14

Jaloers gaapte Angela Rianne aan. Ze zag er adembenemend mooi uit in haar zwartfluwelen jurkje en op hoge pumps.

Haar borsten bolden lichtjes naar buiten en de jurk leek zich aan haar lichaam te hebben vastgezogen. Rianne liet zich in een versleten ribfluwelen fauteuil naast het raam zakken en sloeg haar benen over elkaar. ‘Dat is dan toch mooi geregeld?

Als je blijft slapen kunnen we de hele nacht feesten. Moet je niet even je ouders laten weten dat je niet naar huis komt?’

Opgelaten beet Angela op de binnenkant van haar wang terwijl ze de mogelijkheden overwoog. ‘Wat treuzel je nou?’ reageerde Rianne geprikkeld. ‘Of ben je te preuts om bij mij in bed te kruipen?’ Angela’s blik dwaalde naar het tweepersoonsbed. ‘Ik zal je echt niet verkrachten. Schiet op, bel even! Straks komen de anderen en dan is er geen tijd meer.’ Gedwee viste Angela haar mobiel uit haar tas. Rianne gooide haar hele plan in de war. Ze had het zorgvuldig uitgedacht: rond half twaalf kreeg ze zogenaamd buikkrampen en nam ze de bus naar huis. Zo hield ze iedereen tevreden. Maar het voorstel van Rianne klonk wel erg aanlokkelijk. Zo kon ze de hele avond bij haar vrienden blijven en zolang feesten als ze wilde. Daar was ze tenslotte toch wel oud genoeg voor. Nu nog een smoes om haar moeder te overhalen. ‘Wil je iets drinken?’ Rianne kwam overeind uit haar stoel en pakte twee vuile glazen van de vensterbank. ‘Ik spoel ze even om.’ Ze liep de gang op.

Angela drukte op de sneltoets voor haar moeder en wachtte ongeduldig tot er werd opgenomen. Ze fronste haar wenkbrauwen toen ruziënde stemmen vanuit de gang de slaapkamer binnenrolden. Een snikkend kind, een boze mannenstem en Rianne die luidkeels protesteerde. Angela duwde de deur snel dicht.

‘Hoi mam! Is het bij jou ook gezellig?’ Haar stem klonk gemaakt vrolijk. ‘De moeder van Melanie heeft heerlijk gekookt: pizza met salades en brood. Het is gezellig druk maar luister eens mam… Ze hebben een dvd gehuurd: The lord of the Rings. De film duurt een paar uur dus ik mag blijven slapen. Anders zie ik maar de helft. Vind je het goed? Dan hebben jij en pa het hele huis alleen.’ Ze lachte schalks. ‘Dan kunnen jullie naakt achter elkaar aan doorheen het huis rennen.’ Haar moeder lachte mee. ‘Vind je dat niet spannend? Papa wel!’

De kamerdeur zwaaide open en Rianne stampte naar binnen. ‘Ja, hoor. Wat jij wil…’ riep ze over haar schouder.

‘Zielenpoot!’ Met haar voet duwde ze de deur in het slot.

‘Mam, ik ga hangen. De film begint. Ik zie je morgen. Kus!’

Opgelucht borg Angela haar telefoon op. Ze werd verdraaid handig in het liegen. ‘Ik blijf slapen. Het was geen probleem.’ Er speelde een glimlach om Riannes lippen. ‘Mooi. Hier, voor onder de film.’ Rianne duwde een glas met een groenig drankje in haar handen. ‘Pisang Ambon met Sprite. Heb je dat wel eens gedronken?’

Angela schudde haar hoofd en nipte aan het goedje. ‘Lekker!’ Ze liet zich op het bed zakken en pakte haar tas. ‘Ik heb nog geen tijd gehad om me op te maken.’

‘Ik help je wel. Dat vind ik leuk.’ Rianne trok het make-uptasje uit haar handen en ritste het open. ‘Ik wil later een eigen schoonheidssalon beginnen. Doe je ogen goed open, anders prik ik je met de mascararoller. Wat wil jij later worden?’

‘Makelaar in onroerend goed.’

Rianne schoot in de lach. ‘Hoe kom je daar nou bij?’

Angela trok haar schouders op. ‘Dat lijkt mij een leuke baan.’

‘Daar ben je veel te verlegen voor.’ Dramatisch slaakte Rianne een zucht. ‘Het is maar goed dat je mij bent tegengekomen. Ik leer je wel hoe je voor jezelf moet opkomen. Doe je mond wat open…’ De lippenstiftroller gleed over Angela’s smalle lippen. ‘Je bent een klassieke schoonheid.’ Tevreden leunde Rianne achterover. Twee zwart omrande ogen keken haar aan. De lippen vuurrood, de wenkbrauwen zwaar aangezet. ‘Vind je het mooi?’ Angela bekeek het resultaat in de spiegel en knikte, in de wolken met haar metamorfose. Ze was geen kind meer, maar een vrouw.

‘Rianne. Rianne!’ Bob de Loser stond onderaan de trap te schreeuwen. ‘Bezoek.’

‘We komen zo’, snauwde ze terug. ‘Ze kneedde met haar handen door haar haar en checkte haar make-up. ‘Ben je er klaar voor?’

De Wizard lag aan de rand van industrieterrein De Molenwijk, omringd door een enorm parkeerterrein en met een overdekt busstation aan de overkant van de weg. Het lichtgrijze pand bestond uit grillige granieten kubussen en hoge donkere ramen. Een lange rij luidruchtige feestgangers stond voor de deuren te dringen om binnen te geraken.

Angela zat ingesloten tussen Ed, Michel, Gino en Fred en schoof voetje voor voetje naar de ingang. Rianne, Vincent en Rogier schermden de flanken af, waardoor Angela nauwelijks nog te zien was. De bezoekers zwaaiden hun identiteitskaarten in de lucht, er werd geduwd en getrokken. Zes kerels in uniform controleerden de wapperende kaarten en tickets en lieten de mensen naar binnen. Nerveus hield Angela haar identiteitskaart omhoog, met de duim op haar geboortedatum zoals Rianne bevolen had. ‘Doorlopen, doorlopen’, bromde een van de kerels in uniform.

‘Alstublieft. Acht kaarten.’ Dat was de stem van Rianne.

Angela deed een schietgebedje. Als ze maar niet tegengehouden werd. En als ze dan maar niet haar ouders zouden bellen. Wat als… Een hand trok haar arm omhoog zodat haar identiteitskaart boven de anderen uitstak. Met al haar kracht drukte Angela haar duim op de datum. Als ze maar niet… ‘Doorlopen, doorlopen, doorlopen…’ De hand trok haar naar voren. ‘Doorlopen…’

Ed gaf haar een duw in de rug, richting de garderobe. Hij grijnsde. ‘Kijk niet zo benauwd. We zijn binnen.’

Op de eerste en tweede verdieping waren twee feestzalen. In de ene werd dansmuziek gedraaid en in de andere hiphop en lounge. De bar tegen de wand was gemaakt van granieten rotsblokken en ruwe steigeronderdelen. Het verhoogde podium in het midden van de zaal werd afgeschermd door glazen wanden. De indrukwekkende mengpanelen en draaitafels naast het podium werden belicht door spotlights aan het plafond. De driehoekige discolichten flitsten aan en uit op het ritme van de muziek, waardoor de dansers dan weer in kleurig licht, dan weer in schaduw gehuld waren.

Van onder het podium werd mist op de dansvloer geblazen. Het publiek, grotendeels laatstejaars, stond te hossen en te springen en liet zich opzwepen door de klanken van de muziek. Angela keek haar ogen uit. Gino stootte haar aan. ‘Is het niet gaaf ?’ Hij was duidelijk helemaal in de stemming om te feesten. Angela kon alleen maar knikken terwijl ze alles in zich opnam.

‘Mixje?’ riep Fred boven het lawaai uit.

‘Ja, doe maar.’ Fred gebaarde naar Vincent en samen wrongen ze zich door massa heen. ‘We geven om beurten een rondje’, legde Gino uit. ‘Alleen voor onze groep. Het is al duur zat.’

‘Hoe duur?’ Met een benauwd gezicht keek Angela Gino aan. ‘Ik heb twintig euro bij me.’ Gino schoot in de lach. ‘Dat is net genoeg voor een rondje. Geen zorgen… als je geld nodig hebt, dan leen je maar van mij. Ik heb zeventig euro op zak.’ Angela en Rianne kregen een longdrinkglas met een mix van Bacardi en sinaasappelsap in hun handen gestopt. De jongens dronken bier terwijl ze luidkeels met de muziek meezongen. Haar eerste glas was nog niet leeg toen ze al een tweede kreeg aangeboden. Haar wangen gloeiden, haar hoofd begon te bonken. Rogier trok het glas uit haar handen en zette het op tafel neer. Met een vastberaden grijns leidde hij haar naar de dansvloer. Ze aarzelde, maar Rogier leek het niet te merken. Hij stak zijn handen in de lucht en begon ritmisch met zijn lichaam te bewegen. Ze kon niet anders dan zijn voorbeeld volgen. De dansvloer stond stampvol met enthousiaste mensen en langzaam kwam Angela los. ‘Je danst goed’, had Rogier haar toegeschreeuwd en ze bloosde. Toen ze weer terug bij hun tafeltje kwamen was Rianne weg.

Ze stond een paar meter verderop tegen een jongen aangeleund. Hij had zijn arm bezitterig rond haar schouder geslagen. ‘Rasid’, riep Rogier in haar oor en hij pakte een vol glas bier van tafel.

‘Jij bent nieuw hier…’ Een man met halflang haar dat strak in een staartje zat gebonden schoof bij aan tafel. ‘Stel je vriendin even voor, Fredje.’ Ze voelde zijn blik over haar heen dwalen terwijl hij met een vriendelijke glimlach zijn hand naar haar uitstak. ‘Ik ben Freek de Lang en jij bent?’ ‘Angela’, antwoordde ze.

‘Welkom, schoonheid. Mag ik je wat te drinken aanbieden?’ Angela keek naar het volle longdrinkglas voor haar en wilde weigeren.

‘We lusten wel een biertje’, was Fred haar voor en hij knipoogde dat ze hem moest steunen. Freek stond op.

‘Zeven bier en twee Bacardi-jus’, riep Vincent. ‘Ik loop wel even mee.’

Fred boog zich naar haar toe. ‘Elk gratis drankje is meegenomen en die Freek zwemt in het geld. Nooit een rondje afslaan…’ Veelbetekenend kneep hij in haar arm.