Ik draag dit boek op aan mijn acht kinderen – Arthur, Betty, LuAnne, Andrew, Patrick, Merrilee, Harrison en Bryson. Mijn liefde voor jullie kent geen grenzen. Jullie geven mijn leven zin, ook op mijn meest uitzichtloze momenten.

Verder is dit boek opgedragen aan alle vrouwen en kinderen die zich, net als ik indertijd, gevangenen voelen van de polygame wereld waarin ze verstrikt zijn geraakt, en die zich afvragen of ze het zelfs wel verdienen van een leven in vrijheid en veiligheid te dromen. Nou, jullie verdienen het.