13

Welke kleding droeg je voor een feest in een van de populairste uitgaansbars zoals de Wizard? Angela had geen idee. Ze had voor een veilige combinatie gekozen: een blauwe gevlamde spijkerbroek met een witte blouse en spijkerpumps. Rond achten hadden ze afgesproken bij Rianne thuis. Angela stopte haar make-up in het zijvak van haar handtas en trok haar jas aan. ‘Mam, het is bijna vier uur. Ik ga.’

Haar moeder lag op de bank met Trix languit over haar benen. Ze liet het tijdschrift zakken en knikte goedkeurend. ‘Je ziet er prachtig uit. Doe Melanie en haar ouders de groeten van ons.’

‘Dat doe ik. Kus!’ Ze drukte een kus op haar moeders wang en aaide Trix over zijn kop. ‘Ben je alleen vanavond?’ ‘Nee, je vader heeft dienst tot vijf uur. Ik ga heerlijk voor hem koken: stoofkip met appeltjes en rozijnen en een hete aardappelsalade.’

‘Dat klinkt goed. Misschien kom ik toch maar thuis eten.’ ‘Als je het maar uit je hoofd laat. Ik heb een gezellig avondje met je vader gepland.’

‘Spannend! Nou, vooruit dan maar. Ik blijf extra lang weg, tortelduifjes.’ Lachend wierp Angela haar moeder een handkus toe en verdween.

Angela had haar fiets voor de ingang van de flat gestald en stond gebogen over haar slot toen plotseling Tessa naast haar stond. Voordat ze Angela begroette zwaaide ze uitbundig naar een auto die wegreed. ‘Dat is mijn moeder.’ Angela wist met moeite een glimlach op haar gezicht te toveren. Wat moest ze met die trut? Het was nog een kind met vlechten in het haar, een uilenbrilletje en sproetenwangen. Tessa stak trots een pakje omhoog. ‘Ik heb een doos bonbons voor de jarige meegenomen.’ Ze begon dom te grinniken, een geluid dat iets weg had van een varken in nood. De nekharen van Angela kwamen overeind. Het was te hopen dat het wicht niet de hele avond aan haar bleef plakken. ‘Heb jij nog iets gekocht?’

Iets gekocht… Het gezicht van Angela lichtte op. Dit was een kans uit duizenden. Ze zou gek zijn als ze er geen gebruik van maakte. ‘Ik heb niets mee kunnen nemen.’ Ze trok een zielig gezicht om haar uitleg een extra dimensie te geven.

‘Mijn moeder ligt met griep in bed en ik ben zelf net opgeknapt. Er was gewoon geen tijd om iets leuks voor Melanie’s mam te kopen. Ik voel me daar zo rot over. Maar misschien kunnen we samen jouw cadeau geven? Dan betaal ik je maandag de helft terug. Hoe duur was het?’

Tessa weifelde. ‘Mijn moeder heeft het cadeau gekocht.’ ‘Vier euro lijkt mij wel genoeg, toch? Zo duur kan een doos bonbons niet zijn.’

Tessa haalde diep adem en trok een ik-weet-het-niet-gezicht. ‘Ik geef het cadeau liever alleen.’

Angela’s glimlach verstarde. ‘Doe niet zo kinderachtig. Als jij in dezelfde situatie zat, zou ik het ook doen. Ik dacht dat we vriendinnen waren? Dat valt me vies tegen, Tess.’

Tessa knipperde nerveus met haar ogen. Ze wilde dolgraag bevriend zijn met Angela, dan waren Angela, Melanie en zij een hecht groepje. ‘Oké. Laten we het samen geven. Ik vraag vanavond aan mijn moeder wel wat het heeft gekost.’

‘Fijn. Dat vind ik echt lief van je.’ Angela stak haar arm door die van Tessa en trok haar mee naar de lift. ‘Ik heb wel trek in een groot stuk pizza. Jij niet?’ Ze stapten naar binnen en Angela drukte op het bedieningspaneel. De lift kwam in beweging.

‘Ik ben dol op Italiaans eten’, bekende Tessa met een kinderlijk stemmetje. ‘Ze mogen me alles voorzetten: spaghetti, tortilla, lasagne.’ Ze likte verlekkerd met haar tong over haar lippen.

‘Vergeet Italiaans ijs niet…’

‘Citroenijs met rozijnen.’ Enthousiast kneep ze in Angela’s arm. ‘Of vanille met chocoladesnippers of…’ De lift kwam schokkend tot stilstand. Tessa schommelde van haar rechterop haar linkervoet. ‘Tot hoe laat mag jij blijven?’ Angela had het antwoord zorgvuldig voorbereid. ‘Ik kan helaas niet de hele avond blijven. Mijn vader heeft een late dienst en iemand moet de hond uitlaten. Zolang mijn moeder koorts heeft kan ze niet naar buiten.’

‘O, wat jammer.’

Angela liet haar arm los en drukte op de deurbel van nummer vijfenzeventig. ‘Ja, ik had me zo verheugd op dit feestje. Maar mijn moeder kan er natuurlijk ook niets aan doen.’

‘Nee, natuurlijk niet.’

De deur zwaaide open en de vader van Melanie stond in de deuropening. Het was een boom van een kerel met krullend zwart haar. Haar vader was een clown, altijd met een glimlach van oor tot oor op zijn gezicht. ‘Dames, wat gezellig. Komt u verder.’ Met een buiging nam hij hun jassen aan. ‘Barones van Voor- tot Achtertuin zit in de salon, naast de bibliotheek in de rechtervleugel’, sprak hij gewichtig en hij wees naar de achterkamer. Er verscheen een schim voor het matglasraam naast de voordeur. Er werd gebeld. ‘Excuseer mij. Het werk van een butler is nooit klaar.’ Angela rolde met haar ogen en duwde Tessa de kamer binnen.

‘Kijk mam… Angela en Tessa zijn er.’ Melanie sprong op en stoof op haar vriendinnen af. ‘Wat zijn jullie laat. Ik verveelde me kapot.’

‘Melanie!’ Haar moeder fronste haar wenkbrauwen en verontschuldigde zich tegenover haar gasten. Mevrouw Meijers was klein van stuk en had een stevig postuur. De zwartgeverfde, halflange haren hingen slordig langs haar gezicht, wat haar een heksachtige uitstraling gaf. Ze waggelde op de twee meisjes af.

‘Gefeliciteerd, mevrouw.’ Angela stak haar hand uit en Tessa volgde haar voorbeeld. ‘We hebben een cadeautje voor u meegenomen.’ Na een por van Angela stak Tessa het pakje onhandig naar voren.

‘Dat hoefde toch niet. Wat een verwennerij.’ De ogen van mevrouw Meijers glinsterden toen de doos bonbons tevoorschijn kwam. ‘O, heerlijk… En zo slecht voor de lijn. Wat doen jullie mij aan.’ Ze bedankte de meisjes met een kus. ‘Willen jullie limonade met een gebakje? Melanie, schenk jij even iets in voor je vriendinnen.’ Limonade… Angela hield haar lachen in. Gelukkig zou deze nachtmerrie niet lang duren.Het werd een lopend buffet. De verschillende pizza’s werden in parten op porseleinen borden geserveerd.

De lange eetkamertafel was rijkelijk gevuld met versgebakken brood, glanzende olijven die dreven in geurende olie, pikante tapas en grote schalen met salades. De gasten schuifelden nieuwsgierig met een bord in hun hand langs de perfect gedekte tafel. Ze bleven staan, besluiteloos kiezend, terwijl ze bij de gastvrouw informeerden naar het recept en de smaak.

Dit tot grote ergernis van Angela. Die wilde het eten zo snel mogelijk naar binnen werken en dan vertrekken. Ze at een stuk pizza en wat salade, lachte beleefd om de grapjes van meneer Meijers en dronk liters limonade. Rond half acht trok Angela haar jas aan en met de mededeling dat ze haar zieke moeder moest verzorgen nam ze afscheid. Het was ondertussen gaan regenen, maar dat leek Angela niet te deren. Ze trapte als een bezetene op de pedalen en racete door de straten. Rianne woonde drie blokken verderop, in een rijtjeshuis met een klein betegeld voortuintje en een achterom naar de garage. Rianne stond onder een afdakje bij de voordeur te roken toen Angela kwam aanfietsen. ‘Je bent de eerste’, zei ze. ‘Zet je fiets maar tegen de heg, naast die rotzooi van mijn broer.’ Er stonden wel vijf of zes fietsen, weggezakt in de ligusterhaag. Sommige waren verroest en bij een fiets ontbrak zelfs het stuur. Geamuseerd keek Rianne toe hoe Angela het slot door haar spaken reeg. ‘Er wordt hier niet gestolen. Mijn broer zit namelijk binnen. Waarom zou hij een fiets uit zijn eigen tuin stelen?’ Ze moest zelf lachen om haar grapje. ‘Kom, we gaan naar binnen.’ Angela volgde Rianne het huis in. Ze werden begroet door een rode poes die miauwend tegen hun benen aanwreef. Er hing een weeë eetlucht in het huis en de zware, donkere meubels waren behoorlijk gedateerd. De eetkamertafel stond vol vuile borden en glazen. De tv stond aan, het geluid schetterde door de kamer. Bob de Loser lag in een smoezelig trainingspak languit op de bank met een fles bier in zijn hand. ‘Waar is mama?’

Hij hield zijn blik op het scherm gericht. ‘Op Facebook, waar ze elke vrije minuut die ze heeft aan besteedt.’

‘Waarschijnlijk een vlucht uit de werkelijkheid’, bitste Rianne terug, doelend op zijn uiterlijk.

‘Bijdehandje!’ Grommend zapte Bob de Loser naar een ander net. Rianne gebaarde naar Angela dat ze haar moest volgen.

Ze liepen de trap op en ruziënde stemmen kwamen hen tegemoet. Een slaapkamerdeur stond open en een meisje schreeuwde dat het haar stripboek was. Ze begon te huilen en een oudere jongen probeerde haar de deur uit te duwen. ‘Ben je weer bezig, ettertje’, snauwde Rianne tegen haar stiefbroer. ‘Geef terug.’ Ze graaide het stripboek uit zijn handen en gaf hem ruw een zet. Angela zag dat hij in een reflex wilde terugslaan maar uiteindelijk niet durfde. In plaats daarvan spuwde hij zijn woede uit.

‘Bemoei je er niet mee, trut. Pap… Pa!’

‘Pap… Pa’, jende Rianne met een kinderstemmetje.

‘Pap!’ Verontwaardigd stampte de jongen de trap af.

‘Hier Maja, verstop dat stomme boek.’ Rianne duwde het stripboek in de handen van het meisje. Ze veegde haar tranen weg en haalde schokkend adem.

‘Wat is dit voor een klereherrie?’ Een vrouw met rode, lange haren die als een vlag achter haar aan wapperden kwam de gang op lopen. Ze had een strak en diep uitgesneden niemendalletje aan en liep op blote voeten.

‘Dat rotjoch met zijn machogedrag was weer bezig’, verdedigde Rianne Maja. Enigszins verbaasd keek haar moeder naar het onbekende meisje achter haar dochter. ‘Dit is Angela, een vriendin. Ze gaat vanavond mee stappen.’

‘Wat leuk dat je eindelijk een vriendin meeneemt. Altijd maar met die gasten… Woon je in de buurt?’

‘In de Breitnerstraat’, antwoordde Angela timide.

‘Oh, daar woont een oude schoolvriendin van mij.’ Ze wendde zich tot haar dochter. ‘Doe wel zachtjes als je thuiskomt.’

‘Tuurlijk. We rijden met Fred mee. Hij komt ons straks oppikken.’

‘Dat is fijn. Passen jullie een beetje op elkaar?’

Rianne knikte. Een plannetje broedde in haar hoofd.

Misschien mocht Angela niet tot laat in de nacht wegblijven. Werd ze straks om twaalf uur door haar pa opgehaald… Dan stond Rianne weer alleen met de jongens aan de bar. ‘Is het goed als Angela blijft slapen?’ Angela schrok zichtbaar.