16

Er waren ondertussen drie maanden verstreken. Het Team Zuidendrugs maakte lange dagen. Ze hadden de verblijfplaats van de gebroeders Klooster getraceerd. De broers hadden een vakantiehuisje gehuurd op een camping en runden van daaruit een lucratief drugs- en autohandeltje. Rechercheur Van Buren keek tevreden naar de resultaten die op zijn bureau lagen. Als hij zijn plan kon doordrukken, was het onderzoek waarschijnlijk binnen een maand afgerond. Sinds enkele weken hadden ze de telefoonnummers van allebei de broers onder de tap staan en stroomde de informatie binnen. De xtc-pillen werden via België naar Nederland gesmokkeld. De wiet was eigen teelt en de heroïne haalden ze bij een dealer in Rotterdam. Het leek erop dat de dure auto’s op bestelling werden gestolen en binnen 24 uur naar het buitenland verdwenen. De twee drukke baasjes hadden er geen flauw benul van dat de politie hen in de smiezen had. Hoe meer succes, hoe nonchalanter veel criminelen werden. De Ier Ardal Sheen was een ander verhaal. Hij hield zich op de achtergrond, en tot nu toe hadden ze nog maar weinig over hem kunnen achterhalen. De informatie en de foto in het politiebestand dateerden uit 2001. De man had ondertussen waarschijnlijk een gedaanteverwisseling ondergaan. Misschien had hij zijn haardos afgeschoren of droeg hij een baard en een bril. Van Buren had een nieuw verzoek bij de officier van justitie ingediend. Zijn plan was gewaagd. Hij wilde een stel camera’s in de buurt van de bungalow laten plaatsen. Zo hadden ze de bezoekers op beeld en met wat geluk zat Ardal ertussen. Als ze eenmaal wisten hoe de man eruitzag, konden ze hem 24 uur laten schaduwen en zo aan de nodige informatie komen. Ardal moest zich ergens mee verplaatsen – een auto, een motor of scooter. En hij moest ergens slapen. Hoe onderhield hij contact met Ben en Han? Niet via de telefoon, want dan hadden ze hem al via de tap gehoord. De officier had het plan bekeken, maar tot nu toe reageerde hij terughoudend. Het was niet zo gemakkelijk om onopvallend op zo’n klein terrein als de camping camera’s te installeren. Als ze werden opgemerkt zou dat het hele onderzoek om zeep kunnen helpen. Al die maanden werk zouden dan voor niets zijn.

Cees de Water zat achter het stuur van de donkerrode Volkswagen en remde af toen het Beatrixpark in zicht kwam. Hij en de ‘nieuwe’ waren op pad gestuurd om bij de tankstations rond de camping de camerabeelden van de afgelopen week op te halen. Cees wees met zijn hoofd naar het groepje dat zich in het gras voor de skatebaan had geïnstalleerd. ‘Die doen niets anders dan zuipen en roken. Je vraagt je toch af waar de ouders van dat zootje ongeregeld zijn?’ De muziek uit de boxen van de mp3-speler zweefde door de lucht, hun richting op. Cees schudde afkeurend zijn hoofd. De jongelui zaten in een kring te lachen en joelen terwijl twee meisjes in het midden stonden te dansen en te springen. Het meisje met het rode haar draaide zich om en heel even ving Pieter een glimp van haar op. Achttien, hooguit negentien, schatte hij haar. Ze trok haar shirt omhoog en de jongens begonnen te juichen. Haar danspartner droeg een motorhelm en zwaaide ongecontroleerd met de armen door de lucht. Het zag er belachelijk uit, en waarschijnlijk was dat ook de bedoeling, want het zorgde voor een hoop lol.

‘Ze maken er een heel feest van’, merkte Pieter Vantichelen op. Het meisje met de helm viel op de grond en dat zorgde voor heel wat hilariteit. De auto reed hen voorbij en ook Pieter schudde nu afkeurend zijn hoofd. ‘Die zijn van God los.’

‘Trek die helm van haar hoofd. Straks stikt ze’, schreeuwde Rianne die zich naast Angela in het gras liet vallen.

Giechelend begon ze aan de sluiting te frummelen. ‘Angie, hoor je me?’

Angela sloeg haar hand weg en drukte zich op haar ellebogen omhoog. ‘Afblijven, dat doe ik zelf.’ Ze probeerde de helm van haar hoofd te trekken maar de riem onder haar kin zat in de weg. ‘Kloteding.’ Foeterend viel ze weer achterover in het gras. ‘Do you believe…’ lalde ze met de muziek mee. Ze trappelde met haar benen door de lucht en rolde toen op haar zij. Rogier schudde meewarig zijn hoofd. Hij hield van plezier maken en een biertje af en toe, maar hij vond dat Angela te ver ging. In het begin was hij geïnteresseerd in haar geweest, maar haar gedrag was een enorme afknapper. ‘Heeft er iemand nog iets te drinken?’ schreeuwde Angela tegen niemand in het bijzonder. ‘Waar is mijn drank? Iemand heeft mijn glas gestolen.’

Vincent kroop op zijn handen en voeten op haar af. ‘Je hebt genoeg gehad, zuipschuit. Doe die helm af, straks kots je hem vol.’ Hij begon aan de helm te sjorren. ‘Doe nou af.’

‘Ze moet een helm op’, bemoeide Gino zich er nu mee. ‘Voor haar veiligheid. Ze valt steeds om.’

Verontwaardigd stak Vincent zijn middelvinger op. ‘Dan moet ze niet zo zuipen. Laat haar zelf een helm meenemen.’ ‘Ik ben niet dronken en ik heb geen helm’, riep Angela en ze gaf Vincent een duw.

‘Je gebruikt nu al weken die van mij. Koop er dan een!’ ‘Doe niet zo zielig’, verdedigde Rianne haar vriendin. ‘Het is een oud ding, wat maken die paar krassen dan nog uit.’ ‘Ik heb nog een oude liggen die ik nooit gebruik. Ik breng hem de volgende keer wel mee’, suste Gino de gemoederen. ‘Je bent een schat.’ Angela sloeg haar armen om Gino’s nek en bonkte met de helm tegen zijn hoofd.

‘Au, trut.’ Zijn vrienden schoten in de lach.

‘Het is tijd….’ Rianne stond op. ‘Doe die helm af ! We gaan bij mij thuis koffie drinken want je bent weer aardig in de olie.’

Marcel trok Angela omhoog en hielp haar met de helm.

‘Wie komt er vanavond naar het park?’

Rianne schudde haar hoofd. ‘Ik niet. Ik moet voor mijn tentamens leren.’

De handen van Ed en Marcel kwamen omhoog.

‘Doe niet zo flauw, Rian. Ik kom ook.’ Angela keek haar vriendin smekend aan.

‘Nee! Ga je nou mee of niet?’

Met een lang gezicht stak Angela haar arm door die van Rianne en liep wat onvast met haar mee. ‘Dan blijf ik vanavond ook maar thuis. Misschien doe ik dan ook maar wat aan mijn huiswerk. Ik heb geloof ik voor elk vak een onvoldoende. Mijn ouders flippen als ze erachter komen.’ ‘Hoe doe je dat dan met je cijferlijst? Die moet je toch door je ouders laten tekenen?’

‘Tuurlijk… Maar wat dacht je van een valse handtekening? Alsof ze op school het verschil zien.’

‘Dan heb je volgende maand een probleem.’

‘Waarom?’

‘Omdat volgende maand je rapportcijfers ingeleverd worden. Denk je dat je slaagt met alleen maar onvoldoendes?’

‘Shit, is dat volgende maand al?’ Angela wreef met haar handen door haar haar. ‘Geen probleem. Ik moet alleen maar een paar vette voldoendes scoren. Een paar negens en tienen…’

‘Jij wel…’

‘Ja… Ik kan goed leren. Ik had altijd zevens en achten.’ Rianne begon te lachen. ‘Dat is dronken praat.’ Ze liep het tuinpad op en haalde de huissleutel boven.

‘Ik ben niet dronken. Ik heb hooguit drie mixjes op.’ Rianne draaide de sleutel in het slot om en duwde de deur open. ‘Volgens mij waren het er vijf.’ Ze duwde Angela naar binnen, legde waarschuwend haar vinger op haar lippen en sloot de deur. ‘Mam? Mam?’

Maja kwam de gang in huppelen. ‘Mama is bij de buren.’ ‘Dat komt goed uit’, antwoordde Rianne. ‘Dan kunnen wij wat drinken in de keuken. Wil jij mijn tas in mijn kamer leggen? Anders begint je pa weer te zeuren.’ Het kind knikte gretig en nam de tas van haar over. ‘Kom.’ Rianne trok haar naar de keuken.

‘Heb jij nog kauwgom?’ vroeg Angela terwijl ze in haar handpalm ademde en eraan rook. ‘Ik stink behoorlijk uit mijn mond.’

‘Neem een sigaret, dat helpt ook.’

Gehaast tilde Bianca de boodschappen uit de fietstassen en liep naar de lift. Ze drukte op de knop en keek op haar horloge. Kwart voor zes. Ze moest opschieten als ze nog voor zeven uur een maaltijd op tafel wilde krijgen.

‘He, mam… wacht even.’ Angela kwam de hal inrennen en Bianca slaakte teleurgesteld een zucht.

‘Ik had gehoopt dat jij de hond al had uitgelaten. Was je bij Rianne?’ Ze boog zich naar voren om Angela op de wang te kussen maar die week achteruit.

‘Dat weet je toch. Ik ga niet meer alleen thuis zitten wachten.’ Driftig beet Angela op haar kauwgom en blies een bel naar buiten.

Bianca slaagde erin haar boosheid te bedwingen. Steeds vaker kreeg ze een grauw en een snauw. De tijd van een kus, een arm om haar heen of gezellig tegen haar aankruipen op de bank was voorbij. Bijna dagelijks hadden ze ruzie, maar vandaag wilde Bianca het zo ver niet laten komen. Met een glimlach stapte ze in de lift. ‘Waarom neem je Rianne niet een keer mee naar huis? Ik wil dolgraag met haar kennismaken. Het lijkt mij zo’n leuke meid.’

‘Voorlopig kan ze niet’, zei Angela. ‘Ze zit middenin haar tentamens en is hard aan het studeren.’

‘Dan is het een verstandig meisje. Wil je straks Trix even uitlaten, lieverd? Dan begin ik ondertussen aan het eten.’ De kauwgombel klapte uiteen en er volgde een stug knikje.

Bianca beet haar tanden op elkaar. Wat was er toch aan de hand? Wat gebeurde er in dat hoofdje van Angela? Was ze ongelukkig? Ontevreden? Waarom was ze zo rusteloos? Was het een jongen? Een verliefdheid waar ze niet mee om kon gaan? Ze had er de leeftijd voor. Ze was een mooie meid en natuurlijk waren er jongens die interesse toonden. Moest ze vragen naar haar liefdesperikelen? Of kon ze beter wachten tot ze zelf met haar verhaal kwam? Ze kon beter niets doen. Op een dag klopte ze vanzelf wel bij haar aan. Het waren de hormonen.