9

Mijn broer had geen idee of onze moeder nog leefde of dood was? Dat sloeg nergens op. Mij was verteld dat ze hem had gehouden. Hij was bij haar opgegroeid. Was hij weggelopen? Of was ‘geen idee’ alleen maar zijn manier om ‘rot op’ te zeggen?

Aan tafel at Ash zijn wrap op, maar niet zonder voortdurend te klagen. Wraps? Meen je dat nou? In een nationaal park? Waar waren de hamburgers en de patat? Stomme West Coast.

‘Waar kom jij dan vandaan?’ vroeg ik.

Te oordelen naar de blik die hij me toewierp, zou je denken dat ik hem naar zijn huisadres had gevraagd om er een doodseskader op af te sturen.

‘Overal en nergens,’ zei hij.

‘En hoe kwam je aan dat e-mailadres?’ vroeg ik.

‘Van degene aan wie je het hebt gegeven, natuurlijk.’

‘We belden het nummer van Cyril Mitchell,’ zei Daniel. ‘Hij was de contactpersoon die we in uiterste nood moesten bellen. Een andere skinwalker heeft Maya het nummer gegeven. De vrouw die opnam, zei dat hij dood was. Ze beweerde dat zij zijn dochter was. Is dat waar?’

‘Ja, hij is dood. Ja, ze is zijn dochter. Maar als jullie enige hulp van dat wijf verwachtten, dan zijn jullie nog onwetender dan ik dacht.’

‘Vertel ons dan wat we niet weten,’ zei Daniel op een rustige, lage toon. ‘Wat we moeten weten.’

Ash haalde zijn schouders op. ‘Later. Misschien. Waar het om gaat, is dat ze niet zal helpen. Ze wilde niet dat haar vader zich inliet met de St. Clouds of hun genetische projecten. Ze geeft hun de schuld van zijn dood.’

‘Hebben zij hem vermoord?’ vroeg ik.

Het leek erop of hij een sarcastisch antwoord wilde geven, maar hij hield zich in. ‘Nee. Het was een hartaanval. Ze geeft hun de schuld omdat hij voor hen werkte. Hij werkte aan beide kanten – hij was in dienst van de Cabal, maar hielp ook een aantal ouders van Project Phoenix. Dus geeft ze ook ons de schuld, en daarom zal ze jullie nooit helpen. Maar ze zag het wel als haar plicht om mij jullie e-mailadres door te geven en me te vertellen dat jullie vanuit Vancouver belden. Ze wist dat jij mijn zus bent. Deed alsof ze ons een enorme gunst verleende. Ze had jullie contactinformatie nooit mogen doorgeven zonder het jou eerst te vragen. Zoals ik al zei: stom wijf.’

‘Dus ze zei dat ik had gebeld, gaf jou het e-mailadres, en jij besloot naar me toe te komen?’

‘Zo is het.’

Hij kon me nauwelijks aankijken, was nauwelijks in staat om iets te zeggen zonder te snauwen, maar toch had hij alles achter zich gelaten en wie weet hoeveel geld voor een vliegticket betaald om de grens over te steken en naar me op zoek te gaan. Ik wist niet hoe ik dat moest rijmen. Ik had kunnen denken dat het een valstrik was, maar dan zou hij lang niet zo pissig over de hele situatie zijn geweest. Dan zou hij iets hebben gezegd als: ‘Hoi, ik ben je broer en ik ben hier om je te helpen.’

‘Je weet dat Daniel een benandante is, je weet dat we eigenlijk dood zouden moeten zijn, en je weet dat er twee Cabals achter ons aan zitten. Heeft Mitchells dochter je dat verteld?’

Hij snoof. ‘Ze heeft me helemaal niets verteld. Ik wist al van het helikopterongeluk en jullie ontsnapping. Er lopen nog wat ouders rond die Project Phoenix hebben verlaten, zoals onze moeder. Ze hebben contact met me gehouden. Een van hen belde me na het helikopterongeluk. Ze had een Google-alert op Salmon Creek. Ze vertelde me…’ Een nauwelijks merkbare aarzeling. ‘Ze vertelde me dat je dood was.’

‘O.’

‘Toen werd ik gebeld door Sylvia Mitchell. Dus belde ik een van de andere ouders en kwam erachter dat je het had overleefd. Die vent wist hoe hij contact met me moest opnemen, wist dat ik dacht dat je dood was, en nam niet eens de moeite om me te bellen toen hij erachter kwam dat dat niet het geval was. Zei dat het geen zin had. Dat ik beter kon denken dat je dood was.’

‘Fijn,’ mompelde Corey. ‘Dus die ouders gaan je voorlopig niet helpen?’

‘Dat heb je goed geraden. Degene die me vertelde dat je dood was, is oké, maar nutteloos. Zij wil alleen haar dochter beschermen.’ Hij zweeg even. ‘Dat kan ik haar, denk ik, ook niet kwalijk nemen. Die andere vent is nog nuttelozer, hoewel hij meer weet. Hij heeft contactpersonen, maar hij wil me niet vertellen wie. Bang dat zijn kind dan misschien gevaar loopt. Cyril had de leiding over dat kleine netwerk, maar toen hij stierf, viel het uiteen. Hij is de enige die zou hebben geholpen – of hen zou hebben overgehaald om te helpen.’

‘Oké,’ zei Daniel. ‘Wie kunnen we dan wel om hulp vragen? Je moeder?’

Ash snoof. ‘Weet jij waar je haar moet vinden?’

‘En, nee, ik dacht dat jij…’ Daniel keek mijn kant weer op.

Ik schraapte mijn keel. ‘Ik heb gehoord dat onze moeder ons uit elkaar heeft gehaald omdat de St. Clouds op zoek waren naar tweelingen. Dat ze mij bij een ziekenhuis in Portland heeft achtergelaten, maar jou heeft gehouden en opgevoed.’

‘Dat heb je verkeerd gehoord.’

‘O.’ Ik zweeg even. ‘Dus ze heeft ons allebei in de steek… Ons allebei te vondeling gelegd?’

‘In de steek gelaten. Ze heeft ons allebei in de steek gelaten. Jou als baby bij dat ziekenhuis, mij bij zogenaamde vrienden toen ik vijf was.’

‘O.’

‘Inderdaad “o”. Ik heb haar sindsdien niet meer gezien en ik hoef haar nu ook niet te zien. Als je achter haar aan gaat, hoef je niet op mij te rekenen. Maar je kunt jezelf de moeite besparen. Ze geeft geen zier om ons allebei. Ze heeft ons bij vreemden gedropt om haar eigen hachje te redden.’

Ik staarde hem verbijsterd aan. Toen zei ik: ‘Is er iemand naar wie we toe kunnen gaan?’

Hij staarde terug en begon te lachen. ‘Jullie zijn echt een stel verwende tieners, hè? Wanneer er iets misgaat, hebben jullie geen idee hoe jullie jezelf moeten redden. Jullie rennen als kippen zonder kop rond, op zoek naar een volwassene om jullie problemen op te lossen.’

‘Ziet het ernaar uit dat we ons niet redden? We zijn vrij, toch? Maar onze ouders denken dat we dood zijn.’

‘Mooi zo. Dat maakt het makkelijker om te verdwijnen. Niemand zal naar jullie op zoek gaan.’

‘Ik wil niet verdwijnen. Ik wil mijn ouders terug.’

‘Waarom? Ze hebben je verraden.’

‘Daar geloof ik niets van.’

‘Dan ben je niet alleen een verwend nest, maar nog stom ook.’

Daniel kwam tussenbeide. ‘We hebben ook hulp nodig omdat de Cabals onze vrienden gevangenhouden.’

‘Wens ze dan maar het allerbeste en maak nieuwe vrienden. Ze redden zich wel. De St. Clouds en de Nasts zullen voor hen zorgen. Ze zijn waardevolle toekomstige werknemers.’ Ash leunde achterover op het bankje. ‘Luister. Ik ben hier voor mijn zus. Ik weet hoe jullie zijn opgevoed en ik denk dat ze het geen tien minuten overleeft op straat. Ik breng haar ergens heen waar ze veilig is. Ik had geen’ – hij gebaarde naar Daniel en Corey – ‘entourage verwacht, maar blijkbaar zijn jullie onafscheidelijk.’

‘Dat klopt,’ zei ik. ‘Maar we gaan niet vluchten en ons schuilhouden. Dat kunnen we niet.’

‘Dat kan Máya niet,’ zei Daniel. ‘Skinwalkers krijgen een probleem zodra ze gaan transformeren.’

‘Wat dan?’

‘Een van de eerste proefpersonen is de zus van de jongen die me het nummer van Cyril Mitchell gaf,’ zei ik. ‘Ze transformeert al een paar jaar en ze heeft… een hersenbeschadiging.’

‘Door de transformaties?’

‘Misschien is een hersenbeschadiging niet het juiste woord. Het lijkt alsof ze… dierlijker wordt. Het enige wat ze wil, is eten, slapen en door de bossen rennen. Nu ben ik al een paar keer van gedaante veranderd, en…’

‘Heb je veranderingen gemerkt?’

‘Nee,’ zei Daniel. ‘Maar het gebeurt pas sinds een week, en Rafe heeft haar verteld dat het bij Annie een tijdje duurde. Als zoiets met Maya gebeurt, kunnen we haar niet zomaar naar een ziekenhuis brengen en vragen of ze het willen verhelpen. We hebben hulp nodig van de mensen die ons dit hebben aangedaan.’

‘En hoe wil je dat in vredesnaam voor elkaar krijgen? Door het vriendelijk te vragen?’

Stilte. Dat was het deel dat we nog niet hadden uitgewerkt. Waar we nog niet over hadden durven praten.

Ik was de eerste die sprak. ‘In het ideale geval zouden we iemand moeten vinden die voor het project heeft gewerkt – een wetenschapper of een arts – en die bij de St. Clouds weg is en bereid is ons te helpen. En dat klinkt als Cyril Mitchell.’

‘Inderdaad. En dat houdt in dat jullie vette pech hebben. Ik weet niet eens zeker of hij jullie had kunnen helpen. Dit is…’ Er gleed een uitdrukking over Ash’ gezicht. Iets wat op angst leek. ‘Groot.’

‘Het is enorm,’ zei Daniel. ‘En ik laat het niet bij Maya gebeuren.’

‘Hoe wil je het tegenhouden, benandante? Wil je alle wetenschappers in een houdgreep nemen en je bovennatuurlijke kracht gebruiken om hen over te halen jullie te helpen?’

‘Als het moet. Maar een betere oplossing is…’ Hij haalde diep adem. ‘Een wapenstilstand.’

‘Wat?’ Ash lachte en schudde zijn hoofd. ‘Je weet blijkbaar helemaal niets van Cabals.’

‘Nee, ik hoop dat jij ons meer over hen kunt vertellen. Maar ik geloof oprecht dat een wapenstilstand mogelijk is, onder de juiste omstandigheden. Daar hebben we wel onze ouders voor nodig – niet omdat we willen dat pappie en mammie ons handje vasthouden, maar omdat die mensen onze eisen niet serieus zullen nemen. In hun ogen zijn we nog kinderen. We moeten onze ouders zien te bereiken en hun laten weten wat er is gebeurd. Ja, misschien hebben sommigen zich vrijwillig bij het project aangesloten, maar ze hebben niet getekend voor het ontvoeren van hun kinderen. Als ze de waarheid kennen, kunnen zij daar gebruik van maken. Bedreigingen. Chantage. Wat er ook nodig is. Zij kunnen de Cabals zover krijgen dat ze ons helpen, op onze voorwaarden.’

Ash keek me recht aan. ‘Dat verhaal over dat meisje, die Annie. Hebben jullie haar ontmoet?’

‘Ik wel.’

‘Kan het zijn dat ze deed alsof? Misschien hebben zij en haar broer dit bekokstoofd, zodat jullie zouden denken dat jullie de hulp van de Cabals nodig hebben.’

Ik schudde mijn hoofd. ‘Het was echt. Ze gaat hard achteruit en het is…’ Ik slikte. ‘Ik kan het me niet voorstellen.’

‘Prima,’ zei hij. ‘Dan proberen we het op jullie manier. Het zal niet werken, maar ik zie dat jullie dat toch niet zullen geloven tot jullie het hebben geprobeerd.’