17

‘Nu even niet, Trix.’ Bianca liet haar handtas naast de tafel op de grond glijden en gaf de hond een aai over zijn kop. ‘Ik moet nodig naar de wc.’ Ze zette de boodschappentassen op tafel, smeet haar jas over de stoel en snelde het toilet in.

Angela keek weifelend over haar schouder de gang in en draaide rond met de kauwgom in haar mond. ‘Gaat het, mam?’ Er kwam geen antwoord. Angela trok de handtas aan de hengsels omhoog en ritste de tas open. Zenuwachtig keek ze naar de gesloten toiletdeur toen ze de bruinleren portemonnee eruit viste. Ze telde twee biljetten van twintig, een van vijftig en twee van vijf. Ze haalde een briefje van tien euro uit haar broekzak en wisselde het om voor de vijftig euro. De spoelknop werd ingeduwd. Snel duwde Angela de portemonnee terug in het zijvak en liet de tas op de grond zakken. Het biljet verdween in haar achterzak.

Geïnteresseerd begon ze in de boodschappentas te graven. ‘Wat eten we vanavond?’

Haar moeder kwam de kamer in en pakte haar jas van de stoel. ‘Spaghetti met gehakt.’ Ze lachte toen ze het gezicht van Angela zag oplichten.

‘Lekker! Ik laat Trix even uit.’ Ze volgde haar moeder de gang in. ‘Trix, ga je mee?’ De hond trippelde enthousiast achter haar aan. ‘Ik loop een grote ronde. Hij zit al de hele dag binnen.’

‘Ja, dat is fijn. Ik houd het eten wel warm.’

Angela trok de deur in het slot en haalde opgelucht adem. Stelen was de enige optie, hield ze zichzelf voor. Ze kreeg vijfenzeventig euro zakgeld per maand en daar kwam ze niet mee rond. Ze had ondertussen bij haar vrienden een schuld van vierentachtig euro opgebouwd. Dat moest ze snel terugbetalen. Ze stak de straat over en sleurde de hond achter zich aan. Er kwam een boom in zicht en met een zucht stopte ze toen de hond een ruk aan de riem gaf. ‘Schiet wat op’, grauwde ze. ‘Ik heb betere dingen te doen.’

Ongeduldig checkte ze haar horloge. Toen de hond klaar was trok ze aan de riem. Ze beende het winkelcentrum in en maakte voor de winkel de riem aan een haak vast. Het was een nieuwe zaakje naast de supermarkt, net een week open. Misschien maakte ze hier een kans… De winkelbel klingelde toen de deur openzwaaide. Een vrouw van middelbare leeftijd kwam op haar af. ‘Wat kan ik voor je doen, jongedame?’

Angela haalde haar portemonnee tevoorschijn en keek de winkel rond. ‘Ik wil graag een fles Bacardi Razz uit de aanbieding.’

‘Mag ik je identiteitskaart even zien? Voor het kopen van sterke drank geldt een wettelijke leeftijdgrens van achttien jaar. Volgens mij ben jij nog geen achttien.’

‘Bijna’, loog Angela. ‘Maar het is niet voor mij. Het is een cadeau voor mijn vader. Morgen wordt hij vijftig. Mijn moeder heeft geld meegegeven. Kijk maar.’ Ze liet het briefje van vijftig zien.

‘Dan moet je moeder zelf langskomen. Ik kan het je niet meegeven.’

‘Ze is ziek. Ze is net een dag uit het ziekenhuis en ze mag voorlopig niet rondlopen.’ Angela’s lip begon te trillen. ‘Het is al niet zo gezellig thuis na al die ellende en met mijn vader die morgen jarig is… Zonder cadeau voelt mijn moeder zich weer rot. Kan mijn moeder niet een andere dag langskomen, als ze weer beter is?’

Haar verhaal leek de verkoopster te raken, want de twijfel stond in haar ogen te lezen. ‘Is er niemand anders die het voor je kan kopen? Je opa, een oom of tante?’ ‘Mijn opa is in januari overleden en mijn ooms en tantes wonen in Amsterdam. Die komen volgend weekend misschien langs, als mijn moeder zich beter voelt. Kunt u geen uitzondering maken? Alsjeblieft… Niemand hoeft het te weten.’ Er rolde een traan langs haar wang omlaag.

‘Alsjeblieft?’

De vrouw draaide zich om en pakte een fles Bacardi uit het schap. Ze deed een vloeipapier om de fles en liet de fles in een papieren zak glijden. ‘Voor deze ene keer maak ik een uitzondering. Normaal doe ik dit nooit.’

‘Dank u wel. Mijn moeder is u erg dankbaar, dat weet ik zeker.’ Angela schoof de vijftig euro over de toonbank en pakte snel de fles van de verkoopster aan, bang dat ze zich zou bedenken. De volgende keer moest Fred het maar weer voor haar kopen. Hij was tenslotte al twintig. ‘Heeft u een tasje? Straks valt de fles uit mijn handen.’ Tevreden stapte ze naar buiten. Alles verliep volgens plan. Ze moest alleen nog een paar pakjes kauwgom kopen. ‘Kom, Trix.’ Bijna huppelend liep ze door het winkelcentrum.

Angela opende de deur en haakte de hondenriem los. ‘We zijn thuis’, riep ze door de gang. Ze wachtte af. Haar jas hing over haar arm en de tas met de fles Bacardi zat in de mouw verstopt. Haar moeder gaf antwoord uit de keuken.

‘Dek jij de tafel?’

‘Dat is goed.’ Snel schoot Angela haar slaapkamer in en trok de tas uit haar jasmouw. Ze liet de fles in één van haar hoge, zwarte laarzen naast het bed zakken en schoof de laarzen in de hoek. Daar stond het voorlopig veilig. Ze stapte snel terug naar de gang. ‘Komt papa thuis eten?’

‘Ja, hij is over een halfuurtje thuis. Dek maar voor drie.’

Na de afwas had Angela zich met een glas frisdrank en een pak koeken teruggetrokken op haar kamer. Verbaasd had haar moeder haar nagekeken. Sinds een paar weken mocht ze elke avond een paar uurtjes naar buiten. Naar Rianne, had ze hen wijsgemaakt, om tv te kijken of om huiswerk te maken. Haar vader had wat tegengesputterd, maar na wat tranen en een discussie over vriendschap en eenzaamheid wist ze hem over te halen. De verleiding om gezellig even bij haar vrienden te hangen was groot, maar de opmerking van Rianne had zich in haar hoofd vastgehaakt. Ze moest nu toch echt een paar vette voldoendes halen, anders kon ze een jaar overdoen. Ze zag de bui al hangen. Dan werd de verworven vrijheid weer teruggedraaid.

‘Ga je niet naar Rianne?’

‘Nee, ze moet toch leren en ik trouwens ook. Ik heb een belangrijk proefwerk en op mijn kamer kan ik me beter concentreren.’

Goedkeurend had haar moeder geknikt, trots dat haar dochter op zo’n jonge leeftijd al zo’n verantwoordelijkheidsgevoel had.

Angela zat achter haar bureau en had twee lege waterflesjes uit haar onderste bureaula tevoorschijn gehaald. Ze maakte een trechter van een plastic zakje en duwde het in de flessenhals. Voorzichtig goot ze de Bacardi over in de waterflesjes en sloot ze af met de schroefdop. Tevreden bekeek ze het resultaat. Niemand zou vermoeden dat er alcohol in zat. Perfect! Een van de flesjes stopte ze in haar rugtas en het andere legde ze in haar bureaula. Ze dronk haar frisdrank voor de helft leeg en vulde het toen tot aan de rand bij met Bacardi. De fles verdween in de laars en de laarzen achterin de kledingkast. Ze ging languit op bed liggen, sloeg het leerboek open en nam een slok. Voldaan klakte ze met haar tong en begon te lezen.