisteren ademloos als Jan Boskamp aan het woord is. Hij vertelt over John Terry, die ongeveer naast zijn eigen keeper in het doel stond. ‘José Mourinho houdt niet van voetbal, hij houdt alleen maar van winnen. Verdedigers krijgen een boete als ze over de middenlijn komen.’ De Musonda’s lachen besmuikt.

Bij het verlaten van het restaurant waarschuwt Boskamp de drie broers. ‘Ik volg al jullie wedstrijden op Chelsea TV. Jullie gaan niet lopen kloten, hè, want dan bel ik gelijk jullie vader.’ Daarna klinkt er een bulderende lach en slaat hij de jongens een voor een met zijn kolenschop op hun schouders.

Die avond plaatst de vrouw van Charly Musonda een foto van het bezoek op Facebook. Ze schrijft erbij: ‘We zijn dankbaar dat we Jan Boskamp vandaag hebben mogen ontvangen in ons huis. He is the rock in our lives, die er altijd voor ons is in goede en slechte tijden.’