Kamelenknieën

Ik kreeg laatst een leuk attachment in mijn mailbox: ‘The Good Wife’s Guide’ uit 1955. Dit artikel verscheen destijds in het Amerikaanse blad Housekeeping Monthly en het vertelt de plichtsgetrouwe huisvrouw hoe zij een goede echtgenote moet zijn. Ruim vijftig jaar na dato klinken de meeste adviezen als geestige rariteiten uit de oude doos: “Begroet je man ’s avonds met een welgemeende glimlach, stel geen moeilijke vragen en snijd geen problemen aan. Ook al is er nog zoveel wat jij wilt vertellen, laat hém eerst praten; zíjn onderwerpen zijn tenslotte belangrijker dan die van jou. Zorg dat hij thuis niet wordt gehinderd door het geluid van wasmachine of stofzuiger. Klaag niet als hij laat thuiskomt, maar probeer zijn stressvolle werkleven te begrijpen. Laat hem achterover leunen in een makkelijke stoel, geef hem een lekker kussentje en bied aan om zijn schoenen uit te trekken. Wanneer je man zich comfortabel voelt, geeft dat jou tenslotte erg veel persoonlijke voldoening.” Ja – doei!

Maar toen las ik deze opmerking in ‘The Good Wife’s Guide’: “Rust een kwartiertje uit voordat je man thuiskomt. Werk je make-up even bij en doe een lint in je haar zodat je er fris uitziet.” Gôh, dacht ik, daar ben ik het eigenlijk best wel mee eens. Geen normaal mens doet nog een lint in zijn haar, maar het gaat om het principe. Zo heb ik van die dagen dat ik heerlijk in mijn bultige joggingpak door het huis loop te sloffen. Tegen het einde van mijn schrijfmiddag zitten er dan van die charmante kamelenknieën in m’n broek en is het zitvlak uitgedijd tot een hangkont van formaat. Hoewel ik het geen probleem vind om zo op het schoolplein te gaan staan (met hooggehakte laarzen blijf ik toch alleen maar in de knikkerputjes hangen), kleed ik me wél even om voordat Richard thuiskomt. Niet dat ik me in een stoeipakje ga hijsen, hoor. Maar een fris setje kleren en een borstel door mijn haar – dat moet toch kunnen? Als je elkaar net kent, haal je alles uit de kast om zo leuk mogelijk voor de dag te komen. Na een aantal jaren komt daar echter behoorlijk de klad in; zeker wanneer je wordt verblijd met kinderen.

Ik weet uit eigen ervaring hoe verleidelijk het is om de hele dag als een morsige Yeti door het huis te schuifelen. Als jonge moeder heb je standaard zo’n groezelig spuugdoekje met gele melkkorsten op je schouder liggen. De rest maakt dan ook niet veel meer uit. Wanneer ik in die tijd echter naar een tv-programma ging of op de foto moest voor een tijdschrift, liet ik mijn visagiste Elles altijd keurig de vervuilde grond afgraven zodat ik buitenshuis kittig voor de dag kwam. Zodra ik klaar was, trok ik de comfortabele hobbezak weer aan. Dat was natuurlijk de wereld op z’n kop. Richard heeft er uiteraard nooit wat van gezegd, want de charme van een langdurige relatie is juist dat je van elkaar houdt ‘met wratten en al’, zoals de Amerikanen dat zo treffend zeggen. Het kan echter geen kwaad om een beetje moeite voor elkaar te blijven doen, toch? Maar als-ie om een kussentje gaat vragen kan-ie een kamelenknietje krijgen.