Huwelijk

Na mijn eindexamen werkte ik een jaar als klassenassistente en volgde ik wekelijks onderricht op het college van de gemeenschap. Het was een uitputtend rooster, maar ik wilde me zo goed mogelijk op mijn studie voorbereiden.

Op mijn achttiende verjaardag droomde ik er nog steeds van om dokter te worden. Ik wilde kinderarts worden. Volgens mij was ik de eerste vrouw binnen de FLDS die er een dergelijk ambitieus plan op na hield, maar ik was vastbesloten het te proberen.

Mijn eerste stap, wist ik, was om toegelaten te worden tot een vierjarig college met een goede vooropleiding medicijnen. Ik begon met mijn vader te vertellen dat ik naar college wilde, maar zei nog even niets over het feit dat ik dokter wilde worden.

Hij beloofde het aan de profeet te vragen. Oom Roy was er voorstander van dat een aantal van ons naar college ging. De gemeenschap kon zijn voordeel doen met mensen die hadden gestudeerd.

Op een dag werd ik in het holst van de nacht gewekt. Het semester liep op zijn eind en ik was tot laat opgebleven om te leren. Ik had er geen idee van waarom mijn moeder me om twee uur ’s nachts uit mijn bed wilde halen, of waarover mijn vader me op zo’n onmogelijk uur zou willen spreken. Dit was nog niet eerder gebeurd.

Pap zat in mijn moeders slaapkamer op me te wachten. Hij deed alsof er niets bijzonders aan de hand was. ‘Ik heb met oom Roy gesproken over je wens te gaan studeren. Hij heeft gezegd dat je een intelligente jonge vrouw bent en dat je voor lerares mag leren.’

De moed zonk me in de schoenen. Lerares? Maar ik wilde kinderarts worden!

Maar dat was nog niet alles.

‘Oom Roy zegt dat je, voordat je naar college gaat, eerst moet trouwen. Hij wil dat je met Merril Jessop trouwt.’

Ik was met stomheid geslagen. Mijn toekomstdroom was in rook opgegaan. Zelfs als ik de kans kreeg om te studeren, zou ik dat met dikke buiken en baby’s moeten combineren.

Ik wist ook dat oom Roys toestemming om te studeren teniet kon worden gedaan door mijn man, want een echtgenoot had het in ieder opzicht voor het zeggen in het leven van zijn echtgenotes.

Merril Jessop. De naam kwam me bekend voor. Ik had met zijn dochters op school gezeten – zijn dochters waren de nussen. En nu zou ik dan een van hun moeders worden. Ik wist voldoende van Merril Jessop af om te weten dat de manier waarop hij zijn familie behandelde me helemaal niet beviel. Hij stond binnen de gemeenschap bekend als een zak. Ik was achttien. Dit was bespottelijk. Merril was vijftig, en het was alsof ik gedwongen werd om met mijn opa te trouwen. Ik kende een paar jongens die voor Merril werkten, en hij had de reputatie van slavendrijver. Ze konden hem niet uitstaan. Hij betaalde ze een fooi en daarvoor moesten ze beestachtig hard werken.

Vol ontzetting keek ik mijn vader aan. ‘Hoe staat Merril tegenover dit huwelijk? Hoe vindt hij het om met een kind te moeten trouwen?’

‘O, dat heeft hij al eerder gedaan.’

Mijn vader ging verder met te zeggen dat, wanneer de profeet van God een dergelijke aanwijzing geeft, het zaak is om zo snel mogelijk te handelen. Hij was streng. ‘Het is van het grootste belang om het aanbod van de profeet te accepteren. Het is een onvoorstelbare zegen. Je zou er geen vraagtekens bij moeten zetten. Geef de duivel geen kans zich ermee te bemoeien en laat hem niet inspelen op je gevoelens ten aanzien van deze beslissing.’

Ik kon amper nog ademhalen.

Mijn vader besloot met: ‘Ik heb met Merril gesproken en het is geregeld dat jullie deze zaterdag trouwen.’

Zaterdag was over twee dagen.

Mijn leven werd onder mijn voeten vandaan getrokken.

Als ik nou eens wegliep? Maar waar moest ik naartoe? Ik had geziene wat er met Linda was gebeurd nadat ze was weggelopen – ze was opgejaagd als een beest. Ik kende niemand die ik om hulp zou kunnen vragen. Ik kende niemand buiten de FLDS.

Na ons gesprek mocht ik van mijn vader niet terug naar de kamer die ik met Annette deelde. Hij zei dat ik bij mijn moeder moest gaan slapen omdat we de volgende ochtend vroeg naar Bullfrog zouden gaan om met Merril te ontbijten. Mijn ouders zouden me tot aan het huwelijk geen moment uit het oog verliezen, en het was duidelijk dat ze alles zo hadden geregeld om ervoor te zorgen dat ik niet aan mijn lot zou kunnen ontsnappen. Linda’s vlucht was een enorme vernedering voor hen geweest. Door me mee te nemen naar Bullfrog kon ik niemand, zelfs Annette niet, vertellen wat er was gebeurd.

Ik bekende mijn vader dat ik me zorgen maakte over mijn eindexamen. Hij zei dat mijn eindexamen onbelangrijk was. Er was maar één ding belangrijk, en dat was het bevel van de profeet.

De volgende ochtend gingen we vroeg van huis en reden naar Bullfrog. Op weg daarheen passeerden we Page, Arizona. Merril was de eigenaar van het grootste bouwbedrijf in Page, en hij bracht veel meer tijd daar door dan in Colorado City. Merril verscheen een uur later op het ontbijt dan was afgesproken. Wij waren al klaar met eten. Hij dronk een kop koffie met ons mee, en sprak alleen maar met mijn vader. Merril was slechts een meter zeventig lang, en hij had donker krullend haar en een verweerde, gerimpelde huid, blauwe ogen en gele tanden. Hij maakte een paar grapjes, en toen stond hij weer op en ging weg.

Op dat moment wist hij al dat hij het verkeerde meisje trouwde. Later kwam ik erachter dat hij, nadat hij bij de profeet was geweest om te vragen hoe ik heette, naar mijn vader was gegaan die hem mijn foto had getoond. Dat was het moment geweest waarop hij besefte dat hij om de verkeerde dochter had gevraagd. Hij had willen trouwen met mijn zestienjarige zusje Annette, die de mooiste van ons allemaal was. Annette was lang en slank en ze had bijna knielang blond haar. Maar tijdens zijn gesprek met de profeet had hij onze namen verwisseld.

Het schijnt dat Merril naar de profeet was gegaan nadat mijn vader een aanklacht tegen hem had ingediend voor een misgelopen zakendeal. Hij vertelde oom Roy dat hij, als de zaak voor zou komen, voor miljoenen dollars het schip in zou gaan. Het argument waarmee hij oom Roy overhaalde, was dat hij, als hij een van mijn vaders dochters trouwde, familie zou zijn en dat de aanklacht zou worden ingetrokken. Hij had Annette gezien en wist hoe mooi ze was, maar hij had onze namen verwisseld. Oom Roy, op zijn beurt, vertelde mijn vader dat God hem geopenbaard had dat ik met Merril moest trouwen. En vanaf dat moment was er geen weg terug meer geweest.

Nadat Merril die ochtend het restaurant had verlaten, gingen wij naar het centrum van Bullfrog. Moeder en ik kochten stof voor een trouwjurk. Binnen de FLDS is het traditie dat vrouwen ruim voor hun trouwen hun bruidsjapon hebben genaaid, want soms hoor je pas twee uur tevoren dat je in het huwelijk moet treden en dat is onvoldoende tijd om snel nog een jurk in elkaar te kunnen zetten. Onze jurken zijn eenvoudig – wit, met lange mouwen, hooggesloten en een rok tot vlak boven de enkels. Er is geen sluier en er zijn geen kanten versieringen.

Mijn moeder vond het belangrijk dat ik in een bruidsjapon zou trouwen. Toen we die vrijdagavond laat thuiskwamen, bleef ze de hele nacht op om te naaien. Ik belde mijn docenten van het college van de gemeenschap om te zeggen dat ik geen eindexamen zou kunnen doen en dat ik niet wist wanneer ik daar alsnog de kans toe zou krijgen. Ik was een uitmuntende studente, en mijn docenten, die begrepen dat er iets bijzonders aan de hand moest zijn, stelden geen vragen.

Kort nadat ik klaar was met bellen, kwam mijn vader de kamer binnen en zei dat Merril me zou komen halen. Voor we naar Salt Lake City zouden gaan om te trouwen, wilde hij me eerst meenemen naar zijn huis om me aan zijn familie voor te stellen. De profeet woonde in Salt Lake City en mijn ouders wilden het huwelijk niet uitstellen. Volgens mij waren ze bang dat ik, als ik langer de tijd zou krijgen, een manier zou vinden om er onderuit te komen, of dat ik net als Linda zou proberen te vluchten. Ik weet zeker dat ik daarom geen moment alleen ben gelaten vanaf het moment waarop mij was verteld dat ik moest trouwen. Het zou een te grote vernedering voor mijn ouders zijn geweest als hun tweede dochter eveneens in opstand zou zijn gekomen.

Merril was gearriveerd en mijn jongere broertjes en zusjes kwamen me waarschuwen. Merril negeerde me. Hij liep pal langs me heen de keuken in waar hij iedereen begroette. Toen hij wegging was duidelijk dat hij verwachtte dat ik hem zou volgen, en dat deed ik. Zijn auto stond voor de deur. Hij deed niet eens het portier voor me open.

Onder het instappen bedacht ik dat dit bepaald geen goed begin was. Geen van beiden zei een woord.

Ik had geen ervaring met mannen. Ik had zelfs nog nooit een echt afspraakje met een jongen gehad. Binnen onze cultuur waren relaties taboe. We werden zelfs geacht geen enkel contact met jongens te hebben, maar tijdens de theologielessen hadden we ontdekt dat er manieren waren om die regel te ontduiken. De enige man met wie ik ooit nader contact had gehad was mijn vader. Ik had Merril Jessop nog nooit eerder ontmoet, maar ik wist wie hij was omdat hij wel eens bij ons thuiskwam om met mijn vader over zaken te praten.

Toen hij gas gaf en wegreed, had ik het gevoel dat ik de hoofdrol in een horrorfilm speelde. Alleen betrof het geen film, maar was het echt.

Ik wilde zeggen: ‘Merril, je wilt helemaal niet met me trouwen, en ik wil niet met jou trouwen. Dus breng me maar liever weer naar huis.’ Maar dat was geen optie.

We spraken geen woord op weg naar zijn huis. Eenmaal daar aangekomen, riep hij iedereen bij elkaar voor de kennismaking met hun nieuwe moeder. Faunita, Merrils eerste vrouw, gaf me een zoen. Ze zei dat ze dolgelukkig was dat Merril een nieuwe vrouw nam, want daar was de familie dringend aan toe. Ik snapte niet wat ze daarmee bedoelde.

We gingen de woonkamer in, en vanaf alle kanten kwamen mensen naar me toe om me te omhelzen. Ik werd door minstens veertig mensen omarmd. Ik was het niet gewend om aangeraakt te worden, en ik vond het een onplezierige ervaring. Merril beval zijn andere twee vrouwen, Barbara en Ruth, mij te omhelzen. Ruth deed nog enigszins haar best, maar Barbara behandelde me als de vijand. Ze liet me duidelijk voelen dat we tegenstanders waren, en ik schrok ervan.

Binnen de tijd van vierentwintig uur had ik moeten overschakelen van de zorgen om mijn eindexamen naar de zorgen om een huwelijk met een man die ik niet hebben wilde en die ik niet kende. Toen ik weer thuiskwam zat mam nog steeds als een bezetene aan mijn bruidsjapon te naaien. Ze had me nodig om te passen. Ik was doodsbang en voelde me geen bruid, maar een zombie.

Enkele uren later arriveerde Merrils familie bij ons thuis. Hij had zijn drie vrouwen en zijn lievelingsdochters – de nussen – meegebracht. Op de middelbare school was ik bang geweest dat ik met hen om me heen het jaar niet door zou kunnen komen, maar door mijn huwelijk met hun vader zou ik nu tot in de eeuwigheid met hen opgescheept zitten.

De dochters hadden intens met elkaar gewedijverd om mee te mogen naar het huwelijk. De verliezers moesten thuisblijven en op de kleintjes passen. Merril stuurde een paar meisjes naar mijn moeder om haar te helpen de laatste hand aan de bruidsjapon te leggen, want hij wilde niet langer wachten.

Zaterdagochtend reden we in een stoet van meerdere auto’s naar Salt Lake City – en dat was nog geen achtenveertig uur nadat mijn vader me midden in de nacht uit bed had gehaald om te zeggen dat ik verloofd was. Ik zat achter in de auto van mijn vader. Toen we ergens onderweg stopten kwam Merril bij ons in de auto om gedurende een uur of twee over zaken te praten. Hij behandelde me alsof ik lucht voor hem was.

Veel later pas zou ik erachter komen dat ik in feite deel uitmaakte van een zakelijke overeenkomst – een manier waarop Merril bij mijn vader in een goed blaadje hoopte te komen nadat deze hem had aangeklaagd. Maar op dat moment was mijn vader er heilig van overtuigd dat de profeet, oom Roy, in een openbaring van God te horen had gekregen dat ik Merrils vrouw moest worden. Mijn vader was zo gehersenspoeld dat hij niet zag wat er in werkelijkheid gaande was, en ik zelf zou nog jaren nodig hebben voor ik zover was dat ik het optelsommetje kon maken.

Ik was ook gehersenspoeld. Ik wist heel zeker dat ik niet door Merril aangeraakt wilde worden – ik wilde niet eens dat hij het portier voor me opendeed. Maar ik was in zoverre geconditioneerd dat ik geloofde dat dit een soort van test van God was, waarbij Merril en ik beiden op de proef werden gesteld.

Voor iemand die, zoals ik, binnen de sekte van de FLDS was geboren, was het normaal dat ze op haar achttiende nog steeds geloofde dat oom Roy een profeet van God was. Het afwijzen van mijn huwelijk stond voor mij gelijk aan het afwijzen van God. Ik begreep niets van de openbaring van mijn huwelijk, maar ik had met de paplepel ingegoten gekregen dat God er andere normen op na houdt dan wij mensen, en dat hier een bedoeling achter zat die vroeg of laat aan het licht zou komen.

In Salt Lake City namen we onze intrek in de Comfort Inn. Mijn vader had mijn moeder en Rosie meegenomen, en hij had twee kamers gereserveerd. Toen het tot me doordrong dat er voor mij geen bed was, werd me ineens duidelijk dat ik bij Merril zou moeten slapen.

Tot op dat moment was ik te zeer overdonderd geweest om aan de mogelijkheid van seks te kunnen denken. De zwaartekracht die de structuren van mijn leven op hun plaats hield, was verdwenen. Ik was niet alleen nog maagd, maar ik was zelfs nog nooit op een intieme of romantische manier aangeraakt of gestreeld. Ik was ooit eens – één keertje maar – gekust door een jongen, maar daarmee hadden we ons alle twee enorme problemen op de hals gehaald en we hadden ons er diep voor geschaamd. De gedachte aan seksueel of lichamelijk contact met een man die tweeëndertig jaar ouder was dan ik, was iets waarbij ik me absoluut niets kon voorstellen.

Mijn beide moeders hielpen me bij de voorbereiding op de trouwceremonie. Rosie hielp me bij het uitkammen van mijn lange haar dat tot vijftien centimeter onder mijn middel viel. Het was in de loop van mijn leven maar een paar keer geknipt. Mijn biologische moeder, Nurylon, trok me de jurk aan die ze voor me had gemaakt. Ze lachte zenuwachtig om de gespannen sfeer te breken. De meeste meisjes die, zoals ik, werden uitgehuwelijkt lieten alles gelaten over zich heen komen om hun familie de schande te besparen. Ik voelde me alsof ik werd klaargemaakt voor een rituele slachting – het spreekwoordelijke lam dat naar de slachtbank wordt geleid.

Het huwelijk van mijn beide moeders was gearrangeerd en ze hadden de wens van de profeet als een zegen beschouwd. Een gearrangeerd huwelijk was voor deze vrouwen even vanzelfsprekend als het feit dat de zon elke ochtend opkwam. Maar ik vond het een misselijkmakende vertoning.

Toen ik gereed was stapte ik bij mijn vader in de auto. We gingen op weg naar het huis van de profeet in Salt Lake City waar de plechtigheid plaats zou vinden.

Na aankomst bij het huis van oom Roy ging Merril bij hem naar binnen om met hem te praten, terwijl mijn twee moeders, mijn vader en ik in onze auto bleven wachten.

‘Carolyn,’ zei mijn vader op zakelijke toon, ‘Merril is een goed mens. En als je wilt dat hij van jou en je kinderen houdt, zul je zijn gevoelens altijd op de eerste plaats moeten laten komen en zul je hem ook altijd moeten gehoorzamen.’

Kinderen? Ik was nog niet eens gewend aan het idee van trouwen en seks, en hij begon nu al over kinderen?

De shock en de ontzetting van de afgelopen twee dagen hadden een verdovende uitwerking op me. Het voelde alsof ik in ijskoud water kopje-onder werd gehouden, en dat ik, telkens wanneer het me lukte om even adem te halen, meteen weer onder werd geduwd. Pak aan, hier heb je er nog een, incasseren maar. Ik kreeg amper de kans op adem te komen.

De ceremonie werd voltrokken in de werkkamer van de profeet. Ik moest naast Merril gaan staan. Hij pakte mijn hand vast. Dat was de eerste keer dat hij me aanraakte. De profeet las onze geloften voor en we gaven ons jawoord voor een eeuwigdurend huwelijk.

Ik had een gevoel alsof ik elke greep op mijn leven verloor.

We bezegelden onze gelofte met een kus. Oom Roy wees ons op het belang van het krijgen van vele kinderen. Alles voelde dreigend en serieus, maar niets voelde veilig.

Na afloop van de plechtigheid liet Merril mijn hand vallen waarna hij, zonder zelfs maar achterom te kijken, de kamer uit liep. Zijn familie volgde hem. Ik wist niet wat er van me werd verwacht, dus ik volgde mijn ouders naar een grote eetzaal waar iemand een verjaarspartijtje vierde.

Toen Merril en zijn familie binnenkwamen, realiseerden de feestvierders zich dat er een huwelijk had plaatsgevonden, en iedereen begon Merril te feliciteren. Ik zat stilletjes aan de andere kant van de zaal. Ik zat in mijn trouwjurk op het verjaardagsfeestje van iemand die ik helemaal niet kende terwijl mijn man zich door iedereen geluk liet wensen. Ik wist dat ik niet meer bij mijn familie hoorde. Merrils familie kwam me voor als een onbekend, vreemd land dat ik niet binnen wilde gaan. Ik had het gevoel dat ik was verbannen uit de omgeving die me altijd vertrouwd was geweest.

Een van oom Roys meer dan twaalf vrouwen kwam stralend glimlachend naar me toe. Ze zei dat God wel heel erg veel van me moest houden om me te zegenen met een man als Merril. Ze vroeg me om mee te komen naar zijn tafel en een stukje verjaardagstaart te eten.

Merril werd geflankeerd door zijn vrouwen Barbara en Ruth. Toen hij me zag zei hij tegen Ruth dat ze ergens anders moest gaan zitten. Maar er waren geen stoelen meer vrij, dus ze ging het zaaltje uit. Na afloop van het eten stond mijn vader op en ging weg. Ik volgde hem en keerde in zijn auto terug naar het hotel.

Een poosje later kwam Merril ook naar het hotel. Hij klopte op de deur van mijn vaders kamer en maakte een praatje met hem terwijl hij mijn spullen bijeenpakte. Hij pakte mijn koffer en een doos waar mijn schoenen in zaten. Ik was volkomen in paniek. Toen hij de kamer uitging kon ik iedereen naar me voelen kijken, en ik hoorde ze denken: ga je niet met hem mee?

In gedachten schreeuwde ik terug: ‘Nee!’

Merril draaide zich naar me om. ‘Carolyn, kom je? Dit is behoorlijk zwaar, zeg.’ Het was de langste zin die hij ooit tegen me had gesproken.

Ik moet er behoorlijk ellendig uit hebben gezien, zoals ik daar in mijn bruidsjurk stond. Terwijl ik hem volgde de gang op was het enige wat ik kon denken dat mijn leven was afgelopen.

Merril was vergeten welke kamer we hadden. Ik sjokte achter hem aan de gangen van de Comfort Inn op en neer.

Uiteindelijk hielden we halt voor een kamer, en toen Merril de sleutel in het slot stak ging de deur open.

Voor het eerst waren we alleen. Hij zette mijn koffer en mijn doos met schoenen neer, ging op het bed zitten en deed de televisie aan. Ik ging in de hoek van de kamer aan een tafeltje zitten en zei niets. Twintig minuten later kondigde hij aan dat hij ging kijken hoe het met de rest van de familie was, en ging weg.

Ik ging naar bed. Er waren twee dagen verstreken sinds het moment waarop mijn vader me had meegedeeld dat ik ging trouwen. Ik had in die achtenveertig uur nauwelijks een oog dichtgedaan en ik was doodop. Toen Merril een paar uur later terugkwam, zette hij de televisie aan en draaide de volumeknop ver open.

‘Het zou me leuk lijken om een beetje met je te kunnen praten,’ zei hij.

Ik zei dat ik ontzettend moe was en wilde slapen.

‘Dat is goed,’ zei hij.

Hij deed het licht uit, kleedde zich uit tot op zijn lange ondergoed, en kroop bij me in bed.

Hij zat naast me in bed en keek naar mij.

Ik was als verlamd. We kenden elkaar niet eens. Ik weigerde pertinent mijn huwelijk te consumeren.

Maar ik had geen keus.

Hij begon me te kussen. Ik kreeg braakneigingen en kon me niets ergers voorstellen. Toen legde hij zijn handen op de voorkant van mijn nachtjapon en begon mijn borsten te wrijven. Zijn handen waren koel en klam. Ik was nog nooit zo dicht in de buurt geweest van een man, en al helemaal niet zonder al mijn kleren aan.

Ik reageerde even afwijzend als ik me voelde, en dat leek hij opwindend te vinden. Hij trok mijn nachtjapon en ondergoed opzij en ging boven op me liggen. Ik voelde me nog machtelozer dan op het moment dat ik van mijn vader te horen had gekregen dat ik moest trouwen.

Merril duwde mijn benen van elkaar, maar hij kon geen erectie krijgen. Ik voelde me boos, vernederd en beschaamd. Moest ik me tegen hem verzetten? Ik begon te proberen hem van me af te duwen, en enkele minuten later liet hij me gaan.

Ik maakte dat ik uit bed kwam, en was zo erg in de war dat het even duurde voor ik mijn kleren had gevonden die aan de andere kant van de kamer lagen. Ik trilde over mijn hele lijf en kon mijn kleren niet aan krijgen. Ik hapte naar lucht en ging aan het voeteneinde van het bed op de grond zitten. Ik had me nog nooit van mijn leven zo onveilig gevoeld.

Merril kleedde zich aan en ging op de rand van het bed zitten. Hij zei dat hij best respect had voor de gevoelens van een vrouw, maar in werkelijkheid was hij allang blij dat hij een smoes had om zijn eigen ontoereikendheid te kunnen verdoezelen.

Ik zei dat ik moe was en wilde slapen. Het leek hem niet te kunnen schelen, want hij ging liggen en twee minuten later snurkte hij. Nadat ik weer in bed was gaan liggen bleef ik naar het plafond staren tot ik in slaap was gevallen.

De volgende ochtend toen ik wakker werd, was Merril zich aan het douchen. Even later kleedde hij zich aan, waarna hij, zonder een woord te zeggen, de kamer uitging.

Ik stond meteen op, nam een douche en kleedde me aan. Net toen ik naar mijn vaders familie op zoek wilde gaan, kwam Merril weer binnen.

‘Kom mee,’ zei hij. Ik pakte mijn koffer en volgde hem naar zijn auto. Hij verschoof de bagage die er al in lag om plaats voor mijn spullen te maken. Ik was een paniekaanval nabij.

We gingen naar een restaurantje vlakbij om te ontbijten. Merril stelde me daar voor als zijn nieuwe vrouw. Ze waren blij voor hem. Ik voelde me een voorwerp. Een van de aanwezige mannen vertelde een mop waarin een nieuwe vrouw vergeleken werd met een hond. Merril lachte en zei dat je beter een hond kon hebben want honden waren trouwer. Hij vertelde ook een mop waarbij het huwelijk werd vergeleken met een bad. ‘Zodra je er eenmaal in zit is het lang niet zo heet als je aanvankelijk dacht.’ De andere mannen lachten. Ik had me nog nooit zo gedenigreerd gevoeld.

Na het ontbijt verzamelden we ons op de parkeerplaats voor het hotel. Mijn vader vertelde Merril iets over een veiling in Oregon, en ze besloten erheen te gaan. Merril stuurde de rest van zijn familie naar huis. Over een huwelijksreis werd niet gesproken. We stapten in zijn auto en reden naar Oregon.

En ik moest maar steeds denken aan mijn eindexamen dat ik was misgelopen.