5

Passoa met jus d’orange was een mix waar Angela wel aan kon wennen. Het had wat weg van limonade, zolang je er niet te veel Passoa in deed. Zo viel het ook niet op dat ze nog nooit alcohol had gedronken. Rianne schonk een tweede en een derde beker vol en Angela werd steeds vrolijker en luidruchtiger. Om niet door de mand te vallen kopieerde ze het gedrag van haar vriendin. Ze mixte haar drank met een scheutje Passoa en zong en danste alsof ze nooit anders had gedaan. De jongens zaten in een kring te kaarten en lieten een jointje van hand tot hand gaan. Angela weigerde en dit keer kwamen er geen vervelende opmerkingen of meewarige blikken van Vincent en Fred. Ze schonk zichzelf nog een drankje in. Haar gedrag leek in de smaak te vallen en dat voelde goed. Het was een fantastische middag. Op het eind van de middag hadden ze afgesproken dat ze om beurten iets te drinken mee zouden brengen. Het maakte niet uit wat, als het maar alcohol was, had Fred geopperd. De volgende dag had Ed bier en wijn meegenomen. Er zat een servetje in de hals van de wijnfles gepropt dat dienstdeed als kurk. Angela vroeg zich af of de wijn niet bedorven was, want het rode spul gaf voor een vreemd bittere nasmaak. Met tegenzin had Angela de wijn naar binnen geklokt. Twee halfvolle bekertjes, meer kon ze niet verdragen. Gelukkig was Rianne ook geen liefhebber van de wijn en aan het eind van de middag werd de fles in de struiken geleegd. ‘Die viezigheid moet ik niet meer’, liet Rianne de groep weten. ‘We zijn geen vuilnisbak. Jullie drinken toch ook niet alles? Wijn mogen jullie voortaan thuislaten. Dan drink ik liever limonade.’ Opgelucht had Angela haar vriendin gesteund, want wijn kon ze niet mengen met zoete limonade. ‘Dat geldt voor mij ook. Ik hou alleen van mixjes’, beweerde ze glashard. Eenmaal thuis had ze snel de kasten doorzocht. Morgen was het haar beurt om drank mee te nemen naar het park. Eigenlijk moest ze Trix eerst uitlaten. Daar was nu even geen tijd voor. Over een krap uurtje kwam haar moeder thuis en dan was haar kans om alcohol te verzamelen verkeken. Ze zette de deur van het balkon open en duwde Trix naar buiten. Met een schuin kopje keek hij haar niet-begrijpend aan. ‘Ga plassen…’ Ongeduldig wapperde ze met haar hand en sloot de deur. Bier was er genoeg. Haar ouders hadden enkele dagen geleden een barbecue-avond met vrienden georganiseerd en de krat was nog voor de helft gevuld met bierflesjes. In het dressoir vond ze een fles Smirnoff waar nog een klein laagje in zat, een fles Jamaica Rum, een fles Bacardi Superior en een fles citroenjenever. Citroenjenever was iets dat haar opa dronk, daar kon ze niet mee aankomen. Ze pakte de zo goed als volle fles Bacardi uit de kast en schroefde de dop los. Ze rook eraan en trok met een vies gezicht haar neus snel terug.

Dit rook beslist niet als Passoa. Moest dit puur gedronken worden? Het stond natuurlijk wel stom als ze ermee aan kwam zetten zonder te weten wat ze ermee moest. Voor Vincent weer een kans om haar voor schut te zetten. De hond begon te blaffen en zijn nagels krasten langs de deurposten. ‘Trix, doe normaal. Moet ik boos worden? Koest!’ Ze beende met de fles Bacardi naar haar slaapkamer en drukte haar computer aan. Op Google zocht ze op waarmee ze het transparante goedje het best kon mengen.

Cola! Ze dronk graag cola en cola was zoet. Zo zoet dat ze de Bacardi waarschijnlijk niet zou proeven. Snel verstopte ze een fles cola en de Bacardi in haar kledingkast, achter haar schoenen. Het was een volle tas die ze nooit onopvallend mee naar school kon sjouwen. Dat riep vragen op. De deur sloeg in het slot. ‘Mam?’ Angela schoot haar kamer uit.

Bianca zette een boodschappentas op het aanrechtblad en draaide zich met een glimlach om.

‘Dag lieverd. Hoe was jouw dag?’

‘Leuk. Ik heb een zeven voor een proefwerk Engels.’ Bianca knikte tevreden en keek rond. ‘Waar is de hond?’ ‘Ach! De stommerd zit nog op het balkon. Ik heb in de zon een boek zitten lezen. Het is zo’n mooi weer.’ Angela liep snel naar het balkon en liet de hond binnen. Luid blaffend schoot Trix de keuken in, waar hij enthousiast werd begroet. ‘Ben je morgen vroeg thuis?’ Angela was de hond gevolgd.

‘Nee, rond half zeven. Hoezo?’

‘Vind je het erg als ik morgen na school bij een vriendin een filmpje ga kijken? Anders zit ik vanaf vijf uur alleen thuis en verveel ik me dood.’

‘En de hond dan? Wie laat de hond uit? Je kunt toch alvast je huiswerk doen?’

Geïrriteerd liet Angela een zucht ontsnappen. ‘Het is toch jouw hond? Kan ik dan nooit eens met een vriendin mee naar huis? Het huiswerk kan na het eten toch ook nog?’ Bianca keek sip.

‘Ga je naar Melanie?’

‘Nee, die heeft het de laatste tijd erg druk met Rick.’ Ze rolde met haar ogen. ‘Haar nieuwe liefde. Ze is de laatste tijd alleen nog maar met jongens bezig. Maar ik heb een nieuwe vriendin, ze heet Rianne en ze zit een klas hoger.’ Bianca was enigszins blij dat haar dochter nog geen interesse had in jongens. Ze was daar nog veel te jong voor. Ze keek Angela verrast aan. ‘Hoe oud is Rianne?’

‘Zestien of zeventien. Dat heb ik eigenlijk nog niet gevraagd.

Ze is heel aardig, misschien een tikkeltje te serieus. Ze wil doktersassistente worden’, verzon ze er snel bij. ‘We kunnen het samen goed vinden. Ze woont een paar blokken verderop.’

‘Dat is leuk om te horen. Ik begrijp dat je liever bij je vriendin zit dan alleen thuis. Samen is het veel gezelliger.’ Bianca voelde zich schuldig. Door haar onregelmatige werkuren was Angela vaak alleen. ‘Ik vraag of de buurvrouw morgen de hond wil uitlaten. En je hebt gelijk: Je kunt na het eten altijd nog je huiswerk doen.’

‘Bedankt, mam.’ Angela drukte een kus op haar wang. ‘Zal ik alvast de tafel dekken?’

‘Ja, doe maar. We eten met ons tweetjes want je vader heeft een late dienst.’

Angela zat gebogen over haar huiswerk en vertaalde de zinnen die Garritsen, docente Duits, had opgedragen. Haar telefoon ging over en Riannes naam verscheen op het display. Haastig graaide Angela het apparaat van haar bureau. ‘Hoi!’ begroette ze enthousiast haar vriendin.

‘Wat ben je aan het doen?’ Er klonk geschreeuw op de achtergrond.

‘Huiswerk. En jij?’

‘Huiswerk?’ Er werd gejoeld. ‘Wij zijn bij de skatebaan. Het is hartstikke mooi weer. Kom je ook?’ Angela keek weifelend op de klokradio naast haar bed: half negen. Haar moeder zou haar nooit laten gaan. ‘Nee, joh… Ik heb morgen een overhoring van Hermans en hij heeft al de pik op mij.’ ‘Laat die vent barsten met zijn overhoring. Kom nou… Zonder jou is het niet gezellig’, fleemde Rianne. Angela voelde zich gevleid. Zou ze het echt menen? ‘Je ligt zeker al in bed’, gilde een jongensstem in de telefoon. Ze kon wel raden van wie die opmerking kwam.

‘Ik kijk wel…’

‘Niks, kijk wel. En neem wat te drinken mee’, brulde Fred. De verbinding werd verbroken.

Angela beet op haar lip. Ze kon zeggen dat de hond nodig moest plassen en hem meenemen. Haar moeder had geklaagd dat ze moe was en dat ze vroeg naar bed ging. Als ze zachtjes deed… Haar hart begon nerveus te bonken en ze probeerde zichzelf moed in te praten. Het was maar voor een uurtje en ze kon alvast de tas met drank brengen. Dat laatste gaf de doorslag. Ze tilde de tas uit de kast en sloop door de gang langs de slaapkamer van haar ouders. Zachtjes drukte ze de klink naar beneden en opende ze de deur op een kier. Het licht was uit en Angela tuurde het duister in. Op fluistertoon riep ze de hond die vrolijk aan kwam trippelen.

‘Sttt.’ Ze luisterde naar de rustige ademhaling van haar moeder. Ze sliep. Voorzichtig trok ze de slaapkamerdeur dicht en sloop ze als een dief in de nacht de woning uit.

Eenmaal buiten rende ze samen met Trix de straat uit terwijl de tas met flessen tegen haar kuit bonsde. Hijgend kwam ze tien minuten later het park ingelopen.

De verbazing stond op Vincents gezicht te lezen. ‘Heb je een hond bij je? Is die van jou?’ Trix trok zich los en liep kwispelend op de jongeren af. Er werd gejoeld en vooral Ed was door het dolle heen. Trix liet zich gewillig op schoot trekken.

Angela stak de plastic tas omhoog en liet zich toen in het gras zakken. ‘Voor allemaal iets te drinken.’ Ed graaide de tas naar zich toe en inspecteerde tevreden de inhoud. ‘Biertje, Fred?’

Fred klakte met zijn tong. ‘Tuurlijk.’

Rianne trok de Bacardi naar zich toe. ‘Wow… jij weet tenminste wat lekker is. Een hele fles? Doe maar duur…’ ‘Met cola’, grijnsde Angela. ‘Dat is het lekkerst.’ Zorgvuldig mixte Angela zelf haar drankjes: een, hooguit twee centimeter Bacardi in een beker cola. Fred had een kaars meegebracht. Ze zaten in een kring en er werd gelachen, gezongen, gerookt en gedronken.

Tegen half elf stond Rianne op. ‘Ik moet naar huis, anders krijgt Bob de Loser een fit’, beweerde ze. ‘Loop je mee?’ Angela stond op en keek met een pruillip naar de tas. ‘Ik heb geen zin om die troep mee terug te slepen.’

‘Maar de fles Bacardi zit nog voor meer dan de helft vol’, zei Rianne. ‘Die gooien we echt niet weg.’ Rogier tilde de tas van de grond. ‘Laat mij maar…’ Hij verdween de struiken in en verstopte de tas in een greppel onder een berg bladeren.

‘Opgelost!’ zei hij toen hij weer tevoorschijn kwam. Hij knipoogde naar Angela.