8

Hari Seldon keek naar de holografische afbeelding van zichzelf die Hummins projector weergaf. Het was ingrijpender en nuttiger dan een spiegel. Het was zelfs zo, dat het leek of er twéé Seldons in de kamer aanwezig waren.

Seldon bestudeerde de mouw van zijn nieuwe tuniek. Zijn Helicoonse afkomst deed hem wensen dat de kleuren wat minder schreeuwerig zouden zijn, maar hij was dankbaar dat Hummin in ieder geval toch nog zachtere kleuren had uitgekozen dan in deze wereld gebruikelijk waren. (Seldon dacht aan de kleren die zijn belagers aan hadden gehad en huiverde onwillekeurig.)

'En ik neem aan dat ik deze hoed ook moet dragen?' vroeg hij.

'In de Keizerlijke Sector wel, ja. Als je hier blootshoofds rondloopt, denken ze dat je van lage komaf bent. Elders gelden weer andere regels.'

Seldon zuchtte. De ronde hoed was van zacht materiaal gemaakt dat zich aanpaste aan de vorm van zijn hoofd. De rand was aan alle kanten even breed, maar smaller dan bij de hoeden van de twee straatvechters. Seldon troostte zichzelf met de gedachte dat de rand toch tamelijk sierlijk was.

'Er zit geen riempje aan voor onder de kin.'

'Natuurlijk niet. Dat is alleen voor jonge lummels.'

'Voor jonge wat?'

'Een lummel is iemand die kleren draagt die shockeren. Dat soort lui hebben ze op Helicon toch ook wel?'

Seldon proestte het uit. 'Bij ons heb je zelfs figuren die het haar aan de ene kant tot op de schouder hebben hangen en aan de andere kant zijn kaalgeschoren.' Hij lachte als hij er weer aan dacht.

Hummin keek bedenkelijk. 'Dat moet wel een heel lelijk gezicht zijn.'

'Erger dan dat. Je hebt ook nog linksharigen en rechtsharigen en om de een of andere reden zien die elkaar als zeer aanstootgevend. Ze hebben het regelmatig met elkaar aan de stok in complete veldslagen.'

'Dus je vindt het zeker niet erg dat er geen riempje aan die hoed zit.'

'Ik zal er wel aan wennen,' zei Seldon.

'Toch zal hij nog wel de nodige aandacht trekken. Het is een vrij ingetogen hoed, alsof je in de rouw bent. En hij past niet helemaal. Dan draag je hem ook nog eens duidelijk onwennig. Maar we zijn niet lang meer in de Keizerlijke Sector... Genoeg gezien?' De holografische afbeelding verdween.

'Hoeveel heeft dit je gekost?' vroeg Seldon.

'Wat maakt het uit?'

'Ik vind het vervelend om bij je in het krijt te staan.'

'Maak je niet druk. Ik heb ervoor gekozen. Maar we zijn hier lang genoeg geweest. Mijn signalement zal inmiddels wel verspreid zijn, daar ben ik vrij zeker van. Ze zullen me opsporen en hier zullen ze zeker komen.'

'In dat geval,' zei Seldon, 'zijn de kosten die je maakt van weinig belang. Je brengt je eigen persoon in gevaar voor mij. Je eigen persoon!'

'Ik weet het. Maar het is mijn eigen keuze en ik kan wel voor mezelf zorgen.'

'Maar waarom...'

'De filosofie bespreken we later wel... Ik heb je kleren geatomiseerd, trouwens, en ik geloof niet dat iemand me gezien heeft. Er was natuurlijk een energiegolf en die zal wel geregistreerd zijn. Iemand kan misschien zijn conclusies getrokken hebben. Met die doordringende ogen overal kun je niet alles geheimhouden. Maar laten we hopen dat wij op een veilige plaats zijn als ze de stukjes van de puzzel weer bij elkaar hebben.'