Hoofdstuk 35

‘Wat doe jij hier?’ riep ik woedend terwijl ik de badhanddoek omhoogtrok om me te bedekken. ‘Hoe heb je dit huis weten te vinden?’

Een wapen. Dat had ik nu meteen nodig. Mijn blik schoot door Patch’ keurig opgeruimde slaapkamer. Blakely lag dan wel verkreukeld op de grond, maar hij had maandenlang voorwerpen met duivelskunstenarij bewerkt. Ik zag hem er echt wel voor aan dat hij iets gevaarlijks en scherps – en blauwigs – onder zijn regenjas had verborgen.

‘Ik heb je hulp nodig,’ zei hij. Hij stak zijn handen in de lucht en wilde overeind komen.

‘Blijf waar je bent,’ snauwde ik. ‘Op je knieën en hou je handen omhoog.’

‘Dante heeft geprobeerd me te vermoorden.’

‘Je bent onsterfelijk, Blakely. En bovendien vormen Dante en jij een team.’

‘Niet meer. Hij wil van me af omdat ik nu genoeg prototypes van duivelskunstenarij heb ontwikkeld. Het is hem om de alleenheerschappij over de duivelskunstenarij te doen. Hij viel me aan met een degen die ik speciaal had bewerkt om jou mee te doden. Ik kon maar net ontsnappen.’

‘Heeft Dante je opdracht gegeven een degen te maken waarmee ik kon worden gedood?’

‘Voor het duel.’

Ik wist niet waar Blakely op uit was, maar ik verdacht Dante er absoluut van verboden – en dodelijke – methodes te gebruiken om het duel te winnen. ‘Is die degen echt zo goed dat hij mij kan doden?’

Blakely keek me recht in de ogen. ‘Ja.’

Ik probeerde deze informatie rustig te verwerken. Ik moest iets bedenken waardoor Dante geen gebruik van dit wapen kon maken. Maar alles op zijn tijd. ‘Vertel op.’

‘Ik verdenk hem ervan dat hij voor de gevallen engelen werkt.’

Ik vertrok geen spier. ‘Hoezo?’

‘Al die maanden heeft hij niet één keer toegestaan dat ik een wapen maakte waarmee de gevallen engelen kunnen worden gedood. In plaats daarvan heb ik hele series prototypes ontwikkeld waarmee jij uit de weg kon worden geruimd. En als die jou kunnen doden, kunnen ze elke Nephil doden. Waarom moest ik wapens ontwikkelen die Nephilim schade kunnen berokkenen? De gevallen engelen zijn toch onze vijand?’

Ik dacht terug aan mijn gesprek met Dante in Rollerland, iets meer dan een week geleden. ‘Dante heeft me verteld dat jij binnen afzienbare tijd in staat zou zijn een prototype te ontwikkelen dat sterk genoeg is om een gevallen engel mee te doden.’

‘Echt niet. Daar heeft hij me niet de kans voor gegeven.’

Het was riskant, maar ik besloot open kaart te spelen met Blakely. Ik vertrouwde hem nog steeds niet, maar als ik hem de hand reikte, gaf hij me daar misschien wel iets voor terug. Ik wilde alles weten wat hij wist. ‘Je hebt gelijk. Dante werkt voor de gevallen engelen. Dat staat zo vast als een huis.’

Hij sloot even zijn ogen, want dit kwam hard aan. ‘Ik heb Dante al vanaf het begin niet vertrouwd. Het was het idee van jouw vader om hem binnen te halen. Ik kon Hank niet ompraten, maar nu kan ik uit zijn naam wraak nemen. Als Dante inderdaad een verrader is, ben ik het je vader verschuldigd hem uit de weg te ruimen.’

Hoe dan ook moest ik Hank een pluim geven dat hij zoveel loyaliteit had weten te bewerkstelligen.

‘Vertel me wat meer over die duivelskunstenarij-superdrank,’ zei ik. ‘Als Dante voor de gevallen engelen werkt, waarom liet hij je dan iets ontwikkelen wat ons ras ten goede komt?’

‘Dat drankje heeft hij nooit onder de Nephilim verspreid, zoals hij me wel had beloofd. Hij is de enige die er baat bij heeft. En nu heeft hij alle prototypes, plús het tegengif.’ Blakely kneep in de rug van zijn neus. ‘Hij heeft al mijn werk gestolen.’

Mijn vochtige haren plakten tegen mijn huid en ijskoud water droop langs mijn rug. Ik kreeg kippenvel door zowel wat Blakely zei als de kou. ‘Patch kan hier elk moment zijn. Blijkbaar was je slim genoeg om de weg hiernaartoe te vinden, dus vermoed ik dat je op zoek naar hem bent.’

‘Ik wil Dante kapotmaken.’ Zijn stem trilde van vastberadenheid.

‘Je bedoelt dat je wilt dat Patch hem voor je kapotmaakt.’ Wat bezielde die boevenkoppen toch dat ze mijn vriendje wilden inzetten als huurling? Ook al was hij vroeger huurling geweest, het begon nu echt te gek te worden en ook irritant. Konden ze hun eigen boontjes niet doppen? ‘Waarom denk je dat hij dat zal doen?’

‘Ik wil dat Dante de rest van zijn leven in ellende doorbrengt, geisoleerd van de wereld en gefolterd tot het uiterste. Patch is de enige die dat voor elkaar kan krijgen. Het bedrag is geen probleem.’

‘Patch heeft geen geld nodig…’ Ik zweeg abrupt, maar hield de gedachte vast die net bij me was opgekomen. Het idee was zowel misleidend als manipulatief. Ik wilde Blakely niet misbruiken, hoewel hij in het verleden toch niet al te netjes tegen mij was geweest. Ik herinnerde mezelf eraan dat hij wel degelijk een met duivelskunstenarij bewerkt mes in mijn zij had gestoken, en me daardoor in aanraking had gebracht met een verslavend gif.

‘Patch zit niet te wachten op je geld, maar hij heeft wel je getuigenis nodig. Als jij morgen tijdens het duel Dantes misdrijven opbiecht in aanwezigheid van Lisa Martin en andere prominente Nephilim, zal Patch Dante voor je doden.’ Dat Patch al aan Pepper had beloofd om Dante te vermoorden, wilde niet zeggen dat we Blakely niet ook voor ons karretje konden spannen. De uitdrukking ‘twee vliegen in één klap’ bestond tenslotte niet voor niets.

‘Dante kan niet worden gedood. Hij kan wel voor eeuwig achter slot en grendel verdwijnen, maar niet worden vermoord. Geen enkel prototype werkt tegen hem. Hij is immuun omdat zijn lichaam…’

‘Laat dat maar aan Patch over,’ onderbrak ik hem. ‘Als jij wilt dat Dante doodgaat, komt dat voor elkaar. Jij hebt jouw connecties en Patch heeft de zijne.’

Blakely keek me onderzoekend aan. ‘Kent hij soms een aartsengel?’ giste hij.

‘Dat heb je niet van mij gehoord. Nog één ding, Blakely, en dit is heel belangrijk. Heb je genoeg invloed op Lisa Martin en andere machtige Nephilim om ze tegen Dante op te zetten? Zo niet, dan gaan we er morgen allebei aan.’

Daar hoefde hij niet lang over na te denken. ‘Dante heeft je vader, Lisa Martin en verschillende andere Nephilim van begin af aan naar zijn hand gezet, maar hij heeft niet het verleden met hen dat ik heb. Als ik hem beschuldig van verraad, zullen ze naar me luisteren.’ Blakely haalde een kaartje uit zijn zak. ‘Voordat ik naar mijn onderduikadres ga, moet ik thuis nog een paar belangrijke spullen ophalen. Dit is mijn nieuwe adres. Geef me een kleine voorsprong en breng Patch mee. Vanavond bespreken we de verdere details.’

Een paar minuten nadat Blakely was vertrokken, kwam Patch thuis. Het eerste wat ik zei was: ‘Je zult nooit geloven wie er net langskwam.’ Met deze intrigerende opmerking begon ik mijn verhaal en deed ik Patch woord voor woord mijn gesprek met Blakely uit de doeken.

‘Wat is je conclusie?’ vroeg Patch toen ik uitgesproken was.

‘Ik denk dat Blakely onze laatste hoop is.’

‘Vertrouw je hem?

‘Nee, maar de vijand van jouw vijand is…’

‘Heb je hem een eed laten afleggen dat hij morgen zal getuigen?’

De moed zonk me in de schoenen. Het was me gewoon door het hoofd geschoten, en daardoor vroeg ik me opnieuw af of ik wel geschikt was als leider. Patch verwachtte heus niet van me dat ik perfect zou zijn, maar ik wilde een goede indruk op hem maken. Een gek stemmetje in mijn hoofd stelde de vraag of Dabria dezelfde fout zou hebben gemaakt. Waarschijnlijk niet. ‘Als we vanavond bij hem zijn, zal ik daar als eerste voor zorgen.’

‘Het klinkt wel plausibel dat Dante alle controle over de duivelskunstenarij wil hebben,’ zei Patch peinzend. ‘En als hij vermoedt dat Blakely hem ervan verdenkt voor de gevallen engelen te werken, zal hij hem vermoorden om zijn geheim veilig te stellen.’

‘Denk jij dat Dante toen in Rollerland over duivelskunstenarij begon met de bedoeling dat ik het aan jou zou doorbrieven, waardoor jij achter Blakely aan zou gaan? Ik heb me steeds afgevraagd waarom hij me dat vertelde. Het was hem gewoon te doen om alle zeggenschap over de duivelskunstenarij te krijgen. Daarom wilde hij dat je Blakely te pakken nam en uit de weg zou ruimen.’

‘En dat was precies wat ik van plan was, maar toen stuurde Marcie de boel in het honderd.’

‘Dante heeft me vanaf het begin onderuit willen halen,’ stelde ik vast.

‘Maar dat is nu afgelopen. We hebben Blakelys getuigenis.’

‘Wil je zeggen dat we naar hem toegaan?’

Nog geen vijf minuten geleden had Patch de sleutels van zijn motor op het aanrecht gelegd en nu pakte hij ze alweer op. ‘Altijd werk aan de winkel, engel.’

Het adres dat Blakely had opgegeven, bleek een vrijstaand huisje van rode baksteen te zijn. Het stond in een wat oudere buurt en leek te worden opgeslokt door de omringende bebouwing. Naast de voordeur waren twee ramen met luiken ervoor.

Uit voorzorg reed Patch eerst twee keer een blokje om en parkeerde toen verderop in de straat, uit de buurt van de straatverlichting. Hij klopte drie keer stevig op de voordeur. Door het raam van de woonkamer scheen licht, maar verder was er geen enkel teken dat er iemand thuis was.

‘Blijf hier,’ zei Patch tegen me. ‘Ik ga aan de achterkant kijken.’

Ik wachtte op het stoepje en keek naar de straat. Het was te koud voor de buren om de hond uit te laten en er reed geen enkele auto voorbij.

De klink van de voordeur ging naar beneden en Patch deed de deur van binnenuit open. ‘De achterdeur stond wagenwijd open. Geen goed voorteken,’ zei hij.

Ik stapte naar binnen en deed de deur achter me dicht. ‘Blakely?’ riep ik zacht. Het huisje was zo klein dat ik niet hoefde te schreeuwen.

‘Hier is hij niet,’ zei Patch. ‘Maar er is nog een trap naar de kelder.’

We gingen de trap af en kwamen een ruimte binnen waar licht brandde. De adem stokte in mijn keel toen ik een spoor van rode vloeistof op het tapijt zag. Rode handafdrukken op de muur leidden allemaal in dezelfde richting: een donkere slaapkamer. In het halfduister kon ik nog net de contouren van een bed onderscheiden. Ernaast lag het ineengezakte lichaam van Blakely.

Patch hield me met zijn arm tegen. ‘Ga naar boven,’ zei hij kortaf.

Zonder na te denken dook ik onder Patch’ arm door en vloog op Blakely af. ‘Hij is gewond!’

Blakelys oogwit straalde van een etherisch blauw en er sijpelde bloed uit zijn mond toen hij rochelend iets probeerde te zeggen.

‘Heeft Dante dit gedaan?’ vroeg Patch, die inmiddels naast me stond.

Ik ging op mijn hurken zitten en controleerde Blakelys pols. Zijn hartslag was zwak en onregelmatig. Onmiddellijk schoten de tranen me in de ogen, maar ik wist niet of ik om Blakely moest huilen of bang was voor de consequenties die zijn dood voor mij zou hebben. Ik vermoedde het laatste, zo egoïstisch was ik wel.

Blakely hoestte bloed op en met een iel stemmetje zei hij: ‘Dante weet het… Veren van gevallen engelen…’

Ik kneep hard in Patch’ hand. Hoe kon Dante van de veren weten? Dat zou Pepper hem nooit hebben verteld. En wij zijn de enige twee die het weten.

Als Dante van de veren weet, zal hij proberen Pepper te onderscheppen op zijn weg terug naar de aarde, reageerde Patch gespannen. Hij mag de veren niet in handen krijgen.

‘Lisa Martin… komt eraan.’ Elk woord kostte Blakely moeite.

‘Waar is het laboratorium?’ vroeg ik hem. ‘Hoe kunnen we Dantes voorraad duivelskunstenarij vernietigen?’

Hij gaf een ruk met zijn hoofd, alsof ik de verkeerde vraag stelde. ‘Zijn degen… Hij… Hij weet niet. Gelogen… zal hem… ook… doden,’ stamelde hij terwijl het bloed over zijn lippen gutste, en dat bloed was niet langer rood maar felblauw.

‘Oké, ik begrijp het,’ zei ik, en ik gaf hem troostend een klopje op zijn arm. ‘De degen waarmee hij morgen gaat duelleren, zal hem ook doden, alleen weet hij dat niet. Dit is prima, Blakely. Maar zeg nu waar het laboratorium is.’

‘Heb… ik… geprobeerd je… te vertellen,’ kreunde hij.

Ik pakte hem bij de schouders. ‘Dat heb je me niet verteld. Waar is het lab?’ Ik wilde het weten, hoewel ik ervan overtuigd was dat de vernietiging van het laboratorium de uitslag van het duel niet zou veranderen omdat Dante genoeg duivelskunstenarij in zijn lichaam zou hebben. Maar wat er ook met mij zou gebeuren, als Patch het laboratorium kon vernietigen, zou het met de duivelskunstenarij voor eens en altijd afgelopen zijn. Ik voelde het als mijn verantwoordelijkheid om de helse krachten terug te sturen naar…. nou ja, naar de hel.

We moeten hier weg, seinde Patch naar me door. Het zou niet best zijn als Lisa ons hier aantrof.

Ik greep Blakely nog iets steviger bij de schouders. ‘Waar is het lab?’

Zijn verkrampte handen ontspanden zich en zijn kille blauwe ogen werden glazig.

‘Laten we hier geen tijd meer verspillen,’ zei Patch. ‘We kunnen er donder op zeggen dat Dante achter Pepper en de veren zal aan gaan.’

Ik veegde de tranen uit mijn ogen. ‘En laten we Blakely hier dan zo achter?’

Buiten kwam een auto tot stilstand. ‘Lisa,’ zei Patch. Hij schoof het slaapkamerraam omhoog, tilde me op de vensterbank en sprong naast me. ‘Als we nog afscheid van de dode willen nemen, moeten we dat nu doen.’

Terwijl ik een meewarige blik op Blakely wierp, zei ik: ‘Veel sterkte in je volgende leven.’

Ik had het gevoel dat hij dat wel nodig zou hebben.

Op Patch’ motor reden we terug door het bos. Bijna twee weken geleden was Cheshvan begonnen met nieuwe maan, en nu hing die als een spookachtige bol boven ons hoofd, een waakzaam oog waaraan we niet konden ontsnappen. Ik rilde en drukte me dichter tegen Patch aan. Hij racete zo snel over de bochtige weg dat de boomtakken in een waas voorbijschoten, als skeletachtige vingers die me wilden grijpen.

Omdat het geen zin had boven het gegier van de wind uit te schreeuwen, ging ik maar over op gedachten overbrengen.

Ik vroeg: wie zou Dante over de veren hebben verteld?

Pepper zou nooit dat risico hebben genomen.

En wij ook niet.

Als Dante ervan weet, weten de gevallen engelen het ook. Ze zullen alles in het werk stellen om te voorkomen dat wij die veren in handen krijgen, engel, en geen enkel middel schuwen.

Zijn boodschap kwam duidelijk over. We liepen gevaar.

We moeten Pepper waarschuwen, zei ik.

Als we hem bellen en de aartsengelen onderscheppen dat gesprek, krijgen we die veren nooit.

Ik keek op mijn mobieltje hoe laat het was. We hebben hem de tijd gegeven tot middernacht. Het is bijna zover.

Als hij niet snel belt, engel, moeten we van het ergste uitgaan en een nieuw plan verzinnen.

Hij kneep zachtjes in mijn dij. Ik wist dat we aan hetzelfde dachten. We hadden alle mogelijkheden overwogen. De tijd drong. Als we de veren niet kregen…

Dan zouden de Nephilim niet alleen de oorlog verliezen. Ze zouden tot in alle eeuwigheid in de ban van de gevallen engelen blijven.