85

Het kostte een volle dag om uit te rusten en de stijfheid uit hun ledematen te laten verdwijnen, zich te wassen en te baden, nieuwe kleren uit te zoeken (van satijn, en nogal losjes, zoals de mode was in Wye) en veel te slapen.

Het was op hun tweede avond in Wye dat ze bij madam Rashelle aan tafel gingen voor het diner dat hun beloofd was.

De tafel was groot... te groot, als je bedenkt dat ze maar met zijn vieren waren: Hari Seldon, Dors Venabili, Raych en Rashelle. De muren en het plafond waren zacht verlicht en de kleuren veranderden met een snelheid die wel opviel maar de aandacht niet echt afleidde. Het tafelkleed, dat geen kleed was (Seldon wist niet wat het wel was), leek te fonkelen.

Er waren veel zwijgzame bedienden en als de deur openging meende Seldon een glimp op te vangen van gewapende soldaten, klaar om in actie te komen. De kamer was een fluwelen handschoen, maar de ijzeren vuist was niet ver.

Rashelle was minzaam en vriendelijk en had duidelijk een zwak voor Raych, die, daar stond ze op, naast haar moest zitten.

Raych - geschrobd, gepoetst en glimmend, bijna onherkenbaar in zijn nieuwe kleren, met zijn haar geknipt, gewassen en geborsteld - durfde bijna geen woord uit te brengen. Het was of hij wel voelde dat zijn taalgebruik niet langer overeenkwam met zijn uiterlijk. Het was bijna sneu, zo ongemakkelijk voelde hij zich. Hij keek de hele tijd nauwkeurig naar Dors om te zien hoe die met het bestek omging en probeerde haar zo goed mogelijk na te doen.

Het eten was lekker maar gekruid - zo gekruid dat Seldon niet meer precies wist wat hij steeds voorgeschoteld kreeg.

Rashelle, haar mollige gezicht stralend, haar tanden blinkend wit, zei: 'Jullie denken misschien dat we Mycogener ingrediënten gebruiken in ons eten, maar dat is niet zo. Het wordt allemaal in Wye verbouwd. Er is geen sector op de hele planeet die zichzelf zo goed bedruipen kan als Wye. We werken hard om het zo te houden.'

Seldon knikte ernstig en zei: 'Het is allemaal eersteklas, Rashelle. Je bent heel goed voor ons.'

En toch vond hij stiekem dat het eten niet kon tippen aan de Mycogener keuken en bovendien voelde hij zich, zoals hij ook al tegen Dors gefluisterd had, alsof hij zijn eigen nederlaag aan het vieren was. Of in elk geval de nederlaag van Hummin en dat leek hem hetzelfde.

Hij was tenslotte gevangen door Wye, waar Hummin zo bezorgd over was geweest na het incident op de Bovenlaag.

'Misschien,' zei Rashelle, 'nemen jullie het mij als gastvrouw niet kwalijk dat ik jullie wat persoonlijke vragen stel. Heb ik het goed als ik veronderstel dat jullie geen gezin vormen; dat jullie, Hari en Dors, niet met elkaar getrouwd zijn en dat Raych niet jullie zoon is?'

'Wij zijn op geen enkele manier aan elkaar verwant,' zei Seldon. 'Raych is op Trantor geboren, ik op Helicon en Dors op Cinna.'

'En hoe hebben jullie elkaar dan ontmoet?'

Seldon legde het in het kort uit en met zo weinig mogelijk details. 'Onze ontmoetingen waren nooit van romantische of veelbetekenende aard,' voegde hij eraan toe.

'En toch heb ik begrepen dat je moeilijkheden veroorzaakte met mijn persoonlijke assistent, Sergeant Thalus, toen hij alleen jou uit Dahl wilde wegvoeren.'

Op ernstige toon zei Seldon: 'Ik was gehecht geraakt aan Dors en Raych en wilde niet van ze gescheiden worden.'

Rashelle glimlachte en zei: 'Je hebt dus een sentimenteel karakter.'

'Dat klopt, ja. Sentimenteel. En verwonderd.'

'Verwonderd?'

'Ja, inderdaad. En aangezien jij zo aardig was om belangstelling te tonen voor onze persoonlijke omstandigheden, zou ik ook wel een paar vragen willen stellen.'

'Ga je gang, beste Hari. Vraag maar wat je wilt.'

'Toen we hier aankwamen zei je dat Wye me wilde hebben vanaf de dag dat ik gesproken heb op het Tienjaarlijks Congres. Waarom is dat dan wel?'

'Je gaat me toch niet vertellen dat je dat niet weet. We willen je vanwege je psychohistorie.'

'Zoveel had ik wel begrepen, ja. Maar wat geeft je het idee dat als je mij hebt dat je dan de psychohistorie hebt?'

'Je bent het toch niet per ongeluk verloren onderweg?'

'Het is nog veel erger, Rashelle. Ik heb het nooit gehad.'

Rashelle keek verbaasd. 'Maar in die toespraak zei je van wel. Niet dat ik er iets van begreep. Ik ben geen wiskundige. Ik heb een hekel aan getallen. Maar ik heb mathematici in dienst die me hebben uitgelegd wat je allemaal zei.'

'In dat geval, mijn goede Rashelle, moet je beter luisteren. Ik kan me goed voorstellen dat ze je verteld hebben dat ik bewezen heb dat psychohistorische voorspellingen denkbaar zijn, maar ze moeten er zeker bij gezegd hebben dat ze niet toepasbaar zijn.'

'Dat kan ik niet geloven, Hari. Precies de volgende dag werd je op audiëntie bij die pseudo-Keizer Cleon ontboden.'

'Pseudo-Keizer?' prevelde Dors ironisch.

'Ja, natuurlijk,' zei Rashelle, alsof ze een serieuze vraag beantwoordde. 'Pseudo-Keizer. Hij heeft geen enkel recht om op de troon te zitten.'

'Rashelle,' zei Seldon, ongeduldig over die niet ter zake doende opmerkingen, 'ik heb Cleon precies hetzelfde verteld wat ik jou net verteld heb en hij liet me gaan.'

Nu glimlachte Rashelle niet. Haar stem klonk scherper dan voorheen. 'Ja, hij liet je gaan, net als de kat in de fabel de muis laat gaan. Hij heeft je sindsdien voortdurend achtervolgd... in Streeling, in Mycogen, in Dahl. Hij zou je hier achtervolgen als hij het lef had. Maar kom aan... ons serieuze gesprek is veel te serieus. Laten we ons vermaken. Laten we naar muziek luisteren.'

En toen ze dat gezegd had klonk er opeens een zachte, maar vrolijke instrumentale melodie op. Ze boog zich naar Raych toe en zei zacht: 'Mijn jongen, als je je niet op je gemak voelt met een vork, gebruik dan een lepel of je vingers. Dat geeft niks.'

'Ja, mevrouw,' zei Raych en hij slikte. Maar Dors ving zijn blik op en haar lippen vormden het woord: 'Vork.'

Hij hield het bij zijn vork.

'Mooie muziek, madame,' zei Dors - ze weigerde nadrukkelijk om Rashelle te zeggen - 'maar laten we ons er niet door laten afleiden. Ik heb zo'n idee dat degene die ons in al die sectoren op de hielen zat weleens in dienst geweest kan zijn van Wye. U zou toch niet zo goed op de hoogte zijn van alles wat er gebeurd is als Wye niet de hoofdrol had gespeeld.'

Rashelle barstte in lachen uit. 'Wye heeft overal ogen en oren, zeker, maar wij waren niet degenen die jullie volgden. Als dat zo was zouden we jullie echt wel ingerekend hebben - zoals uiteindelijk in Dahl gebeurde toen wij het wel waren. Maar als een achtervolging nergens op uit loopt, als een hand misgrijpt, kun je er zeker van zijn dat het Demerzel is.'

'Hebt u zo'n lage dunk van Demerzel?' vroeg Dors op bijna klagende toon.

'Ja. Verbaast je dat? Wij hebben hem verslagen.'

'Wie wij? Wye?'

'Natuurlijk, de hele sector. Maar als Wye wint ben ik de winnaar.'

'Wat raar,' zei Dors. 'Terwijl er op heel Trantor gedacht wordt dat de inwoners van Wye niets met winnen of verliezen of wat dan ook te maken hebben. Iedereen denkt dat er maar één wil is in Wye, één vuist, en dat is die van de Burgemeester. U, of welke andere Wyaan ook, betekent niets vergeleken bij hem.'

Rashelle glimlachte breeduit. Ze keek even minzaam naar Raych en gaf hem een kneepje in zijn wang. Toen zei ze: 'Als je gelooft dat onze Burgemeester een autocraat is en dat er slechts één wil wet is op Wye, dan heb je misschien gelijk. Maar zelfs dan kan ik gewoon het persoonlijk voornaamwoord gebruiken, want mijn wil is wet.'

'Waarom de jouwe?' vroeg Seldon.

'Waarom niet?' zei Rashelle terwijl de bedienden de tafel begonnen af te ruimen. 'Ik bèn de Burgemeester van Wye.'