Kruin

Alec is gezegend met een dikke bos haar, maar ook met drie kruinen. Vanwege het uitwaaierende haarpatroon wordt zo’n kruin ook wel een ’wervelwind’ genoemd. Het verbaast mij eerlijk gezegd niet dat Alec op drie van die wervelwinden kan bogen; dat kind is een kleine tornado. Omdat zijn vriendje halflang sluik haar heeft, zou Alec zijn eigen haren ook graag wat langer willen dragen. Ik waarschuwde hem dat ik dan iedere ochtend met een hark zijn onwillige lokken in het gelid zou moeten trekken, maar daar zag hij het probleem niet van in. En dus zette ik wat zwaarder geschut in door te stellen dat lang haar méér iets voor meisjes is, waarop Alec prompt antwoordde: “En Jezus dan?” Huh? “Nou, op alle tekeningen die de juf met Pasen heeft laten zien, draagt Jezus lang haar.” Tja. Ga dáár maar iets tegenin brengen. Maar toen kwam gelukkig Richard thuis en die bleek zelf naar de kapper te moeten. “Ga je mee?”, vroeg hij aan Alec, “dan knippen ze bij jou hetzelfde haar als bij papa.” “Jaaaa!” juichte het blije kind, want Jezus is leuk maar een váder is voor een vijfjarig jongetje gelijk aan God zelf.

Toen ze later die middag allebei met een kort koppie terugkwamen, moest ik toch even slikken. Ik vind het altijd zó lekker om met mijn hand door Alecs wilde haar te kroelen; zeker nu hij nog op een leeftijd is dat hij dat zelf ook fijn vindt. Nog een paar jaar en ik ben radioactief. Want op een dag besluiten de meeste jongens dat ze hun moeder minstens één meter bij zich uit de buurt moeten houden, om zo al die genante zoenen en omhelzingen te ontwijken. In zuidelijke landen daarentegen is het heel normaal dat mannen hun moeder uitgebreid blijven knuffelen. Ook kijkt er daar niemand van op wanneer mannen elkaar vriendschappelijk omhelzen. Hier te lande leven wij echter met een geheel andere gevoelstemperatuur: zelfs goede vrienden staan bij een hartelijke begroeting regelmatig te schutteren. Zo menen mannen hun genegenheid vooral te moeten tonen door elkaar te stompen of hard op de schouder te slaan. De enige ontsnappingsclausule is het voetbal: pas wanneer er een doelpunt is gescoord, durven de heren ongegeneerd in een bergje boven op elkaar te duiken zonder dat iemand dat met Brokeback Mountain associeert.

Wij vrouwen denken graag dat mannen qua gevoelsleven de diepte hebben van een flatscreen, maar sinds ik de afgelopen jaren uit allerlei boeken, interviews en artikelen honderden citaten heb verzameld over het vaderschap en het moederschap, weet ik dat het juist de mannen zijn die vaak de meest openhartige dingen zeggen over hun gezinsleven. Al deze grappige of soms juist tenenkrommende quotes heb ik gebundeld in twee boekjes: Vaders zijn moeders met ballen en Even aan mijn moeder vragen. Van David Beckham tot Frans Bauer en van Pamela Anderson tot koningin Beatrix – iedereen komt aan bod. Maar een van de mooiste uitspraken, eentje die ik echt kan vóélen, komt van de Engelse natuurkundige Charles Darwin: “Hoe vaak wenste ik niet dat mijn vader achter mijn stoel stond en met zijn hand over mijn haar streek, zoals hij deed toen ik nog een kind was.”