De mannencrèche

Duitsland heeft na de ‘Babyklappe’ (het wereldberoemde vondelingenluik) weer een nieuw fenomeen: de ‘Männergarten’. Deze mannencrèche is een groot succes in Hamburg. Mannen die door hun vrouw tegen heug en meug worden meegesleept op de zaterdagmiddaginkopen, kunnen nu in de Nox Bar voor tien euro ‘overblijven’. De vrouwen krijgen zelfs een heus bonnetje waarmee ze hun echtgenoot aan het einde van de middag weer kunnen ophalen. Ik ben benieuwd hoeveel van dit soort bonnetjes per ongeluk wegwaaien. Wanneer je je volwassen vent toch alleen maar als een groot kind ziet, kun je hem maar beter meteen in de ballenbak laten zitten, toch? De internationale kranten spraken dan ook lacherig over de ‘infantilisering van de man’, maar eigenlijk gaat de crèchekerel gewoon terug naar de natuur. Toen ik ooit in Zuid-Afrika op safari was, zei mijn parkranger bij de aanblik van een luierende leeuw dat de vrouwtjesleeuwen al het eten bij elkaar jaagden. De mannetjesleeuw lag de hele dag met zijn eigen staart te spelen en hees zich alleen overeind wanneer een andere mannetjesleeuw zijn hangplek dreigde in te nemen.

Volgens de parkranger ging het bij heel veel diersoorten net zo. Biologisch gezien is de Männergarten dan ook een volkomen normaal verschijnsel. Je zou hopen dat een paar duizend jaar sociale ontwikkeling enige sporen had achtergelaten – maar nee. De vrouw sleurt zich nog steeds een ongeluk tussen de supermarkt en de slager, terwijl manlief zich laat fêteren in de Nox Bar. Voor tien euro krijgt hij daar een heus naamplaatje, twee biertjes, een warme maaltijd, spelcomputers en een groot tv-scherm waarop voetbalwedstrijden te zien zijn. Ook is er de mogelijkheid een cursus doe-het-zelf te volgen. (Let wel: hiermee wordt boren en timmeren bedoeld, want ‘doe zelf de was’ of ‘doe zelf de boodschappen’ spreekt de heren op de een of andere manier veel minder aan.) Waarom mannen liever met hun eigen staart gaan spelen, begrijp ik maar al te goed. Maar waarom iedere week tussen de 25 en 30 vrouwen hun man naar de Männergarten brengen, is mij een raadsel. Is het moderne mannetjesdier dan echt zo onhandelbaar?

Over kinderen die scènes maken in volle winkels zeggen de opvoedboeken dat je ze gewoon moet negeren, anders beloon je ongewenst gedrag. De mannencrèche lijkt mij het toppunt van het belonen van ongewenst gedrag. Je gaat gewoon een beetje lopen mokken en hopla – vóór je het weet zit je achter twee bier. Volgens een veelbesproken onderzoek van de Britse psycholoog Tim Denison krijgen een man en een vrouw die samen winkelen na gemiddeld 72 minuten ruzie. Hij is het dan al helemaal zat, terwijl zij nog minstens een halfuur wil doorgaan. Want tja, de arme sukkel is van nature nu eenmaal een ‘jager’ die snel wil toeslaan, terwijl zij een ‘verzamelaar’ is die tot vervelens toe overal wil rondneuzen. Nu heb ik er niet voor doorgeleerd, maar ik denk dat het er maar helemaal aan ligt wáárop er wordt gejaagd. Ben je bijvoorbeeld ooit met een man een stereo gaan kopen? Dan praat-ie een halve dág met zo’n verkoper over WAV-files, USB, DSP, Bi-amping en DX/local. Zeg – is een Babygarten en een Männerklappe niet een veel nuttiger idee?