21

Stilte.

Hayley staarde naar Sam. Daarna naar mij. Nicoles mond ging open en dicht terwijl ze een verstikt geluid diep in haar keel maakte.

‘Zei je nou…’ begon Hayley.

‘Nicole heeft Serena laten verdrinken. En ze heeft Maya ook onder water gesleurd, waarschijnlijk als waarschuwing. Vervolgens probeerde ze haar na het helikopterongeluk te vermoorden.’

‘Nee,’ zei Hayley. ‘Nicole werd na het ongeluk zelf ook onder water getrokken. Ik was erbij.’

Sam schudde haar hoofd. ‘Ze deed alsof. Ze sleurde Maya onder water en wikkelde wat planten om haar voet. Ze hoopte dat niemand in alle commotie zou merken dat Maya was verdwenen totdat het te laat was. Maar Maya wist zich te bevrijden.’

‘D-dat is belachelijk,’ zei Nicole. ‘Jij… Jij hebt me altijd gehaat, Sam. Je vond het vreselijk dat je bij ons moest komen wonen, en je was jaloers op me, en –’

‘Eh… nee, jij was degene die jaloers op mij was. Je deed wodka in mijn sinaasappelsap, zodat ik dronken op school kwam. Je verstopte drugs in mijn slaapkamer. Drugs die je had gestolen tijdens je vrijwilligerswerk in de kliniek. Net zoals de drugs waarmee je Maya tijdens haar feestje drogeerde.’

‘Dat was Hayley. Dat weet iedereen. Zij werkte ook in de kliniek, en ze haat Maya.’

‘Ik heb Maya níét gedrogeerd,’ zei Hayley. ‘Ik had geen toegang tot de medicijnkast.’ Ze wendde zich tot ons. ‘Dokter Blair snapte me afgelopen zomer toen ik Ritalin pikte. Ze heeft mijn sleutel afgepakt. Ik kon het jullie niet vertellen zonder toe te geven dat ik betrapt was terwijl ik drugs stal. Ik heb Nicole gevraagd om garant voor me te staan, maar –’

Nicole zakte ineen; haar benen klapten gewoon onder haar vandaan en ze viel als een zielig hoopje op de grond, snikkend. Hayley keek naar mij. Zelfs Rafe keek naar mij. Ze hadden allebei een onzekere uitdrukking op hun gezicht. Ik moest toegeven dat Nicole een goede actrice was. Als ik haar op die kampeerplek niet van het ene moment op het andere van ‘lieve Nicole’ in ‘zwaar gestoorde Nicole’ had zien veranderen, zou ik haar zelf misschien hebben geloofd. Zelfs nu voelde ik lichte twijfel aan me knagen.

Had ik mensen eerder verkeerd beoordeeld? O, ja. Herhaaldelijk in de afgelopen weken. Te beginnen met Rafe, wat precies de reden was dat hij me nu zo aarzelend stond aan te kijken. Hij was het slachtoffer geweest van mijn neiging tot overhaast oordelen. En Hayley ook.

‘Maya?’ zei Rafe. ‘Denk je dat echt? Dat zij Serena heeft vermoord?’

Voordat ik antwoord kon geven, sprong Nicole overeind, met een verbazingwekkende snelheid voor iemand die een tel geleden nog een hoopje ellende was.

‘Dat heeft Maya niet gezegd,’ zei Nicole fel. ‘Sam was als enige aan het woord. Maya is slim. Zij denkt over dingen na, en ze weet dat het onmogelijk is dat ik Serena heb laten verdrinken. Hoe had ik dat kunnen doen en kunnen ontsnappen zonder dat iemand het zag?’

‘Door onder water te zwemmen,’ zei Sam.

‘Meen je dat nou? Hoe lang had ik dan onder water moeten blijven? Tien minuten? Dat is onmogelijk.’

Ik wierp een blik op Hayley, die stil was geworden. ‘Dat is het niet, hè? In ieder geval niet voor de leden van het kampioensteam zwemmen van Salmon Creek. Serena kon haar adem minstens vijf minuten inhouden. Ik denk dat jij dat ook kunt, Hayley?’

Hayley knikte. ‘Dat konden we allemaal. Nicole, Serena en ik. We deden wel eens een wedstrijdje wanneer de coach niet keek. De winnaar was altijd…’ Ze keek naar Nicole. ‘Eén keer bijna vijftien minuten, totdat Serena in paniek raakte omdat ze bang was dat Nicole zichzelf iets zou aandoen. Niemand van ons kon zo lang onder water blijven als zij, bij lange na niet.’

‘Nee!’ zei Nicole. ‘Dat is een leugen. Niemand kan zijn adem zo lang inhouden.’

‘Een normaal mens niet, nee,’ zei ik. ‘Maar jij bent niet normaal, zoals ze je hier ongetwijfeld al hebben verteld. Je bent een xana. Je talenten zijn zingen en zwemmen, waar je adem inhouden hoogstwaarschijnlijk onder valt.’

‘Nee!’ Nicole keerde zich nu tegen Hayley. ‘Je liegt over die wedstrijdjes en over de drugs. Als jij je adem zo lang kunt inhouden, dan heb jij Serena vermoord en Maya gedrogeerd.’

‘Waarom? Wat zou ik in vredesnaam voor reden hebben…’

‘Jaloezie. Je haatte Serena omdat ze beter kon zingen en zwemmen dan jij. Je haatte Maya omdat iedereen haar zo bijzonder vindt.’

‘Ja, we zijn allemaal jaloers,’ zei Sam. ‘Allemaal, behalve jij. Toch, Nic? Wat maar goed is ook, anders zou je vast niets willen horen over Daniel en Maya.’

‘Wat?’

‘Daniel en Maya.’ Sam liep op haar af. ‘Wie denk je dat Maya getroost heeft toen ze dacht dat Rafe dood was? Met wie denk je dat ze een zeer nauwe band heeft opgebouwd tijdens die lange trektocht door de bossen?’

‘Wat?’ zei ik. ‘Als je bedoelt –’

‘O, Nicole weet wat ik bedoel. Ik moet toegeven dat je je verdriet goed hebt uitgespeeld, Maya. Je hebt die arme Daniel aardig voor de gek gehouden.’

‘Wat?’ Ik staarde naar Sam. Ik zag Rafe aarzelen, met een verwarde uitdrukking op zijn gezicht. Verward en gekwetst.

‘Lieg niet, Maya,’ zei Sam. ‘Ik zag jou en Daniel die avond samen. Het moet behoorlijk fris zijn geweest zonder kleren aan, maar blijkbaar hielden jullie elkaar wel warm.’

Nicole vloog met een van woede vertrokken gezicht op me af en knalde in volle vaart tegen me aan. Rafe en Sam schoten me te hulp en probeerden haar van me af te trekken, maar ze greep me bij mijn haren en begon eraan te rukken. Met haar vrije hand sloeg en krabde ze me. Ik wist haar bij haar haar te pakken en trok haar van me af. Ze slaakte een kreet en bleef me aanvallen, naar me klauwend en uithalend, zonder zich er iets van aan te trekken dat haar eigen haren uit haar hoofd werden getrokken omdat ik weigerde los te laten. Uiteindelijk wist ik haar tegen de grond te werken. Ik voelde dat ik ging transformeren; mijn huid pulseerde, mijn gezicht vertrok. Maar hoewel ze het zag, bleef ze doorvechten. Ik greep haar bij de keel, maar op dat moment werd de deur opengegooid en kwamen er twee bewakers aanrennen.

Ik sprong van Nicole af. Ze staken een naald in haar arm, maar ze bleef proberen me aan te vallen en ze moesten haar naar buiten sleuren.

‘Kreng!’ gilde ze over haar schouder naar me. ‘Denk je dat wat ik met Serena heb gedaan erg was? Wacht maar tot ik jou te pakken krijg.’ Ze sleepten haar mee terwijl ze bedreigingen bleef schreeuwen.

Ik stond voorovergebogen en probeerde op adem te komen. Hayley hielp me overeind en leidde me naar de bank, waarna ze naast me kwam zitten.

‘Gaat het wel?’ vroeg ze.

Ik haalde hijgend adem terwijl de transformatie stopte.

Hayley keek op naar Rafe. ‘Ik weet niet waar Sam het over had, want ik heb nog nooit iets tussen Maya en Daniel zien gebeuren.’

‘Omdat er ook nooit iets is gebeurd.’ Ik stond op en liep naar Sam toe. ‘Ik weet niet wat voor spelletje je speelt, maar er is helemaal niets –’

‘Nee, natuurlijk is er niets gebeurd,’ zei Sam. ‘Alsof jij je, nadat je net je vriendje hebt zien doodgaan, in de armen van de eerste de beste jongen zou storten.’ Ze draaide zich om naar Rafe. ‘En als jouw vriendje ook maar een seconde denkt dat je dat wel zou doen, dan kent hij je totaal niet.’

‘Je overrompelde me,’ zei Rafe. ‘Ik wist gewoon niet waar je heen wilde. Ik dacht helemaal niet dat Maya het had gedaan.’

Maar dat had hij wel gedacht. Hij had het in ieder geval voor mogelijk gehouden. Ik had het aan zijn gezicht gezien.

‘Het lijkt me wel duidelijk waar ik heen wilde,’ zei Sam. ‘Ik wilde Nicole uit haar tent lokken. En dat is gelukt, hè? Wat Daniel betreft, zitten er een paar steekjes bij haar los. Meer dan een paar. Nu heeft iedereen het gezien, en ze heeft bekend Serena te hebben vermoord. Dat is toch goed?’

‘Goed?’ zei Hayley, die opstond. ‘Niet alleen heb je Maya er zojuist van beschuldigd dat ze met Daniel rotzooit, maar je hebt Nicole ervan overtuigd dat ze dat daadwerkelijk doet. Nicole, het meisje dat Serena heeft vermoord omdat ze verkering met Daniel had. Het meisje dat Maya probeerde te vermoorden omdat ze met hem bevriend is. En dat noem jij goed?’

Sam sputterde een paar verontschuldigingen, maar ik zag dat ze niet aan de gevolgen had gedacht. Nu zat ik vast in een huis met iemand die me dood wilde.

De deur ging weer open en Nast kwam binnen, gevolgd door Moreno, een bewaker en een vrouw die ik niet herkende. Moreno was aan het woord, zoals gewoonlijk. ‘Luister, ik weet dat u de leiding hebt, meneer, maar Calvin heeft gevraagd –’

‘Het kan me geen donder schelen wat Calvin heeft gevraagd. Ik heb tegen hem gezegd dat hij zijn dochter in het gareel moet houden.’

Nast liep op mij af. Rafe kwam dichterbij.

‘Wegwezen, knul,’ zei Nast. ‘Het speelkwartier is voorbij. En neem die twee’ – een achteloze zwaai met zijn hand naar Sam en Hayley – ‘met je mee.’

Ze maakten geen aanstalten om te vertrekken, maar Nast leek het niet te merken en richtte al zijn aandacht op mij.

‘Eén uur,’ zei hij. ‘Je bent nog maar één uur bij bewustzijn en nu val je al iemand aan.’

‘Ze heeft niemand aangevallen,’ zei Rafe. ‘Nicole dook op haar af.’

Nast keek naar Rafe. Hij leek hem niet eens zijn volle aandacht te schenken, alleen zijn lip krulde op, alsof Rafe niet belangrijk was, waarna hij naar de bewaker gebaarde en zei: ‘Haal ze hier weg.’

‘Het was zelfverdediging,’ zei Sam. ‘Nicole viel haar aan.’

‘Haal ze hier weg.’

Nast verhief zijn stem niet, maar de bewaker veerde op alsof hij had geschreeuwd. Hij pakte Hayley en Sam ieder bij een arm en duwde ze naar de deur.

‘Moreno? Neem die knul mee. Nu.’

Moreno gehoorzaamde minder snel. Hij slenterde naar voren en wenkte Rafe. ‘Kom mee, jongen. Je vriendinnetje moet met de dokter mee voor onderzoek.’

Ik ving Rafes blik op en vormde geluidloos de woorden ‘ga maar’.

Een tweede bewaker verscheen zodra Moreno en Rafe waren vertrokken. Nast wees naar mij.

‘Breng haar naar het laboratorium met dokter Wiley. En doe voorzichtig.’ Hij keek me recht aan. ‘Ze is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.’