30

De dag van het etentje vooraf was weer stralend. Nieve was opgelucht en blij dat het zonnetje scheen en hoopte dat het dat nog minstens vierentwintig uur zou blijven doen. In elk geval was de weersvoorspelling gunstig. Dus was ze in een opperbeste stemming toen Lorelei zich kwam melden bij het huis van Nieves ouders. Lorelei had een voorbeeld van een tafelboeket meegenomen, plus een schitterende vaas.

‘Cadeautje,’ zei ze. ‘Omdat je mijn beste bruid ooit bent.’

‘Dank je wel. En ik ben alleen maar je beste bruid omdat jij alles zo professioneel regelt.’

‘Ik beantwoord graag aan de verwachtingen.’ Lorelei schoof de enorme zonnebril op haar hoofd. ‘En maak je maar nergens druk om, vandaag gaat alles heel ontspannen. Het restaurant staat voor je klaar, geen probleem. Hoe laat komen je bruidsmeisjes?’

‘Over een uurtje,’ antwoordde Lorelei. ‘Bernie kan elk moment hier zijn om mijn make-up te doen. Zo kunnen we op de dag zelf niet voor verrassingen komen te staan.’

‘Goed idee,’ vond Lorelei. ‘Je zei dat je er een beetje mee zat omdat je haar kent van vroeger of zoiets.’

‘Gek, jou vertrouw ik volkomen,’ zei Nieve. ‘En normaal gesproken vertrouw ik niemand.’

Lorelei omhelsde haar lachend. ‘Goh, ik kan niet wachten op morgen,’ zei ze. ‘Het wordt helemaal top! En vanavond wordt het heel gezellig. De gasten zullen het zeker naar hun zin hebben, en ze zullen blij verrast zijn met hun cadeautjes.’

‘Dat hoop ik van harte.’ Nieve had Lorelei niet verteld dat ze zich zorgen maakte over de aanwezigheid van Darcey McGonigle. Ze had niets gezegd over een vroegere vriendin die misschien explosief zou blijken te zijn.

Misschien had Aidan toch gelijk. De vorige avond had hij Nieve gevraagd waarom de uitnodiging voor Darcey niet kon worden ingetrokken, en zij had gezegd dat dat wel heel merkwaardig zou zijn.

‘Maar je hebt gelijk,’ had ze toegegeven toen ze gezellig tegen hem aan kroop. ‘Het was niet zo slim van me om haar uit te nodigen.’

‘Je had er redenen voor,’ had hij gezegd. ‘Maar het waren geen goede redenen.’

Nieve had beseft dat Aidan meer moeite had met Darceys aanwezigheid dan hij liet merken. En dat had ze zorgelijk gevonden. Wat kon het hem schelen dat zijn ex erbij was? Wat wist hij over haar wat Nieve niet wist?

‘O, nog iets,’ zei ze tegen Lorelei. ‘Het heeft met een van de gasten te maken.’

Nadat Nieve alles had uitgelegd, verscheen er een frons op Loreleis gezicht. ‘Jezus, mens,’ zei ze, ‘heb je niet al genoeg aan je hoofd zonder die zorgen om de ex van je aanstaande?’

‘Jawel.’ Nieve werd steeds onrustiger. ‘Misschien is het moeilijk te begrijpen, maar ik had haar uitgenodigd om haar iets te bewijzen. Dat Aidan en ik bij elkaar horen. Maar nu denk ik dat Aidan misschien gelijk heeft en dat ze een ongeleid projectiel zou kunnen zijn.’

‘Ik houd haar wel in de gaten,’ beloofde Lorelei. ‘Je hoort haar hoogstens piepen wanneer ik haar tegen de grond werk.’

Nieve giechelde nerveus. ‘Ik had haar nooit moeten uitnodigen. Dat was echt stom van me.’

‘Nou, maar ik vind het best tof dat je toch iets verkeerds hebt gedaan,’ reageerde Lorelei. ‘Je bent aldoor veel te efficiënt. Gelukkig heb je dus ook een warme, knuffelige kant.’

‘Hè?’

‘Het is warm en knuffelig om een oude vriendin uit te nodigen.’

‘Helemaal niet,’ zei Nieve. ‘Het was egoïstisch van me, en nu moet ik ervoor boeten.’

‘Welnee, er gebeurt heus niks,’ stelde Lorelei haar gerust. ‘Hé, de bel! Dat zal Bernie zijn.’

De repetitie in de kerk verliep gladjes. Het oude gebouw zag er warm en vredig uit in de namiddagzon, en de kleuren van de glasin-loodramen speelden over de marmeren vloer. Het enige minpunt was de oorverdovende herrie van de grasmaaier buiten. Maar, zei de priester, de volgende dag zouden er geen grasmaaiers zijn zodat iedereen Nieve en Aidan elkaar luid en duidelijk het jawoord zou kunnen horen geven.

Na afloop, toen ze voor de kerk stonden, kwamen Murphy en zijn partner Duke, nog niet in hun groene pakjes gestoken, naar Nieve toe om haar te omhelzen en te zeggen dat het de mooiste bruiloft aller tijden zou worden. En dat ze in hun huurauto langs het kasteel waren gereden, en dat ze dat geweldig vonden. En dat Ierland precies was zoals ze het zich hadden voorgesteld, en dat Nieve wel gek was om hier niet elke zomer naartoe te gaan.

Courtney en Mischa waren ook diep onder de indruk van het prachtige landschap, en dat er echte schapen en koeien in de wei stonden.

‘Wat hadden jullie dan gedacht dat er in de wei zou staan?’ vroeg Nieve.

‘Geen idee,’ antwoordde Courtney. ‘Ik heb alleen nog nooit een echt schaap gezien.’

Aidan grinnikte besmuikt en kreeg een por in zijn ribbenkast als beloning van het Amerikaanse meisje.

‘Waar zou ik een schaap hebben moeten zien?’ vroeg ze. ‘Ik woon in Silicon Valley, waar computerchips worden gefokt.’

Toen ze later bij het restaurant kwamen, werden er nog steeds grapjes gemaakt. Iedereen die niet bij de repetitie had hoeven zijn, was er al. Net zoals de kerk, was het restaurant gevestigd in een oud gebouw dat met liefde was gerestaureerd. Het beschikte over een glanzende, eikenhouten vloer, en de tafeltjes waren mooi gedekt.

De eerste die Nieve zag, was Carol Jansen. Ze moest twee keer kijken, zo was haar oude schoolvriendin veranderd. Ze zag er heel modieus uit, mooier dan vroeger. Met een kreet sloeg Nieve haar armen om haar heen.

‘Ik ben zo blij dat je bent gekomen!’ riep ze uit. ‘Ik hoop dat het een geweldige avond wordt!’

‘Leuk je weer eens te zien,’ zei Carol. ‘Rosa is er ook. Ze is in de bar, met haar man. Je zou haar niet herkennen, ze ziet er heel eh, moederlijk uit.’

‘En Darcey?’ vroeg Nieve gespannen. ‘Is zij er ook?’

Carol knikte. Darcey had haar alles verteld, en Carol had met haar meegeleefd. Maar toen ze de uitdrukking op Nieves gezicht zag, kreeg ze ook een beetje medelijden met háár.

‘Ja, Darcey is er ook,’ antwoordde ze. ‘Arme Darcey. Ze is een tijdje geleden van de trap gevallen, waarbij ze haar pols heeft gebroken en haar enkel gekneusd. Ze heeft haar arm in het gips en strompelt zo’n beetje rond.’

‘O.’

‘Ze is even naar de apotheek voor een pijnstiller,’ zei Carol. ‘Omdat ze onderweg zo door elkaar is geschud. De wegen zijn tegenwoordig beter dan vroeger, maar toch nog vol hobbels en bobbels.’

‘O.’ Nieve knikte. ‘Zullen we naar binnen gaan?’

Ze liep naar het eetgedeelte van het restaurant, waar ze werd verwelkomd door de eigenaar en zijn echtgenote. Ze voelde zich iets meer ontspannen. Darcey had zich bezeerd en ze zat aan de pijnstillers. Darcey zou geen stomme dingen doen. In elk geval niet deze avond. Maar de volgende dag…

Darcey zat in de pub naast het restaurant. Doordat ze pijnstillers nodig had, had ze even kunnen ontsnappen aan het voortdurende geklets van Rosa, en aan haar gevoelens van angst om ineens tegenover Nieve te staan. Ze wilde er liever niet bij zijn wanneer haar vroegere vriendin arriveerde, daarom had ze haar pijnlijke arm als smoesje gebruikt om zich een poosje te kunnen terugtrekken.

Daar zat ze dus aan de verlaten toog naar het tv-nieuws te kijken, maar er drong niets tot haar door over de bom die in Bagdad was ontploft, of over de verkiezingsuitslag in Italië, of over het financiële schandaal in de Verenigde Staten.

Neil had het bij het verkeerde eind toen hij haar had gevraagd of ze verwachtte dat Aidan Nieve voor het altaar zou dumpen. Ze had er wel over gefantaseerd dat Aidan haar in het restaurant zou zien en onmiddellijk Nieve zou vergeten. Ze had gemerkt dat hij was geschrokken toen hij haar bij het kasteel had gezien. En het was bizar dat hij zo bang was geweest door Stephen met haar te worden gezien. Blijkbaar was hij erg nerveus, en daardoor vroeg ze zich af of alles wel rozengeur en maneschijn was tussen Nieve en Aidan. Hoe langer ze daar zat aan de toog met dat glaasje wijn, des te belachelijker ze zich voelde.

Aidan had haar gedumpt voor Nieve. Kennelijk was het een goede keus geweest, want het stel was al tien jaar bij elkaar. Hij gaf duidelijk om haar, want ze gingen trouwen. Darcey was dus de enige die met haar gevoelens worstelde. Dat worstelen was begonnen toen ze van de bruiloft had gehoord, want daardoor waren allerlei herinneringen naar boven gehaald. Maar het verleden was voorbij, het leven ging door. Goed, ze had foutjes gemaakt, maar dat deed iedereen. En haar leven was best leuk. Ze kon zich maar beter vermannen, het restaurant in lopen en erachter komen dat ze alles inderdaad achter zich had gelaten.

Ze nam nog een slokje witte wijn. Die was inmiddels lauw geworden. Ze hoopte maar dat Nieve goede champagne zou laten serveren.

Toen Nieve Darcey het restaurant in zag lopen, kromp haar maag samen. Darcey zag er geweldig uit, en met tegenzin moest Nieve toegeven dat Darceys broekpak in een neutrale kleur niet erg gla-moureus was, maar dat het van een uitstekende snit was. Ze had Darcey nog nooit met een wrong gezien, en was verbaasd dat die stijl zo goed bij haar paste. Pas toen viel het haar op dat haar vroegere vriendin mank liep. En ze had een arm in het gips. Ze zag Darcey een beetje moeizaam plaatsnemen aan de tafel waaraan ook Rosa en Carol zaten. En ze zag Darcey haar cadeautje openmaken en het medaillonnetje aan alle kanten bekijken.

Darcey straalt veel meer zelfvertrouwen uit, dacht Nieve. Ze kijkt niet meer zo bangelijk. Het drong tot Nieve door dat ze had verwacht de oude Darcey te zien, de Darcey van de avond van Aidans verjaardag, met een verkeerde jurk aan en een verkeerd kapsel, en niet goed in haar vel zittend. Deze Darcey zat dan wel in het gips, maar ze leek beter op haar gemak. Vaak had Nieve gedacht dat Darcey haar nodig had om haar te gidsen door het leven. Het was dan ook een beetje een klap toen ze merkte dat Darcey het op eigen kracht had gered.

Tersluiks wierp ze een blik op Aidan, en zag toen dat hij ook naar het tafeltje keek waaraan Rosa, Carol en Darcey zaten. Ze slikte moeizaam. Ze zou graag willen weten wat er door zijn hoofd ging, maar was er ook bang voor.

Na het dessert stond Aidan op om iets te zeggen. ‘Ik weet dat ik morgen weer een toespraakje moet houden,’ zei hij tegen de gasten. ‘Maar dan als meneer Stapleton.’

Er klonk geamuseerd gemompel op.

‘Maar deze avond wil ik jullie mede namens Nieve hartelijk welkom heten. Het betekent veel voor ons zoveel vrienden van vroeger te zien, en degenen hier te zien die daar zo ver voor moesten reizen. We hopen dat jullie vanavond veel plezier zullen hebben, maar morgen niet opstaan met een kater… We vinden het fijn om weer eens in Ierland te zijn, en ik hoop Nieve nog een paar weken weg te houden van haar fantastische baan bij Ennco, zodat we hernieuwd kunnen kennismaken met dit schitterende land. Dank jullie wel.’ Hij hief het glas.

Rosa stootte Darcey aan, die met een frons naar Aidan keek. ‘Kom op, proosten!’ fluisterde Rosa.

Darcey knipperde met haar ogen en hief het glas. Ze nam een slokje van de overheerlijke champagne. Maar nog steeds met die frons zette ze haar glas weer neer.

‘Wat is er?’ vroeg Carol.

‘Ik… ik weet het niet,’ stamelde Darcey.

‘Je bent er niet helemaal bij, hè?’ zei Rosa. ‘Net zoals vroeger op school.’

‘Ja, wanneer je iets uit zat te vogelen,’ zei Carol. Bezorgd keek ze Darcey aan. ‘Is er iets?’

Darcey fronste haar voorhoofd nog dieper en keek tersluiks naar Nieve, die opgewekt zat te lachen met Aidan.

‘Misschien kun je beter even naar buiten gaan.’ Carol maakte zich zorgen. Onderweg hiernaartoe had Darcey in de auto gezegd dat Nieve en Aidan niet beseften wat een risico ze hadden genomen door haar uit te nodigen voor dit etentje. Ze had gegrapt dat ze dat vast en zeker hadden gedaan omdat als Darcey iets vreselijks zei of deed, ze haar konden uitsluiten van de bruiloft zodat ze die niet kon verpesten. Carol vroeg zich af of Darcey misschien echt iets van plan was.

‘Nee…’ Darcey bleef haar blik maar op het aanstaande bruidspaar gericht houden.

‘Hé, kom eens met beide voeten op de grond,’ zei Rosa.

‘Aidan zei iets over Nieves baan,’ zei Darcey zacht.

‘Nou en?’ vroeg Carol.

‘Over het bedrijf waarvoor ze werkt.’

‘Iets met Co of zoiets,’ zei Rosa.

‘Ennco,’ verbeterde Darcey. ‘Hij had het over Ennco.’

Carol knikte. ‘Nou en?’

‘Nou, toen ik in de pub hiernaast was…’

‘Wat deed je in de pub hiernaast?’ viel Rosa haar in de rede.

‘Ik wilde even iets drinken,’ biechtte Darcey op. ‘En ik wilde even alleen zijn.’

Carol kneep even in haar arm, en Rosa keek verbaasd.

‘Maar dat doet er niet toe,’ zei Darcey. ‘Het gaat om de naam van dat bedrijf.’

‘Wat is daar dan mee?’ vroeg Carol.

‘Op het nieuws zeiden ze iets over een financieel schandaal in de Verenigde Staten,’ antwoordde Darcey. ‘Ik luisterde niet echt, maar ik lette wel op de naam van het bedrijf, want misschien doen wij daar wel zaken mee. Dat was niet zo. Ik had nog nooit van dat bedrijf gehoord. Maar ik weet zeker dat het om Ennco ging.’

Carol haalde haar schouders op. ‘Je hebt het vast verkeerd verstaan,’ zei ze.

‘Nee,’ beweerde Darcey met stelligheid. ‘Het stond op het scherm, onder de beelden van de arrestatie van een hoge piet daar. Ze zeiden dat de koers was gekelderd.’

De drie vrouwen keken elkaar aan en vervolgens naar Nieve, die champagne dronk en stralend om zich heen zat te kijken.

‘Denk je dat ze dat weet?’ vroeg Rosa.

‘Waarschijnlijk niet.’ Carol slaakte een diepe zucht. ‘Jezus, dat zal een hele klap voor haar zijn.’

‘Misschien valt het wel mee,’ opperde Rosa. ‘Ze zou kunnen worden ontslagen, maar zo te zien heeft ze meer dan genoeg geld achter de hand.’

‘Misschien maakt het niet uit,’ beaamde Darcey. ‘Maar misschien ook wel.’

‘Moeten we het haar vertellen?’ vroeg Carol. ‘Ik bedoel, morgen gaat ze trouwen… Moet ze dit weten?’

‘En wie van ons gaat het haar vertellen?’ vroeg Darcey op grimmige toon.

Darcey vroeg zich nog steeds af wat ze moest doen toen ze Nieve doelbewust op zich af zag stevenen. Ze waren net klaar met de koffie, en iedereen stond in groepjes te praten. Rosa en Carol waren naar het toilet, zodat Darcey alleen zat. Ze hield haar adem in.

Nieve had al jaren aan dit weerzien gedacht, maar durfde dat nu pas te bekennen. Ze had gedacht aan wat ze zou moeten zeggen om het schuldgevoel kwijt te raken dat ze met zich mee droeg. Want ook al deed ze achteloos over de manier waarop ze Aidan aan de haak had geslagen, en ook al had ze indertijd heel zeker geweten dat Aidan en Darcey niet bij elkaar pasten, toch had ze beseft dat Darcey er kapot van zou zijn. Ze zou graag willen zeggen dat ze het toen verkeerd had aangepakt, dat ze het nu anders zou doen. Ze zou willen zeggen dat het haar speet, maar excuses aanbieden ging haar slecht af.

‘Daar ben je dus,’ zei ze terwijl ze naast Darcey ging zitten.

‘Ja.’

‘Ik wist niet of je wel zou komen.’

‘Ik ook niet.’

‘Gezien de omstandigheden.’ Darcey hief haar in gips verpakte arm.

‘Auto-ongeluk?’ vroeg Nieve.

‘Van de trap gevallen,’ vertelde Darcey.

‘Ik dacht net dat je sterk was veranderd, maar als je nog steeds overal vanaf valt, zal het wel niet.’

‘O, ik ben veranderd,’ zei Darcey. ‘En jij ook. Je hebt echt succes.’

Terwijl ze dat zei, en terwijl Nieve vertelde over haar baan bij Ennco, dacht Darcey aan wat ze op tv had gezien, en dat het er voor Nieve als manager compliance niet best uitzag. Ze vroeg zich af of Nieve wel op de hoogte was van het schandaal, en van de onregelmatigheden in de boekhouding. Aan de ene kant zou het haar niet verbazen als Nieve slordig was geweest, maar aan de andere kant dacht ze niet dat Nieve in staat was tot echt grote fraude. En ze wist ook niet of ze er iets over moest zeggen. Nee, het zou niet gepast zijn er op dit moment over te beginnen. Op die manier zou ze Nieves bruiloft verpesten, en zoiets deed alleen een echte bitch. Plotseling schoot haar te binnen dat toen ze die uitnodiging had gekregen, ze niets liever zou hebben gedaan dan inderdaad de bruiloft verpesten…

‘Ik merk dat je nog steeds erg afwezig kunt zijn,’ zei Nieve.

Darcey keek haar vriendin van vroeger aan en haalde haar schouders op. Wat moest ze doen? Wat moest ze zeggen?

‘Als je je voeten een beetje meer op de grond zou hebben, dan had je misschien alles wat ik heb, of meer,’ zei Nieve.

‘O?’

‘Kom op, Darcey, je was erg slim. Je had naar Amerika kunnen gaan om fortuin te maken.’

‘Volgens mij had ik dan in de weg gelopen,’ merkte Darcey zuur op. ‘Want jij had mijn vriend meegenomen, weet je nog?’

‘Hoor eens, ik wil het graag uitleggen…’

‘Bespaar je de moeite,’ onderbrak Darcey haar. ‘Zeg alsjeblieft niet dat het liefde op het eerste gezicht was. Daar geloof ik niet in. Ik geloof ook niet dat mensen ineens niet anders kunnen, en ik geloof ook niet dat jij je niet had kunnen terugtrekken.’

‘Echt, ik wilde… Ik vind het jammer dat het zo is gegaan. Maar toen Aidan mij eenmaal had leren kennen, wilde hij met mij verder,’ zei Nieve.

Darcey knikte. ‘Och ja, wat kon je eraan doen?’ zei ze. ‘Hij wilde met mij trouwen, maar veranderde van gedachten. Dat was zijn goed recht.’ Ze had het daarbij willen laten, maar iets dwong haar eraan toe te voegen: ‘En hij kan uiteraard weer van gedachten veranderen.’

Met grote ogen keek Nieve haar aan. Ze wilde net iets terugzeggen toen Carol terugkwam en tegen Nieve zei dat ze er geweldig uitzag en dat ze heel blij was met het prachtige medaillon. En tegen de tijd dat Carol was uitgesproken, was Darcey verdwenen.

Darcey leunde tegen de bakstenen muur en wachtte totdat het trillen zou ophouden en de pijn in haar enkel zou wegtrekken. Ze vond dat ze zich, gezien de omstandigheden, redelijk goed had gedragen. Ze was niet gaan razen en tieren, en ze had niet gezegd wat ze o zo graag tegen Nieve had willen zeggen, al jarenlang. Goed, ze had een pinnige opmerking gemaakt, maar verder had ze zich niet laten gaan. Ze had het er redelijk vanaf gebracht.

‘Darcey?’

Haar hart sloeg over bij het horen van zijn stem.

‘Aidan?’

‘Gaat het wel goed met je?’

‘Waarom zou het niet goed met me gaan?’

‘Nou, omdat Nieve en jij…’

‘We hebben even gepraat.’ Ze haalde haar schouders op. ‘Het was geen erg vriendschappelijk gesprek, maar ik heb haar geen mep verkocht, en zij mij niet, dus er is niets om je zorgen over te maken.’

‘Ik heb niets verteld over dat we elkaar hebben gezien bij het kasteel. Jij wel?’

‘Houd je dingen voor haar achter? Ben je soms bang voor haar?’

‘Doe niet zo gek.’

‘Och, je kent me toch? Ik ben nu eenmaal een beetje gek.’

‘Niet echt,’ zei hij.

‘Alleen als het belangrijke dingen betreft.’ Ze zuchtte eens. ‘Ik ben onnozel geweest over ons en over Nieve en over heel veel dingen waarover anderen nooit onnozel zijn. Ik dacht dat je van me hield, maar dat was dus niet zo.’

‘Het was wel zo,’ zei Aidan.

Haar hart sloeg over.

‘Ik heb het Nieve nooit verteld, maar ik hield echt van je,’ zei hij. ‘Maar uiteindelijk toch niet genoeg. Maar ik hield wel van je, en we hadden het heel fijn samen. Je betekende veel voor me, maar we waren nog erg jong. Het zou geen stand hebben gehouden.’

Haar hart klopte weer normaal. ‘Weet ik. Niemand trouwt met zijn eerste liefde. Dat was juist zo onnozel van me, dat ik dacht dat wij dat wel zouden doen.’

‘Het doet er nu niet meer toe,’ zei Aidan, ‘maar ik was van plan je een aanzoek te doen.’

Ze wilde net vertellen dat ze dat wist omdat ze de ring had gezien, maar besefte toen dat dat wel erg stom zou klinken. Ze zag de ring nog voor zich, in dat doosje, de belichaming van haar dromen. Een verkeerde droom.

‘En nu trouw je met Nieve,’ zei ze na een poosje.

‘Het heeft even geduurd,’ reageerde hij. ‘Maar nu komt het er dan toch van.’

‘Het verbaasde me dat ik een uitnodiging kreeg.’

Niet op zijn gemak keek hij haar aan. ‘Dat wilde ze graag.’

‘Dat dacht ik al.’ Opeens verscheen er een lachje op Darceys gezicht. ‘Om op te scheppen?’

Verrast trok hij zijn wenkbrauwen op. ‘Waarschijnlijk.’

‘Maar misschien zat er meer achter,’ merkte Darcey op. ‘Misschien wilde ze het me goed duidelijk maken dat jullie een blijvertje zijn.’

Aidan leek verrast te zijn dat Darcey Nieves bedoelingen zo goed had weten in te schatten. ‘Waarom heb je de uitnodiging aangenomen?’ vroeg hij. ‘Dat verwonderde me. Ik heb zelfs tegen Nieve gezegd dat ze je beter niet kon uitnodigen omdat ik bang was dat je de bruiloft zou verpesten.’

‘Waarom dacht je dat?’

‘Omdat ik had gehoord dat je niet goed kon omgaan met de situatie. Ik dacht dat je het ons misschien nog kwalijk nam.’

Darcey glimlachte. ‘Zo lang neem ik iemand niet iets kwalijk, hoor,’ zei ze. ‘Ik ben gekomen uit nieuwsgierigheid. Ik wilde jullie wel weer eens zien, en…’

Vol verwachting keek hij haar aan. Hij was nog steeds erg knap, vond ze. Misschien nog wel knapper dan toen. Ze stond zo dicht bij hem dat ze dacht dat ze hem kon ruiken. Ooit was hij haar grote liefde geweest. Dat had ze heel lang gedacht, omdat dat zou verklaren waarom al haar andere relaties op de klippen waren gelopen. Maar het zinderde niet tussen hen zoals het had gezinderd tussen Nieve en hem. Dat besefte ze nu. Het had tussen Aidan en haarzelf niet eens zo gezinderd als tussen Neil en haar. Ongelooflijk dat ze dat niet eerder had beseft. Aidan was haar eerste liefde geweest, niet haar grote liefde.

‘Ja?’

Hij wachtte tot ze verder zou vertellen, maar ze werd afgeleid door iemand die uit de pub naast het restaurant kwam. En plotseling schoot haar weer te binnen wat ze op het nieuws had gezien en fronste ze haar wenkbrauwen.

‘Darcey?’ Het drong tot hem door dat er iets mis was.

Moest ze het hem vertellen? Zou hij denken dat ze alsnog wraak nam? Zou het haar deugd doen het te vertellen? Kon ze niet beter gewoon weglopen en wachten tot ze er zelf achter kwamen?

Misschien had ze het niet goed gehoord. En als ze er dan over begon, zou hij haar uitlachen en zeggen dat Nieve helemaal niet werkte bij dat bedrijf. Hij zou medelijden met haar krijgen omdat ze blijkbaar zo graag wilde dat er iets misging. Omdat ze het hun kennelijk toch nog kwalijk nam. Maar dat was niet zo, en voor het eerst hoopte ze dat ze het verkeerd had begrepen.

‘Je moet niet denken dat ik…’

‘Jezus, vertel het me nou!’ viel hij haar ongeduldig in de rede.

En dat deed ze. Toen ze klaar was, dacht ze dat hij flauw zou vallen.

‘Wat gebeurt hier?’

Allebei keken ze op toen Nieve het restaurant uit kwam. Gauw stapten ze bij elkaar uit de buurt.

‘Ben je hem aan het vertellen dat hij tien jaar geleden een rotstreek heeft uitgehaald? Doe je je best hem terug te krijgen?’

‘Doe niet zo raar.’ Bezorgd keek Darcey op naar Aidan. ‘We hadden het over…’

‘O, dat kan ik wel raden!’ Nieves ogen schoten vuur. ‘Je vertelde hem dat ik een vreselijk mens ben, en dat ik hem heb laten geloven dat hij van me hield en dat hij beter af zou zijn bij mij. Durf je wel, klein loeder, net nu hij op het punt staat met mij te trouwen?’

‘Nieve, je zit er helemaal naast…’

‘Ik heb nooit begrepen waarom we vriendinnen waren,’ ging Nieve verder alsof Darcey niets had gezegd. ‘Je had me nodig, hè, omdat je zonder mij zo eenzaam was. Voordat je mij kende, had je geen vriendinnen. Maar je wilde nooit erkennen dat je je optrok aan mij. Nee, je keek op me neer. Al die eerste dag, toen je zei dat ik dat verdomde Franse boek van je niet zou kunnen lezen. Ik was onder de indruk van een meisje dat boeken in vreemde talen kon lezen. Ik dacht dat het goed zou zijn je beter te leren kennen. Maar niemand was goed genoeg of slim genoeg voor jou. Dacht je soms dat ik het niet doorhad dat je mij af en toe een hoger cijfer voor rekenen of taal liet krijgen? Dat je soms expres fouten maakte? Ik wist best dat je op me neerkeek. Maar ik wist ook dat ík uiteindelijk meer succes zou hebben. En zo is het ook gegaan. Ik heb de kerel, ik heb de baan, en ik weet best dat het erop lijkt dat ik het je wil inwrijven, maar dat kan me niets schelen.’

‘Nieve…’ Darcey was ontzet door Nieves tirade.

‘Mijn moeder zeurde me altijd aan m’n kop dat ik meer op jou moest lijken, dat je zo slim was en dat ik net zo mijn best moest doen als jij. Nou, wie heeft er gescoord? Hè?’

‘Nieve, lieverd, er is misschien een probleem,’ zei Aidan.

‘Een probleem?’ Tot Nieves spijt sloeg haar stem over. ‘Een probleem? Vertel me nou niet dat die bitch je heeft weten over te halen de klok terug te draaien. Ze is altijd al geniepig geweest!’

‘Hoe durf je!’ Darcey was nu echt kwaad geworden. ‘Ik geniepig? Jij bent geniepig geweest door net te doen alsof je mijn vriendin was, door Aidan te vertellen dat ik niet de Ware voor hem was en om er zelf met hem vandoor te gaan!’

‘Hou toch op,’ snauwde Nieve. ‘Uiteindelijk gaan ze allemaal bij je weg. Zelfs je echtgenoot is bij je weg, en daar kun je mij moeilijk de schuld van geven.’

‘Kreng!’ Darcey hief haar hand alsof ze Nieve wilde slaan, maar Aidan pakte haar arm beet.

‘Hou op,’ zei hij. ‘Waar zijn jullie in vredesnaam mee bezig? We hebben wel belangrijker dingen aan ons hoofd.’

Geen van hen had gemerkt dat de andere gasten op een kluitje in de foyer met gespitste oren stonden te luisteren. Met grote stappen kwam Lorelei naar buiten en posteerde zich tussen Nieve en Darcey in, zodat Aidan Darceys arm moest loslaten.

‘Ik heb Nieve afgeraden jou uit te nodigen,’ zei Lorelei tegen Darcey. ‘En als ze te beleefd is je te vragen weg te gaan, doe ik het wel voor haar. Dus verzoek ik je om nu te vertrekken. Nieve heeft echt geen behoefte aan dit soort gedoe.’

‘Darcey is het probleem niet,’ zei Aidan.

Geschrokken keek Nieve hem aan, en Loreleis mond viel open.

‘Aidan?’ Nieve zag spierwit. ‘Je gaat me toch niet vertellen… dat je van gedachten bent veranderd nu je haar weer hebt gezien?’

‘Nee,’ zei Aidan. ‘Het heeft niet met de bruiloft te maken, maar met Ennco.’

‘Met Ennco?’ Daar had Nieve niet van terug. ‘Wat is er dan met Ennco?’

‘Mike Horgan is gearresteerd,’ vertelde Aidan. ‘De koers is gekelderd. Het was op het nieuws.’

‘Wat?’ Het was als uitroep bedoeld, maar kwam eruit als een ongelovig fluisteren.

‘Ik heb het op tv gezien,’ zei Darcey.

‘Staat er een tv in het restaurant?’ vroeg Nieve zwakjes.

‘Nee, maar wel in de pub hiernaast.’

‘Ik wil het met eigen ogen zien.’ Nieves stem klonk alweer vaster. ‘Waarschijnlijk is het een vergissing. Misschien komt die wel uit jouw koker, Darcy, om me te pesten.’

‘Nee,’ zei Darcey, ‘het is echt.’ En ze liet Nieve erlangs zodat deze de pub in kon lopen.