6

Zachtjes draaide Angela de sleutel in het slot om en gaf de voordeur met haar schouder een duwtje. Ze haakte de ketting van de halsband los en duwde de hond naar binnen. Wat onzeker bleef ze in de deuropening staan luisteren naar de serene stilte waarin het huis was gedompeld. Geen boze stemmen, geen geluid van een tv. Dat was een goed teken, ze hadden haar klaarblijkelijk nog niet gemist. Ze klemde haar kaken op elkaar toen ze de deur voorzichtig sloot en die op het nachtslot draaide. Met trillende handen ritste ze haar jas open en hing hem aan de kapstok. De bibber kwam waarschijnlijk van de zenuwen. Het was dan ook de eerste keer dat ze zich zo stiekem gedroeg. Ze schopte haar schoenen uit en liep op haar sokken naar de badkamer om nog even snel haar tanden te poetsen. Ze glimlachte naar haar spiegelbeeld toen ze de rode blos op haar wangen zag. Daar was Rogier beslist de oorzaak van. Als ze bij hem was voelde ze zich gelukkig en vrolijk. Dat moest toch wel verliefdheid zijn? Voor het eerst voelde ze zich tot een jongen aangetrokken. Zouden de anderen het hebben gemerkt? Nee, want dan had Vincent ongetwijfeld wel een of andere rotopmerking gemaakt. En Rogier? Hij moest wel iets doorhebben, want hij was constant met haar aan het flirten.

De vele knipoogjes die hij haar zond, dat geheimzinnige lachje… Tegen Rianne was hij heel anders. Maar meer dan een knipoog en een glimlach was er jammer genoeg nog niet gebeurd. Misschien wachtte hij op een teken van haar? Maar hoe liet je iemand weten dat je graag wilde dat hij zijn arm om je schouder legde? Voor haar was het geen probleem als hij haar zou kussen. Ze was nog nooit gekust. Ze zocht de verklaring niet in haar leeftijd maar gaf haar uiterlijk de schuld. De lijst was lang: ze was te dik, te lang, te bleek, te gewoontjes, te dun, te… Maar waarschijnlijk zag Rogier dit allemaal niet, waarom had hij anders zo veelbetekenend naar haar geknipoogd? Het was zo spannend en…

‘Waarom lig jij nog niet in bed?’ Het hoofd van Angela schoot omhoog en in de spiegel zag ze haar moeder in pyjama achter zich staan.

‘Hoe laat is het dan?’ vroeg ze wat onnozel. Haar hart begon wild te kloppen.

‘Bijna elf uur. Je bent niet eens uitgekleed.’

Ze wendde haar gezicht af, bang dat de blos op haar wangen haar zou verraden. Snel bukte ze zich om haar mond te spoelen. ‘Ik heb tv liggen kijken en niet op de tijd gelet. En toen ik naar bed wilde zag ik dat Trix voor de deur stond te draaien. Hij moest nodig plassen en pa komt waarschijnlijk pas laat dus heb ik hem maar uitgelaten.’

‘Dat is lief van je. Maar schiet wel op! Ik wil niet dat je morgen als een zombie in de schoolbanken hangt.’ Met een zucht draaide Bianca zich om. ‘En neem een douche!’ Foeterend verdween ze naar de keuken.

Een douche! Angela vloekte. Ze had haar huiswerk nog niet af en als ze nu nog moest douchen… Dat kostte haar zeker tien minuten en in die tien minuten kon ze nog iets aan haar Duits doen. Met tegenzin trok Angela haar blouse uit, ze haakte onhandig haar beha los en stroopte haar spijkerbroek omlaag.

Ze kon beter niet te veel tegenpruttelen, anders viel ze door de mand. Ze draaide de kraan open en stapte de douchecabine in. Met gesloten ogen hield ze haar gezicht onder de warme straal en liet het water langs haar huid stromen. Haar lijf begon te tintelen. Waar maakte ze zich eigenlijk druk om? Het huiswerk werd zelden gecontroleerd en als dat wel gebeurde… jammer dan. Ze had ruim voldoende voor Duits dus die ene keer dat ze het liet afweten…

Ivonne Garritsen gluurde over het montuur van haar bril naar de leerlingen in de derde rij en kwam overeind uit haar stoel.

Ze bleef even staan en kwam toen zuchtend in beweging. Ze had Angela gevraagd een zin te vertalen naar het Duits en hakkelend was het meisje eraan begonnen. Onzeker gluurde Angela naar Melanie naast haar in de bank die haar huiswerkschrift opengeslagen in haar richting had geschoven. Haar ogen gleden langs de zinnen die in een keurig handschrift waren neergepend. De tiende zin, de tiende zin, riep een paniekerige stem in haar hoofd. De voetstappen van Garritsen kwamen dichterbij en stopten bij haar tafel. Met een ruk trok de docente het schrift naar zich toe en begon erdoor te bladeren. ‘Melanie Meijers’, stond er op de kaft geschreven. ‘Heb jij je huiswerk niet gemaakt?’

Angela trok een pruillip en met een zielig knikje bekende ze schuld. ‘Ik voelde me gisteravond niet zo lekker’, antwoordde ze wat timide. ‘Ik heb het geprobeerd maar…’

‘En dus dacht je dat spieken de oplossing was?’ Garritsen richtte haar aandacht op Angela’s buurvrouw. ‘Wat nobel van je. Ik hoop dat je het waard vond, want jullie mogen samen voor straf een uurtje nablijven.’

Het gezicht van Melanie kleurde rood en Angela begon te sputteren. ‘Maar ik was echt ziek… Ik was aan het huiswerk begonnen. Kijkt u maar.’

Ze liet haar schrift zien maar Garritsen was onverbiddelijk.

‘Dan had je dit, op het moment dat ik jou een beurt gaf, direct moeten melden. Nu trek je Melanie mee in jouw sores. Dat is niet netjes.’ Angela knikte. ‘De straf blijft onveranderd staan.’

‘Ik moet vanmiddag naar de tandarts’, beweerde Angela met een strak gezicht. Ze kon vandaag onmogelijk nablijven. Ze had met haar vrienden afgesproken en als hen moest vertellen dat ze straf had gekregen klonk dat behoorlijk kinderachtig.

‘Het hoeft ook niet vandaag. Morgen en overmorgen ben ik tot half vijf op school. En jij Melanie? Moet jij toevallig ook naar de dokter?’ Melanie schudde haar hoofd. ‘Laat dit een les voor jullie allemaal zijn. Open jullie boeken, bladzijde tweehonderdenvier, opdracht vijf…’

De middagpauze was aangebroken en de leerlingen hadden zich in groepjes verzameld op het schoolplein en onder de overkapping naast de fietsenstalling. Melanie zat samen met Tessa op een bank in de zon toen Angela kwam aanlopen.

Opgelaten keek ze de twee meisjes aan. ‘Sorry van daarnet. Als ik had geweten dat Garritsen zo lullig zou reageren…’ Melanie haalde onverschillig haar schouders op. Diep vanbinnen was ze blij dat Angela weer aandacht voor haar had. Een uurtje nablijven had ze daar wel voor over.

Natuurlijk had Angela haar gekwetst door hun vriendschap van de een op de andere dag te laten schieten voor een groep onbekende gasten. Alsof zij zoveel interessanter waren! Meer dan wat hangen op een grasveldje deden ze niet. Eindelijk zag Angela in dat hun vriendschap een stevige fundering had. Wat zij hadden was echt. Ze miste Angela en elke poging die ze had ondernomen om de leegte op te vullen met een nieuwe vriendin was mislukt. Niemand kon Angela vervangen.

‘Ik kon je toch niet laten stikken.’ Een ontwapenende glimlach verscheen op haar gezicht en Angela lachte met haar mee.

‘Bedankt.’ Angela liet haar rugtas op de grond zakken en pulkte de knoop uit het boterhamzakje.

‘Wat had je eigenlijk?’ wilde Tessa weten.

Niet-begrijpend keek Angela op van haar lunch. ‘Wat bedoel je?’

‘Je was gisteravond toch ziek?’

‘O, dat! Ik had last van hoofdpijn. Dat heb ik wel vaker als ik ongesteld moet worden.’

‘Ik heb altijd twee dagen last van buikkrampen als ik ongesteld moet worden’, beweerde Tessa. Ze stak een waterflesje omhoog, schroefde de dop los en nam toen een slok. ‘Je moet vooral veel drinken. Dat helpt tegen de hoofdpijn.’

‘Is dat zo? Bedankt voor de tip.’ Kauwend zocht Angela het schoolplein af en ontdekte Rianne samen met een jongen rokend onder het afdak van de fietsenstalling. Rianne lachte hardop terwijl de jongen met veel armbewegingen zijn verhaal deed.

‘Ga je morgen mee naar de stad? Ik moet een cadeau voor mijn moeders verjaardag kopen.’ Hoopvol keek Melanie Angela aan.

‘Ik kan niet.’ Angela zocht snel een excuus. ‘Ik moet eh… ik heb dat strafuur bij Garritsen.’

‘Overmorgen kan ook nog.’

‘Overmorgen ga ik bij mijn oma langs. Daar ben ik al een tijdje niet geweest en anders blijft ze zeuren.’

‘Zal ik met je meegaan?’

‘Nee, dat wordt te druk voor haar. Ze is ziek geweest en moet nog aansterken. Ik ga haar even helpen met stofzuigen en opruimen.’

‘Oké.’ Melanie trok een sip gezicht. ‘Zaterdagavond viert mijn moeder haar verjaardag. Als jij nou ook komt, dan is het niet zo saai. Kunnen we samen een filmpje kijken op mijn kamer.’ De smoezen waren ondertussen uitgeput en met tegenzin ging Angela akkoord. Het moest maar. Melanie had zich tenslotte net ook voor haar opgeofferd. ‘Blijf je gelijk eten?

We eten pizza.’

‘Dat is goed.’

‘Gezellig! Mag ik ook komen?’ Tessa wipte enthousiast op de bank. ‘Please?’

‘Angie…’ Rianne riep haar. ‘Angie, kom eens.’ Als een volleerd acteur fronste Angela afkeurend haar wenkbrauwen. ‘Wat moet zij nou weer?’ Er volgde een zucht.

‘Ik ben zo terug…’ Ze tilde haar tas van de grond en stak breed grijnzend het schoolplein over.

‘Angie…’ Rianne trok Angela aan haar arm de fietsenstalling binnen. ‘We gaan zaterdagavond met z’n allen naar de Wizard. Een megafeest. Dit is Rasid, en hij kan aan gratis entreekaarten komen. Dat mogen we niet missen, zo gaaf.

Lekker dansen, drinken en mooie mannen.’ Rianne wiegde ritmisch met haar heupen. ‘Feesten!’