15
Anna staarde Darcey aan, die kruimels van haar panini plukte. ‘Maar Darcey!’ riep Anna na een poosje uit. ‘Je was met hem getrouwd? Met Neil Lomond? Je houdt me voor de gek!’
‘Nee, ik houd je niet voor de gek,’ zei Darcey zacht. ‘En we zijn overduidelijk niet meer getrouwd.’
Anna was met stomheid geslagen.
‘Sorry.’ Darcey was ook een beetje van slag. ‘Ik had het je eerder moeten vertellen, maar… Nou ja, ik kon het zelf nauwelijks geloven toen hij ineens voor mijn neus stond en…’
‘Je hebt nooit iets over een vroegere echtgenoot gezegd. Ik had nooit gedacht… Hoe had ik kunnen weten…’
‘Och, het kwam nooit aan de orde,’ zei Darcey. ‘Het was een grote fout, iets van lang geleden. Waarom zou ik dat allemaal oprakelen?’
‘Ik snap best dat je het niet over je huwelijk wilt hebben, maar allemachtig, Darcey, ik ben je vriendin! Voor míj hoef je zoiets niet geheim te houden.’ Anna klonk gekwetst.
‘Ik kon er niets aan doen,’ reageerde Darcey. ‘Toen je over hem begon, zei je dat hij zo knap was of zoiets. En toen kreeg ik het niet over mijn lippen. Het spijt me.’
‘Zit je er nog mee?’ Anna keek haar onderzoekend aan.
‘Vraag je dat als vriendin of als hoofd van HR?’
‘Maar Darcey, als je vriendin, natuurlijk! Dat hele bedrijf kan me geen fluit schelen, ik geef om jou.’
Darcey slikte moeizaam. ‘Weet ik. Maar… je weet dat ik het moeilijk vind het over mezelf te hebben.’
‘Geeft niet, dat snap ik best,’ zei Anna, hoewel ze er eigenlijk niets van snapte, voornamelijk omdat ze zelf nooit iets geheim kon houden. En eigenlijk was ze ook nog een beetje gekwetst omdat Darcey haar niet eerder in vertrouwen had genomen. ‘Begrijp me niet verkeerd, maar hij is wel je baas,’ zei ze. ‘En vroeger was hij je echtgenoot. Zit je daar echt niet mee? En weten ze het bij InvestorCorp?’
‘Waarom zou ik ermee zitten?’ Darceys stem trilde niet meer. ‘Ik heb hem in geen jaren gesproken, dus het stoort me niet dat hij ineens hier is. Het enige waar ik me zorgen om maakte, was of hij er nog mee zou zitten, maar daar lijkt het niet op. Volgens mij weten ze het niet bij InvestorCorp. Indertijd heette het nog Pro-Sure. Later is het overgenomen door InvestorCorp.’ Ze bevochtigde haar lippen. ‘Ik was alleen maar bang dat er nog lui van Pro-Sure waren die het wisten en er niet blij mee zouden zijn.’
‘Wat kan het ze schelen?’
Darcey trok een gezicht. ‘Nou, dat we iets hebben gehad,’ zei ze niet op haar gemak. ‘Er is heel wat gebeurd bij ProSure.’
‘Wat dan?’
‘Nou ja, we waren getrouwd en werkten bij hetzelfde bedrijf. Toen het thuis misging, was het logisch dat het op het werk ook misging.’ Niet op haar gemak schoof ze heen en weer op haar kruk. ‘En het was mijn schuld, dus…’
‘Het was vast niet allemáál jouw schuld,’ merkte Anna op.
‘Nou en of.’ Darcey slaakte een zucht. ‘Ik was met de verkeerde man getrouwd om de verkeerde redenen, dus uiteraard liep het mis.’
‘Je was toch zeker niet zwanger?’ Anna sperde haar ogen wijd open.
‘Natuurlijk niet!’ reageerde Darcey op scherpe toon. ‘Weet je, voordat ik Aidan kende, had ik een hopeloos liefdesleven. En daarna was het ook hopeloos, maar nog iets erger omdat ik door hem was gekwetst en door Nieve ook. Ik had gezworen dat ik nooit meer een man zou vertrouwen en nooit meer iets met iemand op het werk zou hebben. En toen kwam Neil en vergat ik dat allemaal.’
Toen ze die eerste dag op haar werk kwam op de afdeling verzekeringsstatistiek, was ze niet van plan verliefd te gaan worden. Ze had alleen maar gedacht dat het wonderlijk was hoe de dingen je konden overkomen. Ze was laf weggerend bij het uitzendbureau en was in de broodjeszaak gaan werken, en ineens had ze toch een baan bij een financiële instelling. Ze bleek het zelfs prettig werk te vinden, al keken de andere werknemers behoorlijk neer op hun collega’s bij statistiek. Ze zeiden dat die geen ruggengraat hadden en bang waren voor het echte werk op accountancy. Dan moest ze lachen en zei dat ze op haar plaats was. Dit werk lag haar en ze deed het goed. Langzamerhand voelde ze zich iets minder verdrietig.
Ze besefte dat ze geen erg flitsend leven leidde door elke dag naar haar werk te gaan, en in de weekends te lezen of kruiswoordraadsels op te lossen en soms een wijntje te gaan drinken met Jackie, haar andere huisgenoot. Dit was echter precies wat ze nodig had. Het fijne aan haar huisgenoten was dat ze hen weinig zag. Helena en Gill gingen in het weekend meestal naar huis, en Jackie had als verpleegkundige een wisselend rooster. Darcey vond het ook fijn dat ProSure een groot bedrijf was en ze niet iedereen kende. Af en toe kwam ze Neil Lomond tegen en dan maakten ze een babbeltje, en ze ging vriendschappelijk om met nog een paar collega’s, maar verder stortte ze zich op haar werk.
Pas in december moest ze wel, in deze feestmaand waarin er kerstmutsen werden gedragen en in de lift ‘Jingle Bells’ werd gezongen. Er zou een feest komen voor iedereen die bij ProSure werkte.
‘We moeten wel gaan, ze vinden ons hier toch al zo sneu,’ zei James Hutton. ‘Maar eerlijk gezegd vind ik zulke dingen verschrikkelijk.’
Ze glimlachte. James Hutton was van haar leeftijd, en als hij zijn mond opendeed, keek iedereen meteen verveeld. Maar als zelfs James naar het feest ging, kon Darcey het niet laten schieten.
Haar huisgenoten vonden het geweldig dat ze naar het feest ging, want die vonden dat Darcey best eens een sociaal leven mocht hebben. Jackie maakte van de gelegenheid gebruik om te opperen dat Darcey eens een metamorfose kon ondergaan.
‘O, ik heb al eens een metamorfose ondergaan,’ zei Darcey, denkend aan Car Crew. ‘Maar ik hield het niet vol.’
Jackie wilde er niet van horen en belde de plaatselijke schoonheidssalon.
‘Het is maar een feestje,’ protesteerde Darcey zwakjes. ‘Het is helemaal niet nodig om…’
‘Hoor eens, ik weet best dat je een carrièrevrouw bent,’ zei Jackie. ‘Maar een beetje glamour is nooit weg, en je zult zien, als je je elke dag opmaakt…’
‘Ik ben geen carrièrevrouw!’ riep Darcey geschokt uit.
‘Met die lange dagen die jij maakt?’ Jackie keek haar sceptisch aan.
Darcey vond het maar gek dat ze als carrièrevrouw werd beschouwd omdat ze haar baan prettig vond. Carrièrevrouwen waren zoals Nieve, die lelijke plannetjes smeedden en anderen een dolkstoot in de rug uitdeelden.
Het was vervelend dat ze ineens aan Nieve moest denken. Van Minette wist ze dat Nieve het goed deed in Amerika, en Minette had het weer van Gail Stapleton gehoord. De twee moeders hadden geen ruzie gekregen over wat ze het schandalige gedrag van Nieve noemden. Gail had gezegd dat zulke dingen nu eenmaal gebeuren en dat Darcey er wel overheen zou komen. Minette had daarop gereageerd met het nieuws over Darceys baan in Londen, waarop Gail had verteld over het succes dat Nieve in Amerika had. Als buren vonden ze dat ze beleefd moesten blijven, maar stiekem was Minette erg opgelucht toen Gail vertelde dat ze naar Oughterard zouden verhuizen. En elke keer dat Minette het over Nieve had, voelde Darcey dat mes weer omdraaien in haar hart.
‘Nou, ook als je geen carrièrevrouw bent, zul je toch iets aan je uiterlijk moeten doen,’ zei Jackie. ‘En je moet je mooi aankleden voor het feest.’
Dus liet Darcey zich overhalen, al vond ze het verspilling van tijd en geld.
Op de dag van het feest ging ze tot James’ grote verbazing eerder weg om zich in de schoonheidssalon van lelijk eendje in een zwaan te laten veranderen. Toen ze door de glazen deur heen de ongelooflijk mooie receptioniste zag zitten, maakte ze bijna rechtsomkeert. Toch ging ze naar binnen en liet ze zich vertroetelen terwijl er hele preken tegen haar werden afgestoken over hoe belangrijk een goede huidverzorging was. Die middag raakte ze verslaafd aan haargel en straighteners.
Toen ze klaar was, had ze geen kroeshaar meer, maar steil en glanzend haar. Haar gezicht was opgemaakt zodat haar ogen blauwer leken en haar lippen voller, en voor het eerst sinds haar prin-sessenperiode had ze gelakte nagels. Omdat Darcey haar nagels altijd kort hield, had ze acrylnagels gekregen. Ze knipperde met haar ogen toen ze zichzelf in de spiegel zag. Als ze er een paar maanden geleden zo had uitgezien, zou Aidan haar dan ook voor Nieve hebben gedumpt?
Haar huisgenoten werden helemaal opgewonden van haar nieuwe uiterlijk. En dat werd alleen maar erger toen ze haar jurk aantrok, een lange van groen fluweel met laag uitgesneden hals en rug.
‘Jemig,’ bracht Helena gesmoord uit.
‘Ik had ook mooie schoenen moeten kopen,’ merkte Darcey spijtig op. ‘Daar heb ik niet aan gedacht.’
‘Wij hebben toch dezelfde maat?’ zei Gill.
Darcey knikte.
‘Je mag mijn mooie schoenen wel lenen,’ bood Gill aan. ‘Die passen goed bij je jurk.’ Gauw ging ze weg om de schoenen te halen van zwarte suède met een koket strikje voorop.
‘Maar ik kan toch niet op jouw schoenen lopen!’ riep Darcey uit.
‘Heb je voetwratten?’ vroeg Gill.
‘Getsie, nee!’
‘En je hebt toch een panty aan?’
Darcey knikte.
‘Nou dan!’
‘Eh… bedankt.’ Darcey trok de schoenen aan, die perfect pasten.
‘Zo, Assepoester,’ merkte Helena giechelend op. ‘Nu kun je naar het bal.’
Lachend liet Darcey zich uitzwaaien.
Het was al een drukte van belang toen ze aankwam in het hotel. Ze was blij dat ze zoveel moeite had gedaan, want alle vrouwen zagen er stijlvol uit, en het zou een ramp zijn geweest als ze was komen opdagen in het jaren oude, zwarte jurkje en haar meestal warrige haardos. Dan zou ze zich vreselijk hebben gevoeld, en nu voelde ze zich geweldig. Bij de bar bestelde ze een glas wijn. Niemand hoefde iets te betalen, en tegen de tijd dat ze gingen eten, was iedereen vrolijk. Na drie glaasjes chablis was Darcey ook niet meer zo gereserveerd en voelde ze zich eindelijk eens ontspannen. En zo kwam het dat toen ze Neil Lomond aan een tafeltje zag zitten, ze op de stoel naast hem plofte.
‘Alles kits?’ vroeg ze.
‘Allemachtig!’ Stomverbaasd keek hij haar aan. ‘Darcey?’
‘Wie anders?’ vroeg ze.
Hij ging rechtop zitten. ‘Je ziet er zo anders uit.’
‘Het is feest,’ legde ze uit.
‘Mooi,’ zei Neil. ‘Anders zie je er ook leuk uit, maar nu kan ik alleen maar zeggen: wauw!’
Ze lachte. ‘Dank je.’
Een poosje keken ze elkaar zwijgend aan.
‘Hoor eens, Neil, dank je wel dat je die baan voor me hebt geregeld.’
‘Daar heb je me al regelmatig voor bedankt.’
‘Ik ben niet zo goed in gesprekjes, daarom zeg ik steeds hetzelfde.’
‘Nou, ik ben blij dat het je bevalt op het werk.’
‘Ik ben dol op mijn werk!’
Hij grinnikte. ‘Hopeloos geval.’
‘Erg, hè? Ik zou uitgaan leuk moeten vinden, maar ik vind het leuker om te worstelen met getallen.’
‘Dat is wel heel erg sneu. Zoiets verwacht je niet van een blondje.’
Ze gaf hem een por. ‘Niet alle blondjes zijn dom. En niet alle blondjes zijn van nature blond.’
Hij trok een wenkbrauw op. ‘Ik zou een grapje kunnen maken over hoe ik daarachter kan komen, maar dat zou als seksuele intimidatie op het werk kunnen worden beschouwd,’ zei hij.
‘Precies.’ Ze hield haar gezicht in de plooi.
‘Het spijt me,’ zei hij, hoewel hij er totaal niet spijtig uitzag. ‘Maar een beetje intimidatie zou fijn zijn.’
‘Neil!’ riep ze blozend uit.
‘Nou ja, geen echte intimidatie,’ zei hij snel. ‘Maar ik heb nu eenmaal een zwak voor blonde meisjes met blauwe ogen die gevat uit de hoek kunnen komen. En dat deed je in die broodjeszaak ook al.’
‘Ik zei alleen maar hoeveel je had moeten betalen,’ reageerde ze nog steeds blozend.
‘Het ging om de manier waarop.’
‘Grapje zeker?’
‘Tuurlijk.’ Hij lachte naar haar. ‘Maar ik wist toevallig dat ze bij de afdeling statistiek zaten te springen om mensen die kunnen rekenen. Ik ben bevriend met het hoofd van die afdeling, en hij klaagt altijd dat de junior staff daar zowat analfabeten op rekengebied zijn.’
‘Veel mensen zijn bang voor getallen,’ beaamde Darcey. ‘Ik weet niet waarom, ik vind getallen juist leuk. Het is allemaal zo logisch. Het geeft zekerheid.’ Ze hikte. ‘Sorry.’
‘Geeft niet, hoor.’
Ze hield haar adem in.
‘Werkt dat?’ vroeg hij.
Ze trok haar neus op zodat er allemaal rimpeltjes in verschenen.
‘Hoelang kun je je adem inhouden?’
Ze trok een gezicht.
‘Besef je wel dat je knalrood ziet? Dat vloekt met je jurk.’
Giechelend liet ze haar adem los. Ze had de hik niet meer, en Neil moest ook lachen. ‘Het werkt dus,’ zei ze. ‘Maar ik wil niet dat mijn gezicht vloekt bij mijn jurk.’
‘Zullen we een dansje wagen?’ vroeg hij.
‘Waarom niet?’
Pas toen hij haar de dansvloer op leidde, drong het tot haar door dat dit sinds Aidan het langste gesprek met een man was geweest dat niet over het werk ging. En toen hij haar in zijn armen nam, drong het tot haar door dat Neil Lomond erg aardig was.
‘En toen?’ vroeg Anna.
‘Hij was lief,’ zei Darcey. ‘Aantrekkelijk en aardig, geknipt voor me. Maar…’ Ze zweeg even. ‘Ik geloofde er niet in. Ik was steeds bang dat er iets zou gebeuren. Dat hij iemand anders zou tegenkomen. En ik voelde voor hem niet wat ik voor Aidan voelde. Daarom dacht ik dat Aidan degene was bij wie ik eigenlijk hoorde, dat Aidan de Ware was. Ik dacht dat ik beter mijn best voor hem had moeten doen; ik heb hem zo’n beetje wéggegeven aan Nieve.’ In gedachten verzonken zweeg ze.
‘Gaat het wel met je?’ vroeg Anna.
Darcey haalde haar schouders op. ‘Ik was niet echt verliefd op Neil, maar meer op de gedachte van de liefde. Op de gedachte van iemand die van me hield. Niet lang daarna zijn we in Gretna Green getrouwd.’
‘Maar, Darcey…’
‘Ik wilde trouwen. Ik dacht…’
‘Wat dacht je?’
‘Ik dacht dat als ik niet met hem trouwde, iemand anders dat zou doen.’
Vol begrip keek Anna haar aan. ‘Dat je eerste echte vriend ervandoor gaat met je beste vriendin betekent nog niet dat je met de volgende moet trouwen om te voorkomen dat die er met iemand anders vandoor gaat.’
‘Dat weet ik nu ook wel,’ zei Darcey snel. ‘Maar toen niet. Ik vond het heel belangrijk om te trouwen. Ik dacht dat Nieve en Aidan ook getrouwd waren, en dat als ik zelf ook getrouwd was, alles weer in orde zou zijn.’ Ze schudde haar hoofd. ‘Hij wilde ook trouwen. Ik denk dat hij oprecht van me hield.’
‘Waarom hield jij dan niet van hem?’
‘Ik denk dat ik nog niet echt over Aidan heen was. Ik voelde me nog bestolen. Ik was nog niet in staat om van een ander te houden.’
‘O, Darcey…’
‘Ik heb me net zo schandelijk gedragen als Nieve,’ zei Darcey. ‘Ik ben met Neil getrouwd zonder van hem te houden, en dat was stom en wreed. Ik kan hem niet de schuld geven van hoe het is afgelopen. Het lag allemaal aan mij.’
In het begin had ze zich geen zorgen gemaakt over hoe het zich zou ontwikkelen. Ze waren in Gretna Green getrouwd omdat Neil dat altijd al zo graag had gewild. Minette was niet helemaal gelukkig geweest met dit nieuws, ook al mocht ze Neil graag. Maar Darcey wist zeker dat ze Aidan ooit zou vergeten. Neil en zij woonden in een appartement niet al te ver van een station van de ondergrondse. Ze gingen samen naar hun werk en kwamen samen weer thuis, en soms gingen ze ook nog samen lunchen. Darcey vond dat dat aantoonde dat ze gek op elkaar waren, dat ze zoveel samen deden.
Elke dag vroeg ze of hij wel blij en gelukkig was en of hij nog van haar hield, en elke dag zei ze dat er voor haar niemand anders bestond dan hij. Ze ging naar kookles om voor hem te leren koken, hoewel hij zei dat hij afhaalmaaltijden prima vond. Daarop stak ze een preek af over hoge bloeddruk en cholesterol, en verkondigde dat ze het beste met hem voorhad.
Dan lachte hij en noemde haar zijn kleine perfectionist, en daar moest zij dan weer om lachen. Het was een hele opluchting dat ze ondanks hun meningsverschillen met elkaar konden lachen.
Ze was dolblij toen hij promotie kreeg. Dat had hij als noeste werker verdiend. Maar het betekende ook dat hij vaak langer moest doorwerken en reisjes maken naar het buitenland, naar steden die ze zich herinnerde van haar reizen met Nieve. Eigenlijk was ze wel een beetje jaloers, want zelf zou ze die ook graag weer eens bezoeken, maar dan niet als toerist. Tot haar verbazing kon ze er niet goed meer tegen om alleen te zijn. In bed hield ze Neils hoofdkussen dan stevig tegen zich aan gedrukt, en het kostte haar moeite om in slaap te vallen zonder zijn rustgevende ademhaling te horen.
‘Eigenlijk zou jij deze reisjes moeten maken,’ zei Neil op een avond toen ze weer eens aan het pakken waren. ‘Jouw Frans is stukken beter dan het mijne, en ze vinden het heel vervelend als ik niks snap van wat ze zeggen.’
‘Maar jíj weet wat je tegen hen moet zeggen.’ Darcey gaf hem een shirt dat hij zelf had gestreken, omdat hij dat nu eenmaal beter kon dan zij.
‘Jij zou dat beter kunnen.’ Hij keek haar aan. ‘Jij weet alles over onze producten uit het hoofd nadat je er één keer over hebt gelezen. En je kunt goed uitleggen. Ik weet dat je liever met getallen speelt, maar je kunt ook heel goed je mondje roeren.’
‘Dank je.’
‘Echt, ik meen het. Het is haast verbijsterend hoe je omgaat met de mensen op het werk en ze op hun gemak stelt. En dat is gek, omdat…’
‘Omdat wat?’ Ze gaf hem een paar sokken.
‘Nou, omdat je thuis niet zo open bent.’
‘Wat wil je daarmee zeggen?’ vroeg ze op hoge toon.
‘Alleen maar dat je blijkbaar makkelijker over financiële zaken praat dan over gevoelens.’
Ze kneep haar ogen tot spleetjes. ‘Over welke gevoelens moet ik dan praten?’
‘Och, ik zei maar wat.’ Hij lachte naar haar. ‘Ik ga op reis, en ik wil dat je me omhelst en zegt dat je van me houdt.’
‘Natuurlijk hou ik van je.’ Ze sloeg haar armen om hem heen.
‘Mooi zo,’ zei Neil. ‘Want voor mij bestaat er geen ander.’
De volgende dag liep ze op het werk Ricky Calvin tegen het lijf, Neils collega. ‘Ik dacht dat je in Parijs zat,’ merkte ze verrast op.
‘Nee, heeft Neil het je niet verteld?’
‘Ik heb niks gevraagd,’ antwoordde ze. ‘Is hij daar dan alleen?’
‘Nee, met Jessica,’ antwoordde Ricky.
‘Met Jessica Hammond?’ Verwonderd keek ze hem aan. ‘Maar die werkt hier pas een week! Mag ze dan al mee naar Parijs?’
‘Jessica is op weg naar de top,’ zei Ricky zuur. ‘Ze is mooi en intelligent, en ze weet wat ze wil. Nou ja, ze heeft ook veel ervaring, want ze heeft bij een ander bedrijf in een soortgelijke functie gewerkt.’
‘Maar toch…’ Darcey keek er peinzend bij.
Die avond belde Neil om te zeggen dat hij een dag langer in Parijs zou blijven, met als verklaring dat een cliënt niet bij een bespreking aanwezig had kunnen zijn en had gevraagd of die kon worden verplaatst naar de volgende ochtend. En opeens voelde Darcey zich enorm bedreigd.
‘Ik was waanzinnig jaloers,’ zei ze tegen Anna terwijl haar onaangeroerde koffie koud werd. ‘Ik zag gróén! Ik dacht dat die Jessica alles was wat ik niet was, een carrièrevrouw als Nieve. En dat ze Neil wilde afpakken. Dus toen Neil terugkwam, onderwierp ik hem aan een kruisverhoor. En toen vroeg ik op de man af of hij iets met die Jessica had. Toen werd hij kwaad en vroeg waarom ik hem niet vertrouwde. Ik zei dat geen enkele man te vertrouwen was.’
‘Hij was diep gekwetst. Nu snap ik dat, maar toen niet. En omdat ik het niet over Aidan en Nieve wilde hebben en niet wilde uitleggen waarom ik zo buitengewoon jaloers was, werd het een zwerende wond.’ Darcey schoof haar koffiebeker weg. ‘Op een avond kwam het tot een uitbarsting toen zij tot laat doorwerkten en ik thuis tv keek. Er was een film over iemand die iets had met de secretaresse, en die deden het met elkaar op zijn bureau. En toen dacht ik dat Neil en Jessica… Nou ja, toen ging ik naar Pro-Sure, stormde zijn werkkamer in en beschuldigde hen ervan dat ze een verhouding hadden.’
‘Darcey!’
‘Ze keken me aan alsof ik volslagen gek was. Ze waren heel gewoon aan het werk, niks aan de hand. Neil zei dat ik maar beter naar huis kon gaan, en zij moest moeite doen om niet te gniffelen. Ik voelde me vreselijk vernederd, en hij ook.’
Bij de herinnering sloot ze haar ogen. Ze was naar huis gegaan zoals hij had gezegd, beschaamd vanwege haar overdreven reactie. Wat had ze toch? Ze was altijd een redelijk denkend mens geweest, maar ineens niet meer. In haar eentje thuis vroeg ze zich af waarom ze haar echtgenoot niet kon vertrouwen terwijl hij haar nooit aanleiding had gegeven dat niet te doen.
Het was al laat toen ze Neil de sleutel in het slot hoorde steken. Ze was opgelucht omdat ze had gedacht dat hij helemaal niet meer thuis zou komen.
‘Ik heb geen verhouding met Jessica Hammond,’ zei hij toen hij de woonkamer in stapte. ‘Ik ben nooit ontrouw geweest. Ik hou heel veel van je. Maar jij hebt een probleem en daarvan ben ik de dupe.’
‘Misschien,’ zei ze.
Verbaasd dat ze toegaf een probleem te hebben, vroeg hij: ‘Vertel dan wat er is.’
Dus vertelde ze hem over Aidan en Nieve, en dat ze zich zo verraden had gevoeld. En dat ze aldoor bang was dat iets dergelijks weer zou gebeuren.
‘Ik ben iemand anders,’ reageerde Neil kwaad. ‘Die kerel lijkt me een ontzettende lul. Hij is het niet waard dat je ook nog maar één gedachte aan hem wijdt. Darcey, ik hou van je. Ik ben met je getrouwd.’
‘Jawel, maar wat als je me zat wordt en er komt een leuker iemand voorbij?’ Doodongelukkig keek ze naar hem op. ‘Jessica is mooi en intelligent.’
‘Jij ook.’
‘Lieg niet tegen me.’
‘Darcey, je bent helemaal top. Ik hou van je. En je weet best dat je intelligent bent.’
‘Ik ben misschien wel slim,’ gaf ze toe. ‘Maar dat is iets heel anders dan intelligent op je werk. En laten we eerlijk zijn, Neil, ik ben niet mooi.’
‘Ik word hier erg moe van.’ Geërgerd keek hij haar aan. ‘Ik hou van je, ik ben met je getrouwd, maar jij wilt me niet geloven.’
‘Jawel.’ Ze verborg haar gezicht in haar handen. ‘Ik geloof je wel. Sorry.’
‘Dat hoeft nou ook weer niet.’ Hij sloeg zijn arm om haar heen. ‘Het geeft niet. We moeten er maar aan werken.’
‘Ja,’ zei ze, ‘en dan komt het allemaal wel goed.’
‘Maar het kwam dus niet meer goed?’ vroeg Anna.
‘Eerst wel, maar toen gebeurde het wéér. Weet je, ik kon gewoon niet geloven dat een leuk iemand als hij op mij viel. Ik zat gewoon te wachten tot het mis zou gaan.’
‘Maar Darcey, wat absurd!’
‘Weet ik. Dat wist ik toen ook, maar ik was destructief bezig. Het was al erg genoeg geweest dat ik zijn werkkamer in stormde, maar later gebeurde er weer zoiets. Hij was gaan lunchen met Melinda McIntyre van onze nieuwe business division. Wat ik niet wist, was dat het een informeel gesprek was over of hij daar ook wilde werken. In elk geval, ik was daar ook met een paar collega’s om te vieren dat een lastig project eindelijk was afgerond. En toen ik hen daar zag, ging ik naar ze toe en vroeg wat ze daar zo gezellig deden in dat hoekje. En toen hij zei dat ik moest opzouten, kieperde ik zijn bord in zijn schoot.’
‘Jezus!’
‘Ik werd ontslagen.’ Darcey slaakte een diepe zucht. ‘Ze zeiden dat als hij carrière wilde maken, hij van me moest scheiden of me naar een psychiater moest sturen.’
‘En toen ging hij bij je weg?’ vroeg Anna vol ongeloof.
‘Hij deed vreselijk zijn best me te helpen,’ vertelde Darcey bedroefd. ‘Echt waar. Maar ik liet me niet helpen. Ik wilde er niet over praten, ik beschouwde alle mannen als overspelige hufters en alle vrouwen als bitches. Uiteindelijk kon hij daar niet meer tegen, en dat kan ik hem niet kwalijk nemen.’
‘Wauw.’ Anna keek Darcey met grote ogen aan.
Darcey glimlachte flauwtjes en vroeg: ‘Ben je nu bang voor me?’
‘Nee,’ zei Anna. ‘Hoe ben je er overheen gekomen?’
‘Ik ben teruggegaan naar Ierland. Toen ik mijn moeder vertelde wat er was gebeurd, ging ze helemaal door het lint. Ze zei dat ik me schandalig had gedragen, maar dat het een rotstreek van hem was om me in de steek te laten.’
‘Hm…’
‘Ik zei dat ik hem niets kwalijk kon nemen, en dat ik misschien inderdaad een probleem had. En dat ik nooit echt van Neil had gehouden, maar met hem was getrouwd om Aidan en Nieve een poepie te laten ruiken. Daar schrok ze van, ze zei dat dat heel erg was. Eerst vrat ik me drie maanden lang vol zodat ik moddervet werd, onaantrekkelijker dan ooit. En toen pas zocht ik hulp.’
‘Je bent heel hard voor jezelf,’ merkte Anna op.
‘Pas toen Tish en Amelie hard tegen me waren, ging ik er iets aan doen,’ vertelde Darcey. ‘Mijn moeder vond het prima om me vet te mesten omdat ik eerst zo mager als een lat was. Ik kon niet eten omdat ik me zo ellendig voelde.’
‘Dat wist ik allemaal niet,’ zei Anna meelevend. ‘En ik ben nog wel je vriendin! Waarom heb je me dit nooit verteld?’
‘Ik wil er zelf liever niet aan denken,’ antwoordde Darcey. ‘Weet je, nu gaat het goed met me. Ik heb er veel over gepraat met de therapeut, en toen ging ik naar Dublin om een baan te zoeken. Maar geen vaste baan. Ik ging via een uitzendbureau werken zodat ik met niemand op mijn werk veel te maken zou hebben. Want elke keer dat ik iets met iemand kreeg, kostte het me ook mijn baan. En ik wilde ook geen carrièrevrouw worden en me helemaal in het werk storten. Maar daar heb ik me overheen gezet.’ Ze lachte. ‘Gevallen voor het grote geld. In elk geval, ik ben veranderd. Ik besefte dat er nog andere dingen zijn in het leven dan op de verkeerde plek het geluk zoeken. Het enige waar ik nog bang voor ben, is dat ze erachter komen dat ik ooit compleet gestoord was.’
‘Er waren verzachtende omstandigheden,’ zei Anna.
‘Kom op, zeg!’ Darcey schudde haar hoofd. ‘Er zijn zat meisjes die hun vriend kwijtraken en dan toch niet trouwen met de eerste de beste die langskomt. Er zijn zat meisjes die trouwen en dan niet hun echtgenoot ervan beschuldigen dat hij een verhouding heeft. De meeste meisjes houden van de man met wie ze trouwen. Ik bakte er allemaal niets van. Neil zei ooit dat ik een betere verhouding had met vierkantswortels dan met mensen.’
‘Je kunt juist prima met mensen omgaan!’ protesteerde Anna. ‘Jeetjemina, als manager business development ga je dagelijks met anderen om.’
‘Jawel, maar ik heb geen verhouding met ze,’ zei Darcey. ‘Een heel verschil.’
‘En die schatjes in ieder stadje dan?’
Darcey trok een gezicht. ‘Ik ga met hen naar bed omdat ik dat fijn vind, maar ik heb geen verhouding met ze.’
‘Heb je daarom nooit een vaste vriend?’
‘Ik ben er niet geschikt voor,’ zei Darcey. ‘Er ontbreekt zeker een gen aan mijn DNA of zoiets.’
‘Nu je ouder en wijzer bent, zou je het toch eens moeten proberen,’ opperde Anna.
‘Ik denk niet dat er ooit verbetering in komt,’ zei Darcey. ‘Ik vind het prima zoals het nu gaat. Dus wat mij betreft mag je je pijlen op Neil Lomond richten. Hij verdient een aardige vrouw.’
Peinzend keek Anna haar aan. ‘Weet je zeker dat je je eroverheen hebt gezet? Ik bedoel, je bent van slag door die uitnodiging voor de bruiloft, en nu is Neil hier ook ineens…’
‘Het rakelt een hoop op,’ beaamde Darcey. ‘Maar daar heb ik geen last van. Echt niet.’
Anna keek niet helemaal overtuigd.