Beginnersbeha

De meeste kinderen kunnen zich niks voorstellen bij het idee dat hun ouders ook intiem zijn. Maar er is één ding dat nog ongemakkelijker is dan het seksleven van je ouders, en dat is het seksleven van je kind. Niet dat mijn kinderen al een seksleven hebben – hallo zeg, ze zijn pas tien en acht. Maar het is het idee. Hoe kom ik überhaupt op dit idee? Door vriendinnen met iets oudere kinderen. Toen zij hoorden dat mijn dochter Emma de komende maand voor het eerst met haar klas op kamp gaat, riepen ze lachend: “Ja Daphne, nu gaat het beginnen!” Natuurlijk is zo’n schoolkamp van groep zes nog steeds een onschuldige gebeurtenis; die kinderen gaan echt niet strippokeren of zo. Maar op zo’n weekje zonder ouders gaat het hele spel wél beginnen: het jongens-plagen-is-kusjes-vragen, het uitdagen en het flirten. En niet te vergeten het geniepige meidengedoe, met het eeuwige kliekjesvormen, het buitensluiten en het roddelen. Toch is dit allemaal nog kinderspel vergeleken bij de ervaringen van mijn vriendinnen wier kinderen al op de middelbare school zitten. Daar kan ik me soms echt over verbazen; gaat er in de komende twee jaar werkelijk zoveel voor mijn dochter veranderen?

Het aloude schuifelen op schoolfeestjes is bijvoorbeeld vervangen door bubblen, waarbij de jongens ruw met hun onderlijf tegen de billen van een meisje aanschuren. Vroeger mocht je als meisje tenminste nog zelf bepalen met wie je wilde schuifelen. Bij het hedendaagse bubblen hebben de jongens jouw toestemming helemaal niet meer nodig. Ze rijden gewoon tegen je aan als zíj dat leuk vinden. En dus heb ik al tegen Emma gezegd: lieve schat, daarvoor zit jij nou op karate. Als je de kranten moet geloven, drinkt het gemiddelde Nederlandse kind al in groep acht zijn eerste Breezer of mixdrankje. Ook de seksuele drempel schijnt alsmaar omlaag te gaan, mede dankzij de zeer expliciete muziekvideo’s op TMF en MTV. Als ouder hoop je natuurlijk dat jouw kind dit soort ongein allemaal niet uithaalt. Maar ja, dat hoopten mijn ouders ook. Want hoeveel is er nu eigenlijk écht veranderd? Ook mijn ouders waren overbezorgd, en ook mijn ouders hadden geen idee hoezeer ze daarmee gelijk hadden. Want als ik eraan terugdenk wat wij op de middelbare school allemaal voor rottigheid hebben uitgehaald… Toen bestond MTV nog niet eens! Eigenlijk gieren de hormonen veel te vroeg door je lijf. Je voelt je al een hele kip, maar je bent in feite nog een kuiken. En met je verstand in je beginners-bh doe je soms oerdomme dingen.

Zo had ik op de middelbare school verkering met een leuke jongen die een rijbewijs had. Hij kwam mij met het boodschappenautootje van zijn moeder ophalen, en ik had tegen mijn ouders gezegd dat we naar de bioscoop gingen. Maar in plaats daarvan reden we linea recta naar een donker bospaadje. Wat we logistiek dachten te gaan doen in dat kleine koekblik is mij niet meer helemaal duidelijk, maar binnen afzienbare tijd waren de stoeltjes naar achteren geklapt en de ramen beslagen. Ik weet nog heel goed dat ik opeens een donkere schaduw bij de achterruit zag staan. Er keek iemand naar binnen! Geschrokken raapte ik mijn kleren bij elkaar. De duistere figuur begon vervolgens met een sterke zaklamp naar binnen te schijnen. We hebben daardoor nooit zijn gezicht gezien en hij heeft ook geen woord gezegd, maar die griezel begon wél aan de portieren te morrelen. Daarop draaide mijn vriendje het raam een klein stukje open en vroeg ietwat naïef: “Bent u de boswachter?” “Nee, natuurlijk niet!”, schreeuwde ik, “we moeten hier weg!” De man stak toen zijn hand door de spleet van het raam om zo de auto van binnen te openen. Terwijl ik het raam dichtdraaide, startte mijn vriendje de auto. Toen wij halfnaakt het bos uitscheurden, lagen we dubbel van het lachen. Pas jaren later realiseerde ik me dat het helemaal niet grappig was geweest: deze idioot had duidelijk slechte plannen. En dit was in 1984 – het aantal idioten is sindsdien niet drastisch verminderd. Integendeel zelfs.

Dus toen de tienerdochter van mijn vriendin laatst boos tegen haar moeder schreeuwde: “Ik mag nooit wat! Jij weet niet meer hoe het is om jong te zijn!” moest ik daar wel om lachen. Want réken maar dat we het nog weten. Dat is juist het probleem.