Porno voor vrouwen

Toen diverse politieke partijen vorige maand een verbod eisten op de zogeheten ‘pornofeesten’, dacht ik aan obscure uitwassen in het jongerencircuit. Niks daarvan. Dit soort ‘urban and porn’-danceparty’s blijken razend populair dankzij de orale en vaginale seks op het podium. Gewoon, voor de leuk. Het gebeurt ook in alle openheid, bij een willekeurige discotheek om de hoek. Zo had je tot voor kort de wekelijkse 911-danceparty’s in Zaandam. Daar konden meisjes uit het publiek meedoen aan pijpwedstrijden. Wie het beste haar orale kwaliteiten kon demonstreren, werd door de jury uitgeroepen tot lekkerste pijpslet van de avond. Gewoon, als geinig extraatje ter verhoging van de feestvreugde. Ben ik heel ouderwets als ik dit allemaal niet gewoon vind? Zijn pijpwedstrijden in discotheken een bewijs van emancipatie of van capitulatie? Bepalen de jonge vrouwen van nu zélf hoe zij hun seksualiteit willen beleven of worden zij meer dan ooit gestuurd door videoclips, pornofeesten en seksfilms?

Feit is dat onze samenleving in een snel tempo seksualiseert. Op Google wordt het woord ‘seks’ maar liefst 68 miljoen keer per dag ingetikt. Per jaar worden er bijna 15.000 pornofilms gemaakt, tegen zo’n 400 Hollywoodfilms. Dat soort aantallen moet wel effect sorteren, en dat gebeurt dan ook: vanuit de porno-industrie waaien allerlei gebruiken over naar het dagelijks leven. Zoals figuurtjes in je schaamhaar, waaronder de landingsbaan en de kale pet. En natuurlijk de schaamlipverkleining, “voor als je binnenvoering eruit ligt”, aldus een internetpagina. Recentelijk is daar zelfs iets absurds als het bleken van de anus aan toegevoegd, “voor lelieblanke rectale frisheid”. Zelfs de oerdegelijke Huishoudbeurs koos dit jaar voor een pikant thema, vanwege de oplaaiende belangstelling van vrouwen voor porno, vibrators en andere seksartikelen. Ook het boek Stout is een bestseller met hete ontboezemingen van, pak ’m beet, Willeke Alberti. Vrouwen blijken steeds vaker naar pornofilms te kijken en daar ook van te genieten. Het blijkt een fabeltje te zijn dat vrouwen van seksfilms ‘met een verhaal’ zouden houden.

Ja, dát begrijp ik. Bij een snackbar hoef je toch ook geen ober met een chique menukaart? Niks ambiance – je komt voor de vette bek. Bespáár me die idiote toneelstukjes van getatoeëerde bouwvakkers die voor piloten moeten doorgaan met een stel hyperblonde opblaaspoppen als stewardessen. Zet dat mens toch gewoon meteen op die stuurknuppel; porno is geen Shakespeare. Hoewel? Een rechter oordeelde onlangs dat peepshows op de Wallen ‘toneelvoorstellingen’ zijn, waardoor zij onder het culturele btw-tarief van zes procent vallen, net als muziek- en theateruitvoeringen. Zoiets kan alleen in Nederland; dat is een stukje rectale frisheid waar we trots op mogen zijn. Pijpwedstrijden, live-seks op dancefeesten – als moderne vrouwen hier allemaal vrijwillig deel van willen uitmaken, moeten ze dat vooral doen. Maar willen ze dat écht? Volgens een anoniem gebleven Amerikaanse groep vrouwen niet. Zij maakten een spannend fotoboek, getiteld: Porn for Women, en verzamelden daarin de meest opwindende vrouwenfantasieën. Zo staat er op één foto een knappe kerel in leuke kleren te stofzuigen. Een ander smakelijk ding serveert geheel gekleed taart, koopt bloemen, luistert geïnteresseerd naar wat je te zeggen hebt. Ja mensen, dat is pas echt keiharde porno. Want volkomen onrealistisch. Maar lekker!