Snurkbeugel

Richard Gere snurkt. Dat zei hij in een interview met de Amerikaanse Elle. Om zijn vrouw, de actrice Carey Lowell, niet te hinderen heeft Gere een speciaal mondstuk laten aanmeten dat hij ’s nachts draagt. Mijn Richard Gere met een antisnurkbeugel? Ik vond het moeilijk om me daar een mentale voorstelling van te maken. Gere is hét voorbeeld van een Leuke Man. Toen ik op de middelbare school zat, had ik de filmposter van American Gigolo op mijn kamer hangen. Ik vond hem razend aantrekkelijk in zijn rol als dure mannelijke prostituee, al was het achteraf gezien best nichterig allemaal. Dat loopje, die kleren. Maar ja, zo waren veel mannelijke sterren in de jaren tachtig. Neem Tom Selleck van Magnum P.I. Met zijn snor en zijn hoge, strakke spijkerbroeken kon hij zó tussen The Village People. Of Don Johnson, die in Miami Vice furore maakte in roze hemdjes onder groene jasjes. Toen ik als zeventienjarig fotomodel in Miami Beach aan het werk was, ben ik in mijn middagpauze nog eens bij de opnames van Miami Vice gaan kijken.

Don Johnson trok me meteen op de donkere set naar binnen “om een foto te maken”. Op dat moment vond ik het geweldig, maar nu ik erop terugkijk was Johnsons gedrag behoorlijk, eh, apart. Maar goed. Ik had het over Richard Gere. Want na American Gigolo kwam natuurlijk An Officer and a Gentleman, waarna ieder meisje ervan droomde om door een officier in een wit pak uit de fabriek te worden gedragen. Een tamelijk onfeministisch uitgangspunt, maar wél lekker. En toen, op het toppunt van zijn roem, kwam opeens het broodje aapverhaal dat Gere door zijn toenmalige vrouw Cindy Crawford naar een ziekenhuis zou zijn gebracht met een hamster in zijn anus. Zoiets zou voor erotisch plezier zorgen, maar ten eerste hebben die beestjes loeischerpe nagels en ten tweede begrijp ik niet hoe je ze naar binnen zou moeten lokken. Met een struikje broccoli als vlaggetje in je hole? Het lijkt mij logistiek onmogelijk. Niet dat mensen geen rare dingen doen. Laatst las ik dat een man zich in het ziekenhuis had gemeld omdat hij “op een ui was gaan zitten”. Dat overkomt mij nou nooit.

Gelukkig heeft Richard Gere zich nooit wat aangetrokken van dit bizarre hamsterverhaal. Hij deed Pretty Woman, werd prachtig grijs, kreeg een zoon en keek naar eigen zeggen veel Bob de Bouwer. Hij werd boeddhist, ging zich inzetten voor Tibet en raakte bevriend met de Dalai Lama. Hij deed de dansfilms Chicago en Shall we Dance, waardoor hij recentelijk nog in de problemen raakte doordat hij de Bollywoodster Shilpa Shetty in een dansbeweging achterover dipte en drie zoenen op haar wang gaf, waarna de Indiase politie een arrestatiebevel tegen hem wilde uitvaardigen wegens onkuis gedrag. En nu blijkt hij dus te snurken. Ik heb vanaf mijn tienertijd het hele spectrum met hem doorlopen: seksgod, trotse vader, vredesactivist, knappe vijftiger en bijna-zestiger met een snurkbeugeltje. Daar kunnen veel mannen een voorbeeld aan nemen, want hoevelen zeggen wel niet: ik heb geen last van mijn eigen gesnurk? Als zelfs Richard Gere een mondstuk draagt, is er voor niemand meer een excuus. Anders stop je er maar een ui in.