31

Langzamerhand hadden de gasten door dat er iets aan de hand was, en ze dromden het restaurant uit en volgden Nieve de pub in. Daar eiste Nieve dat de tv zou worden afgestemd op een nieuwszender.

‘Maar we kijken naar sport,’ zei een man op een barkruk.

‘Dat kan me niet schelen,’ reageerde Nieve. ‘Ik wil naar het nieuws kijken.’

‘U kunt hier niet zomaar bevelen uitdelen,’ merkte de barman op.

Geërgerd keek Nieve om zich heen. Er zaten maar een stuk of vijf mensen in de pub.

‘Ik geef een rondje,’ zei ze. ‘En neem er zelf ook eentje als je de tv even op het nieuws zet.’

Verrast keek de barman haar aan, maar hij richtte wel de afstandsbediening op de tv.

Er stond een verslaggever voor het gebouw van Ennco, het gebouw van staal en glas dat macht en zekerheid uitstraalde. Maar toen werd de camera gericht op Mike Horgan die naar buiten werd gebracht, de granieten treden af en over het plein naar een wachtende patrouillewagen.

‘Godallemachtig,’ zei Nieve.

Murphy Ledwidge wrong zich tussen de bruiloftsgasten door en kwam bij Nieve staan. ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg hij.

‘Er is iets met Ennco.’ Zoekend keek ze om zich heen. ‘Heeft iemand een mobieltje bij zich?’

‘Hier.’ Darcey gaf Nieve haar mobieltje.

Razendsnel vlogen Nieves vingers over de toetsen. ‘Met wie?’ vroeg ze toen er eindelijk werd opgenomen. ‘Gene? Gene van payments? Met Nieve Stapleton. Wat gebeurt daar allemaal?’

Terwijl ze naar Gene luisterde, hield ze haar blik strak op het tvscherm gevestigd. Ze verbleekte en kneep haar lippen op elkaar. Aidan sloeg een arm om haar heen. Uiteindelijk klikte ze het mobieltje dicht, maar bleef het apparaatje omklemmen. ‘Ik moet frisse lucht hebben,’ zei ze. Gevolgd door Aidan beende ze de pub uit.

‘Hé!’ riep de barman haar na. ‘U moet nog betalen voor zeven Guinness!’

‘Hier.’ Darcey viste geld uit haar tasje. ‘Wilt u de tv op de nieuwszender laten staan? We willen graag zien hoe het zich ontwikkelt.’

Volgens de verslaggever ging het om fraude. Mike Horgan had een schuld van vijfhonderd miljoen dollar weten op te bouwen door met geld te schuiven tussen Ennco en een eigen bedrijf. Als die schuld in de boeken van Ennco had gestaan, zou de waarde van het aandeel bij emissie aanzienlijk lager zijn geweest. De fraude was ontdekt door een juniormedewerkster van de afdeling compliance, Paola Benedetti, die vraagtekens had gezet bij een renteafschrijving. Het bedrijf stond onder grote druk, er was zelfs al sprake van dat het om surseance van betaling zou moeten vragen. Mike was in hechtenis genomen, en de politie wilde spreken met andere leden van het senior management.

‘Ook met Nieve?’ vroeg Carol zich hardop af. ‘Maar zij heeft er vast niets mee te maken, we hebben allemaal gezien dat ze ervan schrok.’

‘Jezus!’ Murphy Ledwidge greep Dukes arm vast. ‘Ze hebben het over mijn pensioen! Mijn miljoenen zitten in dat bedrijf! We hebben er allemaal veel geld in zitten. Ik moet naar huis bellen.’ Wankelend liep hij de pub uit, gevolgd door de andere medewerkers van Ennco.

Mischa, Courtney en nog een paar van Nieves Amerikaanse vrienden bleven vol ongeloof naar de tv kijken, terwijl de Ieren druk met elkaar praatten.

‘Wat zou er met het bedrijf gaan gebeuren?’ vroeg Carol.

‘En met de bruiloft?’ vroeg Rosa.

‘Ja, hoe zit het met de bruiloft?’ In verwarring gebracht keek Lorelei van de een naar de ander. ‘Oké, ik snap dat ze haar baan kan kwijtraken en dat dit niet het juiste moment voor een bruiloft is… Maar ze heeft er een fortuin aan uitgegeven…’ Even zweeg ze. ‘Shit, ze is me nog heel veel geld schuldig. Het is te hopen dat ze over de brug komt.’

‘Het komt allemaal vast in orde,’ zei Darcey snel. ‘Nieve is niet op haar achterhoofd gevallen, ze heeft heus niet alles op één kaart gezet.’

‘Vast niet,’ reageerde Lorelei opgelucht. ‘En ze heeft al honderdduizend voldaan.’

Darcey, Rosa en Carol keken elkaar eens aan. Al honderdduizend voldaan? Hoeveel meer kostte deze bruiloft? En hoeveel geld had Nieve eigenlijk? En hoeveel zou ze verliezen?

‘Het komt allemaal in orde,’ zei Aidan in de limousine die hen zou terugbrengen naar het huis van Gail en Stephen. Nieve had erop gestaan deze dag wel een limousine te huren. De chauffeur, die niet had vermoed dat ze zo vroeg al zouden teruggaan, had zijn hamburger half opgegeten moeten achterlaten.

‘Hoe weet je dat nou?’ snauwde Nieve. ‘Surseance van betaling, Aidan! Dat klinkt helemaal niet alsof alles in orde is.’

‘Weet ik,’ zei hij geruststellend. ‘Maar je weet hoe het gaat. Eerst grote paniek en dan komt er iemand orde op zaken stellen. Goed, je raakt vast geld kwijt, maar het komt heus wel op zijn pootjes terecht.’

‘Dat hoop ik dan maar.’ Ze slikte moeizaam. ‘Aidan, als Ennco failliet gaat…’ Met grote schrikogen keek ze hem aan. ‘Dan raken we alles kwijt. Echt alles. Ik heb de hypotheek nooit afbetaald omdat ik niet dacht dat het belangrijk was. Maar als ik die aandelen niet kan verzilveren… O god!’ Ze haalde beverig adem. ‘O god!’

‘Maak je geen zorgen,’ zei hij. ‘Zover komt het niet. We raken niet alles kwijt. Je zit nu aan het ergste te denken. Ik durf er iets onder te verwedden dat wanneer we bij je ouders zijn, er al meer nieuws over is. Beter nieuws.’

‘Gene vertelde dat de politie het kantoor binnen stormde om Mike te arresteren.’ Ze rechtte haar rug. ‘En Harley moet allerlei vragen beantwoorden, maar hij zit niet vast. De politie wil weten waar ik ben.’ Tranen biggelden over haar wangen. ‘Aidan, ze denken dat ik erbij betrokken ben!’

Aidan had haar nog nooit zien huilen. ‘Weet je er dan iets van?’ vroeg hij.

‘Wát?’ barstte ze woedend uit. ‘Je denkt toch niet dat ik er iets mee te maken heb? Je denkt toch niet dat ik een misdadiger ben?’

‘Natuurlijk denk ik dat niet,’ zei hij snel. ‘Je bent geschokt, je huilt, je kunt nu niet helder denken. Ik vroeg me alleen af of je je over nog iets anders zorgen maakt. Je had het er een keer over dat er iets met de cijfers was…’

‘Nee, die keer zat ik er meteen bovenop,’ reageerde ze vermoeid. Ze beet op haar lip. ‘Harley zei altijd dat ik de traders goed in de gaten moest houden, maar hij heeft nooit iets over zichzelf gezegd!’ Ze veegde haar tranen weg. ‘Hij was vast op de hoogte, Aidan. Hij wist het, en toch liet hij mij en anderen steeds meer geld in Ennco steken…’ Meteen stroomden de tranen weer over haar wangen.

‘Stil maar.’ Aidan trok haar tegen zich aan. ‘Het komt allemaal goed. Beloofd. Maak je nou maar geen zorgen.’

Hij had Nieve nog nooit op deze manier hoeven troosten. Ook jaren geleden niet, toen Jugomax failliet was gegaan en ze allebei zonder werk kwamen te zitten. Toen had ze haar schouders eronder gezet. Hij drukte een kus op haar hoofd. Zij had veel voor hem gedaan, en nu had zij iemand nodig. Hij zou haar niet teleurstellen.

Murphy was aan de telefoon met Karl Spain, die ook op de afdeling compliance werkte. ‘Heeft Paola hem betrapt?’ vroeg hij ongelovig. ‘Onze Paola?’

‘Ja. En iedereen vraagt zich af waarom niemand anders van die afdeling iets heeft gemerkt. Daarom willen ze Nieve graag spreken.’

‘Shit,’ reageerde Murphy. ‘Denk je dat ze haar ook willen oppakken?’

‘Geen idee. Maar het is hier een echte heksenketel. Overal politie en verslaggevers. Iedereen wil weten wat er precies aan de hand is, maar niemand weet er het fijne van.’

‘Op het nieuws hoorde ik dat er surseance van betaling is aangevraagd,’ zei Murphy.

‘Daar is nog helemaal geen tijd voor geweest,’ zei Karl. ‘Maar het zal wel moeten. Jezus, man, al mijn geld zit in het bedrijf.’

‘Het mijne ook.’

‘We hangen,’ zei Karl. ‘Voor ons is het over en uit.’

‘Denk je niet dat het in orde komt?’ vroeg Murphy hoopvol.

Karl lachte schamper.

‘Hoe moet het nu met de bruiloft?’ vroeg Mischa aan Courtney. ‘Gaat die nog door?’

‘Hoe moet ik dat nou weten?’ antwoordde Courtney. ‘Ze is vast niet in de stemming.’

‘Och, ze heeft vast nog wel iets achter de hand,’ zei Mischa. ‘Ze is niet achterlijk.’

‘O vast, maar hoeveel?’

‘Denk je dat ze haar huis moet verkopen?’ vroeg Courtney zich hardop af. ‘Het is een schitterend huis…’

Mischa keek Courtney bevreemd aan. ‘Je wilt er toch zeker geen bod op uitbrengen? Ik kan me nog herinneren dat je indertijd geïnteresseerd was, maar dat je achter het net viste.’

‘Als je maar lang genoeg wacht…’ merkte Courtney op.

‘Wat een rotopmerking!’ riep Mischa uit.

‘Ja…’ Courtney keek beschaamd. ‘Ik vind het echt rot voor haar. Maar aan de andere kant… Ze blies altijd zo hoog van de toren, vind je niet?’

‘Och, Nieve kennende komt ze er heus wel weer bovenop. Als ik jou was, zou ik geen streken uithalen.’

‘Je hebt gelijk,’ beaamde Courtney. ‘Maar dat huis is echt prachtig…’

Stephen en Gail zaten naar een dvd te kijken toen Aidan en Nieve terugkwamen. Verbaasd keken ze het stel aan.

‘Ik moet even op internet,’ zei Nieve voordat haar ouders de kans kregen iets te zeggen. ‘Ik moet kijken hoe het ervoor staat in Amerika.’

‘Wat is er dan?’ vroeg Stephen, maar Nieve was de kamer alweer uit.

‘Wat is er aan de hand?’ vroeg Gail. ‘Waarom zijn jullie al zo vroeg thuis?’

‘We weten het nog niet precies,’ antwoordde Aidan. ‘Maar ik zal vertellen wat we wel weten.’

Darcey, Rosa en Carol bevonden zich nog in de pub, samen met Rosa’s echtgenoot Roy. Roy was accountant en zei dat het bedrag wel erg goed verborgen moest zijn geweest, omdat het bedrijf dat Ennco had overgenomen de onregelmatigheid anders zeker had moeten vinden. Darcey vond Roy een ontzettend saaie man.

‘Hou je mond toch eens, Roy,’ zei ze nadat hij het voor de zesde keer had gezegd. ‘Het gaat erom dat ze het hebben ontdekt en dat de chief financial officer ervan moet hebben geweten. Ik vermoed dat het erom draait dat iemand van Nieves afdeling het heeft ontdekt, en eigenlijk had Nieve dat moeten doen. Waarschijnlijk denken ze dat ze ervan op de hoogte was.’

‘Dat wilde ik nou net zeggen,’ zei Roy.

‘Wat denken jullie?’ vroeg Carol. ‘Is Nieve schuldig of onschuldig?’

‘Wist ik het maar…’ Darcey wist nog goed dat Nieve bereid was geweest Max Christie te chanteren om een baan te krijgen, en dat ze er geen moeite mee had andermans werk te bestempelen als het hare. Ze had Darcey vertalingen laten maken en nooit opgebiecht dat die niet uit haar eigen koker kwamen. Al die dingen bij elkaar deden Darcey vermoeden dat Nieve bij Ennco misschien ook weleens een oogje had dichtgeknepen. En dan had Nieve natuurlijk Aidan afgepikt. Maar echte, misdadige fraude? Dat kon Darcey niet geloven.

‘Op school spiekte ze,’ merkte Rosa op. ‘Bij de examens nog.’

‘Nee,’ zei Darcey met een frons.

‘Kom op, zeg!’ Spottend keek Rosa haar aan. ‘Al die keren dat ze een hoger cijfer had dan jij? Ze kraste met een speld aantekeningen op haar tafeltje.’

‘Nee,’ zei Darcey.

‘Iedereen wist dat ze spiekte,’ zei Carol. ‘Wist je dat echt niet, Darcey?’

‘Hoor eens, ik weet best dat we tegen elkaar opboksten. Ik weet ook dat ze me wilde overtroeven, maar ze spiekte niet.’ Darcey sprak snel. ‘Ze had trucjes om zich dingen te herinneren, ezelsbruggetjes en zo. Maar spieken? Nee.’

Rosa en Carol wisselden een blik.

‘Ze was slim,’ zei Darcey. ‘Ze had gewoon pech dat mijn geheugen beter was en dat ik goed examen kon doen, want in willekeurig welke andere klas zou zij altijd de beste zijn geweest.’

‘Dus jullie hebben geen ruzie gekregen?’ vroeg Rosa. ‘Ik hoorde zoiets in het restaurant. En jullie gingen buiten zo tegen elkaar tekeer dat ik de indruk kreeg dat jullie echt de pest aan elkaar hadden.’

Darcey aarzelde. Voor het eerst in tien jaar had ze aan Nieves goede kwaliteiten gedacht. Nieve had altijd voor haar klaargestaan. Ze hadden uren bij elkaar stoom afgeblazen over hun ouders, de docenten, de andere meisjes op school… En in Nieves geval over puistjes, en in Darceys geval over overgewicht. En over hun weinige ervaring met jongens, en over kleren, over van alles en nog wat. Hoewel ze op school tegen elkaar opboksten, voornamelijk omdat Gail haar dochter opjutte, had Nieve Darcey aangemoedigd tijdens haar studie. Ze had altijd gezegd dat een vrouw extra haar best moest doen om vooruit te komen. Ze had afspraakjes met jongens voor Darcey geregeld. Ze had de reisjes naar het buitenland geregeld, waar Darcey dan het woord moest doen. Zonder Nieve zou Darcey te lui zijn geweest om dat soort dingen te ondernemen. Nieve was de stuwende kracht geweest. Darcey moest na die tien jaar maar weer eens inzien dat er ook goede dingen waren geweest.

‘Ja, we hebben ruzie gehad,’ bevestigde ze. En ze legde uit wat er gebeurd was met Aidan. ‘Maar dat wil nog niet zeggen dat ze tot een misdaad in staat is,’ besloot Darcey. ‘Ze loopt over mensen heen, maar ze is geen misdadiger.’

‘En nu ze haar verdiende loon krijgt, is dat vast heel bevredigend voor jou,’ opperde Rosa.

Maar Darcey vond het niet bevredigend. Ze had eerder medelijden met Nieve.

Op internet had Nieve alles over Ennco gelezen, en ze had naar nieuwszenders in de Verenigde Staten gekeken. Ze was tot de sombere conclusie gekomen dat haar aandelen Ennco nauwelijks meer waard waren dan een paar postzegels.

Verslagen staarde ze naar het scherm. Ze was geruïneerd, zowel financieel als professioneel. Geen bedrag met zeven nullen voor haar. Geen beloning voor haar harde werken. Ze had nauwelijks spaargeld omdat ze alles had geïnvesteerd in de aandelen die nu waardeloos waren. Als Ennco werd opgekocht, zou ze er ook maar weinig voor terugkrijgen. Bovendien bestond de kans dat ze zou worden gearresteerd wanneer ze terugging naar Amerika. Ze wist dat ze zich geen zorgen hoefde te maken, want ze had niets gedaan wat niet door de beugel kon, al had ze de traders soms even hun limiet laten overschrijden omdat het duidelijk was dat dat in het belang van Ennco was. Maar dat was niet misdadig. Ze had dat bedrag gezien moeten hebben. Paola was het wel opgevallen. Stel dat ze werd aangeklaagd omdat ze de signalen had genegeerd? Ze kon zich geen topadvocaat veroorloven. Ze kon zich helemaal niets veroorloven. Ze was geruïneerd.

Ze sloot haar ogen en begon weer te huilen.

Lorelei belde naar het huis van Gail en Stephen en vroeg of ze Nieve kon spreken. Aidan, die opnam, zei dat ze het maar met hem moest stellen. Lorelei wilde weten hoe het met de bruiloft van de volgende dag moest. De volgende ochtend vroeg zouden de cateraar, de strijkorkestjes, de obers, de bloemisten en nog heel veel anderen bij het kasteel arriveren, plus de grote verrassing: de winnaar van Idols zou per helikopter komen. Lorelei wilde weten of dat allemaal nog doorging.

‘Uiteraard gaat het door,’ zei Aidan, hoewel hij zich op dat moment afvroeg of hij misschien ergens valium kon krijgen om Nieve op de been te houden. ‘Bel morgen nog maar eens, dan kan Nieve je zelf te woord staan.’

Zodra hij had opgehangen, ging de telefoon weer. Het was zijn moeder. Ze was gearriveerd in het hotel en wilde hem laten weten dat het er geweldig was, en dat ze zijn vader had gesproken en dat ze samen naar de plechtigheid zouden gaan. Hij had geen moment meer aan hen gedacht. Ze waren natuurlijk niet op de hoogte van de laatste ontwikkelingen, en hij besloot er maar niets over te zeggen. Hij zei dat hij zich erop verheugde hen de volgende dag te zien, en nadat hij had opgehangen, ging hij eens kijken hoe het met Nieve was.

Ze zat nog voor de computer, met haar hoofd op haar arm geleund.

‘Zo erg is het allemaal niet,’ zei hij geruststellend.

‘Het is verdomme een ramp.’ Het klonk gesmoord. ‘Ik kom hieruit als misdadiger of als sukkel, en ik weet niet wat het ergste is.’

‘Toe, lieverd,’ zei hij, ‘het is een enorme tegenslag. Maar we komen er samen wel uit.’

Ze hief haar hoofd, en toen zag hij dat ze rode ogen had van het huilen.

‘We zijn alles kwijt,’ zei ze hees. ‘Alles. Alles waarvoor ik heb gewerkt. Mijn reputatie, mijn miljoenen, onze toekomst.’

‘Onze toekomst is niet afhankelijk van jouw miljoenen,’ reageerde Aidan. ‘En je komt hieruit met een onaangetaste reputatie. Dit soort dingen is wel vaker gebeurd, en het zal zeker niet de laatste keer zijn. Goed, er bestaan rotte appels, maar jij bent daar geen van. Je bent juist heel goed in je werk.’

‘Nee,’ zei ze, en weer kwamen er tranen. ‘Als ik zo goed was geweest, had ik het zelf gemerkt. En nu ontdekte Paola het. Paola! Een zwangere ondergeschikte! Ze nam voortdurend vrijaf. Ik deed rot tegen haar, ik liet doorschemeren dat ze een luilak was. Maar haar viel op wat mij was ontgaan. Dus doe nou maar niet alsof er nog hoop is.’

‘Oké,’ zei hij, ‘ik snap dat dit niet het juiste moment is. Maar hoor eens, schat, morgen gaan we trouwen. Dat kan niemand ons afpakken. En jij moet goed slapen opdat je er morgen stralend uitziet. Dus ga nu maar naar bed, dan kom ik je straks een warm drankje brengen. Morgen zul je je een stuk beter voelen.’

Met grote ogen keek ze hem aan. ‘Ben je soms van lotje getikt?’ vroeg ze. ‘Wat moet ik met een warm drankje? Ik wil mijn miljoenen. En morgen voel ik me echt niet beter.’

Carol, Rosa en Roy waren teruggegaan naar het hotel. Darcey was met hen meegegaan, hoewel ze zou slapen bij Minette, slechts tien minuten lopen bij het hotel vandaan. Minette zou beledigd zijn als Darcey in het hotel zou overnachten.

‘Wat denken jullie?’ vroeg Carol nadat ze allemaal een slaap-mutsje hadden besteld. ‘Gaan we ons morgen optutten of niet?’

‘Nou, ze moet maar gewoon trouwen,’ vond Rosa. ‘Ze zal hem nog hard nodig hebben om in haar levensonderhoud te voorzien.’

‘Vrouwen trekken zich nooit terug,’ zei Roy.

‘Arme Nieve,’ merkte Carol op. ‘Het wordt niet de dag waarvan ze heeft gedroomd.’

‘Ze trouwen om vier uur,’ zei Darcey. ‘We horen het vast wel als het wordt afgeblazen. Of we kunnen het kasteel bellen.’

‘Als het wordt afgeblazen, is dat dikke pech voor die Lorelei,’ zei Carol. ‘Ze maakte zich toch al zorgen over de betaling.’

‘Jeetjemina, ja!’ riep Rosa uit. ‘Wat denken jullie dat het allemaal kost?’

‘Ze hebben zich vast verzekerd,’ opperde Darcey optimistisch. ‘Als ik zo’n grootse bruiloft zou willen, zou ik me verzekeren.’

Carol schoot in de lach. ‘Hoezo? Iets als dit kun je toch niet verwachten?’

‘Nee, dommie.’ Darcey lachte ook. ‘Maar vaak gaan dingen niet zoals je verwacht. Je kunt je het beste overal op voorbereiden.’ Ze bewoog haar arm. Er zat dan wel ander gips om, maar het was nog erg ongemakkelijk.

‘Onze bruiloft was perfect,’ zei Rosa. ‘Alles was zoals het moest wezen, en alles liep op rolletjes.’

‘Gek,’ merkte Carol op. ‘Ik dacht altijd dat een huwelijk het beste was wat me kon overkomen. Maar dat was niet zo.’

‘Voor mij wel,’ zei Rosa.

‘Voor mij ook niet,’ zei Darcey. ‘Maar dat lag aan mij.’

‘Hield je nog van Aidan?’ Rosa vroeg het zo zakelijk dat Darcey erdoor werd verrast.

Ze gaf niet meteen antwoord. Heel even keerde ze terug naar de dag waarop ze was getrouwd in Gretna Green. Ze zag Neil voor zich, in een kilt. Hij lachte naar haar. Zij lachte ook naar hem. Ze had toen gedacht dat ze van hem hield. Ze had toen geen moment gedacht aan Aidan Clarke, de man van wie ze geloofde dat hij haar grote liefde was.

‘Niet toen ik trouwde,’ antwoordde ze na een poosje. ‘Maar later, toen er problemen ontstonden tussen Neil en mij, toen dacht ik dat inderdaad.’ Verwonderd keek ze op. ‘Ik denk dat ik iemand de schuld wilde geven. En het was makkelijk om de ineenstorting van ons huwelijk toe te schrijven aan het feit dat ik nog van Aidan hield.’

‘Hij is ontzettend knap,’ zei Carol. ‘Ik kan me voorstellen dat je kapot was toen ze hem van je afpakte.’

‘Ze is een bofkont,’ zei Rosa.

‘Tenzij hij vermoedt dat ze op de hoogte was van de onregelmatigheden bij Ennco,’ merkte Darcey op. ‘Of als hij niet meer in haar geïnteresseerd is nu ze geen cent meer te makken heeft.’

‘Zo’n rotzak is hij toch niet?’ vroeg Roy. ‘Mannen trouwen meestal niet om het geld.’

‘Dat komt omdat de meeste vrouwen geen geld hebben,’ zei Rosa.

‘Tegenwoordig ligt het allemaal anders,’ reageerde Carol. ‘Ik verdien goed met stukjes schrijven, Darcey verdient uitstekend, en Nieve zat er wel zeer warmpjes bij. Alle drie zijn we een goede partij.’

Rosa giechelde. ‘Darcey en jij zijn allebei gescheiden. Misschien haalt Nieve het altaar niet. Dus geld brengt niet altijd geluk.’

Darcey en Carol keken elkaar aan. Rosa had er vroeger ook al een heel eigen logica op na gehouden. Ze was geen steek veranderd.

Darcey kwam pas na middernacht thuis. Roy had aangeboden haar thuis te brengen, maar Darcey had dat niet nodig gevonden. Daar wilde Rosa weer niet van horen. Ze zei dat ze niet met al die zwachtels en dat gips door de donkere straten kon strompelen als een soort zombie. Dus liet Darcey zich thuisbrengen.

Darcey had Rosa beloofd te bellen zodra ze iets hoorde over de bruiloft, maar toen schoot haar te binnen dat ze haar mobieltje had uitgeleend aan Nieve, en dat Nieve het niet had teruggegeven. Nou ja, Nieve had ook wel iets anders aan haar hoofd gehad.

Uitgeput stapte ze in bed. Haar pols en haar enkel deden pijn. En ze maakte zich zorgen over de dag van morgen.