Salwa’s schommel

Mohammad wilde al een schommel voor Salwa vanaf het moment dat hij de schommels had gezien op alle kampeerplekken op Zuidereiland in Nieuw-Zeeland, en als hij zich eenmaal iets in zijn hoofd had gezet dan gebeurde dat vroeg of laat.

Salwa was echt een vaderskindje, bint abu-ha, en hij verwende haar vreselijk. Mohammads vader had hem ook altijd verwend: met vlees. Hij stond vroeg op en ging dan met zijn pistool in de aanslag op shon-nars of steenpatrijzen wachten die kwamen drinken bij de gutaar, of ging met zijn geweer jagen op gazellen en steenbokken. Tegenwoordig kon je vers geslachte kippen kopen in Wadi Musa, en vaak namen we op de terugweg van Amman een kilo lam mee dat vanonder plastic zakken langs de Desert Highway werd verkocht, dus Mohammad vertroetelde Salwa op andere manieren. Hij liet haar net zoveel Pepsi drinken als ze maar wilde wanneer hij haar mee naar de winkel nam, of hij brak granaatappels open en zei dan dat ze niet mocht knoeien omdat de vlekken niet meer uit haar kleren zouden gaan, maar liet haar naar hartenlust zuigen en pitjes uitspugen. En op haar derde verjaardag verraste hij haar met een schommel.

We waren op de terugweg van de kliniek en het was heet. De arts was niet verschenen en we hadden de hele ochtend op hem gewacht. Er was genoeg schaduw geweest en Salwa had met andere kinderen gespeeld, maar nu hadden we honger en de weg naar huis steeg alleen maar. We klommen de Grote Trap op en sjouwden over de oude marktplaatsen (in die tijd dachten we althans nog dat het marktplaatsen waren geweest), en ineens begon Salwa onbegrijpelijk te ratelen. Van waar we liepen zagen we normaal gesproken alleen de bovenkant van de grot en het hek, maar nu was ook het hoogste punt van de schommel zichtbaar. Ik had niet verwacht dat ze zou weten wat het was, maar toch wist ze het. ‘A-zingea-ha,’ wist ze uit te brengen. Ik zag hoe haar hart en ziel vooruit schoten, en zelfs haar lichaam leek met een paar schokkerige stappen snel te willen vertrekken. Wat even later gebeurde. Ze rende de rest van de weg naar huis.