BILLIBOTTON

DAHL - ... Merkwaardig genoeg is het bekendste deel van deze sector, Billibotton een semi-legendarische plaats waarover talloze verhalen ontstaan zijn. Er bestaat thans zelfs een hele tak van literatuur waarin helden en avonturiers (en slachtoffers) de gevaren van een tocht door Billibotton het hoofd moeten bieden. Deze verhalen zijn in de loop der tijden zo gestileerd, dat het enige bekende en vermoedelijk authentieke verhaal waarin een dergelijke passage voorkomt, dat van Hari Seldon en Dors Venabili, eenvoudigweg een verzinsel lijkt vergeleken met...

ENCYCLOPED1A GALACTICA

66

Toen Hari Seldon en Dors Venabili alleen waren, vroeg Dors peinzend: 'Ben je echt van plan die zogenaamde Moeder te gaan opzoeken?'

'Ik denk erover, Dors.'

'Je bent een rare, Hari. Het lijkt wel of je langzamerhand van kwaad tot erger gaat. In Streeling ging je met een redelijk doel naar de Bovenlaag, wat onschuldig genoeg leek. Daarna sloop je het arendsnest binnen in Mycogen, iets wat veel gevaarlijker was, met een veel minder goede reden. En nu in Dahl wil je ergens heen, dat die jongeman gelijkstelt aan zelfmoord en de reden waarom is volslagen nonsens.'

'Ik ben benieuwd naar die opmerking over Aarde... ik moet weten of daar nog meer over te zeggen is.'

'Het is een legende en niet eens een interessante,' zei Dors. 'Het is routine. De naam verschilt van planeet tot planeet, maar de inhoud is altijd hetzelfde. Er wordt altijd gesproken van een oorspronkelijke wereld en een gouden tijdperk. Onder zo ongeveer ieder volk in een complexe en verdorven samenleving is er het verlangen naar een simpel en deugdzaam verleden. Op de een of andere manier geldt dat voor alle samenlevingen, aangezien iedereen zich verbeeldt dat zijn of haar samenleving te complex en verdorven is, hoe simpel die ook mag wezen. Schrijf dat maar op voor je psychohistorie.'

'Evengoed,' zei Seldon, 'zal ik de mogelijkheid in aanmerking moeten nemen dat er eens één wereld was. Aurora... Aarde... de naam doet er niet toe. Het is zelfs zo...'

Hij zweeg. Uiteindelijk vroeg Dors: 'En?'

Seldon schudde zijn hoofd. 'Herinner je je het hand-op-dij-verhaal dat je me in Mycogen verteld hebt? Het was meteen nadat ik het Boek van Regendruppel Drieënveertig had gekregen. Dat verhaal schoot me opeens te binnen op een avond niet lang geleden, toen we met de Tisalvers zaten te praten. Ik zei iets dat me heel even deed denken...'

'Deed denken aan wat?'

'Ik weet het niet meer. Het schoot me te binnen en ik was het meteen weer kwijt, maar op de een of andere manier is het zo dat, iedere keer wanneer ik aan het idee denk dat alles met één wereld begonnen is, ik het gevoel heb alsof ik het bijna kan aanraken maar ik weet niet goed wat.'

Dors keek Seldon verbaasd aan. 'Ik zou niet weten waar je het over hebt. Het hand-op-dij-verhaal heeft niets met Aarde of Aurora te maken.'

'Ik weet het, maar dit... ding... dat zich net buiten mijn bewustzijn verscholen houdt, lijkt toch verband te houden met die ene wereld, en ik heb het gevoel dat ik er, koste wat het kost, meer over te weten moet zien te komen. Daarover. .. en over robots.'

'Robots ook? Ik dacht dat het arendsnest van de Ouderen je daar van genezen had.'

'Helemaal niet. Ik heb erover nagedacht.' Hij keek Dors een paar seconden lang verontrust aan, zei toen: 'Maar ik weet het niet zeker.'

'Wat weet je niet zeker, Hari?'

Maar Seldon schudde alleen maar zijn hoofd en zei niets meer.

Dors fronste haar voorhoofd en zei: 'Hari, laat me je één ding vertellen. In de nuchtere geschiedenis - en geloof me, ik weet waar ik het over heb - wordt er met geen woord gerept over één oorspronkelijke wereld. Het is een wijdverbreid geloof, dat geef ik toe. Ik bedoel niet alleen onder liefhebbers van folklore, zoals de Mycogeners en de Dahlitische hittepoelers, maar er zijn biologen die staande houden dat er één oorspronkelijke wereld geweest moet zijn, met argumenten die ver buiten mijn eigen vakgebied liggen, en er zijn de meer mystiek ingestelde historici die er nogal eens over willen speculeren. Bovendien heb ik begrepen dat dergelijke speculaties momenteel in de mode raken aan de intellectuele borreltafel. Maar de wetenschappelijke geschiedenis weet er niets van.'

'Des te meer reden om verder te kijken dan die wetenschappelijke geschiedenis,' zei Seldon. 'Het enige dat ik wil, is een kunstgreep die de psychohistorie voor mij kan vereenvoudigen, en het maakt me niet uit wat dat voor kunstgreep is, een mathematisch trucje of een historisch trucje of iets dat compleet verzonnen is. Als de jongeman die we hier net over de vloer hebben gehad wat meer ontwikkeld was geweest, had ik hem op het probleem gezet. Zijn denkwijze is werkelijk zeer ingenieus en origineel...'

'En jij wilt hem dus echt helpen?' vroeg Dors.

'Absoluut. Zo snel ik daartoe de mogelijkheid heb.'

'Maar moet je beloftes doen waarvan je niet zeker weet dat je ze kunt nakomen?'

'Ik wil die belofte nakomen. Als je zo moeilijk doet over onmogelijke beloftes, denk dan maar eens aan wat Hummin aan Zonnemeester Veertien beloofde: ik zou psychohistorie gebruiken om de Mycogeners hun wereld terug te geven. Er is zo ongeveer nul kans dat dat gaat gebeuren. Zelfs al werk ik psychohistorie uit, wie zegt dan dat het voor zo'n nauw en gespecialiseerd doel gebruikt kan worden? Dat is nog eens een geval van beloftes doen die je niet kunt nakomen.'

'Chetter Hummin probeerde ons leven te redden,' wierp Dors opgewonden tegen, 'ons uit de handen van Demerzel en de Keizer te houden. Vergeet dat niet. En ik geloof dat hij inderdaad de Mycogeners graag zou helpen.'

'En ik zou inderdaad Yugo Amaryl graag helpen, en het lijkt me waarschijnlijker dat ik hem kan helpen dan de Mycogeners, dus als jij het laatste probeert goed te praten, doe dan alsjeblieft niet moeilijk over het eerste. Bovendien, Dors' - en zijn ogen fonkelden van boosheid - 'ik zou inderdaad graag Moeder Rittah willen spreken en ik ben bereid alleen te gaan.'

'Nooit!' beet Dors hem toe. 'Als jij gaat, ga ik ook.'