22

Het feestje met de familie had Angela tweeënnegentig euro en barstende hoofdpijn opgeleverd. Tante Trees had de hele avond zitten vitten op ome Gijs en zijn overgewicht. En om haar te treiteren nam ome Gijs steevast twee stuks van elke snack die langskwam. Haar nichtje Talitha, dat vier jaar jonger was, liep als een schoothondje achter haar aan en dat vond Angela vervelend omdat ze in de keuken telkens haar cola probeerde aan te lengen met sterke drank. De oudste zuster van haar moeder was de volgende vakantie op camping De Paardenbloem in Drenthe al aan het inplannen. De twee gezinnen zouden er voor het derde jaar op rij al gezamenlijk met hun caravans opuit trekken. Haar vader zat stilletjes in een hoekje en kon elk moment in slaap vallen.

Van haar ouders had Angela twee entreekaarten voor een entertainmentshow met paarden en een zilveren halsketting cadeau gekregen. Langs haar neus weg liet haar moeder vallen dat ze de show ook graag wilde zien, maar dat Angela natuurlijk zelf mocht kiezen wie ze meenam. Die keuze was snel gemaakt; het werd Rianne. Ze had haar moeder in het ongewisse gelaten, anders was de sfeer verpest. Van het gekregen geld zou ze haar schuld bij Marcel en Fred aflossen en dan hield ze nog acht armzalige eurootjes over.

Nauwelijks genoeg om een drankje mee te betalen. En stelen uit de portemonnee van haar moeder kon ze beter even laten. Gisteravond, tijdens het eten, vertelde haar moeder dat er geregeld geld uit haar portemonnee verdween. Angela had haar moeder aangestaard, niet in staat iets te zeggen. Haar hart ging tekeer en ze slikte ongemakkelijk een brok in haar keel weg. Ze hadden haar door en nu was het wachten op een beschuldigende vinger die haar als dader zou aanwijzen.

Maar niks daarvan. Haar moeder had een andere conclusie getrokken. Van een van haar collega’s was bekend dat hij veel schulden had en ze had het vermoeden dat hij de dief was. Ze had zelfs haar leidinggevende al op de hoogte gebracht en samen hadden ze haar geld gemerkt zodat ze, mocht hij weer toeslaan, konden bewijzen dat hij de dader was. Als hij werd betrapt zou er meteen een ontslagprocedure volgen. Haar vader had goedkeurend geknikt en nog geadviseerd om een webcam op een computer open te zetten. Angela zat nu vast, want als ze nu geld uit de spaarpot of de portemonnee van haar vader zou stelen, was het overduidelijk dat zij de dievegge was. Daarom had ze haar hoop gevestigd op de verkoop van de pillen. Vanavond ging het gebeuren en ze had er een goed gevoel over. Via een inkeping aan de zijkant had ze de voering van haar beha losgepeuterd. De pillen had ze in een stuk verband gewikkeld om eventuele bobbels te camoufleren. Met een potlood had ze de pillen in haar bh geduwd en verspreid over de oppervlakte. Goedkeurend had ze het resultaat in de spiegel bekeken. Het moest toch wel heel gek lopen wilde men haar geheime voorraad vinden. Als je erin kneep voelde je duidelijk dat er iets zat, maar wie deed zoiets? De beveiliging? De politie? Het was waarschijnlijk zelfs strafbaar om aan de beha van een minderjarige te zitten. Ze had zich thuis opgemaakt en haar vader had zijn wenkbrauwen gefronst toen ze de kamer binnenkwam. Ze zag haar moeder seinen dat hij niet moest reageren en dat deed hij dan ook niet. ‘Doe je geen gekke dingen?’ had haar moeder met een vreemde blik in haar ogen gevraagd. ‘Als er iets is, dan bel je ons. Neem je niet al je geld mee? Straks verlies je het. En geen drankjes van vreemde mannen aannemen.’ Angela had verteld dat ze naar een danscafé buiten het centrum gingen. Na veel gezeur en gedram van Angela’s kant waren ze gezwicht. Als uitzondering, om haar verjaardag een extra dimensie te geven. Maar nu haar dochter zo opgedirkt voor haar stond had Bianca toch spijt dat ze toegeeflijk was geweest. Ze zag er zo kwetsbaar uit, zo onwetend.

‘Mam, ik heb geld dus ik hoef geen drankjes aan te nemen.

En we zijn met een hele groep dus heb ik geen behoefte aan vreemde mannen.’

‘Daar ben ik blij om. Blijven jullie wel bij elkaar in de buurt?’ ‘En geen geflikflooi met jongens’, bemoeide Pieter zich met de preek.

Angela slaakte een diepe zucht. ‘Ik word hier zo moe van.’ ‘Dat kan wel zo zijn, maar ik ben zuinig op mijn meisje.’

Pieter trok Angela in zijn armen en drukte een kus op haar voorhoofd.

‘Pap…’ Angela wurmde zich uit zijn greep. ‘Doe effe normaal. Ik ben wel vaker naar een feest geweest.’

‘Een feestje bij Rianne of in het jongerenclubhuis is iets anders dan een danscafé als De Roze Kaketoe. Het gaat er daar wat ruwer aan toe. Dat zijn feesten voor volwassenen en daar kom je allerlei verleidingen tegen: drugs, drank, geweld, seks…’

‘Zolang ik kan nadenken gebeuren er geen gekkigheden. Ik ben een volwassen vrouw en ik doe echt geen domme dingen. Heb nou eens vertrouwen… En als er iets is, dan bel ik meteen.’

Bianca schoot in de lach. Haar dochter van vijftien vond zichzelf al een volwassen vrouw. Uit haar mond klonk het behoorlijk bizar. Maar misschien had ze gelijk en werd het tijd om haar wat meer los te laten. Beetje bij beetje. Ze kon begrijpen dat hun bezorgdheid haar benauwde en wellicht was dat de reden waarom ze vaak zo opstandig reageerde. ‘Geniet van je feestje’, zei ze daarom.

Om kwart over negen stonden ze voor De Roze Kaketoe in de rij. Opgelaten hield Fred Angela nauwlettend in de gaten. Ze stond samen met Rianne en Ed enkele meters achter hem. Zij leek geen last te hebben van zenuwen, want ze liep rakelings langs de beveiliging terwijl ze ook de buitenkant had kunnen nemen. Hij had nog teken gedaan dat ze moest opschuiven maar ze leek zijn advies expres te negeren.

Uitbundig had ze teruggezwaaid en hem een handkus toegeworpen. Rianne had haar wenkbrauwen gefronst. De plotselinge saamhorigheid tussen de twee was haar opgevallen. Bij de garderobe stond Fred hen op te wachten en met een glimlach van oor tot oor had Angela haar jas op de toonbank gelegd. ‘Ik zei het je toch’, zei ze smalend.

‘Wat?’ Rianne keek van Fred naar Angela. ‘Wat spoken jullie uit?’

‘Niets’, antwoordde Fred.

‘Er is iets aan de hand. Ik zie het toch.’ Verontwaardigd gaf ze Angela een por. ‘Heb je een geheim voor mij?’

‘Nee, het is geen geheim. Je mag het wel weten. Wat kijk je nou moeilijk?’ viel ze tegen Fred uit die achter Rianne een gezicht trok. ‘Zodra de verkoop begint weet de hele tent het binnen een halfuur.’

Rogier en Ed bleven nieuwsgierig staan. ‘Wat zijn jullie van plan?’

‘We hebben xtc bij ons.’ Angela tikte op haar beha. ‘Niet voor onszelf, om te verkopen.’

‘Dat meen je niet?’ Rogier staarde naar haar borsten en was even sprakeloos.

‘Echt? Laat zien.’ Eds ogen begonnen te twinkelen.

‘Dat idee komt zeker van jou?’ bitste Rianne tegen Fred maar die wees met zijn duim naar zijn compagnon.

‘Wat maakt het uit als wij wat geld willen verdienen?’ verweerde Angela zich. ‘Jullie hebben daar toch geen last van?’

‘Dat is te hopen’, gromde Rogier. ‘Als jullie gepakt worden, hebben wij er niets mee te maken.’ Zijn opmerking bracht Angela even van haar stuk. Ze had gehoopt dat hij het wel stoer zou vinden. Ze bedelde om zijn aandacht, maar wat ze ook deed, hij leek met de dag onbereikbaarder te worden.

‘Wat kosten ze?’ Ed had zijn portemonnee al tevoorschijn gehaald.

‘Negen euro per stuk’, antwoordde Angela zo nonchalant mogelijk. Rogier moest niet denken dat ze zich ook maar iets aantrok van zijn commentaar.

Ed liet zijn portemonnee zakken. ‘Negen!’

‘Het zijn wel echte Partyflocks en daar betaal je voor’, zei Fred. Hij knikte met zijn hoofd naar de toiletruimte. ‘Voor goedkope troep moet je bij Sam of Arsem zijn. Wij verkopen alleen maar kwaliteit.’

‘Vrienden krijgen korting’, besliste Angela in haar eentje.

‘Maar dan moet je wel reclame voor ons maken. Zeven euro…’ Ze hield haar hand op.

‘Doe er voor mij ook maar een’, zei Marcel en hij telde het geld uit in haar hand.

‘Dan moet ik even naar het toilet.’ Angela boog dichter naar hen toe en zei toen op samenzweerderige toon dat de handel in haar beha verstopt zat. Vincent had haar de hele tijd met een vreemde blik in zijn ogen aangestaard. Waarschijnlijk had hij dit niet verwacht van haar. Met een triomfantelijk gevoel rechtte Angela haar rug. Wie was hier nou de kleuter? Rianne was haar naar de toiletruimtes gevolgd met een gezicht als een donderwolk. ‘Voel jij je wel goed?’ Ze hield Angela aan haar arm tegen. ‘Je laat je toch niet gek maken door die mooie verhalen van Fred? Dit is hartstikke link. Je kent al die mensen hierbinnen niet. Straks gaat er een kleppen bij de beveiliging en dan pakken ze je op.’

Angela duwde een toiletdeur open en stapte naar binnen. ‘Ik ontken alles. Maak je niet druk. Het zijn maar twintig pillen.

Binnen het uur ben ik ze kwijt.’

Riannes lippen lieten een misprijzende zucht ontsnappen. ‘Je moet het zelf maar weten. Maar ik durf te wedden dat Fred jou met alle risico’s op heeft gezadeld.’

‘Luister…’ Angela had de pillen uit de voering gepeuterd en haar shirt weer aangetrokken. ‘Ik heb het geld nodig.’ Ze gooide de deur open. ‘Ik zou echt niet weten hoe ik anders snel aan veel geld kan komen. Ik begrijp jullie gezeur niet.

Over wiet hoor ik niemand, maar van een paar pilletjes slaan jullie op tilt. Drugs zijn drugs.’

‘Ik zeg alleen maar dat je voorzichtig moet zijn.’

Angela sloeg haar arm om Riannes schouders. ‘Ja, mam. Het komt allemaal goed.’

‘Angie, waar blijf je nou?’ Vincent stak zijn hoofd om de hoek van de deur. ‘Fred heeft je even nodig.’

‘Ik kom.’ Ze haakte haar arm door die van Rianne en trok haar vriendin mee de zaal in. Fred wenkte haar en Angela liet Rianne los en liep op hem af. ‘Die gozer met dat rode shirt wil twee pilletjes. Maar geen gestunt meer met de prijzen. Negen euro en niet minder.’

Angela knikte. ‘Ik haal eerst een Bacardi cola en dan komt je vriend aan de beurt. Ik heb nog niets te drinken gehad.’

‘Je moet ze niet laten wachten. Straks kopen ze bij Sam. Ik haal je wel een Baco. We verrekenen het met de winst.’

Terwijl Fred zich een weg door de hossende menigte baande liep Angela op de jongen af. ‘Ik hoorde van Fred dat je iets nodig had?’

De jongen met het rode shirt draaide zich om. ‘Twee stuks.’ Hij stopte haar een briefje van twintig in de handen.