De handtas

Naast het fijnstof en de grote hoeveelheden zout in het eten, dreigt er sinds kort nóg een gevaar voor de volksgezondheid: de handtas. Althans, dat stellen bezorgde fysiotherapeuten. Door de huidige mode van grote handtassen schleppen veel vrouwen iedere dag een tas van vier à vijf kilo met zich mee. Dit schijnt te resulteren in ernstige rug- en nekklachten. Volgens de Amerikaanse arts Jane Sadler is er slechts één remedie voor dit naderende onheil: kleinere handtassen gebruiken en alleen het hoogst noodzakelijke meenemen. Maar ja, wat is het hoogst noodzakelijke? Mannen doen vaak lacherig over het feit dat vrouwen hun hele hebben en houden in zo’n tas stouwen, maar ondertussen dumpen zij hun spullen maar al te graag bij jou. Toen ik laatst met Richard naar een première ging in Carré, had ik een mooi, klein avondtasje bij me. “Geef dat ding effe”, zei manlief op de rode loper, “dan doe ik daar mijn telefoon, de portemonnee en de autosleutels in.” “Ben je gek!”, siste ik, “dan krijgt-ie allemaal van die onesthetische bulten!” Helaas zijn mannen nooit zo gevoelig voor goede smaak.

Toen ik het ‘ding’ (lees: mijn kittige zwarte limited edition Gucci bamboo) terugkreeg, leek het wel een condoom gevuld met walnoten. De meeste mannen laden hun spullen ook graag in hun broekzak, iets wat ik als puber door schade en schande heb moeten leren. Bij mijn eerste amourette na een discofeest op de middelbare school dacht ik namelijk dat ik heel erotisch bezig was, maar al snel bleek dat ik de zakdoek in de broekzak van mijn vriendje aan het onderzoeken was. Maar goed, ik had het over handtassen. Want waarom stoppen vrouwen toch hun halve huishouden in die tas? Ook dáár schijnen psychologen over te hebben nagedacht. Vrouwen zoeken steun en zekerheid bij hun handtas, omdat deze hun het gevoel geeft dat ze in geval van nood alles bij de hand hebben: haarlak, deodorant, ademverfrisser, extra panty, make-up, tampons, condooms, inlegzooltjes, inlegkruisjes, inlegbeha-vullingen… Ik heb een vrouw zelfs al eens een föhn uit haar tas zien halen. Respect!

In vroegere eeuwen droegen vooral mannen tasjes maar wie nu nog met zo’n polstasje loopt, krijgt zeker geen seks. Ook zo’n kangoeroebuidel wil maar niet geil worden, zeker wanneer het gecombineerd wordt met sokken in sandalen. Mannen met tasjes doen dus pijn aan je ogen, maar vrouwentassen kunnen pijn doen aan je maag. Onderzoekers hebben namelijk ontdekt dat handtassen een broedplaats zijn van bacteriën, doordat vrouwen allerlei koek en zopie in hun tas laten slingeren. En ik moet zeggen: de bodem van mijn handtas is inderdaad een interessante biobak van broodkruimels, koekresten en een plakkerige substantie. Je moet je tas ook nóóit op de grond zetten in een openbaar toilet, want de Louis Vuitton E.coli is niet goed voor je gezondheid. Rest de vraag: wat is toch de aantrekkingskracht van steeds weer een nieuwe handtas? Ik denk dat het komt doordat er veel overeenkomsten zijn tussen een goeie tas en een goeie man: liefst met veel inhoud en een uiterlijk dat jaloezie oproept bij andere vrouwen. En als de klep niet meer dicht wil en hij begint te plakken of uit te zakken, is er ieder seizoen weer een nieuw model.