11

Jaren later zag Darcey Nigella Lawson op tv en besefte dat ze op zo’n manier voor Aidan had willen koken. Heel vrouwelijk en ongelooflijk sexy. Uiteraard was Nigella mooi en een veel betere kok, maar ze deed precies wat Darcey had willen doen.

Op Aidans verjaardag maakte Darcey zich echter geen zorgen om haar kookkunsten. Ze was ervan overtuigd dat ze iets eetbaars in elkaar kon flansen, al zou het er misschien niet zo mooi uitzien als op de foto. Ze begon ruim van tevoren, zodat ze in haar haast niets zou verprutsen. Het was een troostrijke gedachte dat tijdens hun eerste maaltijd samen, toen er tomatensaus op haar kin had gezeten, hij die heel romantisch met zijn vinger had weggehaald.

Tegen zessen dacht ze tevreden dat ze toch wel op haar moeder leek. Doen wat er in een recept stond, was net zoiets als een wiskundig probleem oplossen: stapje voor stapje. Goed, ze had de vijzel laten vallen zodat er scherven en kruiden op de keukenvloer hadden gelegen, maar dat had ze opgelost door de boel op te vegen en het eendenvlees gewoon maar met kruiden te bestrooien. Toen dat eenmaal veilig in de oven stond, nam ze een warm bad met een hele scheut van die heerlijk geurende olie die ze had meegenomen uit Marbella. Alles liep op rolletjes. Het zou een geweldige avond worden. Loom mompelde ze voortdurend voor zich uit: ‘Darcey Clarke.’

Toen de bel ging, sprong ze uit bad en trok haastig haar badjas aan, waarbij ze uitgleed op de natte en gladde vloer. Ze klampte zich vast aan het handdoekenrekje dat haar vader twintig jaar geleden had opgehangen, en dat niet voor zulke dingen was bedoeld. Het schoot uit de muur, waardoor Darcey alsnog op de vloer belandde. Tot overmaat van ramp had ze op haar tong gebeten en was er een tand door haar lip gegaan. De tranen sprongen in haar ogen.

Weer ging de bel.

‘Ja, ja, ik kom al,’ mopperde ze terwijl ze overeind krabbelde. Ze voelde haar lip opzwellen.

En weer ging de bel.

‘Aidan?’ vroeg ze verbaasd.

‘Jezus, Darcey!’ Hij zette grote ogen op. ‘Wat is er met jou gebeurd?’

Ze keek in de spiegel naast de voordeur. Haar lippen waren opgezwollen tot twee keer hun oorspronkelijke formaat. ‘Tand door mijn lip,’ zei ze.

‘Ziet er pijnlijk uit.’ Hij stak zijn hand uit, maar ze trok haar hoofd weg.

‘Och, het gaat wel over,’ zei ze. ‘Maar nu doet het nog behoorlijk pijn. En ik heb ook op mijn tong gebeten.’

‘Wat deed je dan?’

‘Ik stapte uit bad.’

‘Shit, dan is het mijn schuld, hè? Ik ben te vroeg. Maar de anderen keken naar het voetbal op tv, en daar maal ik niet om. Dus dacht ik: ik ga alvast naar Darcey.’ Lachend zoende hij haar op haar wang.

‘Jij kon er niets aan doen.’ Ze bood hem haar andere wang aan. ‘Ik lette niet goed op, en je weet hoe onhandig ik kan zijn.’

‘Valt best mee. Sorry dat ik je uit bad haalde.’ Hij stapte de gang in en snoof. ‘Wat ruikt het hier lekker!’

Ze keek in de richting van de keuken. ‘Ik ben voor je aan het koken.’

‘Ja, je had gezegd dat je dat zou doen, maar ik dacht dat we een tosti zouden eten, of misschien iets van de afhaalchinees.’ Met zijn armen om haar heen liepen ze de keuken in. ‘Ben je al druk bezig? Zoveel moeite hoefde je niet te doen, hoor.’

‘Er gaat veel tijd in zitten,’ gaf ze toe. ‘Maar het gaat allemaal prima.’ Toen dacht ze er opeens aan dat de eend nog uit de oven moest worden gehaald, in stukjes moest worden gesneden en moest afkoelen, en dat de cranberrycompote ook nog moest worden gemaakt. Dat was een stressvolle gedachte. Ze had dat allemaal willen doen voordat Aidan zou komen, zodat hij het niet zou merken als ze weer iets stoms deed.

‘Het ruikt lekkerder dan iets van de afhaalchinees,’ zei hij. ‘En jij ook.’ Hij trok de badjas van haar schouder. ‘Ik kan mijn handen niet van je afhouden, en mijn lippen ook niet.’

‘Nou, als je met je lippen maar uit de buurt blijft van de mijne,’ reageerde ze.

‘Uiteraard,’ zei hij. ‘Er zijn zat mannen die vallen op vrouwen met opgespoten lippen, maar ik hoor daar niet bij.’

‘Dank je,’ merkte ze zuur op.

‘O, maar er zijn genoeg andere plekjes waar ik je wil kussen.’ Hij trok de badjas nog verder naar beneden. ‘Opgespoten lippen of niet, je bent erg verleidelijk zo lekker schoon, met blozende wangen en je haar tegen je voorhoofd geplakt.’

‘Nee toch?’ Ze trok een gezicht. ‘Ik moet het nog drogen, anders gaat het kroezen.’

‘Met kroes ben ik ook nog dol op je.’ Weer kreeg ze een zoen. ‘Het liefst zou ik nu meteen met je vrijen.’

‘In de keuken?’ Het kwam er geschokt uit.

‘In films doen ze het ook vaak in de keuken,’ zei hij. ‘Heel erotisch.’

Eerder die dag had ze zich erotisch gevoeld, maar nu niet meer. Haar lip en haar tong deden echt pijn. ‘Ik ben nog niet klaar met koken,’ zei ze.

Zijn ogen fonkelden. ‘Wie zegt dat je daarmee klaar moet zijn?’

‘Niemand. Maar… maar dit is de kéúken. Waar mijn moeder kookt.’

‘Nou en?’

‘Nou, dan…’

‘Vrijen in de keuken is top. In films doen ze het op het aanrecht.’

Plotseling moest ze giechelen. ‘Niet dat ik niet wil vrijen, maar dit is de keuken van mijn móéder. Ik krijg er vast een trauma van als…’ Weer giechelde ze. ‘Nou, vooruit.’

Hij trok haar tegen zich aan. Terwijl ze haar best deed haar pijnlijke lip te negeren, vond ze dat hij gelijk had. Het was fijn met al die heerlijke geuren, ze moest maar niet denken aan Minette die aan deze aanrecht wortels en uien stond te snijden. Maar toen kwam haar voet terecht op een vergeten scherf van de vijzel. Ze gilde het uit. ‘Shit!’ kreunde ze terwijl ze op één been rondsprong.

‘Wat is er?’ Verwonderd keek hij naar haar, en toen pas zag hij het bloed dat op de grond drupte. Hij trok wit weg. ‘O, Darcey, sorry… Ik kan niet tegen bloed, ik word er helemaal duizelig van.’

Hij zag inderdaad erg bleek. Gauw hielp ze hem naar een stoel, waar ze zijn hoofd tussen zijn knieën duwde.

‘Sorry,’ mompelde hij. ‘Ik voel me echt hartstikke stom.’

‘Het geeft niet. Je kunt er niets aan doen. En ik verlies heus geen liters bloed, hoor.’ De keukenvloer zag er anders nogal bloederig uit, zag ze. ‘Even een pleister erop.’

Toen ze eenmaal een pleister uit de doos had gehaald en die onder haar voet had geplakt, leek de keuken wel het decor van een horrorfilm. ‘Klaar!’ zei ze tegen Aidan.

‘Sorry,’ zei hij nogmaals terwijl hij beverig overeind kwam. ‘Ik word misselijk van bloed. Daarom ben ik niet geschikt voor contactsporten.’

‘Dat geeft toch niet?’ zei ze. ‘Maar het is geen goed begin van je verjaardagsdiner.’ Ze ging op zijn schoot zitten. ‘Maar daar valt misschien wel iets aan te doen.’ Ze boog zich naar hem toe.

‘Ik zou wel willen,’ zei hij terwijl hij een arm om haar heen sloeg. ‘Maar ik moet nog even bijkomen. Ik weet dat kerels zich niks van bloed en zo horen aan te trekken, maar ik kan er echt niet tegen. De vorige keer dat er bloed bij me werd afgenomen, viel ik flauw. Heel hinderlijk. Alle omaatjes hadden geen centje pijn, en ik ging onderuit. Niet erg macho, hè?’

Ze grinnikte. ‘Maakt niet uit, voor mij ben je een echte macho. Ik ga wel even naar boven om mijn haar te drogen en me aan te kleden. Vervolgens ga ik verder met koken, en tegen de tijd dat alles klaar is, ben je vast weer zo fris als een hoentje.’

‘Dank je.’ Hij glimlachte flauwtjes, en het drong tot haar door dat hij wel heel erg bleek zag.

‘Wil je soms een kopje thee?’ vroeg ze. ‘Dat is toch goed na een grote schrik? Dan is het vast ook goed voor iemand die een ander bijna heeft zien doodbloeden.’

‘Hou op!’ zei hij. ‘Ik kan ook niet tegen grapjes over bloed.’

‘Oké.’ Ze sprong van zijn schoot af.

‘Maar een kop thee zou fijn zijn.’

Ze zette thee en deed extra suiker in zijn kopje tegen de schrik. Hij bleef maar zo witjes.

‘Ik voel me echt heel stom,’ bekende hij. ‘Een slapjanus. Jij was een kei, een rots in de branding, en je had alleen maar een badjas aan. Ik ben diep onder de indruk.’

Blozend drukte ze een zoen op zijn wang. ‘Dank je. En dan ga ik nu mijn haar drogen en iets meer aantrekken dan alleen die badjas.’

‘Voor mij hoeft dat niet, hoor.’ Hij glimlachte weer zo zwakjes.

Toen ze de keuken uit liep, besefte ze dat de avond niet erg goed was begonnen. Nou ja, het kon er alleen maar beter op worden, en hopelijk gauw.

Op de trap zag ze Aidans jasje over de reling hangen. Zou de ring in zijn jaszak zitten? Zou ze durven kijken? Aarzelend bleef ze staan. Als ze zou kijken, was het straks geen verrassing meer. Als er geen ring zou zijn, was hij misschien niet van plan haar een aanzoek te doen. Misschien had Emma Jones een geintje gemaakt. Bij die gedachte werd Darcey knalrood. Maar waarom zou Emma dat doen? Emma en zij waren vriendinnen, waarom zou Emma tegen haar liegen?

Ze móést het weten. Die ring kon natuurlijk ook in zijn broekzak zitten, maar ze kon gewoon niet langs dat jasje lopen zonder even te kijken. Ze klopte op de zakken. Leeg. Meteen voelde ze zich ontzettend teleurgesteld. En toen dacht ze aan de binnenzak. Toen ze haar hand daarin stak, voelde ze iets vierkants. Met trillende vingers haalde ze het uit de binnenzak. Het was een rood doosje.

Ze mocht er niet in kijken, toch? Was er niet iets met ongeluk brengen en verlovingsringen? Ze had geen idee, maar ze wist wel dat ze móést kijken. Stel dat het geen verlovingsring was? Dan zou ze mooi voor gek staan als hij haar het doosje gaf en er bleken alleen maar oorbelletjes in te zitten. Waarom zou hij haar op zíjn verjaardag iets willen geven als hij niet van plan was haar ten huwelijk te vragen?

Vanuit de woonkamer hoorde ze een sportcommentator op tv iets zeggen, en Aidan iets terugzeggen. Ja, ze móést kijken wat er in dat doosje zat. Met ingehouden adem maakte ze het open.

Het was een schitterende ring. Hij wist precies wat ze mooi vond. Het was een dunne, gouden ring met drie diamanten die fonkelend afstaken tegen de zwartfluwelen bekleding. Ze had nog nooit zo’n prachtige ring gezien.

Ze had er een droge mond van gekregen. Mevrouw Clarke. Darcey Clarke. Zo zag de toekomst eruit, en dat was de toekomst die ze wilde. Ze wilde niet dat intellectueeltje zijn voor wie mannen bang waren. Ze wilde geen carrièrevrouw zijn zoals Nieve. Ze wilde mevrouw Clarke zijn en haar hele verdere leven bij Aidan zijn. Nadat ze moeizaam had geslikt, deed ze het doosje weer dicht en stopte het terug in de binnenzak. Vervolgens sloop ze de trap op en de badkamer in.

Het bad stond nog vol lauw water waar een laagje viezig spul op dreef. Dapper trok ze de stop uit het bad en ging op de rand zitten. Ze was dolblij. Hij hield dus toch net zoveel van haar als zij van hem. Ze had niet aan hem moeten twijfelen. Dat deed ze dan ook niet meer. Ze dacht al aan zichzelf als aan mevrouw Clarke, want ze was niet feministisch genoeg om haar eigen achternaam te willen aanhouden. Er leken allerlei nieuwe mogelijkheden voor haar te liggen. Of misschien ook niet. Waar het om draaide, was dat ze de Ware had leren kennen en dat hij ook van haar hield.

Terwijl het badwater gorgelend wegliep, dacht ze bij zichzelf dat ze Nieve had verslagen. Zij zou eerder voor het altaar staan dan Nieve. Uiteraard was het geen wedstrijd geweest wie als eerste haar jawoord zou geven, maar het was toch fijn om de eerste te zijn. Ze kreeg een beetje genoeg van Nieves opschepperij over haar carrière bij Max Christie en de bakken met geld die ze verdiende. Deze keer had Darcey iets om over op te scheppen. Bovendien kon ze Nieve nu eens bewijzen dat er daadwerkelijk belangrijker dingen waren dan geld.

Ze stond op van de rand van het bad en bekeek zichzelf in de spiegel van het badkamerkastje. Haar lip was gezwollen, maar misschien al ietsje minder. Hè, wat was ze soms toch onhandig.

Ze ging naar de slaapkamer, opende de kast en haalde daar het leuke nieuwe jurkje uit dat ze met twintig procent korting had gekocht in een boetiekje. Terwijl ze dat aantrok, dagdroomde ze over een toekomst met Aidan. Misschien zou ze van baan veranderen, hoewel het ook wel leuk was om eeuwig samen voor hetzelfde bedrijf te werken. Maar misschien kon ze interessanter werk vinden, of een opleiding volgen, of een gezin stichten. Ze wist dat hij dol was op kinderen. Vooruit, ze zouden twee kinderen nemen. De jongen zou Wolfgang heten, naar haar Zwitserse grootvader. Maar ze noemden de jongen Wolfie. Een Iers kind kun je niet opzadelen met een naam als Wolfgang, maar Wolfie was jongensachtig en krachtig. Voor het meisje wist ze nog geen naam, maar ze wist wel dat het iets heel vrouwelijks moest zijn. Ze glimlachte. Haar dochter moest volmaakt zijn. Waarschijnlijk wilde iedere moeder dat. Nietsziend keek ze een poosje in de spiegel terwijl ze dacht aan Wolfie die met zijn zusje in de tuin speelde. En toen ging de bel en kwam ze ruw terug in het heden.

Verdomme, dacht ze. Als het Amelie en Tish waren, konden ze meteen oprotten. Ze had echt geen zin in de tweeling die ervoor zou zorgen dat het moment werd uitgesteld waarop Aidan haar zijn eeuwige liefde zou verklaren en haar die schitterende verlovingsring zou geven.

‘Laat maar, ik doe wel open,’ riep hij beneden.

Even aarzelde ze, toen besloot ze gauw haar haar te drogen en dan naar beneden te gaan om haar zusjes de deur uit te werken. De tweeling mocht Aidan graag en was in staat de hele verdere avond met hem te kletsen. Maar dat mocht niet gebeuren, niet op deze avond!

Ze droogde haar haar niet echt goed, deed gehaast een beetje make-up op en kleedde zich aan. Vervolgens ging ze naar beneden, een beetje mank lopend omdat haar voet nog pijn deed. Ze deed de deur naar de woonkamer open en bleef stokstijf staan. Het waren Tish en Amelie niet, maar wel een heel mooi meisje dat haar lachend aankeek. Sinds wanneer was ze zo glamoureus geworden?

‘Nieve!’ riep Darcey uit. ‘Wat doe jij nou hier?’

‘Gastvrij, hoor,’ merkte Aidan droog op.

‘Wat leuk je te zien!’ Darcey omhelsde haar vriendin. ‘Het verbaast me alleen. Je had niets gezegd.’

‘Voor mij kwam het ook als een verrassing,’ zei Nieve. ‘Er is iets veranderd, daarom ben ik hier. Ik had je willen bellen, maar toen vond ik het leuker om je te verrassen.’ Ze grijnsde breed. ‘Alleen had ik niet gedacht dat ik ook voor een verrassing zou komen te staan.’

‘Geeft niet.’ Darcey was er nog niet helemaal van bijgekomen. ‘Ik vind het fijn dat je er bent.’

‘Aidan heeft goed voor me gezorgd,’ zei Nieve met een ondeugende knipoog. ‘Waarom heb je me nooit verteld dat hij zo’n kanjer is?’

Even dacht Darcey dat Aidan bloosde. Maar ze had hem nog nooit zien blozen, dus zou ze het zich wel hebben verbeeld. ‘Och, voor vanavond heeft hij zich mooi aangekleed,’ zei ze. ‘Meestal ziet hij er niet uit.’ Ze pakte Aidans hand en kneep erin om hem duidelijk te maken dat ze het niet meende.

‘Jij bent ook al zo mooi,’ merkte Nieve op. ‘In een jurk!’

‘En jij ziet er ook geweldig uit,’ zei Darcey. ‘Je bent veranderd.’

‘Ach…’ Nieve haalde haar schouders op. ‘Ik heb inderdaad iets aan mijn uiterlijk gedaan.’

Een heleboel zul je bedoelen, dacht Darcey. Opeens werd ze jaloers op haar vriendin.

‘Een grote verandering,’ zei Aidan. ‘Ik zei al tegen haar dat ze er een stuk sexyer uitziet dan op die foto die je me hebt laten zien.’

Nieve lachte.

‘Ze is inderdaad sterker veranderd dan ik,’ gaf Darcey toe. ‘Bij mij gaat het zeker moeilijker.’

‘Jij ziet er ook schitterend uit,’ reageerde Aidan braaf. ‘Mooie jurk.’

Darcey wist niet of ze hem moest geloven. Op kantoor droeg ze altijd een rok en een blouse, en thuis een spijkerbroek. Door die twintig procent korting had ze zich laten verleiden tot de aanschaf van dit jurkje met de rode roosjes op het witte lijfje en rok, in de hoop er dan heel lief en romantisch uit te zien wanneer Aidan haar zou vragen. Maar eigenlijk betwijfelde ze of ze wel het type was voor lieve, romantische jurkjes.

Weer lachte Nieve. ‘Zoals je ziet, ben ik ook niet zo geschikt voor jurkjes.’ Ze gebaarde naar de uiterst strakke spijkerbroek en het vuurrode topje dat ze aanhad, en die haar heel sexy stonden. Darcey vroeg zich af of Nieve misschien zo was veranderd omdat haar ravenzwarte haar nu in losse krullen om haar gezicht viel en niet meer voor haar gezicht. En omdat ze zo superslank was geworden. En omdat ze op laarzen met extreem hoge hakken liep, mooie sieraden droeg en ineens heel lange nagels had die gelakt waren in hetzelfde vuurrood als het topje. Nieve zag eruit als een heel verleidelijke, volwassen vrouw. En Darcey speelde dat ze volwassen was, in een meisjesachtig jurkje.

Nieve haalde een doosje uit haar tasje.

‘Wat is dat?’ vroeg Darcey.

‘Maak maar open.’

Darcey maakte het doosje open. Op een plukje watten lag het kettinkje met het diamantje dat ze in Spanje aan Nieve had geleend. Samen met fonkelende oorknopjes. Verwonderd keek ze op.

‘Sorry van je kettinkje,’ zei Nieve. ‘Je was zo snel weg dat ik het je niet kon teruggeven. En de knopjes zijn om je te bedanken voor al het vertaalwerk.’

‘Mooi,’ zei Darcey. ‘Maar dat was toch niet nodig, ze zijn vast heel duur.’

‘Welnee, je hebt ze verdiend! Ik zei toch dat ik je zou bedanken? En ik kan het me prima veroorloven.’

‘Echt?’

‘Echt,’ zei Nieve ongeduldig. ‘Doe nou niet zo raar, ik heb ze speciaal voor jou gekocht.’

‘Nou, in dat geval: dank je wel.’ Darcey haalde het kettinkje uit het doosje en deed het om. Het was fijn het terug te hebben. Af en toe had ze zitten tobben hoe ze dat onderwerp moest aansnijden zonder krengerig over te komen. Ze haalde haar oorringetjes uit haar oren en deed de knopjes in. Ze fonkelden in het licht, en ineens voelde ze zich erg schuldig omdat ze had gedacht dat Nieve haar het kettinkje niet zou teruggeven, en ook omdat ze Nieve vaak had vervloekt als die ’s avonds laat weer met een tekst kwam die vertaald moest worden. Nieve had het haar dubbel en dwars terugbetaald, en deze sieraden zouden perfect passen bij de ring in Aidans binnenzak.

‘Ben je hier voor een kort bezoekje?’ vroeg ze. Eigenlijk hoopte ze dat Nieve niet lang zou blijven. Ze wilde best bijpraten, maar niet deze avond.

‘Nee,’ antwoordde Nieve.

‘O?’ nieuwsgierig keek Darcey haar aan.

‘Ik werk niet meer voor Max.’

‘O Nieve, hoe komt dat? Ik dacht dat je het daar heel erg naar je zin had. Je beklom toch de ladder naar het succes?’

‘Jawel, het ging allemaal prima, maar toen was er een bespreking en Max was zo veeleisend en sluisde heel veel werk door naar mij…’ Nieve keek steeds kwader. ‘En ondertussen waren er ook nog onderhandelingen gaande over een deal in de vastgoedsector… Nou ja, ik wilde aantonen dat ik alles aankon. Ik wist wie er onderzoek had gedaan naar die deal in het vastgoed, dus toen heb ik op een avond een beetje geneusd in zijn computer en zijn werk als het mijne gepresenteerd aan Max.’

Ontzet staarde Darcey haar aan. ‘Je hebt andermans werk gepikt!’

‘Doe niet zo gek,’ reageerde Nieve geërgerd. ‘Jerome had dat dossier toch aan mij moeten geven. Ik was hem gewoon een stapje voor. Helaas stond er een fout in de calculatie. Ik had het eerst moeten doornemen met jou, Darcey. Die fout viel Max op, maar dat was niet het probleem. Het probleem was dat Jerome die ochtend in de lift tegen Max had gezegd dat hij werkte aan dat project, en dat er een fout was gemaakt die hij had gecorrigeerd. Toen wist Max dus dat ik erachter zat.’

‘Is dat dan zo erg?’ Aidan haalde zijn schouders op. ‘Zo gaat het er toch overal aan toe in de zakenwereld?’

‘O ja,’ beaamde Nieve. ‘Het is daar ieder voor zich. Maar Max deed er moeilijk over en vroeg of ik wel vaker met andermans veren pronkte. Het vervelende is dat dit de eerste keer was. Maar hij vond nu alles verdacht, en toen zei hij dat hij me zou ontslaan.’

‘Hè nee!’ Darcey was ontzet.

Nieve grijnsde. ‘En toen zei ik dat als hij me de laan uit zou sturen, ik Lilith over Maria zou vertellen. Dat was hij geloof ik vergeten.’

‘Lilith en Maria?’ vroeg Aidan.

Nieve vertelde over de keer dat ze Max met de huishoudster had betrapt.

Aidan schoot in de lach. ‘Geweldig! Hij neukte haar en jij dreigde ermee hem te verneuken.’

‘Aidan!’ riep Darcey geschokt uit.

‘Zulke dingen gebeuren, Darcey,’ zei Nieve.

‘Dat weet ik ook wel, maar… Nou ja, zulke dingen gebeuren met anderen, je denkt nooit dat het mensen overkomt die je kent. Als ik eraan denk dat jij hem betrapte en hem vervolgens chanteerde… Nou ja, het klinkt allemaal zo triest.’

‘Als hij niet zo stom was geweest zijn vrouw te bedriegen, zou er niets zijn gebeurd,’ reageerde Nieve. ‘Weet je, ik heb me voor hem uit de naad gewerkt, en daarvoor heeft hij me nooit voldoende beloond.’

‘De sukkel,’ zei Aidan.

‘Wat nu?’ vroeg Darcey.

‘Nu heb ik een poosje vrij totdat ik naar Jugomax California ga,’ antwoordde Nieve.

‘Jugomax?’ Vragend keek Aidan Nieve aan.

‘Een nieuw bedrijf in de Verenigde Staten,’ legde Nieve uit. ‘Een internetbedrijf dat in speelgoed doet. Max denkt dat het geweldig gaat lopen. De details moeten nog worden uitgewerkt, maar ik ga er binnenkort dus naartoe.’

‘De volgende sport op de ladder, hè?’ zei Darcey.

‘Nou ja, dat heb ik toch altijd gewild?’

‘Het is niet alleen die baan bij Jugomax, maar ook je uiterlijk, je gedrag.’ Darcey besefte dat het jaloers klonk, hoewel er niets was waarom ze Nieve benijdde. Per slot van rekening had zíj een kanjer als vriend, en kreeg zíj straks een schitterende verlovingsring. Dat Nieve er ineens zo goed uitzag, deed er niets toe. Darcey was degene wie het geluk toelachte.

Nieve lachte zacht. ‘Je had de andere meisjes bij Christie’s moeten zien. Dan zou je pas echt jaloers worden.’

‘Toch ben je veranderd,’ zei Darcey. ‘Vroeger interesseerden kleren je niet. Je zag er zo fatsoenlijk uit met dat steile haar waar ik zo jaloers op was.’

Schouderophalend bekeek Nieve haar vuurrode nagels. ‘Max zei dat ik er piekfijn uit moest zien. Dus heb ik mijn haar laten doen en mijn wenkbrauwen laten epileren, en ik ben een beetje afgevallen. En inderdaad werd ik toen eerder serieus genomen tijdens besprekingen.’ Ze voegde eraan toe: ‘Gek, hè, dat uiterlijk zo’n verschil maakt. Ik deed precies hetzelfde werk, maar met zo’n zakelijk uiterlijk kwam ik geloofwaardig over. Raar maar waar.’

Darcey ging met haar hand door haar krullen. ‘Misschien moet ik ook eens een metamorfose doen om carrière te maken bij Car Crew.’

‘Maar daar wil je toch geen carrière maken?’ merkte Aidan op. ‘Je zegt heel vaak dat je het saai werk vindt.’ Hij fronste zijn wenkbrauwen. ‘Je zei dat je erover dacht iets anders te gaan doen.’

‘O ja?’ vroeg Nieve.

‘Misschien.’ Darcey haalde haar schouders op. ‘Maar ik krijg vast niet iets in Californië.’

Nieve glimlachte. ‘Het is maar hoe je het speelt,’ zei ze. ‘Je zou ook carrière kunnen maken in de autoverhuur. Hoewel, in de autoverhuur? Maar ik ga zeker carrière maken in Californië.’

‘Wauw,’ zei Aidan. ‘Een vastberaden meid.’

‘Dat is ze altijd geweest,’ bevestigde Darcey. ‘Weet je nog, Nieve, tijdens onze opleiding…’

‘Hè bah, geen verhalen over vroeger,’ zei Nieve. ‘Hoor eens, Darcey, ik kan maar beter gaan. Ik kwam zomaar binnenvallen omdat ik dacht dat je thuis zou zijn met je moeder. Ik had haar graag ook even gezien.’ Ze lachte. ‘Maar uiteraard vind ik het geweldig om eindelijk te hebben kennisgemaakt met jou, Aidan. Ik belde haar vaak nadat ze net bij jou was geweest, en dan hoorde ik haar bijna spinnen.’

‘Nieve!’ riep Darcey ontzet uit. Aidan grinnikte alleen maar.

‘Nou, dan ga ik maar. Bel je me morgen?’ zei Nieve.

‘Waarom blijf je niet?’ vroeg Aidan. ‘Dan kun je mee-eten.’

‘O nee, ik wil niet storen…’ Vragend keek Nieve Darcey aan.

‘Geen probleem,’ zei Darcey, maar ze vroeg zich wel af waarom Aidan Nieve had gevraagd te blijven. Hij wilde toch zeker ook met z’n tweetjes zijn zodat hij haar ten huwelijk kon vragen? ‘Aidan is jarig, ik kook voor hem.’

‘Is dat je verjaardagscadeau?’ Nieve schoot in de lach. ‘Dat je voor hem kookt? Aidan, weet je wel dat ze de slechtste kok op aarde is?’

‘Nou, in de keuken rook het anders verrukkelijk,’ zei Aidan. Hij snoof eens en fronste vervolgens zijn wenkbrauwen.

‘Shit, de eend! Ik heb vergeten de oven uit te doen!’ Darcey rende de woonkamer uit en de keuken in. Ze trok de ovendeur open. In de schaal lag iets onappetijtelijks.

‘O jee,’ zei Nieve, die achter Darcey aan was gekomen.

‘Och, ik ben toch niet zo gek op eend,’ zei Aidan, die ook een kijkje kwam nemen.

‘O…’ Darcey wist niet goed wat ze moest zeggen. ‘Nou ja, het was maar het voorafje.’

‘En waaruit bestaat de hoofdmaaltijd?’ vroeg Nieve.

‘Eh… Kalfsvlees met parmaham,’ antwoordde Darcey.

‘Míjn kalfsvlees met parmaham?’ Nieve sperde haar ogen wijd open.

‘Ja, jouw recept.’

‘Laat mij dan maar koken.’ Stralend keek Nieve van de een naar de ander. ‘Dan gaan jullie gezellig iets drinken. Weet je wat, het is míjn verjaardagscadeautje voor Aidan, zonder zoveel stress voor Darcey.’

‘Ik…’ Wat moest Darcey daarop zeggen? Er bestond geen twijfel over dat het eten veel en veel lekkerder zou zijn als Nieve kookte. Maar ze had zelf graag willen koken. Ze had het akelige gevoel dat alle romantiek zou verdwijnen met Nieve erbij.

‘Goed idee,’ zei Aidan. ‘Kom op, Darcey, wij nemen het ervan met een glaasje terwijl Nieve zich uitslooft.’

‘Maar…’

‘Niks te maren,’ onderbrak Nieve haar. ‘Tegenwoordig krijg ik nauwelijks nog de kans iets te koken. Het is aldoor maar uit eten of iets laten bezorgen. Ik vind koken fijn.’

‘Ja?’ vroeg Darcey aarzelend.

‘Zeker weten,’ zei Nieve. ‘Vooruit, de keuken uit, jullie.’

Darcey kon niet weigeren.

Terwijl ze een wijntje dronken, vertelde Darcey over nog meer avonturen die ze met Nieve had beleefd totdat het eten klaar was.

‘Heerlijk!’ Aidan keek Nieve waarderend aan.

‘Ik heb alles van Darceys moeder geleerd,’ zei Nieve met een lach naar hem. ‘Maar Darcey wilde nooit opletten.’

Schouderophalend zei Darcey: ‘Ik was er niet zo in geïnteresseerd.’

‘Wat interesseerde je dan wel?’ vroeg Aidan. ‘Tegenwoordig is het talen en wiskunde. Is er soms iets wat ik nog niet weet?’

‘Wat wil je nou nog meer?’ Darcey had niet geërgerd willen klinken. Maar ze was geërgerd omdat alles anders was geworden sinds Nieve hier was. Aidan leek door haar betoverd te zijn, hij luisterde aandachtig naar haar en gaf haar veel te veel complimentjes. Bovendien voelde Darcey zich niet meer mooi. Ze voelde zich eerder onbeholpen, een kneusje. Dat effect had Nieve nog niet eerder op haar gehad. Het eten smaakte haar dan ook niet, en dat kwam mede omdat ze zo gefixeerd was op de verlovingsring die ze zou krijgen.

‘Ze was geweldig toen we op reis waren,’ zei Nieve. ‘Ze kon iedereen te woord staan, snapte het plaatselijke geld en loste alle probleempjes in een handomdraai op.’

‘Tegenwoordig spreekt toch bijna iedereen Engels?’ vroeg Aidan. ‘Ik bedoel, op reis heb je geen talenkennis meer nodig.’

‘Waar wij waren wel,’ reageerde Nieve. ‘Ik vond het best om in de steden te blijven, maar Darcey en de anderen wilden graag naar kloosters in de bergen en zo.’ Ze lachte naar Darcey. ‘Zonder haar zouden we nergens zijn geweest.’

‘Ze is een toffe meid,’ beaamde Aidan.

Dat klonk behoorlijk neerbuigend. Tersluiks keek Darcey naar Aidan. Wat bezielde hem ineens?

‘Wanneer vertrek je naar Californië?’ vroeg Aidan aan Nieve.

‘Over een paar weken.’ Nieve zuchtte diep. ‘Zo lang houd ik het hier net uit, hoewel ik nu al gek word van mijn moeder.’

‘Je moet haar de kans geven,’ zei Darcey.

‘Kom nou toch!’ Er verschenen rode vlekken op Nieves wangen. ‘Je weet toch hoe ze is? Niks is goed genoeg.’

Darcey knikte meelevend. Ze mocht Gail Stapleton graag, maar moest toegeven dat die lastiger was dan Minette. Soms dacht Darcey dat Nieve misschien zo graag carrière wilde maken omdat Gail haar altijd achter de vodden zat om beter te zijn dan Darcey.

‘Nou ja, ze heeft niets te klagen,’ merkte Nieve opgewekt op. ‘Ik ga naar Amerika waar ik een baan krijg met goede vooruitzichten. Ik kom echt niet gauw terug.’

‘Zeg dat nou niet! Je zult ons missen, en wij jou.’

‘Misschien.’ Nieve keek haar met een lach aan. ‘Of misschien zeg je je baan bij dat suffe callcenter op en kom je ook naar Amerika.’

‘Zo erg is het niet, hoor,’ zei Darcey.

‘Maar zou het niet veel fijner zijn in Californië?’

‘Lijkt mij absoluut geweldig,’ zei Aidan.

‘Ik dacht dat je niet zoveel had met Amerika,’ merkte Darcey op. ‘Ik dacht dat je je hart had verloren aan Galway.’

‘Jawel,’ beaamde Aidan. ‘Maar Californië… Altijd mooi weer, Hollywood, Silicon Valley…’

‘En siliconentieten.’ Darcey gaf hem een por. ‘Vergeet het maar!’

Nieve giechelde. ‘Misschien laat ik mijn borsten ook wel vergroten als ik er toch ben.’

‘Nee!’

‘Waarom niet?’ Nieve schudde haar hoofd zodat haar haren om haar gezicht vielen. ‘Daar doet iedereen het.’

‘Maar jij bent niet iedereen,’ reageerde Darcey fel. ‘Jij bent Nieve Stapleton en die heeft zo’n ingreep niet nodig!’

‘Rustig nou maar,’ zei Nieve lachend. ‘Je laat je altijd zo makkelijk op de kast jagen. Relax.’

‘Dat zeg ik ook vaak tegen haar,’ zei Aidan.

Darcey keek van de een naar de ander. ‘Hou toch op.’

‘Arme Darcey.’ Nieve knuffelde haar even. ‘Je neemt alles veel te zwaar op.’

‘En jij te licht.’

De twee meisjes keken elkaar met fonkelende ogen aan. Toen lachte Nieve ineens. ‘Zeg Darcey, we gaan toch geen ruzie maken?’

‘Natuurlijk niet.’ Darcey legde haar mes en vork neer. ‘Sorry, maar je ziet er al geweldig uit. Je hebt niets meer nodig.’

‘Darcey heeft gelijk,’ zei Aidan.

Nieve bloosde. ‘Dank je.’

‘Hoor eens, ik ga even een paracetamol slikken.’ Darcey stond op. ‘Ik ben zo terug.’

‘Voel je je niet lekker?’ vroeg Aidan bezorgd.

‘Een beetje hoofdpijn,’ biechtte ze op. ‘En mijn lip, en mijn voet…’

‘Hè?’ Vragend keek Nieve naar haar op.

‘Lang verhaal,’ zei Darcey.

Ze deed haar best niet mank te lopen toen ze naar de keuken ging, maar dat was knap lastig met die pijnlijke voet. Ze schonk een glas vol water en nam een paracetamol. Die hoofdpijn had niets te maken met haar lip of haar voet, maar met de stress van het wachten op het moment dat Nieve zou weggaan zodat eindelijk datgene kon gebeuren waar ze op wachtte. Maar Nieve bleef maar plakken, en Aidan deed ook niet erg zijn best haar de deur uit te werken. Ze wist dat hij daarvoor te beleefd was, en het speet haar dat de gelegenheid zich niet voordeed om zelf tegen Nieve te zeggen dat ze beter een andere keer kon terugkomen. Snapte Nieve dan niet dat Darcey liever alleen was met Aidan?

Toen Darcey even later terugkwam in de woonkamer, zaten Nieve en Aidan te lachen. ‘Wat is er zo grappig?’ vroeg ze.

‘O, niks,’ antwoordde Nieve opgewekt. ‘We hadden het over de problemen binnen de IT. Daarvan moet ik goed op de hoogte zijn omdat Jugomax een internetbedrijf is.’

Darcey knikte en ging weer zitten. Ze deed haar best ook iets bij te dragen aan het gesprek, maar het was allemaal erg technisch. Ze had niet beseft dat Nieve zo zakelijk was geworden. Ze merkte aan Aidan dat hij onder de indruk was.

Pas na middernacht ging Nieve eindelijk weg. Ze had beloofd gauw eens met Darcey te gaan lunchen om helemaal bij te praten. Darcey reageerde enthousiast. Nieve zou vast veel te vertellen hebben over Californië en zo, maar zíj zou kunnen pronken met die prachtige verlovingsring.

Zodra Nieve weg was, zei Darcey verontschuldigend tegen Aidan: ‘Ze is heel leuk, maar soms een beetje overdonderend.’

‘Ik vond haar aardig,’ zei Aidan. ‘Zo energiek en vastberaden. Zelf ben ik niet zo, maar door haar krijg ik ineens zin ook naar Californië te gaan en carrière te maken binnen de IT.’

‘Ja, ze kan anderen goed dingen laten doen die ze eigenlijk niet willen,’ beaamde Darcey. Ze liep de kamer uit om even later terug te komen met een mooi ingepakt cadeautje. ‘Eigenlijk ben je nu niet meer jarig, maar toch hartelijk gefeliciteerd,’ zei ze, terwijl ze het hem gaf.

Het was het nieuwste Wolfenstein-spel voor op de computer, iets wat hij heel graag wilde hebben.

‘Dank je wel. Lief van je.’

‘Je weet dat ik er de pest aan heb omdat het zo bloederig is,’ zei ze. ‘Gek eigenlijk dat jij het zo leuk vindt terwijl je niet tegen bloed kunt.’

‘Ja, maar dit is geen echt bloed,’ reageerde hij lachend. ‘In het echt durf ik nog niet eens een pistool te láden.’

‘Toch ben je mijn held.’ Ze kuste hem. Hij kuste haar vanwege haar lip heel voorzichtig terug, en plotseling lagen ze op de bank te vrijen. Na afloop zei hij dat dat het mooiste verjaardagscadeautje was dat hij ooit had gekregen. En toen gingen ze naar boven om nog meer te vrijen. Na afloop, toen hij al was ingeslapen, lag zij nog lang wakker terwijl ze zich afvroeg wanneer hij haar die schitterende verlovingsring met de fonkelende diamantjes zou geven.